Πατέρας, Σύζυγος, Διπλωμάτης με μακρά και σπουδαία πορεία, Δήμαρχος Αθηναίων, Πρόεδρος Κόμματος, Βουλευτής Α’ Αθηνών, Υπουργός σε πολλά και σημαντικά χαρτοφυλάκια διαχρονικά, Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Ευρωπαίος Επίτροπος που άφησε πίσω του έργο… έτοιμος όμως ξανά –πάντα- για το επόμενο πολιτικό του βήμα. Ο κος. Δημήτρης Αβραμόπουλος μας τιμά πολύ με ετούτη την συνέντευξη. Τον ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο, την ευγένεια και την αμεσότητα του.
Ως ένας πρώην Δήμαρχος Αθηναίων -με μακρά, σπουδαία πορεία και πετυχημένη παρουσία- πως κρίνετε την παρούσα κατάσταση, εξέλιξη και πορεία του θεσμού των Δήμων, μα και των Περιφερειών;
Υπάρχει τελικά η λεγόμενη αποκεντρωμένη διοίκηση στην Ελλάδα και αν ναι, αγγίζει - πλησιάζει τα ευρωπαϊκά δεδομένα; Είμαστε σε καλό δρόμο;
Όλο και περισσότερο με βάση την αρχή της επικουρικότητας τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων πλησιάζουν τους πολίτες ενισχύοντας τον αποκεντρωμένο ρόλο των Δήμων και των Περιφερειών.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη από δεκαετίες ισχυρή Αυτοδιοίκηση και αποκεντρωμένους θεσμούς, με αρμοδιότητες και πολιτική ισχύ.
Η Ελλάδα είναι αλήθεια ότι στον τομέα αυτό είχε μείνει πίσω. Τις δύο τελευταίες όμως δεκαετίες η Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση ενισχύθηκαν με αρμοδιότητες καθώς και με οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους.
Ενισχύθηκαν δηλαδή πολιτικά, διοικητικά και οικονομικά. Οι Περιφερειάρχες είναι πλέον αιρετοί, κάτι που τους προσδίδει ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό ρόλο και από κοινού με την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πλέον σε θέση να συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη της Ελληνικής Περιφέρειας.
Εκείνο ωστόσο που είναι καιρός πλέον να αλλάξει στην Ελλάδα είναι μια βαθιά ριζωμένη νοοτροπία, που θέλει τις μεγάλες αποφάσεις που αφορούν στην Περιφέρεια, να επηρεάζονται από την κεντρική εξουσία.
Αυτό οδηγεί σε κάποιες περιπτώσεις και σε σύγχυση αρμοδιοτήτων.
Ωστόσο, η αλλαγή που έχει ήδη συντελεστεί είναι σημαντική. Οι Περιφέρειες πλέον και οι Δήμοι με τους μηχανισμούς, τις υπηρεσίες τους και με οδηγό το όραμα της πολιτικής τους ηγεσίας και τις πραγματικές ανάγκες του τόπου τους, εκπονούν αναπτυξιακά προγράμματα, πολλά εκ των οποίων χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ασκώντας έτσι πολιτικές, που ενδυναμώνουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική και επιχειρηματική πρόοδο.
Θεωρείτε ότι η Ε.Ε. δείχνει σήμερα δυναμικά και λειτουργικά αντανακλαστικά σε ό,τι αφορά την επιθετική παρουσία και συγκρουσιακή διάθεση της Τουρκίας στην Ανατολ. Μεσόγειο και το Αιγαίο; Και στα Ελληνοκυπριακά, μα και στην προσφυγική κρίση, αναφερόμαστε.
Να θυμίσω εδώ, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα μπροστά σε ό,τι αφορά την ενιαία αγορά και την οικονομία αλλά ακόμα δεν έχει θέσει σε ένα ανώτερο επίπεδο πολιτικής ολοκλήρωσης με ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική.
Αυτό σημαίνει ότι στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων ναι μεν στέκεται στο πλευρό της Ελλάδος, θέτοντας την γειτονική Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της αλλά πάντοτε με τα κράτη-μέλη να ασκούν την εξωτερική της πολιτική με βάση τα δικά τους συμφέροντα κατεξοχήν και με τις διμερείς τους σχέσεις με την Τουρκία να μην επηρεάζονται καθοριστικά από την ενιαία θέση αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρόλα αυτά, έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες από την πλευρά της Ευρώπης για τη διευθέτηση των ζητημάτων, που έχουν προκύψει και για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Στο σημείο αυτό, να πούμε ότι η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ξεκάθαρη και είναι ταυτισμένη με τη θέση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ως προς δε την προσφυγική κρίση, η Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία σε γενικές γραμμές ετηρείτο από το 2016 μέχρι το 2019 με αποτέλεσμα τη μείωση των ροών από την Τουρκία προς την Ευρώπη, τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει ρωγμές, τις οποίες η Ευρώπη προτίθεται με επικαιροποίηση της κοινής Δήλωσης να συνεχίσει να φέρει απτά αποτελέσματα.
Να θυμίσουμε εδώ, και δεν σας κρύβω είναι ένα από τα θέματα που χειρίστηκα ως Ευρωπαίος Επίτροπος, δηλαδή τα ελληνικά σύνορα να ταυτίζονται με τα κοινά ευρωπαϊκά μας σύνορα και που στην πράξη δηλώνουν την απόλυτη στήριξη της Ευρώπης προς την Ελλάδα πολιτικά, επιχειρησιακά και οικονομικά για τη διαχείριση των κοινών μας συνόρων.
Υπάρχει τελικά η λεγόμενη αποκεντρωμένη διοίκηση στην Ελλάδα και αν ναι, αγγίζει - πλησιάζει τα ευρωπαϊκά δεδομένα; Είμαστε σε καλό δρόμο;
Όλο και περισσότερο με βάση την αρχή της επικουρικότητας τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων πλησιάζουν τους πολίτες ενισχύοντας τον αποκεντρωμένο ρόλο των Δήμων και των Περιφερειών.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη από δεκαετίες ισχυρή Αυτοδιοίκηση και αποκεντρωμένους θεσμούς, με αρμοδιότητες και πολιτική ισχύ.
Η Ελλάδα είναι αλήθεια ότι στον τομέα αυτό είχε μείνει πίσω. Τις δύο τελευταίες όμως δεκαετίες η Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση ενισχύθηκαν με αρμοδιότητες καθώς και με οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους.
Ενισχύθηκαν δηλαδή πολιτικά, διοικητικά και οικονομικά. Οι Περιφερειάρχες είναι πλέον αιρετοί, κάτι που τους προσδίδει ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό ρόλο και από κοινού με την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πλέον σε θέση να συμβάλλουν ουσιαστικά στην ανάπτυξη της Ελληνικής Περιφέρειας.
Εκείνο ωστόσο που είναι καιρός πλέον να αλλάξει στην Ελλάδα είναι μια βαθιά ριζωμένη νοοτροπία, που θέλει τις μεγάλες αποφάσεις που αφορούν στην Περιφέρεια, να επηρεάζονται από την κεντρική εξουσία.
Αυτό οδηγεί σε κάποιες περιπτώσεις και σε σύγχυση αρμοδιοτήτων.
Ωστόσο, η αλλαγή που έχει ήδη συντελεστεί είναι σημαντική. Οι Περιφέρειες πλέον και οι Δήμοι με τους μηχανισμούς, τις υπηρεσίες τους και με οδηγό το όραμα της πολιτικής τους ηγεσίας και τις πραγματικές ανάγκες του τόπου τους, εκπονούν αναπτυξιακά προγράμματα, πολλά εκ των οποίων χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ασκώντας έτσι πολιτικές, που ενδυναμώνουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική και επιχειρηματική πρόοδο.
Θεωρείτε ότι η Ε.Ε. δείχνει σήμερα δυναμικά και λειτουργικά αντανακλαστικά σε ό,τι αφορά την επιθετική παρουσία και συγκρουσιακή διάθεση της Τουρκίας στην Ανατολ. Μεσόγειο και το Αιγαίο; Και στα Ελληνοκυπριακά, μα και στην προσφυγική κρίση, αναφερόμαστε.
Να θυμίσω εδώ, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα μπροστά σε ό,τι αφορά την ενιαία αγορά και την οικονομία αλλά ακόμα δεν έχει θέσει σε ένα ανώτερο επίπεδο πολιτικής ολοκλήρωσης με ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική.
Αυτό σημαίνει ότι στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων ναι μεν στέκεται στο πλευρό της Ελλάδος, θέτοντας την γειτονική Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της αλλά πάντοτε με τα κράτη-μέλη να ασκούν την εξωτερική της πολιτική με βάση τα δικά τους συμφέροντα κατεξοχήν και με τις διμερείς τους σχέσεις με την Τουρκία να μην επηρεάζονται καθοριστικά από την ενιαία θέση αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρόλα αυτά, έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες από την πλευρά της Ευρώπης για τη διευθέτηση των ζητημάτων, που έχουν προκύψει και για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Στο σημείο αυτό, να πούμε ότι η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ξεκάθαρη και είναι ταυτισμένη με τη θέση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Ως προς δε την προσφυγική κρίση, η Δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία σε γενικές γραμμές ετηρείτο από το 2016 μέχρι το 2019 με αποτέλεσμα τη μείωση των ροών από την Τουρκία προς την Ευρώπη, τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει ρωγμές, τις οποίες η Ευρώπη προτίθεται με επικαιροποίηση της κοινής Δήλωσης να συνεχίσει να φέρει απτά αποτελέσματα.
Να θυμίσουμε εδώ, και δεν σας κρύβω είναι ένα από τα θέματα που χειρίστηκα ως Ευρωπαίος Επίτροπος, δηλαδή τα ελληνικά σύνορα να ταυτίζονται με τα κοινά ευρωπαϊκά μας σύνορα και που στην πράξη δηλώνουν την απόλυτη στήριξη της Ευρώπης προς την Ελλάδα πολιτικά, επιχειρησιακά και οικονομικά για τη διαχείριση των κοινών μας συνόρων.
Είστε πολιτικός πρώτης γραμμής, μαχητικός, με τεράστια πορεία. Διπλωμάτης, Δήμαρχος, Πρόεδρος Κόμματος, Βουλευτής, Υπουργός, Αντιπρόεδρος Κόμματος και Ευρωπαίος Επίτροπος. Όμως πάνω και πρώτα από όλα είστε Πατέρας! Με όλες τις παραπάνω λοιπόν ιδιότητες και την πρωταρχική ιδιότητα του Πατέρα, έστω ότι κοιτάτε στα μάτια, απέναντι σας την μέση Ελληνίδα νεολαία/τον μέσο Έλληνα νεολαίο και κουβεντιάζετε μαζί τους πολλούς προβληματισμούς και άγχη της ηλικίας 20-30 ετών.
Τι της/του λέτε; Που να ελπίζει; Που να στοχεύσει; Εργασιακά και από άποψη προοπτικής και προκοπής.
Με την ερώτησή σας αυτή αγγίζετε τον πυρήνα του προβληματισμού και της αγωνίας μου, γιατί στα μάτια και τα όνειρα των δικών μου παιδιών, που είναι ακριβώς αυτής της ηλικίας, βλέπω και συμμερίζομαι τις αγωνίες των νέων στην πατρίδα μας, που δικαίως απαιτούν να ανοίξει ο ορίζοντας και να ασκήσουν το δικαίωμά τους στη ζωή με ασφάλεια, σιγουριά και εγγυήσεις.
Τι της/του λέτε; Που να ελπίζει; Που να στοχεύσει; Εργασιακά και από άποψη προοπτικής και προκοπής.
Με την ερώτησή σας αυτή αγγίζετε τον πυρήνα του προβληματισμού και της αγωνίας μου, γιατί στα μάτια και τα όνειρα των δικών μου παιδιών, που είναι ακριβώς αυτής της ηλικίας, βλέπω και συμμερίζομαι τις αγωνίες των νέων στην πατρίδα μας, που δικαίως απαιτούν να ανοίξει ο ορίζοντας και να ασκήσουν το δικαίωμά τους στη ζωή με ασφάλεια, σιγουριά και εγγυήσεις.
Και όλα αυτά, σε μια εποχή γενικευμένης αβεβαιότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου οι ευθύνες όλων εκείνων που εκπροσωπούν την κοινωνία είναι πραγματικά μεγάλες και θα κριθεί η δική μας γενιά από τις επόμενες για την πολιτική και πολιτισμική κληρονομιά που θα τους αφήσουμε.
Τα νέα παιδιά δικαιούνται μια καλύτερη παιδεία, που θα τα συνδέει με την αγορά εργασίας και με τα όνειρα και τους στόχους τους.
Σήμερα το φάσμα της ανεργίας και τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στον εργασιακό χώρο με την τηλεργασία να κερδίζει έδαφος και την ρομποτική να υποκαθιστά την εργασία, γίνεται αντιληπτό, ότι είναι ακριβώς η στιγμή να επινοηθούν νέοι τρόποι απάντησης σε αυτήν την πρόκληση. Και αυτό εκτιμώ ότι πέρα και πάνω από την επικαιρότητα που κυριαρχεί, ο προβληματισμός υπάρχει και θα οδηγήσει στην υιοθέτηση μιας νέας πολιτικής, με αναφορά στο μέλλον και την προοπτική των νεότερων γενεών.
Τα νέα παιδιά δικαιούνται μια καλύτερη παιδεία, που θα τα συνδέει με την αγορά εργασίας και με τα όνειρα και τους στόχους τους.
Σήμερα το φάσμα της ανεργίας και τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στον εργασιακό χώρο με την τηλεργασία να κερδίζει έδαφος και την ρομποτική να υποκαθιστά την εργασία, γίνεται αντιληπτό, ότι είναι ακριβώς η στιγμή να επινοηθούν νέοι τρόποι απάντησης σε αυτήν την πρόκληση. Και αυτό εκτιμώ ότι πέρα και πάνω από την επικαιρότητα που κυριαρχεί, ο προβληματισμός υπάρχει και θα οδηγήσει στην υιοθέτηση μιας νέας πολιτικής, με αναφορά στο μέλλον και την προοπτική των νεότερων γενεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.