Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

Δρύινη κορνίζα



Του Φώτη Μισόπουλου
πρόζα,- au lieu de fleurs
Όμως εμένα γιατί; Το ρολόι άρχισε να χτυπάει τη στιγμή που πάτησα τη σκιά μου
ΓΟΥΊΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ[1]

........τραγουδούν με σκοτεινούς λαρυγγισμούς, καθώς αντί για άνθη ρίχνουν καρπούς της Νεκράς Θάλασσας- Μια πρώτη πράξη, το ήξερα, θα παρακινούσα την ύπαρξη να φτιάξω τον εαυτό μου Δεν έχω πολλές σχέσεις πάνω στη γη και μάλιστα πριν απ' αυτό που θα διηγηθώ, δεν είχα καν συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να είχα κάποιες Έπλεε κάτι απειλητικό στη σιωπή που ακολούθησε το γέλιο Δεν απάντησα- η γυναίκα είχε κολλημένο το αυτί της στην πόρτα του μυστικού δωματίου-/
Κα ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: ......ποιος είναι αυτός ο άντρας;
ΜΑΙΡΗ: ......δεν σκέφτηκα πως θα είσασταν σπίτι
Κα ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ: ......προφανώς Σε ρώτησα: Ποιος είναι αυτός ο άντρας;
ΜΑΙΡΗ: ......ένας απλός φίλος που με βοηθάει Είχα πάρα πολλή δουλειά σήμερα[2]-/
Πρωί πρωί πριν ξημερώσει για τα καλά είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την αντοχή των αποφάσεών μου-/
ΦΩΝΕΣ: [αναστενάζοντας] ...... έφυγαν όλοι- κι αυτός. Δεν άκουσα ποτέ γι' αυτόν Να η χήρα του! Ώστε αυτή είναι; Ναι.-/
Απ' την πυρά ανεβαίνουν οι αρωματισμένες με καμφορά φλόγες[3] Το σάβανο του λιβανωτού την τυλίγει και σκορπίζεται Άνοιξα το παράθυρο στο μισόφωτο Η σκιά δεν είχε ακόμα φύγει Σταμάτησα προτού βγω και κοίταζα την πορεία της Μπορούσες να δεις πώς τρύπωνε στο εσωτερικό Μόνο που εκείνη έφυγε τρεχάτη όταν την άκουσα και μ' άκουσε Θα μάς πάρουν τα μεσάνυχτα όπως βλέπω Βγαίνοντας απ' το δρύινο κάδρο της, Νύμφη με ξέπλεκα μαλλιά, ντυμένη ελαφρά στα χρώματα ανθοφορίας του τσαγιού Κατεβαίνει απ' τη σπηλιά της περνώντας κάτω απ' την αψίδα με τα πλεγμένα βάτα Σταματά μπροστά μας Η δύναμη τής συνήθειας Ή τής αλήθειας Έτρεχε μέσα στον καθρέφτη προτού καταλάβω τι είναι,- πολύ γρήγορα- και η ουρά του φορέματος εξακοντίστηκε σα νέφος από τα έγκατα του ομοιόθετου γεωμετρικού αντιχώρου που ενστερνίζεται κάθε κάτοπτρο- Ο πέπλος στροβιλίζεται φωτεινός, τα τακούνια της κομψά και αστραφτερά, με το χέρι κρατούσε τον ώμο, άρωμα τριαντάφυλλο, η φωνή πλημμυρίζει την Εδέμ και συγκρίνεται με τον πλούτο της καμέλιας
Έπειτα από την ταραγμένη νύχτα, όπως περιγράφουν και τα Ημερολόγια των Σάτυρων, στο σημειωματάριο η σελίδα ήταν λευκή- Σήμαινε: Τέλματα[4] Έγραφα μέχρι αργά το απόγευμα διασχίζοντας μεγάλους χερσότοπους, αχανείς κάμπους, απέραντες εκτάσεις,- στους πιο χαμηλούς λόφους η γη έμοιαζε να κοιμάται, το χώμα ήταν σπογγώδες και λιγότερο συμπαγές-/
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .....νομίζω ότι έβρεξε χτες
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......αλήθεια; Δεν το πρόσεξα
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......είμαι σίγουρος ότι άκουσα βροχή-/
Οι σάρκες δεν αρκούν, ούτε ο υγρός ενθουσιασμός του αίματος. Χρειάζεται κόκαλο στεγνό- κόκαλο για δόντια σκύλου και το μαχαίρι δεν αποτελεί εκείνο, που περιμένεις- να σκουριάσει, δηλαδή, δίχως αιτία: Το σεπτό κατεστημένο ταριχευμένων πτωμάτων και μούμιες όλων των ειδών, ενώ το καθεστώς έχει απόλυτη ανάγκη φρέσκου κρέατος
ΤΑ ΒΑΤΑ: [τα φύλλα τους ψιθυρίζουν]
Η ΝΥΜΦΗ: [σιγανά, συμπονετικά] ......Ω, κοινέ θνητέ! Μην κλαις! Όχι!-/
Άμορφος σαν ζελέ σέρνομαι κάτω απ' τα κλαδιά του χριστουγεννιάτικου δέντρου, ενώ χτυπάει ο ήλιος Με αξιοπρέπεια η σύνολη στάση Νόμιζα αυτό περίμεναν από μένα Τα κλαδιά που θροΐζουν: ''Σύντροφοι, η δύναμη της βοήθειας" [μάς υποδέχεται οχλοβοή από καλωσορίσματα]-/
Θα πεθάνουμε κάποια μέρα Έναν ύπνο σαν το θάνατο Οι λέξεις φέρνουν στο νου τη θύμηση της γυναίκας πριν τρία χρόνια ''Δεν παίζεις τίμια'' Το είπε δυο φορές, παρ' ολ' αυτά ήταν ειλικρινής και πειθήνια
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: ........δεν ξέρω ποιος μ΄' έφερε στον κόσμο κι επί πολλά χρόνια έψαχνα τον κυρίαρχο λόγο να συνεχίσω- βγήκα στο δρόμο αναζητώντας τον προορισμό έξωθεν ή άνωθεν, η μοίρα μου θα εξαρτηθεί από το πρώτο πράγμα που θα συμβαίνει εμπρός στα μάτια μου
Σε είκοσι χρόνια δεν θα υπάρχουμε πια Και τι είναι είκοσι χρόνια Τίποτα Όσο το διάστημα από την. Περίπου, μέχρι σήμερα το φέρνω μέσα μου ως μυστικό Μυστικό το λέω τώρα Αφόρητα γνωστό- μάλιστα, δεν το αρνούμαι
Η ΝΥΜΦΗ: ......είσαι κωμικός, έπρεπε να πιάσεις δουλειά σε τσίρκο Λένε ότι είμαι μεθυσμένη- έχω σοκαριστεί. Αλήθεια. Ω, θνητέ! Με βρίσκεις σε καλή συντροφιά: χορεύτριες που σηκώνουν το πόδι στο ύψος των ματιών, μεθυσμένοι παραγγελιοδόχοι, πυγμάχοι, λαοφιλείς πολιτικοί, πρωταγωνιστές amoral της υψηλής επιθεώρησης με κολλημένα κατάσαρκα δερμάτινα παντελόνια, οι κουνίστρες χορεύτριες Αurora e Carini του διεθνούς μιούζικαλ της επιτυχίας του αιώνα[5],- Ψοφίμια, η κραυγή σας αντήχησε με δύναμη εκκωφαντική, ήχος σειρήνας, προδίνοντας ανάλογη φριχτή φιλοζωία[6]-/
Η συζήτηση γινόταν δυσάρεστα προσωπική Στο σημείο αυτό αναφάνηκε η λεπτότητα του σερβιτόρου Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερα εύθραυστο και φευγαλέο στο θάνατο ενός ασήμαντου πουλιού: βρίσκει κανείς τα πτώμα του την επομένη εντελώς απροειδοποίητα Τη χαιρέτησα, τριγυρισμένη μπαγιάτικες αισχρότητες της κοσμικής στήλης και των gossips, ιστορίες που αναστατώνουν τα άβγαλτα γερατειά και την άβγαλτη νεότητα, διαφημίσεις εσώρουχων see through, σχεδόν όλη η δύναμη της συνήθειας-/
A' ΗΘΟΠΟΙΟΣ: .......και γιατί φοράτε στηθόδεσμο,- η μαρτυρία ενός κυρίου που πάσχει από κήλη,- ενδιαφέρει; [παύση]
Η ΝΥΜΦΗ: [θλιμμένη]....έχουμε ξανασυναντηθεί. Σε κάποιον άλλον πλανήτη [φως, σκοτάδι- βγάζει το κεφάλι σαν χελώνα κάτω απ' την ποδιά της, που αλλάζει χρώμα. Σε κάθε γωνιά κι από ένα κερί στερεωμένο με ροζ καλτσοδέτα λερωμένη. Και δύο ψεύτικα άνθη]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
Κα ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ
ΜΑΙΡΗ
ΦΩΝΕΣ
Α' & Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΤΑ ΒΆΤΑ
Η ΝΥΜΦΗ

[εγκαταλειμένο εργοστάσιο. Οι ηθοποιοί φορούνε ενδύματα της γαλλικής μπουρζουαζίας την εποχή της Επανάστασης]

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010
[2] Truman Kapote, Μιας μέρας δουλειά, εισαγωγή-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, διάλογος πορτρέτων, η λέξη τ.38/1984
[3] Τζαίημς Τζόυς, ΟΔΥΣΣΕΑΣ, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, Κέδρος 1990
[4] Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
]5] Τζαίημς Τζόυς ο.π.
[6] Νίκος Φωκάς, Ποιήματα, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.10-11/1984

https://i2.wp.com/www.curieuseshistoires.net/wp-content/uploads/2017/07/UneMaratOK.jpg?fit=1200%2C900&ssl=1

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTYa8q4u_w-scVm1bRpF41D-lO6LtIA4crV1w&usqp=CAU

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.