Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022

Η συνάντηση στην όχθη



Του Φώτη Μισόπουλου
.......μάλλον θα κόψω στο δάσος και θα ξαναγυρίσω στην πόλη
ΟΥΊΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ[1]

1.
...........αγαπητέ σύντροφε, Ιακώβ Πέτροβιτς![2] ή εσείς ή εγώ, αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί......Και γι' αυτό το λόγο, δηλώνω ότι η παράξενη, εξωφρενική και αδιανόητη επιθυμία να εμφανίζεστε ως σωσίας μου και να παριστάνετε εμένα δεν θα οδηγήσει πουθενά αλλού, παρά στην απόλυτη ατίμωση και συντριβή σας ΙΔΟΎ, ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΛΕΎΚΩΜΑ[3]: Ήμουν ο Άμλετ. Στεκόμουνα στην ακτή και μιλούσα στα κύματα ΞΑΝΑΒΛΈΠΩ ΤΟ ΆΟΥΣΒΙΤΣ, με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης- Σου δίνω προθεσμία μέχρι απόψε Το στόμα μου το είπε, όχι εγώ Ως το ηλιοβασίλεμα Ύστερα οι μεγάλοι σκονισμένοι δρόμοι που διάβηκα με χιλιάδες άλλους κι ένα ωραίο παράθυρο στο χέρι αντικρίζοντας το άπειρο Για το λόγο αυτό, ζητώ για το καλό σας να παραμερίσετε και να δώσετε προτεραιότητα σε άντρες αληθινά ευγενείς, με καλές προθέσεις Ειδάλλως, είμαι διατεθειμένος να καταφύγω στα πιο ακραία μέτρα Κωδωνοκρουσίες ανήγγελλαν την κηδεία του ανώτατου άρχοντα, φονιάς και χήρα μοναδικό ζευγάρι, πίσω απ' το φέρετρο με το εξέχον πτώμα, οι σύμβουλοι σε βηματισμό χήνας θρηνολογώντας, έτριψε προσεχτικά το τσιγάρο πάνω στα κάγκελα, έκανε αργά και μεθοδικά να πετάξει τη στάχτη σαν να έξυνε μολύβι- τα χέρια του δεν έτρεμαν καθόλου- τώρα γυρεύω ν' αποτελειώσω το πρόσωπό μου με κομμάτια πανιά, πέταλα, οβίδες,- αλλά ποιος ξέρει τι υπάρχει στο σκοτεινό βάθος του μαγαζιού πίσω απ' το τελευταίο χαρτόνι. Για ποιο θέμα έχετε την καλοσύνη να ρωτάτε, σύντροφε; Έπιασε το σαγόνι του, να κλείσει, που έχασκε Δεν τρέχει τίποτε το ιδιαίτερο, πένθιμη τελετή κακοπληρωμένη ΞΑΠΛΩΣΑ ΚΑΤΑΓΗΣ, ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΟΥΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΝΑ ΣΈΡΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΜΟΙΌΜΟΡΦΟ ΡΥΘΜΌ ΤΗΣ ΑΠΟΣΎΝΘΕΣΗΣ. Η ΟΦΗΛΙΑ: Η ΚΑΡΔΙΆ ΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΕΚΚΡΕΜΈΣ. Ο ήλιος χαμήλωνε το πουλί κελάηδησε κάπου πέρα απ' τον ήλιο Ο ήλιος κοφτά ανάμεσά μας εκείνος προσπαθούσε να με στήσει στα πόδια- Aκουμπισμένος στο δέντρο Μικρά ξέφτια φως.

2.
......με λίγα λόγια, σύντροφοι,- σύντροφε Γκολιάντκιν- μόλις καταλαβαίνω αυτά που ψιθύρισα, γιατί συχνά πεθαίνω να μένουν λίγα κάρβουνα για τους χειμώνες ή μια νεκρή φύση στο τραπέζι με τα εγκαταλειμμένα μήλα των Εσπερίδων ή πώς μπορεί κανείς να υποφέρει τη λησμονιά στους φτωχούς σταθμούς όπου χαιρετιέται η ανθρωπότητα,- αυτή τη φορά ήταν ξεκάθαρο ποιος περνούσε- δηλαδή ποιος ήταν ο αχρείος, ο δολοπλόκος, ο ανήθικος- περπατούσε κατά τη συνήθειά του με χυδαία βήματα, απλώνοντας το πόδι σαν να επρόκειτο να κλοτσήσει κάποιον από μάς,- Παλιάνθρωπε, φώναξα στον εαυτό μου για να μην ακουστεί: ΦΩΝΈΣ ΑΠ' ΤΟ ΦΈΡΕΤΡΟ: Ο,τι σκότωσες πρέπει και ν' αγαπάς-/ Ο/ Η Άμλετ σε πόζα πόρνης ΙΑΝΌΣ: .....δεν έχω ρόλο, το θέατρο είναι κλειστό Ο ΧΡΌΝΟΣ ΕΊΝΑΙ ΑΜΦΊΔΡΟΜΟΣ. ΠΥΡΠΟΛΏ ΤΗ ΦΥΛΑΚΉ ΜΟΥ. ΠΕΤΆΩ ΤΑ ΡΟΎΧΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΆ. ΒΓΑΊΝΩ ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ ΝΤΥΜΈΝΟΣ ΑΙΜΑ.-/ Ακίνητοι σφιγμένοι είτε ανυποχώρητοι αλλά ήρεμοι, το αγιόκλημα έρραινε στάλες-στάλες όσους περνούν, τα τριζόνια κοίταζαν γύρω-γύρω πισωπατώντας κατά τα δέντρα, οι σκιές τους μια σκιά, το σκοτάδι, βροχή, υγρό χορτάρι και φύλλα, το σταχτί φως έπεφτε σαν μέλισσες ή το πρόσωπο σε υγρά κύματα Γυρίζω στην πόλη Γύρισα να φύγω Ένα βήμα πίσω ΤΟ ΦΩΣ.
Μην ξεχνάτε η νύχτα είναι μεγάλη, Φιόντορ Μιχαήλοβιτς, είναι μεγάλη και δεν περνάει δίχως έλεος Κι ο κουφός που ούρλιαζε τα μεσημέρια- ήταν ο μόνος που άκουσε ο Θεός κι έμεινε το κρεβάτι στη μέση του δρόμου, αφήνοντας την καλή ιστορία για το τέλος, με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αδελφοί μου.
- Πρόκειται για την μικρή σας υπόθεση, κύριε Δεν υπάρχουν νέα από κανέναν για την ώρα Μόλις όμως προκύψει κάτι, θα σάς ειδοποιήσουμε-/ Μάρτυς μου, ο Θεός, δεν έχω χρόνο, κύριε....Μάς ζητάνε κάθε ώρα και λεπτό.....Θα έχετε όμως την υπομονή να περιμένετε για λίγο ακόμα εδώ, κύριε, κι έπειτα αν προκύψει οτιδήποτε για την περίπτωσή σας, θα σάς ενημερώσουμε, κύριε. [παύση] OPHELIA 'S STRIPTEASE. Hamlet theater is late.
Ο ΟΡΑΤΙΟΣ ΚΡΑΤΏΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ. ΑΓΚΑΛΙΆΖΕΙ ΤΟΝ ΆΜΛΕΤ. ΠΕΤΡΏΝΟΥΝ. [ΑΝΟΊΓΟΥΝ ΟΙ ΠΌΡΤΕΣ ΔΙΆΠΛΑΤΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΆΝΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ]. Ύστερα μπόρεσα να δω το νερό Είχε χρώμα, όπως το λιβάδι που πέρασα τρέχοντας Ξάπλωσα στην όχθη με το πρόσωπο κολλημένο στο χώμα, δεν μύριζα πια, ένοιωθα τη γη να διαπερνάει τα ρούχα, το φως να καίει ακόμα στην κάμαρα- πέρασα συρτά απ' τον φράχτη- είναι αργά πήγαινε σπίτι, πήγαινε σπίτι είναι αργά- Ήταν αξέχαστο το δειλινό,- Εγώ, μου λέει, ονειρεύομαι ακόμα τους βιβλικούς μαστούς της μητέρας μου,- συνταξιδιώτης-, κάθε φορά που κάποιος μπαίνει στη ζωή σου ανύποπτα με τις φτηνές λεηλασίες της ερημιάς.
- Σύντροφε Φιόντορ Μιχαήλοβιτς, οι πόλεις καταρρέουν σαν τις απάτες σε ομαδικούς περίπατους, όπως εκείνη η διπλή ζωή στον καθρέφτη που ξεχνιέται ευκολότερα Παρ' όλ' αυτά η μικροκαμωμένη μορφή δεν ήταν εκείνου, αλλά ενός άλλου με γραφικό παρατσούκλι: Βάρβαροι, δεν έχουν ιερό ούτε όσιο- Ακόμα είμαι μπερδεμένος με τα λόγια του Αντρέι Φιλίπποβιτς[4], δώστε μου μια εξήγηση, αν μπορείτε, σάς ικετεύω.-/ ΙΑΝΟΣ: ....ΆΜΛΕΤ ΦΤΆΝΕΙΣ ΠΟΛΎ ΑΡΓΆ, ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΘΈΣΗ ΓΙΑ ΣΈΝΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΊΑ ΜΟΥ. ΆΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΘΈΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΡΓΕΙ. STOP.
Το αύριο δεν θα συντελεστεί πλέον-/ Η εξέγερση αρχίζει σαν εκδρομή Είμαι μέσα στα χνότα του ιδρωμένου πλήθους Προνόμια σε τείχη Νύχτα.
Δεν είχα πλέον ανάγκη να ανασαίνω λαχανιασμένα-/ ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ: .......ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΈΠΑΨΑ ΤΕΛΕΊΩΣ ΝΑ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΉΡΘΕ ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ: ΕΓΩ ΑΚΊΝΗΤΟΣ. Ύψωσα το κεφάλι και είδα πως ούτε καν έβλεπε- εκείνος ο άσπρος κύκλος γύρω στις ίριδες, η σκιά πιο ψηλή απ' το δάσος, οι σκιές, οι βάτραχοι όταν προαισθάνονται βροχή, όταν ένοιωθα τη γη να διαπερνάει τα ρούχα,- κι έπειτα όλοι πρέπει να ζήσουν και πιο πολύ όταν είναι αφανισμένοι, κλείνοντας τα μάτια για να μην προδοθούν, όπως τα μικρά παιδιά στο τέλος του παιχνιδιού τους.

ΤΕΛΟΣ


ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Ουίλιαμ Φώκνερ, Η ΒΟYΉ ΚΑΙ Η ΜΑΝΊΑ, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010
[2] Ιακώβ Πέτροβιτς Γκολιάντκιν, βλ. Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, Ο σωσίας
[3] Heiner Müller, ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ [Η Μηχανή Άμλετ], εισαγωγή-μτφρ.-επιλογή: Ελένη Βαροπούλου,/ ΆΓΡΑ 2001
[4] Ο σωσίας ο.π. σημ. [2]

https://www.teatrvfk.ru/wp-content/uploads/2021/11/8.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.