Ενεργώς... ανενεργοί

Της Παναγίτσας Μιχαήλου

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των 5 χωρών με τις ακριβότερες τιμές ρεύματος και καυσίμων στην Ευρώπη των 27. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί οι διεθνείς πολιτικές εξελίξεις και συγκυρίες κτυπούν τη χώρα μας περισσότερο από τις άλλες 22 ευρωπαϊκές χώρες;  Μήπως γιατί ο πόλεμος πλήττει κατά προτεραιότητα τις χώρες που αφήνουν την αγορά της ενέργειας αρρύθμιστη, χωρίς να παίρνουν μέτρα για τον έλεγχο των τιμών της; Γιατί άραγε στην Ελλάδα η τιμή της ενέργειας είναι 2,3 φορές ακριβότερη από της Γερμανίας και 5 φορές ακριβότερη από της Σουηδίας;

Όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με την έκρηξη των τιμών της ενέργειας διεθνώς δεν δείχνουν τίποτε άλλο, παρά το σκληρό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης αγοράς. Όπως και όσα ακόμη χειρότερα συμβαίνουν στην Ελλάδα, η οποία ανήκει συστηματικά στις 5-6 χώρες με την ακριβότερη τιμή της ενέργειας στην Ευρώπη, δεν οφείλονται πουθενά αλλού παρά στην άκρως νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης που άφησε την αγορά της ενέργειας απολύτως αρρύθμιστη και εντελώς ανεξέλεγκτη. 

Όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθειες των πιστών υπηρετών της πιο σκληρής μορφής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να την παρουσιάσουν πιο χαμογελαστή, η αλήθεια είναι μια και δεν κρύβεται.

Η σαν αποτέλεσμα της απόλυτης εμπορευματοποίησης του αγαθού της ενέργειας, είτε εξ αιτίας της άρνησης της κυβέρνησης να επέμβει ρυθμιστικά στις τιμές μέσω πλαφόν και μείωσης της φορολογίας στα καύσιμα, είτε σαν αποτέλεσμα της δήθεν «πράσινης» απολιγνιτοποίησης, είτε και εξ αιτίας της καθαρά σκόπιμης επινόησης της δημιουργίας χρηματιστηρίου ρύπων και ενέργειας, η εκτόξευση των τιμών και η τρελή αύξηση των κερδών των κερδοσκοπικών καρτέλ, εξακολουθεί να λειτουργεί σε βάρος του κόσμου που καταναλώνει φτωχοποιώντας βίαια τον πληθυσμό και προκαλώντας ασφυκτικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

 Κάτω από τις υπάρχουσες συγκυρίες, αποκαλύπτεται ο υποκριτικός, αντικοινωνικός και κερδοσκοπικός χαρακτήρας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής την οποία ακολουθεί πιστά και με υπερβάλλοντα ζήλο η κυβέρνηση. 

Στην ιλιγγιώδη αύξηση των τιμών της ενέργειας, τους τελευταίους έξι μήνες.. κρίνεται η νεοφιλελεύθερη διεθνής πολιτική των χρηματιστηρίων της ενέργειας, που έχει μετατρέψει την ενέργεια σε εμπορικό αγαθό. Στην πολύ μεγαλύτερη αύξηση των τιμών της ενέργειας στη χώρα μας όμως, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, κρίνεται η νεοφιλελεύθερη, αντικοινωνική και κερδοσκοπική πολιτική της κυβέρνησης, που είναι από τις ελάχιστες στην Ευρώπη που δεν παρενέβησαν διορθωτικά στις αυξήσεις των τιμών της ενέργειας, μέσω μείωσης των φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα.

Ποιος ξεχνά τις υποσχέσεις του υπουργού Κ. Χατζηδάκη όταν ιδιωτικοποιούσε τη ΔΕΗ, ότι η ελεύθερη αγορά θα αυτορυθμιστεί ώστε να μειωθούν οι τιμές του ρεύματος; Όχι μόνο δεν μειώθηκαν οι τιμές αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η ΔΕΗ, αλλά η ίδια η ΔΕΗ των golden boys σήμερα, ενώ παράγει ρεύμα από λιγνίτη στην τιμή των 130 ευρώ ανά MWh, (50 ευρώ κόστος παραγωγής και 80 ευρώ κόστος ρύπων), το πουλά στις αγορές σε τιμές μέχρι 5 φορές πάνω από το κόστος, κερδοσκοπώντας σε βάρος των καταναλωτών. 

Και στα δύο παραδείγματα και στο διεθνές και ακόμη χειρότερα στο ελληνικό, αποκαλύπτεται ποια στ´ αλήθεια είναι η έννοια της αυτορρύθμισης της ελεύθερης αγοράς. Να ρυθμίζεται η αγορά όπως εκείνη θέλει, υπηρετώντας τα δικά της αποκλειστικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα των καταναλωτών. Και ποια είναι η αντίδραση της κυβέρνησης σε όλο αυτό; Δεν παρεμβαίνει διορθωτικά στις αιτίες της αύξησης των τιμών, αλλά αντίθετα τις επιδοτεί, μέσω της επιδοματικής πολιτικής που εφαρμόζει. 

Καθώς επιδοτώντας τους καταναλωτές, στην πραγματικότητα συντηρεί την κερδοσκοπία και επιδοτεί τους κερδοσκόπους, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί τον πόλεμο σαν το πρόσχημα που καλύπτει όλες τις τέτοιου είδους πολεμικές τακτικές.

Ουσιαστική βοήθεια θα ήτανε η μείωση των φόρων κι όχι οι επιδοτήσεις και οι επιταγές ακριβείας γιατί έτσι όχι μόνο το πρόβλημα δε λύνεται αλλά οι πολίτες μετατρέπονται σε κρατικά εξαρτωμένους επαίτες, που εξακολουθούν να πληρώνουν απ' τη τσέπη τους το δυσβάσταχτο κόστος τώρα πλέον και των βασικών ειδών διατροφής, ενώ οι κυβερνώντες εξακολουθούν εις βάρος τους τους εμπαιγμούς του τύπου, η μείωση των φόρων ευνοεί τους πλουσίους διότι οι φτωχοί, δεν έχουν αυτοκίνητο.