Το δωμάτιο

Του Φώτη Μισόπουλου
Ανέσυρε μια φράση από το θησαυρό που είχε και την ψιθύρισε
ΤΖΑΙΗΜΣ ΤΖΌΥΣ[1]

.........εκείνο το ταβάνι κρεμόταν τόσο ψηλά επάνω του Η αγρύπνια κυκλοφορεί στο αίμα σαν μέλισσα- Στοές- που διασχίζει με δεμένα μάτια, νυσταλέα αλφάβητα πηγαινοέρχονται στο πέτρινο κορμί της πόλης Απορούσε αν ήταν το τέλος του: Νεκρός σ' ένα παγκάκι πάρκου, κανείς να μη νοιάζεται
''Όμορφη νύχτα θα έρθει'', απάντησε, αναγκασμένος να σέρνεται στο πάτωμα- Γιατί όμως;- του θύμιζε κάτι που είχε δει[2]. Επίσης η φωνή έμοιαζε.
Ο ύπνος αποκαλύπτει τη χειρότερη πλευρά του καθένα, μ' εξαίρεση ίσως των παιδιών Ξέρω ότι έπεσε απ' το κρεβάτι ή μάλλον κάποιος τον έσπρωξε απ' αυτό Με τα δάχτυλα στ' αυτιά: ''Και τι λέξεις! δεν υπάρχουν παρόμοιες στο λεξικό μου! Έξω προσποιείται μέσα κρυώνει'' Η κοινωνική ζωή αποτελείται από μάταιες προσπάθειες προσέγγισης Όσο πιο θαρραλέος ο άνθρωπος, τόσο πιο δειλές οι προσπάθειες Στ' αλήθεια ηρωικός, διότι γνωρίζει πόσο μόνος είναι[3] Πέντε χρόνια σ' αυτό εδώ το δωμάτιο,- μιαοασύνειδη-μισοσυνειδητή η κίνησή του, είτε η δική μου, στρυμωγμένος από αισθήματα συστολής χώθηκε δίπλα στον καναπέ, παρ' όλο που η πλάτη μας πιεζόταν και δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι ούτε κείνος,- ένοιωσε ωστόσο περισσότερο ευχάριστα
Η περιγραφή της εικόνας διαβάζεται ως επιχρωματισμός της Άλκηστης με παραθέματα του Θεάτρου Νο ή της ραψωδίας λ στην Οδύσσεια[4]
Το κείμενο περιγράφει τοπία- εντεύθεν του θανάτου
Εξασθενημένη ψυχρή και αδιάφορη, ξύπνησε η ανάμνηση που ίσως διηγήθηκα,- όμοια με τη ζωή δίχως το θάρρος της κατάρρευσης- ή η δύναμη να συνεχίσει μέχρι που νυχτώνει κι ένα απαλό αεράκι, λίγα αστέρια καθώς πλησίαζα, όλα τ' άλλα έχουν χαθεί,- η βία, η οργή, η βροχή Η πλοκή είναι οποιαδήποτε, αφού οι συνέπειες είναι παρελθόν[5], έκρηξη της απονεκρωμένης δραματικής δομής που έχει ασελγήσει ή παραλύσει τον χρόνο
Κοίταξα τι ήταν γραμμένο: Η Ζα Ζα Γκαμπόρ είναι/ 305 χρόνων/ Το ξέρω/ Γιατί μέτρησα τα δαχτυλίδια της[6] συνοψίζοντας τη σκηνή από την ανοιγμένη εξώπορτα του διαμερίσματος των δύο δωματίων και το μόνο που στεναχωρούσε ήταν το σώμα,- φαρδύ, ογκώδες, δε χωρούσε να κρυφτεί εκεί μέσα εντελώς Τι δεν έχω δει σ' αυτό το δωμάτιο! Τι δεν αντίκρισαν τα μάτια μου! Χαμηλώνω το βλέμμα συλλογισμένος προσεχτικά- τα γελοία πορτοκαλί δοχεία της νύχτας με τη μοναδική χειρολαβή Ακούγεται ο ήχος της καταιγίδας που πέφτει από ψηλά Απολογούμαι, ξέρω,- βρώμικα εσώρουχα, σκόπιμα γυρισμένα ανάποδα: ''Βαρέθηκα το σώμα σου και τα σκατά σου!'' Άκου. Ψίθυρος. Έχεις δίκιο: Φυτρώναμε δίπλα στον καταρράχτη χαρίζαμε τον ίσκιο μας στις χαυνωτικές μέρες του καλοκαιριού
Πρέπει να χρειάζεται μια ιστορία, θα είναι υποχρεωτική μια ιστορία Μόνο μια ζωή, αυτό υπήρξε το λάθος μου- να έχω θελήσει μια ιστορία για τον εαυτό μου λες και η ζωή από μόνης της δεν ήταν αρκετή[7] Το μεγάλο φύλλο της λαμαρίνας κρεμασμένο στον τοίχο, αντανακλούσε μερικές θαμπές ακτίνες φωτός που έπεφταν ανάμεσα, οι γλάροι πάνω στις στέγες θα κοιμούνται αργότερα στον ήλιο. ΕΓΩ, με τη γραφή του ράμφους μου δείχνω το δρόμο στις ρωγμές της νύχτας Το ωραίο σημαίνει το δυνατό πέρας κάθε μύθου Κοιτάζω το είδωλό μου στο τζάμι απ' έξω, σαν καθρέφτης του κόσμου και μένα αναρριχώμενο η παλίρροια στο απόγειο, το πρόσωπο του Μ.Κ. με γένια, αποτυπώνεται πάνω στο χωρίς γένια πρόσωπο του Σαίξπηρ.
Η μεγάλη ομπρέλα ταλαντεύεται μεθυσμένη, οι πάντες τρέχουν από δω κι από κει Κάτω απ' την ομπρέλα διακρίνεται η κυρία Κ. φοράει κιμονό και καπέλο εύθυμης χήρας Γλιστράει δεξιά κι αριστερά:
ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ δοξάζεται,- χαιρετάει και συστρέφει το σώμα της με γιαπωνέζικο τρόπο. Vive le vampire! Πέρασε έτσι, ώσπου ξημέρωσε, πότε μισοκοιμισμένος με την πείνα κάθε τόσο να τον ξυπνάει, πότε βουτηγμένος στην ανησυχία και σε κάτι απροσδιόριστες ελπίδες. Φιλοφροσύνη.
Επιστρέφει Ο ΑΜΛΕΤ- ως θεατρικός παραγωγός κι επιχειρηματίας: ......ΦΤΑΝΕΙΣ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΟΥ[8], ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΛΥΜΑ-/
Κορμιά χυμένα περιφέρονται ψάχνοντας ευάερα τοπία καθένα για τον χαμό του: Μεγάλα τόσο ώστε να είναι μάταιη η αναζήτηση- στενά τόσο ώστε να είναι μάταιη η φυγή Ο χρόνος, από την τελευταία φορά φαίνεται ανεξερεύνητος, αλλά τώρα σκέπτομαι να δώσω κάποιο σημάδι ζωής Σε απόσταση αναπνοής όλα ήρεμα όλα λευκά όλα λησμονημένα. Πανταχού Παρόν. Σαν να αντιφέγγει κάθε εκατοστό από τα 12 τετραγωνικά μέτρα Οι σκέψεις όμως οδηγούσαν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: ότι για την ώρα έπρεπε να συμπεριφέρεται ήσυχα. Κι εγώ. Η φυσική ωχρότητα είναι κλήρος κοινός Τα μαβιά χείλη δεν ανταποδίδουν το χαμόγελο, το παράθυρο ένα με τα μάτια, και το πάτωμα με το χώμα,- αναπόφευκτα αναρωτιέσαι μήπως εκείνη βουλιάζει ως τα γόνατα: Η ΟΦΗΛΙΑ ΑΠΟΛΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΙΑΣΟ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΤΗΣ ΕΛΣΙΝΟΡΗΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗ ΖΑ ΖΑ ΓΚΑΜΠΟΡ. Ο ΑΜΛΕΤ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΜΕΔΑΙΟΥ[9]: [προσπαθεί να σηκωθεί, σηκώνεται αργά, ξαναπέφτει στην πολυθρόνα Σιωπή] Συνεχίζεται η μοναξιά το συρματόπλεγμα, υπομονή και προσοχή να μετριαστεί η δυσφορία του κοινού- όφειλε να το παραδεχτεί- πήγαζε από την τωρινή του κατάσταση Βγήκε απ' το δωμάτιο, βρόντηξε πίσω του την πόρτα. Στο χιόνι της τηλεοπτικής οθόνης επιστρέφουν οι θεοί μετά το τέλος της Επανάστασης.

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Τζαίημς Τζόυς, Το πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, εισαγωγή-μτφρ. Άρης Μπερλής, Πατάκης 2000
[2] Φραντς Κάφκα, Η μεταμόρφωση, μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Πατάκης 2018
[3] Ελίας Κανέτι, Πάρτι και αερομαχίες, αφήγημα, μτφρ. Αλεξάνδρα Παύλου, Καστανιώτης 2010
[4] [*Oι περιπέτειες του Oδυσσέα στο νησί του Aιόλου, στη χώρα των Λαιστρυγόνων, στο παλάτι της Kίρκης και στον Άδη/
*Συνάντηση του Oδυσσέα με τον μάντη Tειρεσία και τη μητέρα του] Πηγή: Διαδίκτυο [πρβλ. και Heiner Müller θεατρικά κείμενα στο ΔΥΣΤΗΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, μτφρ.- επιλογή- εισαγωγή Ελένη Βαροπούλου, ΆΓΡΑ 2001]
[5] Heiner Müller ο.π.
[6] ποίηση της Έντιθ Σόου στο: Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά [στο Μουσική για χαμαιλέοντες /1982], εισαγωγή-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, η λέξη τ.38/1984
[7] Σάμουελ Μπέκετ, Πρόζες, μτφρ. Εριφύλη Μαρωνίτη, εισαγωγή Γεράσιμος Βώκος, Πατάκης 2002
[8] Heiner Müller ο.π.
[9] Ευγένιος Ιονέσκο, ΑΜΕΔΑΙΟΣ ή Πώς να το ξεφορτωθούμε, μτφρ. Μαρία Πορτολομαίου, Δωδώνη [αχρονολόγητο]

https://www.cultweek.com/wp-content/uploads/2021/07/PER-COPERTINA.jpg

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU