Σ. Παραστατίδης: Παράδοξη Ευφορία

Του Στέφανου Παραστατίδη
Οι μέρες της πανδημίας που διανύουμε χαρακτηρίζονται από μία παράδοξη ευφορία. Είναι ένας συνδυασμός που προκύπτει από την άρση των μέτρων, την ατομική ικανοποίηση του κάθε εμβολιασμένου, τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.

Χρησιμοποιώ τον όρο «παράδοξη ευφορία» διότι δυσκολεύομαι να βρω ένα επιδημιολογικό στοιχείο που να τεκμηριώνει τη βελτιωμένη πορεία της χώρας. Χρήσιμο, λοιπόν, είναι να προσεγγίζουμε την πραγματικότητα, ακόμη και όταν αυτή είναι δυσάρεστη, διότι αυτός είναι ο τρόπος να θωρακιστούμε καλύτερα στο συλλογικό επίπεδο.

Ξεκινώντας από τον αριθμό εμβολιασμένων και συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., η Ελλάδα αρχίζει να παίρνει απόσταση προς τα κάτω από τον μέσο όρο (30,4% 1η δόση - 11,3% 2η δόση #ECDC), κατρακυλώντας στην 23η θέση σε όσους έχουν κάνει την 1η δόση, πάνω μονάχα από τις Βουλγαρία, Λετονία, Ρουμανία, Κροατία.

Τούτο όμως δεν είναι το κυρίαρχο πρόβλημα, διότι, έστω και καθυστερημένα προχωράμε προς την επίτευξη του στόχου. Το πρόβλημα είναι τα πολύ χαμηλά ποσοστά εμβολιασμένων σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Στις ηλικίες άνω των 80 ετών έχουμε εμβολιάσει μόλις το 63%, ενώ το ίδιο περίπου ποσοστό ισχύει και τους 70-79 ετών, όπως επίσης χαμηλά είμαστε και στους 60-69 (45,9%).

Παρότι έχει δημιουργηθεί ένα καλό κλίμα ως προς την προσέλευση των νεότερων ηλικιακά ομάδων, τα ποσοστά συμμετοχής παραμένουν ακόμη εξαιρετικά χαμηλά, με τα ανακοινωμένα ραντεβού στους 30-39 ετών να είναι μόλις 13,3% (177.000), ενώ στους 40-44 ετών είναι 14,8% (117.750) και στους 45-49 ετών είναι 15,6% (125.000).

Βεβαίως και ελπίζουμε στο καλύτερο· όμως, δυστυχώς, διατηρήσαμε χαμηλά ποσοστά ακόμη και στους υγειονομικούς, έχοντας εμβολιάσει μόλις το 62,7%, ενώ η συνολική πορεία της χώρας στους θανάτους ανά εκατομμύριο μάς κατατάσσει σταθερά τους τελευταίους 2 μήνες στις 20 πρώτες χώρες του κόσμου.

Τούτα τα στοιχεία πρακτικά σημαίνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται μακριά από το σχεδιασμό «ανοσίας της αγέλης» και κοντά σε μία αποκλίνουσα πορεία. Παράλληλα και σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, είναι από τις χώρες που θα πληρώσουν περισσότερο το ‘’μάρμαρο’’ της πανδημίας εξαιτίας της οικονομικής της εξάρτησης από τον τουρισμό (αναπτυσσόμενες κ τουριστικές χώρες).

Πλέον, το άνοιγμα της χώρας και η έλευση των τουριστών, σε συνδυασμό με την κοινωνική αντίδραση και τη δεινή οικονομική θέση, δεν δίνουν περιθώρια για ελιγμούς. Τα κρούσματα, ως αριθμός, αποκτούν μικρή σημασία· περισσότερο πρέπει να επικεντρωθούμε στο θέμα των ΜΕΘ όπου το 95% είναι ανεμβολίαστοι αλλά και των θανάτων που συναντάμε σε ποσοστό 85% άνω των 65 ετών. 

Ολόκληρος ο οργανωτικός και επικοινωνιακός σχεδιασμός της κυβέρνησης θα πρέπει να στοχεύσει σε αυτούς που κινδυνεύουν περισσότερο, δηλαδή τις ευπαθείς και ηλικιακές ομάδες άνω των 60 ετών, με περισσότερη ενημέρωση κυρίως στην περιφέρεια αλλά και καλύτερη πρόσβαση. Δεν πρέπει να μείνει κανείς ανεμβολίαστος.

Ο αγώνας ενάντια στην πανδημία είναι μαραθώνιος. Η Ελλάδα είχε ένα σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα και δεν το εκμεταλλεύτηκε· τη νησιωτικότητά της. Θα μπορούσε να κρατήσει τα νησιά ανοιχτά καθ΄ όλη τη διάρκεια της πανδημίας με τεστ και στεγανοποίηση, ενώ θα μπορούσε να αποφύγει τα οριζόντια μέτρα επί μακρόν.

Τούτο την οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Αυτό που δεν πρέπει να δούμε το καλοκαίρι είναι η εικόνα μίας χώρας που θα μετρά ταυτόχρονα τουρίστες και νεκρούς.