Επίμετρο,- les anges sont blancs [*]

Του Φώτη Μισόπουλου
...... à mon Αnge Βlanc
''Από την χτεσινή του ομορφιά τι έχει απομείνει;''
Κράτησα όλα του τα φτερά''
ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ[1]

1.
.....les anges sont blancs. Μετατοπίστηκε το κέντρο βάρος μου. Έχω ξεχάσει το μέλλον. Ας καθίσουμε κάπου να συζητήσουμε.. Η πάλη της ύπαρξης είναι ο τρόμος για τη ζωή. Η κάθε γυναίκα του παρελθόντος απ' το μπαλκόνι κουνάει το μαντήλι της, κάνοντας το σημείο τής ηρωίδας τής Ιεριχούς.
Επάνω είναι το φως. Τα στοιχεία. Κάποιο φως αρκετό για να βλέπεις. Βρίσκουν το δρόμο τους οι ζωντανοί χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία. Αποφεύγουν ο ένας τον άλλο. Ξαναβρίσκονται. Τα εμπόδια. Ψάχνουν με τα μάτια. Κλείνουν τα μάτια. Στέκονται δίχως να στέκονται. Η ελπίδα του νέου περιστατικού που με αποτραβάει από τον πόνο. Κρατάω πάνω μου το χαρτονόμισμα. Δεν το εγκαταλείπω ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα. Έχω γίνει κτήμα του. Ήμουν ένας κοινός αλλά ελεύθερος άνθρωπος. Τώρα του ανήκω. Αυτή η περιπέτεια μ' έχει καθορίσει, Κάποτε υπήρξα ο οιοσδήποτε. Τώρα ποιος είμαι; Ασύμμετρα κορμιά. Άγγιζαν τα μαλλιά τους στο τέλος της απέραντης σιγής. Μη ξέροντας για τους λευκούς βολβούς των αγαλμάτων.
ΤΖ. ΤΖ.[2]: ....οι μέθοδοί μου είναι νέες και προκαλούν κατάπληξη. Για να κάνω τους τυφλούς να δουν τους ρίχνω στάχτη στα μάτια.-/
Ήξερε πολλά και μπερδεμένα πράγματα. Ειδικά για το κορμί και τα σπλάχνα, κι εγώ συχνά ήθελα να διαβάσω τι έχουμε μέσα μας σ' εκείνο το εγχειρίδιο οικογενειακού γιατρού. Μπορούσα ν' ακούω συνέχεια τη φωνή της. Μετά απ' τη φωνή του. Έχω αλλάξει. Αναζητώ ανθρώπους να κουβεντιάζω. Κάθομαι συχνά σ' αυτά τα τραπέζια των τριών. Γνωρίζω δυο νέους συνδαιτυμόνες τη φορά. Ελπίζω μια μέρα να βρω εκείνον που θα αναγνωρίσει τη γραφή πάνω στο φάκελο. Ανάμεσα στα στοιχεία: οι ζωντανοί. Εκτός κι αν έχει επέλθει αλλαγή. Αν έχει επέλθει διακοπή. Εδώ είσαι κάτω από ένα διαφορετικό γυαλί. Σε λίγο θα είναι αβίωτα. Θα φεύγεις. Απερίσκεπτος. Αθώος κι επιζήμιος. Λέξεις απομονωμένες σε ακρογιαλιές, ενώ ξεδίπλωσε ο Τροπικός του Καρκίνου ή του Αιγόκερω. Σταματώντας στην κάθε συλλαβή. Στην κάθε απόφαση της λησμονιάς.

2.
Η ΑΞΙΟΤΙΜΗ ΚΥΡΙΑ: .....μάτια που ρίχναν βλέμματα πίσω από τις σιδερένιες γρίλιες του εραστή. Για να φιλήσει το μέταλλο. Κι οι ταβέρνες μισάνοιχτες τη νύχτα. Ω αυτός ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει: ο μόνος τρόπος στην ύπαρξη. Χτύπησε και τέταρτο. Τι αφύσικη ώρα. Φαντάζομαι πως τώρα θα ξυπνάνε στην Κίνα και θα χτενίζουν τις κοτσίδες τους για την καινούρια μέρα. Ύστερα το μακρύ φιλί. Καταλάβαινε κι αισθανόταν. Τι είναι η γυναίκα. Μέχρι που ζήτησε να πω ναι. Μόνο κοίταξα πάνω απ' τη θάλασσα ή τον ουρανό με τους ναύτες. Και δεν απάντησα. Φορούσα ένα κόκκινο. Να, πώς με φίλησε.-/
Συνονθύλευμα από μέλη και όργανα. Ο,τι χρειάζεται για να ξαναζήσεις. Ν' αντέξεις λίγο. Θα το αποκαλέσω ζωή. Θα πω ότι είμαι εγώ. Θα σηκωθώ όρθιος. Θα πάψω να σκέφτομαι. Να παραμείνω όρθιος. Να κινούμαι. Όλα περασμένα. Τετελεσμένα. Και δεν είναι παρά φωνές, ψέματα. Επίλογοι.
Η ΣΚΙΑ: .....σε ποιον οφείλετε το ανέλπιστο απόκτημα;
Η ΦΩΝΗ: .....ναι. Ξέρω σε ποιον. Ας πούμε: εις βάρος ποιου.....Επειδή πρέπει να ξέρετε, και να μην το ξεχάσετε ποτέ. Το δικό σας όφελος στηρίζεται στη δική μας δυστυχία [3].-/
Η ενδότερη ελευθερία του εμπειρικού μύθου. Έξω καταναγκασμός. Ή λύτρωση απ' τον πόνο. Εκείνη η χάρη της αίσθησης. Ένα άσπρο φως κινούμενο. Και ακίνητο. Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου. Όπως αμίλητα δελφίνια γύρω σου μέσα στα φύκια.[4]-/
Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: [πρόσωπο βουβό][Παραδίδει το πνεύμα. Η βίαιη στύση του κρεμασμένου εκτοξεύει απ' τη στολή του μελλοθάνατου πίδακες σπέρματος πάνω στο λιθόστρωτο. Αξιότιμες κυρίες κατ' εντολή της εξουσίας ορμούν να το σκουπίσουν με τα μαντήλια τους][5]. ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Ο ΓΟΟΣ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ: .....Σάς παρακαλώ! Ανάμεσα στο όφελός σας και στον πόνο μου υπάρχει σχέση. Δεν ξέρω ποια. Αλλά υπάρχει σχέση. Ο,τι κι αν πείτε χάνετε τα λόγια σας. Επειδή ακόμη έχω στο μάγουλό μου το σημάδι από το ράπισμα. Αν θέλετε, μπορώ να σάς δείξω αμέσως το αποτύπωμα [6].-/ Η συζήτηση γινόταν δυσάρεστα προσωπική. Συχνά όταν ντυνόμουν για να βγω στεκόμουν ακίνητος στη μέση του δωματίου. Κεραυνοβολημένος. Ή επιστρέφοντας. Μέχρι τελικά να βγάλω το παλτό. Να το κρεμάσω εκ νέου κάπου προσωρινά. Ή εκτός, κάποιες στιγμές σκόρπιες εδώ κι εκεί. Τον λιγοστό τούτο ήχο που δεν κατανοώ πάντα. Πώς μαλακώνει η καρδιά για ο,τι πέρασε. Τη λατρεύω αυτή τη λέξη. Οι λέξεις άλλωστε. Οι μοναδικές μου αγάπες. Ορισμένες. Ταπεινά προσέχοντας. Σταματώντας στην κάθε συλλαβή. Μάτια λευκά καρφωμένα μπροστά στο χρόνο. Γύρω μας όλα ευνοούσαν τη μοναξιά. Προστάτευαν από τους ανθρώπους. ''Πρέπει ν' ασχοληθείς με τους ανθρώπους. Χρειάζεται πρώτα πρώτα να τους αναζητήσεις''.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ,- ΑΚΟΜΑ ΩΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ: .....επινόησα γι' αυτούς μερικές φωτιές. Κατάλαβα ότι ήμουν γυμνός. Είναι για να νοιώσετε πόσο συνηθισμένη υπήρξε εκείνη η νύχτα. Αδρανής, υγρή και ίσως άβουλη. -/
Το καπέλο μου ήταν κάτι ολωσδιόλου ασυνήθιστο σε φόρμα και χρώμα. Δεν έμπαινε σε καμιά απ' τις κατηγορίες που ήξερα. Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΈΚΑΝΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ κίνηση. Όπως ο φασιανός που απλώνει τα φτερά του κι ύστερα σιγά σιγά χάνεται. Όπως μια ελάχιστη απαρατήρητη κουκίδα στον ορίζοντα. Ξαφνικά μου ζήτησε να του δώσω λίγο ψωμί. Αυτήν την ταπεινωτική παράκληση τη συνόδεψε μια σπινθηροβόλος ματιά. Είχε προφορά ξένου ή ανθρώπου που έχει χάσει τη συνήθεια της λαλιάς. Fuir! La-bas! Je sens pue des oiseaux sont ivres![7] Μ' ένα από αυτά τα φτερά γράφω! Το μικρό αυτό πόνημα καλέ μου και σπάνιε συνοδοιπόρε. Ελπίζω να μην το βρείτε υπερβολικά κακό........

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[*] βλ. Γιώργος Σεφέρης, ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Α',- ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΙΚΑΡΟΣ 1976-/ Les anges sont blancs, Ύδρα-Αθήνα 1939, αφιερωμένο στον Henry Miller: ''.....οι άγγελοι είναι λευκοί πυρωμένοι λευκοί και το μάτι μαραίνεται που θα τους αντικρύσει......''
[1] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ σημ. [3]
[2] ΤΖΑΙΗΜΣ ΤΖΌΥΣ, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, ΚΕΔΡΟΣ 1990
[3] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου. Καστανιώτης 2010.
[4] Γιώργος Σεφέρης, ο.π.
[5] παραφρ. ΤΖΑΙΗΜΣ ΤΖΌΥΣ ο.π.
[6]ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ ο.π.
[7] Να φύγουμε! Νοιώθω πως τα πουλιά πενθούν! [ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ ο.π./ ΣτΜ από στίχο του Στεφάν Μαλλαρμέ]

https://www.lifo.gr/sites/default/files/styles/free_height_medium/public/articles/2021-03-15/demonstsstavroshabakis-22.jpg?itok=qtdiMlQx


https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU