Ευθείες και τεθλασμένες γραμμές

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης
Το να ευθυγραμμιστεί μια ευθεία με μια τεθλασμένη γραμμή είναι «κομμάτι» δύσκολο. Πλήρως ευθυγραμμισμένος είναι μόνον ο νεκρός. Ο ζωντανός ζει, κινείται, μαθαίνει και αλλάζει. Η εποχή της τυφλής υπακοής έχει παρέλθει. Χρήσιμος σε όλους τους καιρούς είναι ο άνθρωπος που ζητεί τη γνώση και τη δράση. Η γη που πατούμε δεν απελευθερώθηκε από τους πολιτικούς εκπροσώπους του life style, αλλά από τους επαναστάτες της Ιστορίας. «Η Ελλάδα δεν φτιάχτηκε από τους πορφυρογέννητους ούτε από τους βαθύπλουτους και τους νεόπλουτους, αλλά από τους ανθρώπους του μεροκάματου».

Η πολιτική είναι θέση και αντίθεση. Σύγκρουση και συναίνεση. Ροή και δομή συγχρόνως. Μια διαρκής και διακαής αλλαγή πάνω στους θεμελιακούς άξονες της ζωής. Ο νους αλλάζει, ο άνθρωπος αλλάζει, η ζωή αλλάζει. Αυτή που δεν αλλάζει εύκολα είναι η κλειστή κοινωνία. Είναι η χώρα που αρκείται στην επιβίωσή της.

Η Ελλάδα της πλατωνικής και της περιπατητικής σχολής, η Ελλάδα της φυσικής φιλοσοφίας της Αρχαίας Ιωνίας, η Ελλάδα της ιατρικής σχολής του Ιπποκράτη και της μαθηματικής του Πυθαγόρα, η Ελλάδα της Στωικής και της Επικουρικής σχολής… Η Ελλάδα της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, η χώρα με την τελειότερη και πλουσιότερη γλώσσα, αντί να είναι σήμερα Παγκόσμιο Κέντρο Επιστημών, με τον τεράστιο πνευματικό θησαυρό που έχει κληρονομήσει, εισάγει ως και δασκάλους από το εγγύς εξωτερικό…!

Είναι κρίμα το να μην έχει η Σάμος την καλύτερη σχολή στα Μαθηματικά, με τους καλύτερους καθηγητές και φοιτητές, με κριτήρια εισαγωγής αυστηρά, και με γενναίες κρατικές υποτροφίες για τους άριστους φοιτητές. Χώρα που δεν επενδύει στο μυαλό και τη γνώση, μένει πίσω στην εξέλιξη. Ως πότε η Αμερική θα κάνει πνευματική αφαίμαξη στην πατρίδα μας;

Είναι κρίμα το να μην υπάρχει ιατρική σχολή, στην πατρίδα του Ιπποκράτη, στην Κω, με εξαίρετους καθηγητές και με άριστους φοιτητές από όλα τα μέρη της γης, που θα βγάζει τους καλύτερους γιατρούς. Είναι κρίμα για τη χώρα που έχει εφεύρει τη Φιλοσοφία, τη Δημοκρατία, τις Τέχνες τα Γράμματα, το Θέατρο, το Λόγο, εδώ και 2.500 χρόνια, να φεύγουν για σπουδές τα παιδιά της στο εξωτερικό, επειδή έχουν περιοριστεί οι εισακτέοι εδώ και επειδή δεν υπάρχουν «εισαγωγικές εξετάσεις» στο εξωτερικό, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Είναι κρίμα το να μη γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο σχολείο, όπως ήταν παλιά η Αρχαία Αθήνα ή όπως είναι σήμερα η Κύπρος. Γιατί να μην βγάζουμε τους επιστήμονές μας στη χώρα μας; Τι παραπάνω σε πνευματικό κληρονόμημα διαθέτει η Αγγλία, που, ειρήσθω εν παρόδω, τα πρώτα της γραπτά μνημεία είναι από τον ενδέκατο αιώνα μ.Χ. και με καθιερωμένη την αγγλική ως επίσημης γλώσσας της χώρας της, μόλις το 1422, δηλαδή είκοσι δύο αιώνες μετά από την ομηρική γλώσσα;

Αυτό που ζητά ο πολίτης, αν δεν το βρει στην πατρίδα του κι έχει την οικονομική δυνατότητα, θα το ζητήσει αλλού. Θα μετατρέψει την παιδεία από καθαρό εκπαιδευτικό θέμα σε οικονομικό-ταξικό. «Δεν μπορεί να είναι κριτήριο των σπουδών το εισόδημα».

Το ξεπούλημα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) φτώχυνε κι άλλο την Ελλάδα. Η φτωχοποίησή της σε δημόσια αγαθά είναι έγκλημα. Ο πολιτικός οφείλει να προστατεύει την Πολιτεία. Αντίθετα ο «πωλητικός με «ω», είναι όποιος την πουλά και την αφήνει χωρίς δημόσια περιουσία.

Ό,τι δεν πέτυχε η Τρόικα, η οποία επί 4,5 χρόνια ζητούσε επίμονα να πουληθεί το 17% της ΔΕΗ, έρχεται τώρα και το κάνει από μόνη της η κυβέρνηση, δίχως να έχει καμία μνημονιακή υποχρέωση. Τα πιο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους έχουν σχεδόν ιδιωτικοποιηθεί. Συνεπώς, το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι, αν ένα κράτος φτωχό σε δημόσια περιουσία, μπορεί να στηρίξει την πολιτική της Υγείας και της Παιδείας; Αν ένα κράτος άπορο σε κοινωφελή αγαθά μπορεί να ασκεί κοινωνική πολιτική; Η Ελλάδα που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Οσονούπω θα λέμε και το νερό νεράκι!