Όταν μιλάμε για τη "γυναίκα στην πολιτική" να μας ακούτε...

Υπογράφουν οι:

- Αγγελική (Άντζελα) Πατούλια, Ασκούμενη Δικηγόρος Ναύπακτου / Απόφοιτη Πανεπιστήμιου Κύπρου

- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, ΠΜΣ Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας, Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος

Εν έτη 2021 και ενώ ο κόσμος έχει προοδεύσει, έχει αποδεχθεί τις γυναίκες σε σχέση με παλαιότερες εποχές, εντούτοις υπάρχουν ουκ ολίγοι τομείς της κοινωνίας στους οποίους ακόμη αυτό συζητείται, αν δηλαδή πρέπει ή όχι οι γυναίκες να αναλάβουν σημαντικές θέσεις που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση σοβαρών κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων συνυφασμένων με τη διακυβέρνηση μιας χώρας. 

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία οι γυναίκες αποτελούν το 51% του πληθυσμού της Ελλάδας, ωστόσο στη πολιτική ζωή της χώρας, κατέχουν πολύ μικρό ποσοστό. Αν κοιτάξει κανείς το παγκόσμιο χάρτη του ΟΗΕ, θα διαπιστώσει πως η Ελλάδα κατέχει την 74η θέση ανάμεσα σε 174 χώρες όσον αφορά την συμμετοχή των γυναικών στο πολιτικό γίγνεσθαι σε υπουργικές θέσεις. 

Οι σύγχρονες γυναίκες έχουν πλέον αποδείξει τις δυνατότητές τους οι οποίες δεν υπολείπονται σε τίποτα λιγότερο από αυτές των ανδρών οι οποίοι βρίσκονται σε ανάλογες υψηλόβαθμες θέσεις και τις οποίες μπορεί να καταλαμβάνουν πιο εύκολα από ότι μια γυναίκα. Γιατί συμβαίνει αυτό; 

Δεν είναι οι γυναίκες κατάλληλα καταρτισμένες για να ασχοληθούν με έναν μείζονος σημασίας κλάδο , όπως η πολιτική; Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην 58η συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε το 2003, υιοθετήθηκε το ψήφισμα 58/142, 179, το οποίο αναγνωρίζει ότι: «η πλήρης και ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στις πολιτικές διαδικασίες και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, θα δημιουργήσει μια ισορροπία , η οποία αντανακλά με μεγαλύτερη ακρίβεια τη σύνθεση της κοινωνίας, είναι απαραίτητη για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας και εξυπηρετεί την εύρυθμη λειτουργία της, διαδραματίζει ουσιωδέστατο ρόλο της ίσης {με τους άνδρες} κοινωνικής κατάστασης των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικοοικονομικής θέσης των γυναικών, συμβάλλει στον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών προτεραιοτήτων και παρέχει νέες προοπτικές σε πολιτικά ζητήματα». 

Οι γυναίκες που ενδιαφέρονται να εμπλακούν με τη πολιτική συναγωνίζονται ισότιμα με τους άνδρες συνυποψηφίους τους, εφόσον διαθέτουν τις κατάλληλες ικανότητες. Δεν είναι ανάγκη να υιοθετήσουν ανδρικά πρότυπα για να διεκδικήσουν μια θέση κύρους και να ξεχωρίσουν μέσα από το έργο τους. Αρκεί να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν και να αξιοποιήσουν χαρακτηριστικά που είναι πιο κοντά στη γυναικεία φύση, όπως η ικανότητα ανάληψης ρίσκου, η διαλλακτικότητα και η ευχέρεια του να συνδυάζουν πολλά πράγματα μαζί. 

Όπως γίνεται αντιληπτό, η γυναικεία σκέψη, κρίση, λογική, πολυλειτουργικοτητα και ενσυναίσθηση είναι αναγκαία για ένα ισορροπημένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Παρά την εξάλειψη των διακρίσεων βάσει φύλου τα τελευταία χρόνια, η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική ηγεσία παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή. Επί παραδείγματι, οι γυναίκες είναι αρχηγοί κρατών σε μόλις 20-25 χώρες, ενώ 120 περίπου στον κόσμο δεν ηγήθηκαν ποτέ από γυναίκα και μόνο το 21-22% των υπουργών παγκοσμίως είναι γυναίκες. 

Δυστυχώς και στην Ελλάδα είναι έντονη η απουσία επαρκούς εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική ηγεσία της χώρας. Η μειωμένη παρουσία των γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα, επιβεβαιώνεται και στον παγκόσμιο χάρτη του ΟΗΕ, η χώρα μας κατέχει την 74η θέση ανάμεσα σε 174 χώρες σε ο, τι αφορά την συμμετοχή γυναικών στην πολιτική. Είναι πασιφανές ότι για να ενισχυθεί η παρουσία των γυναικών στην πολιτική εξουσία, χρειάζονται να γίνουν σημαντικές αλλαγές σε επίπεδο εκπαίδευσης, θεσμών και νοοτροπίας. 

Εμπνεόμενες από ισχυρές γυναίκες που άνοιξαν δρόμους όπως η A.O.C, έχει έρθει η ώρα, να νιώσουν οι ίδιες ισχυρές, να μην υποχωρήσουν από τις φιλοδοξίες τους και να συμβάλλουν ενεργά στην κατάρριψη των στερεοτύπων, ώστε να ανοίξουν πόρτες και για τις επόμενες ηγέτιδες της πολιτικής.

Η Ε.Ε. ακούει; Λαμβάνει; «Ähm…». Αυτή ήταν η δυσαρεστημένη έκφραση της Γερμανίδας και Ευρωπαίας Πολιτικού κας Ούρσουλας Φον ντεν Λάιεν -ένα …umm… στα αγγλικά που μεταφράστηκε ως «δικαιως εκνευρισμός» διασταυρωμένος με «τι στο καλό κάνεις;»- που τα είπε όλα, καθώς η Πρώτη Γυναίκα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έλαβε αντιμετώπιση… δεύτερης κατηγορίας στην επίσημη επίσκεψή της στην Άγκυρα. 

Καθώς οι άνδρες ομόλογοί της, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, πήγαν να πάρουν τις θέσεις τους δίπλα-δίπλα στο προεδρικό παλάτι την Τρίτη, ενώ η Ούρσουλα Φον Ντεν Λάιεν υποβιβάστηκε σε αντικοινωνικές αποστάσεις – και αφέθηκε να καθίσει σε ένα όχι και τόσο κοντινό καναπέ. 

Ήταν ο κος. Μισέλ ανίδεος, χαζός, λίγο αργός ή όλα τα παραπάνω για να μην πει τίποτα -καμία παρέμβαση για να ζητήσει διόρθωση πρωτοκόλλου και σίγουρα όχι τη δική του θέση δίπλα στον οικοδεσπότη; Όχι. Η ομάδα του Μισέλ επέμεινε, ακόμη και μετά την επιστροφή του στις Βρυξέλλες, ότι όλα ήταν εντάξει -ήταν ο Ερντογάν και ο Μισέλ που πραγματικά συναντιόντουσαν, με τα υπόλοιπα στελέχη να παρευρίσκονται… Με την Ούρσουλα λοιπόν… και όχι με τις κότες.