Με την γνωστή φράση "τίποτα τυχαίο" ταξιδεύω για το μικρό χωριό Μάνδρες του νομού Κιλκίς

Γράφει η Μόνικα Σωτηριάδου
Χαίρομαι όταν μαθαίνω για την επίσκεψη του Ποιμενάρχη μας κ.κ Βαρθολομαίου στο χωριό Μάνδρες που έχει δρομολογηθεί και σκέφτομαι να συνδυάσω έτσι τις "σειρές" που με Αγάπη θα σας μεταφέρω.

Ένας υπέροχος Ανοιξιάτικος Ήλιος γεμάτος με τα χρώματα του δειλινού με συντροφεύει καθώς αφήνω το αυτοκίνητο μου σε ένα από τα πολλά στενά δρομάκια που έχει το χωριό.

Μοιράζομαι την πρώτη καλησπέρα με ένα παλιό και καλό φίλο, και παρατηρώ τα διώροφα και σχεδόν ίδια παραδοσιακά καθαρά σπίτια στο χρώμα του ασβέστη που όλοι έχουν προσέξει όταν περνούν από τον κεντρικό δρόμο αλλά ίσως λίγοι γνωρίζουν τον λόγο που έχουν να είναι διαφορετικά.

Το χωριό κρύβει μέσα στις ομορφιές του μια υπέροχη ιστορία που το κάνει ιδιαίτερα ξεχωριστό και μοναδικό.

Οι πρώτοι κάτοικοι πρόσφυγες από την Μανδρίτσα ανατολικής Ρωμυλίας δεν επέλεξαν τυχαία την νέα τους πατρίδα.

Έψαξαν ένα μέρος που να έχει πολλές Μουριές (δέντρα) για να μπορέσουν να ασχοληθούν με το μετάξι, δουλειά την οποία γνώριζαν.

Η περιοχή την εποχή εκείνη είχε πολλά από αυτά τα δέντρα.

Οι μουριές είναι το αγαπημένο "φαγητό" του μεταξοσκώληκα (κάμπια) ο οποίος στην συνέχεια φτιάχνει το κουκούλι που γίνεται το γνωστό ύφασμα μετάξι.

Μεγάλη και εντυπωσιακή διαδικασία.

Οι επαγγελματίες περισσότεροι πρόσφυγες κάτοικοι έφτιαξαν τα όμορφα διώροφα σπίτια με την αρχιτεκτονική που βλέπουμε σήμερα γιατί στον κάτω όροφο ήταν το εργαστήριο που γινόταν η προετοιμασία με τα φύλλα από τις μουριές που μάζευαν και στην συνέχεια έτρωγε και δούλευε το χρήσιμο σκουλήκι.

Σήμερα τα σπίτια δυστυχώς δεν κατοικούνται διατηρούν όμως το νοικοκυριό και την φροντίδα από τους ιδιοκτήτες.

Όπως συνεχίζω την όμορφη βόλτα βλέπω ότι το χωριό διαθέτει πολιτιστικό και δραστήριο όπως μαθαίνω σύλλογο. Έχει αίθουσα εκδηλώσεων και μια πλούσια πορεία στα πολιτιστικά δρώμενα.

Κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών ΚΕΠ.

Παντοπωλεία καφενείο.

.
Και κάτι ακόμη εντυπωσιακό είναι ο μύλος που σώζεται στο κέντρο σήμα κατατεθέν του χωριού.

Κάποιοι φρόντισαν και φροντίζουν αυτό το κειμήλιο που θυμίζει ένα σπουδαίο παρελθόν και την δραστηριότητα που είχε το χωριό και σε αυτό το κομμάτι του.

Ο Μύλος εξυπηρετούσε όλη την περιοχή και άφησε μέσα στον χρόνο αναμνήσεις διδακτικές και αξιόλογες.

Όπως το δειλινό χρωματίζει μια από τις ανηφόρες που έχουν τα στενά χαρακτηριστικά δρομάκια του μεταξιού (έτσι τα βλέπω με αυτά που μαθαίνω) έχω απέναντι μου ένα τέλειο ηλιοβασίλεμα και κάπου μέσα στο υπέροχο τοπίο ξεχωρίζουν κάποιες μουριές, δέντρα που έσωσαν τους πρόσφυγες και μοιάζουν να φέρνουν μηνύματα που έχει ανάγκη αυτή η εποχή.

Η γιαγιά Αθανασία εύχεται λόγια ψυχής κάπου σε μια γωνιά στο χαμηλό σπιτάκι της στολισμένο με λεπτομέρειες και κεντημένα πετσετάκια.

Όπως στην κυριολεξία "ταξιδεύω" στο όμορφο χωριό Μάνδρες ανηφορίζω τα σκαλιά της Εκκλησίας κάθε σκαλοπάτι και μια σκέψη μια ευχή, ένας τέλειος προορισμός μία εκκλησία στολίδι αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο.

Γύρω οι αμυγδαλιές άνθισαν και μοσχοβολάει ο τόπος.

Στον ίδιο χώρο το Δημοτικό Σχολείο θλιβερό και σε αυτό το χωριό που δεν λειτουργεί, ευχάριστο όμως που υπάρχει νηπιαγωγείο και ακούγονται οι φωνές των παιδιών.

Στον ίδιο πάντα χώρο της εκκλησίας θαυμάζω το καμπαναριό με το γέρικο πανύψηλο κυπαρίσσι, πλησιάζω τον Ναό να ανάψω κεράκι.

Μια ανακοίνωση τραβά την προσοχή μου.

Ενημερώνει τους πιστούς του χωριού ότι την Δευτέρα τα τελεστεί Ιερό ευχέλαιο παρουσία του Μητροπολίτη κ. κ Βαρθολομαίου.

Την Δευτέρα βρίσκομαι στο χωριό και παρακολουθώ μαζί με τους κατοίκους το Ιερό Ευχέλαιο.

Ο Δέσποτας ευλογεί το ποίμνιο του μέσα σε μια απίστευτη κατανυκτική ατμόσφαιρα του μικρού Ναού που φροντίζει ο ίδιος.

Συγχαίρει τους πιστούς που φροντίζουν και διατηρούν τον οίκο του θεού καθαρό και φροντισμένο και τονίζει ότι αυτό δείχνει το σεβασμό και την Αγάπη που έχουν στο ίδιο τους το σπίτι.

Με περίσσια καλοσύνη μιλά απλά και γίνεται ένα με όλους.

Χαμόγελα αισιοδοξία ελπίδα μέσα σε ένα μικρό ναό που ξαφνικά γίνεται μεγάλος.

Το δειλινό γέρνει στην σιγαλιά της νύχτας.

Οι κάτοικοι του μικρού χωριού ανταμώνουν στην Εκκλησία.

Ένας ποιμενάρχης τους ευλογεί.

Μια άλλη μέρα ξημερώνει.

Από το όμορφο χωριό Μάνδρες του Νομού Κιλκίς με Αγάπη.

Όσοι θέλουν να κάνουν μια Κυριακάτικη βόλτα.

Αξίζει να δούνε τον Μύλο.

Να επισκεφτούν την αίθουσα του συλλόγου.

Να δούν την παλιά εκκλησία.

Να κάνουν περίπατο μέσα στα στενά δρομάκια του χωριού.

Το αφιέρωμα έχει λογοτεχνικό χαρακτήρα και είναι λίγα αυτά που περιγράφω.

Ευχαριστώ την καλή μου φίλη Ελένη Γιαννακίδου Κικερίδου για τον περίπατο και την βοήθεια.

Την κυρία Αθανασία.

Και όσους κατοίκους ανταποκρίθηκαν φιλόξενα στην βοήθεια του άρθρου.

Ευχαριστώ την Άννα Δημάκη για την ευχάριστη τυχαία συνάντηση. Το ίδιο ενθουσιασμένη με το χωριό και τις αξιόλογες ομορφιές του και με την ευχή να δείξουμε περισσότερο ενδιαφέρον για τον τόπο μας