Women On Top in Politics

Υπογράφουν:
- Σοφία - Ζωή Παράσχου, Απόφοιτη Νομικής Σχολής, Ε.Κ.Π.Α. / Δημιουργός του Sophia’s Viva Voce
- Βόσσου (Μάγδα) Μαγδαληνή, Τελειόφοιτη Φοιτήτρια Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Ε.Κ.Π.Α. / Ιδιωτική Υπάλληλος
- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας, Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος
Πριν μερικά χρόνια και αμέσως μόλις μάθαμε πως στο τιμόνι της ηγεσίας της Φινλανδίας βρέθηκε γυναίκα, άνοιξε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για άλλη μια φορά το κουτάκι, που τόσο σθεναρά κάποιοι προσπαθούν να σπρώχνουν κάτω από το κρεβάτι: το ζήτημα της ισότητας των φύλων. 

Ο ορισμός της 35άρας Σάνα Μάριν στην πρωθυπουργία της Φινλανδίας κατέρριψε το ρεκόρ του νεαρότερου πρωθυπουργού, που μάλιστα το κατείχε μια άλλη γυναίκα, η εν ενεργεία πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Αρντερν. Μάλιστα, το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης της Σάνα Μάριν στελεχώνεται από 13 και πλέον γυναίκες, στην πλειονότητά τους νεαρής ηλικίας, σε σύνολο δεκαεννέα υπουργών. 

Έτσι, εγέρθηκαν ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα στην πάροδο του χρόνου: γιατί να υπάρχουν ακόμη τομείς πλήρως ανδροκρατούμενοι; Γιατί να μας προκαλεί έκπληξη η άνοδος μιας ικανής γυναίκας σε θέση εξουσίας τέτοιου βεληνεκούς; Γιατί να είναι η εξαίρεση στον κανόνα και όχι μια ακόμα παύλα, μια συνέχεια στην πορεία της πολιτικής;

Χρειάζεται κανείς να ανατρέξει χρονικά για να εντοπίσει γυναίκες ισχυρές, αποφασισμένες, δυναμικές, οι οποίες, όχι μόνο που έλαβαν ανώτατη πολιτική εξουσία, αλλά αποτέλεσαν παράδειγμα για την αποτελεσματικότητά τους και τη στρατηγική τους, ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης και ιδεολογικής απόχρωσης. Ηγέτιδες... Ούρσουλα Φον-Ντερ Λάιεν, Ανγκελα Μέρκελ, Μάργκαρετ Θάτσερ, Ιντιρα Γκάντι, Μπεναζίρ Μπούτο, Γιούλια Τιμοσένκο... Καμάλα Χάρις, Χίλαρι Κλίντον, Αλεξάντρια Οκαζιο Κορτέζ, Ιβάνκα Τραμπ... Μελίνα Μερκούρη, Φώφη Γεννηματά, Ντόρα Μπακογιάννη, Άννα Διαμαντοπούλου, Εύα Καϊλή, Δόμνα Μιχαηλίδου, Κατερίνα Νοτοπούλου, Νάντια Γιαννακοπούλου αλλά και σε… βασιλικό επίπεδο οι δύο βασίλισσες Ελισάβετ και Βικτόρια του Ηνωμένου Βασιλείου, η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας και πολλές άλλες…

Μέσα σε μια μικρή παράγραφο αναφέρθηκαν μονάχα λίγα ονόματα που αποδεικνύουν ότι οι εποχές αλλάζουν, ή προσπαθούν να αλλάξουν δεκαετίες χρόνια. Τι κωλύει αυτή την πρόοδο; Εμείς οι ίδιοι, οι ίδιοι άνθρωποι που παλεύουμε για αυτήν. Και όχι σε όλες τις περιοχές της Ευρώπης. 

Στις σκανδιναβικές και βορειοδυτικές χώρες, η ισότητα των φύλων είναι πράξη εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα, η προαναφερθείσα πρωθυπουργός της Φινλανδίας καταρρίπτει και άλλα στεγανά, περί πατριαρχικής κλασικής οικογένειας: η ίδια δεν είναι παντρεμένη, αλλά έχει επίσημη σχέση αναγνωρισμένη από το κράτος με την αρμόδια διαδικασία και συζεί με τον σύντροφο της, μεγαλώνοντας το παιδί τους. Και αυτό αντιμετωπίζεται ως κάτι το φυσικό, ως κάτι μη απρόσμενο, ως κάτι θεμιτό. Γιατί, τοις πράγμασι, είναι.

Όπως και να ονομάζουμε φαινόμενα διακρίσεων, είναι δεδομένο ότι πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες – και δη η ελληνική, είναι εξαιρετικά συντηρητικές, «πατώντας» ακόμη γερά σε παλαιολιθικές βάσεις και απορρίπτοντας σε μεγάλο βαθμό (γιατί ούτε η απολυτότητα είναι ορθολογική) το διαφορετικό σε κάθε επίπεδο (φύλο, σεξουαλικές προτιμήσεις κ.α.). Και φυσικά, αυτό είναι ένα ακόμη κείμενο, μια ακόμη παράθεση αντικειμενικών δεδομένων η οποία καμία ουσιαστική αλλαγή δε θα επιφέρει άμεσα. 

Όμως, η αύξουσα τριβή με το ζήτημα και η ενασχόληση με αυτό, η ανάδειξη του ανά τακτά χρονικά διαστήματα και η υπογράμμιση της σημασίας του, μας βοηθούν να πάμε ένα βήμα μπροστά, προς την αποδοχή της παρούσας κατάστασης, την οποία δεν έχουμε όχι απλά αποδεχθεί, αλλά ούτε αναγνωρίσει σε όλο της το εύρος. Ας ελπίσουμε σε ένα πιο συνειδητοποιημένο αύριο, σε ένα πιο συνειδητοποιημένο επόμενο λεπτό. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή και μας αξίζει.