Mια κανονική ζωή

Του Φώτη Μισόπουλου
Ας είναι: όποιος λέει βράδυ, λέει πολλά
Hugo von Hoffmanstahl[1]

1.
.......κι όχι μονάχα έβλεπα καλύτερα. Μα μου ήταν λιγότερο δύσκολο να ντύνω μ' ένα όνομα, τα σπάνια αντικείμενα που παρατηρούσα. Τυχαία. Βρισκόμαστε σ' ένα παράδρομο. Από κει έστριβα για τον πίσω δρόμο. Ν' αποφύγω την πλατεία. Η συνήθεια να ζω μια κανονική ζωή μ' εμπόδιζε να ευχηθώ κάτι. Ναι. Όλα χάθηκαν. Οεγκαταλειμμένος Λεοπόλδος. Η ιστορία μας είναι γεμάτη αρνήσεις, είτε διωγμούς. Οδυσσάμενοι. Και δεν κοιμόμουν πάντα στο ίδιο μέρος. Μα πότε στον κήπο, πότε στο σπίτι, που ήταν το ίδιο μεγάλο. Απλόχωρο. Κι αυτή η αβεβαιότητα σχετικά με τις ώρες και τα μέρη του ύπνου με γέμιζε ευχαρίστηση. Ίσως ικανοποιούσε τους πάντες. Καθόταν με το πρόσωπο γυρισμένο από την άλλη. Δάγκωνε το χείλι της. Για μια φορά τουλάχιστο υπήρχε κι εκείνη στην ώρα της. Μετά από αυτήν την περιπέτεια έχω αλλάξει. Ψάχνω συνδαιτυμόνες. Δυο καινούριους κάθε φορά- κι ελπίζω μια μέρα να βρω κάποιον που θ' αναγνωρίσει την ιερογλυφική γραφή πάνω στο φάκελο. Πάνω σε όσα απλώνω στο χαρτί αβίαστα τη νύχτα. Ανήκω σε μια φυλή που μισείται και καταδιώκεται. Ακόμα και τώρα. Αυτή τη στιγμή. Παρά λίγο να κάψει τα δάχτυλά της με τη γόπα του τσιγάρου. Έπειτα συνέχισε η ίδια. Ληστεμένη είπε. Λεηλατημένη. Χλευασμένη. Καταστραμμένη. Παίρνοντας ο,τι δικαιωματικά μου ανήκει. Μιλάς για τη Νέα Ιερουσαλήμ. Μιλώ για την αδικία, κι έπαιξε τα χείλη της. Γάμπα γυναίκας. Με κάλτσα μαύρη και κόκκινη γόβα. 12 πόντων. Μηρός ατόφιος. Και τίποτα πιο μέσα. Πιο κάτω. Τίποτα. Ύστερα έμπαινα, κατά τη συνήθεια που είχα, στο βασικό ζήτημα. Τι πράγματα να πάρω μαζί μου. Δεν είχε έρθει ο καιρός να πάρω μια απόφαση γύρω απ' το θέμα, τελεσίδικη. Γυρίζει και προχωράει τρέχοντας στην αυλή. Άλλη μια φορά θυμήσου το. Της φωνάζω. Δε στράφηκε να κοιτάξει. Καμιά φορά στην επιφάνεια των νερών που λιμνάζουν απλώνεται ένας τόσο υπέροχος ιριδισμός. Δεν κοιτάζω μακριά. Σιωπή. Ή ένα μικρό ταξίδι αναψυχής. Έπειτα πήγα να πλαγιάσω. Έγραψα: Ημερολόγιο ενός Σειληνού. Ομοιότητες.

2.
........δώστε μου εξηγήσεις, λοιπόν. Ερμηνεύστε μου τον κύκνο. Στο τραγούδι. Εκεί που κοιτάζει, για να μείνει στην αιωνιότητα. Μπορούσε να δει ότι είχε τεράστιο αυτοέλεγχο. Φάνηκε υπνωτισμένος από ομορφιά που τον κρατούσε σε έκσταση. Έγινε ήρεμος και σοβαρός εκφράζοντας τις παραμικρότερες λεπτομέρειες του παρουσιαστικού του. Με τέλεια αυτοκυριαρχία. Το δίχως άλλο ζήλευαν μανιασμένα να εμποδίσουν το περιβόλι ν' αλλάξει όψη. Το ποδήλατό μου είχε πάλι γίνει άφαντο. Μερικές φορές μου ερχόταν η όρεξη να το γητέψω, μήπως και γλύτωνα την απώλεια στα ίσα.
Δουλεύω για κείνον που με πληρώνει κάθε Σαββατόβραδο. Πότε ξανάρχεσαι; - Θα σε ειδοποιήσω: Τότε έκανε να κεράσει μια μπύρα. Ή ο Μπ. Θα τον νοικιάσουμε σε τσίρκο. Στάθηκα κάτω απ' τα πλατύφυλλα δέντρα όπου η βροχή έκοβε κάπως. Μόνο αραιές σταγόνες περνούσαν. Σε λίγο είχαν φύγει όλοι. Περίμενα και μετά προχώρησα. Ήμουν δίπλα στη λίμνη. Η νύχτα ξυπνά φωσφορισμούς και οι αναλαμπές ανυψώνονται από τους βάλτους. Μοιάζουν τη μετουσίωση της κάθε αστραπής. Κράτησα αυτές τις λιγοστές σημειώσεις παρατηρώντας το χνώτο μου στην υγρασία. Χτες.
Tableau: συγκλονιστική σκηνή όταν το σούρουπο πύκνωνε. Η νυχτερίδα, αφού πετάχτηκε απ' τον αφηρημένο κισσό. Η λεπτή κραυγή που χανόταν με τα φώτα του φάρου κι επέστρεφε. Ο Φανοκόρος: ο τίτλος του βιβλίου που ήθελα. Το αλαβάστρινο κουτάκι με τ' αρώματα και τις κορδέλες της.
Το ιδανικό επιστέγασμα, όπως η Θεία Κωμωδία. Ο έρωτας δεν ανέχεται εμπόδια. Η Γκ. δεν έκανε τη θυσία. Δεν είναι πια. Δικαιοσύνη. Stop.
Μεσάνυχτα ίσως. Το δρομάκι ανηφορικό και κουραζόμουνα. Ένας αέρας καιροφυλακτούσε τα σύννεφα. Είναι ωραίο να έχεις μια παραχώρηση για πάντα. Η γη μπροστά στην πόρτα ήταν γυμνή. Με το άσαρκο τώρα μπράτσο. Το δέρμα που περίσσευε και σακούλιαζε ήταν η κοιλιά του ψαριού. Ο σκελετός ορθώνεται εγκλωβισμένος. Αναλύεται. Θρυμματίζεται. Μόρια σκόνης σε παλιό ασήμι- σαν από καλοκαίρια πολύτιμα. Φως.

3.
......οι Σειληνοί, οι Σάτυροι και οι Βάκχοι αγοράζουν ενυδρεία. Τα τοποθετούν στη μέση ενός πράσινου δωματίου και χαίρονται με την ιδέα πως το τοπίο έξω συγκεντρώνεται εκεί μέσα. Δε βάζουν παρά μόνο λάσπη και νερό. Επιτρέψτε μου, εγώ δεν είμαι σαν εσάς. Μου αρέσει, όταν φεύγω,
να ξέρω πού πηγαίνω. Σ' αυτό το διαρκώς θολό νερό, όπου δεν βλέπει κανείς παρά μόνο ο,τι πλησιάζει στο τζάμι ή την εναλλαγή ήλιου και σκιάς σε κάποια σημεία πιο κίτρινη και πιο γκρίζα. Ή ακόμα ερωτικές πανουργίες καθώς συγκρατούνται με καρφίτσες di tartaruga μέχρι το άπειρο. Ξανά.
Περιμένοντας ώρες να συμβεί κάτι. Λαχταράνε την ευκαιρία Μιας Μεγάλης Τρομάρας. Ένα μωρό. Ένα πουλί. Ένα Pomeranian dog. Mεσημέρι.
Ο παραλογισμός αυτής της εξακρίβωσης δεν άργησε να με κουράσει. Έπρεπε να σηκωθώ και να ψαχτώ απ' την κορφή ως τα νύχια. Θα έβλεπε πως ήμουν άρρωστος. Καθώς η τσέπη ήταν σχεδόν άδεια, έβγαλα τη φόδρα και την ξετίναξα. Είμαι άρρωστος, της είπα. Μάζεψα φλεγματικά από κάτω ο,τι έπεσε και τα έβαλα στις τσέπες μου, αμέσως. Δε νυστάζω. Η λάμπα στο γραφείο φωτίζει μ' ένα σταθερό και γλυκό φως. Θα μείνει έτσι ίσαμε τα χαράματα. Πιστεύω πως βρίσκομαι στο κατώφλι της αληθινής ζωής. Σ' αυτά που με αρνήθηκαν για πάντα. Είναι ανάγκη. Ξαφνικά σταμάτησε να κοιτάζει δίχως να μετακινήσει τα μάτια της ούτε τόσο. Ευτυχώς, έχω λιγότερη λατρεία για την πόλη. Το υπογράφω. Τα δέντρα γύρω απ' την αυλή. Μία τόσο ένα κοπάδι κατέβαινε και τόβλεπες να πετάει πάνω απ' τη σκεπή και μετά ξεμάκραινε. Αλληγορία. Θα μάς πάρουν τα μεσάνυχτα, όπως βλέπετε. Σύντροφοι, οι πόλεις δεν τελειώνουν. Και μετά τις πόλεις τα προάστια. Περίκλειστα επίσης, σαν το βιβλίο που άφησε η Ανζέλ[2], όπως τα αβγά στον λαχανόκηπο, στην άκρη[3]. Δεν χωράει μέσα τους η ελάχιστη καρφίτσα. Κάτω κάτω έγραφε: όσο περισσότερο σκέφτομαι, βρίσκω το παράδειγμα ανόητο. Οι Σειληνοί ευτυχισμένοι με την τυφλότητά τους. Πιστεύουν στην υποδόρια ευτυχία. Χωρίς τυπικά μενού. Et dona ferentes[4]

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Hugo von Hoffmanstahl, Η μπαλάντα της εξωτερικής ζωής [5 Γερμανοί εξπρεσσιονιστές]- ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, τ.10-11/1984, απόδοση: Γιώργος Δ. Κεντρωτής.
[2] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
[3] ΑΝΤΡΕΖΙΝΤ ο.π.
[4] και δώρα φέροντες

https://i.pinimg.com/564x/a5/fd/8c/a5fd8cb6cd7e6e615737a02ec48dec4c.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU