"Η νέα τάξη πραγμάτων... είναι ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο"

Του Παναγιώτη Σαββίδη
Αυτοί που ανάγουν ότι όλα τα δεινά που βιώνουν οι λαοί είναι απόρροια μιας στρατηγικής νεοταξικών δυνάμεων φροντίζουν πάντα να μην ονομάζουν αυτές τις δυνάμεις.
Και δεν μιλάμε για το απλό εργαζόμενο – αυτοαπασχολούμενο – συνταξιούχο – νέο, νέα που αγωνιούν με αυτά που συμβαίνουν και καθημερινά βομβαρδίζονται από όγκο ακατέργαστων πληροφοριών και μπορεί να παγιδευτούν σε ερμηνείες που έχουν για βάση την συνομοσιολογία, αλλά για αυτούς που δρούνε μόνιμα παραπλανητικά και αποπροσανατολιστικά απέναντι στον λαό εξυπηρετώντας σκοπούς της κυρίαρχης τάξης και πολιτικής.

Όλοι αυτοί, «επαγγελματίες» ή «εθισμένοι» στην συνομοσιολογία βλέπουν σκοτεινές δυνάμεις «Εβραιομασώνων» , «Σόρος», «Μπιλ Γκέιτς» να απεργάζονται συνεχώς μοχθηρά σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία και ελέγχου της ανθρωπότητας.

Αφηγήματα που τα είδαμε από ίδιους ανθρώπους που φλέρταραν επικίνδυνα με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία όταν ξεκληρισμένοι άνθρωποι από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και την αφόρητη φτώχεια άφηναν τις πατρογονικές εστίες τους και εγκλωβίστηκαν στην χώρα μας ως πρόσφυγες και μετανάστες ή όταν το ΝΑΤΟ με την συνδρομή των ΗΠΑ και της ΕΕ απαίτησαν με σχέδιο τους να λυθεί το ζήτημα της ονοματολογίας με το κράτος των Σκοπίων στα πλαίσια της ένταξης του στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους.

Σήμερα πολλοί από αυτούς πρωταγωνιστούν στο λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό» κίνημα και έχουν αναδεχθεί σε φορείς του ανορθολογισμού και της μεταφυσικής υποβαθμίζοντας βασικά κριτήρια σκέψης και λογικής.

Στόχος τους να βάζουν συνεχώς εμπόδια στην χειραφέτηση του λαού από την αστική πολιτική και αστική ιδεολογία και να καλλιεργούν την απογοήτευση, την μοιρολατρία και την ηττοπάθεια και ότι αυτό το σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει.

Μιλάνε για «αντίσταση» αυτοί που χλευάζουν και υπονομεύουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, τις διεκδικήσεις, τους αγώνες , τις απεργίες των εργαζομένων . Μιλάνε για «αντίσταση» αυτοί που είναι θεματοφύλακες του «μικρότερου κάκου» αποδεχόμενοι με το κεφάλι σκυφτό μισθούς πείνας για να σώσουν τα κέρδη των αφεντικών. Μιλάνε για «αντίσταση» αυτοί όταν έχουν στο απυρόβλητο τους ταραξίες της γης ΝΑΤΟ – ΕΕ - ΗΠΑ που σήμερα ξαναμοιράζουν σε νέες σφαίρες επιρροής τον κόσμο με βάση τα ισχυρά οικονομικά τους συμφέροντα. 

Μιλάνε για «αντίσταση» αυτοί που στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και στους πολέμους τους σε γειτονικά κράτη δεν έβγαζαν τσιμουδιά και σφύριζαν αδιάφοροι. Μιλάνε για «αντίσταση» αυτοί που μόνιμα σου δείχνουν το δέντρο και όχι το δάσος για να βγάζουν λάδι το απάνθρωπο και βάρβαρο σύστημα του καπιταλισμού και να σε «πείσουν» ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Γιατί ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο είναι η «νέα τάξη πραγμάτων» που αφήνουν έτσι γενικά και αόριστα να διακινείται για να αποφευχθεί κάθε ρήγμα ριζοσπαστικοποίησης στην λαϊκή συνείδηση.

Ο καπιταλισμός συνυπάρχει με τις δομικές του κρίσεις που είναι σύμφυτες με το ίδιο το σύστημα. Η νέα οικονομική κρίση έχει επισπευτεί λόγο «Κορονιού».

Ήδη σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο παίρνονται μέτρα διαχείρισης της κρίσης από την σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων με τους λαούς να είναι το υποζύγιο που θα σηκώσουν πάλι τα σπασμένα με ότι θα σημαίνει αυτό για τις ζωές τους.

Να μην υπάρχει αμφιβολία ότι το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το δεκάωρο και τις απλήρωτες υπερωρίες ή το νομοσχέδιο που θέλει να περάσει για το τζογάρισμα των χρημάτων των επικουρικών ταμείων δεν είναι μέτρα θωράκισης της κερδοφορίας των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων μπροστά στην κρίση.

Δίπλα σε αυτά τα αντεργατικά - αντιλαϊκά νομοσχέδια και τα δήθεν υγειονομικά μέτρα που στον πυρήνα τους είναι συντηρητικά και αντιδραστικά και δεν έχουν να κάνουν με την υγεία του λαού.

Η λογική του κόστους - οφέλους που είναι υποταγμένη και η υγεία δεν αφήνει για παραπάνω ερμηνείες ότι όλα τα μέτρα παίρνονται από την σκοπιά των συμφερόντων των εμπόρων υγείας που τα κέρδη τους εκτοξεύτηκαν στο διάστημα του «Κορονιού».

Αυτή την συνολική αμφισβήτηση του συστήματος από τον λαό, με όρους ταξικής ανάγνωσης, θέλουν να ματαιώσου διάφορες εφεδρικές δυνάμεις του συστήματος που έρχονται με τον μανδύα του «αντισυστημικού».

Αυτοί που αναμασούν την καραμέλα της «νέας τάξης πραγμάτων» αποφεύγοντας να προσδιορίσουν ποια είναι αυτή.

Οι λαοί έχουν καθήκον να αντισταθούν όχι στον πιο αδύναμο, όχι στον ξένο πρόσφυγα – μετανάστη, όχι στον αλλόθρησκο, όχι στον άλλον με άλλο χρώμα δέρματος που καταδεικνύουν σε διάφορες εκδοχές οι δήθεν «μαχητές» της «νέα τάξης», αλλά να αντισταθούν στην καπιταλιστική κυριαρχία, στις αστικές τάξεις των χωρών τους, στους ιμπεριαλιστές κάθε απόχρωσης που θέλουν τους λαούς κάτω από τον ζυγό τους για να τους ξεζουμίζουν και να διαιωνίζονται τα κέρδη των λίγων στην βάση των νομοτελειών της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτή είναι η «νέα τάξη πραγμάτων» που συγκαλύπτουν.

Ο καπιταλισμός και η διεθνοποιημένη δράση του που ονόμασαν εσκεμμένα με τον αδόκιμο και αταξικό ορό «παγκοσμιοποίηση».

Ο αντικαπιταλιστικός αγώνας είναι οργανικά δεμένος με την πάλη για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό που θα είναι το επόμενο σύστημα που θα αντικαταστήσει αντικειμενικά και ιστορικά τον σάπιο και ξεπερασμένο καπιταλισμό.

Αλλά για να γίνει αυτό θα βάλουμε και εμείς το χεράκι μας σαν «κοινωνικά υποκείμενα» της ιστορίας για να έρθει μια ώρα νωρίτερα αυτή η προοπτική που θα εξασφαλίσει την λαϊκή ευημερία, την ευτυχία, την Ειρήνη, την κοινωνική προκοπή, χωρίς κηφήνες και εκμεταλλευτές καπιταλιστές, σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου που μοχθούν και παράγουν οι εργαζόμενοι.