Τι λέει το ΚΚΕ για την Παγκόσμια Ημέρα Δασών

Ανακοίνωση ΚΚΕ 

Η Παγκόσμια Ημέρα Δασών βρίσκει τα δάση και τα δασικά οικοσυστήματα στο στόχαστρο μιας διογκούμενης καταστροφής και συνεχιζόμενης υποβάθμισης. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, σε διεθνές επίπεδο, αντιμετωπίζει τα δάση ως πόρο που μπορεί να αυξήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου και ως έδαφος, για να επεκτείνει τις οικονομικές του δραστηριότητες, οδηγώντας στην υποβάθμισή τους και στην ταχύτατη αποψίλωση εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικής γης ετησίως, επιδεινώνοντας τις συνθήκες ζωής όλων των λαών του πλανήτη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των επιπτώσεων της καπιταλιστικής ανάπτυξης στα δάση και τα δασικά οικοσυστήματα είναι η επέκταση των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στα δάση, τα βουνά, τις παραλίες, τα νησιά και τις λίμνες της χώρας μας, μαζί με την πελώρια καταστροφή που επιφέρουν. 

Χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων και δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος διανοίγονται μέσα στα δάση και τα βουνά της χώρας, εκατομμύρια κυβικά μέτρα μπετόν και χιλιάδες ανεμογεννήτριες κυριολεκτικά φυτρώνουν σε κάθε βουνοκορφή, οδηγώντας σε τεράστια επιβάρυνση των δασικών οικοσυστημάτων, σε αλλαγές στην υδρογεωλογία και σε πρόσθετα πλημμυρικά φαινόμενα.

Τα σχέδια καταστροφής των δασών, που υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, επεκτείνονται σε όλη τη χώρα, απ’ τον Έβρο, την Εύβοια, τη Νότια Πελοπόννησο, μέχρι την Κρήτη και σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου, ενώ δεν αφήνουν απ’ έξω απ’ την καταστροφή ούτε καν τα βουνά των Αγράφων και της Πίνδου με την ξεχωριστή βιοποικιλότητα τους.

Η τρομακτική περιβαλλοντική καταστροφή των λεγόμενων ΑΠΕ αποκαλύπτει ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι μόνο το πρόσχημα για την προώθηση των τεράστιων κερδοφόρων σχεδίων των ομίλων της ενέργειας, αλλά και της παραγωγής του σχετικού εξοπλισμού. Αυτή είναι η λεγόμενη πολιτική της ΕΕ για την "Πράσινη Συμφωνία", για την οποία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται στο ποιος είναι ο καλύτερος υπηρέτης της.

Αυτό το στόχο εξυπηρετούν και οι Δασικοί χάρτες, ώστε να διαμορφωθεί καθαρό τοπίο στη γη – εμπόρευμα, έτοιμο να “προσφερθεί” στους πεινασμένους για κέρδος μονοπωλιακούς ομίλους, διευκολύνοντας παράλληλα και τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, σε βάρος των μικροϊδιοκτητών γης και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποιες "φωνές", που εμφανίζονται για τη δήθεν προστασία των δασών, δεν έχουν σχέση με τη γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία που αναπτύσσεται. Αντίθετα κρύβουν από πίσω τους την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τη διαπάλη για αγορές αγροτικών εμπορευμάτων και την ανησυχία για την αύξηση της παραγωγής απ’ τις χώρες που αποψιλώνουν τώρα τα δάση τους. Αυτές οι "φωνές" χρησιμοποιούνται για να προωθηθεί σε παγκόσμια κλίμακα η "Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία". 

Πραγματικός στόχος αυτής της "Συμφωνίας" είναι οι νέες επενδυτικές ευκαιρίες για το μεγάλο κεφάλαιο, που "χτίζονται" στις πλάτες αναρίθμητων συνεπειών για τους εργαζόμενους, αλλά και η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος, ότι η καπιταλιστική σχέση και το κυνήγι του κέρδους είναι η πραγματική αιτία καταστροφής των δασών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα η πολιτική σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων συνεχίζεται. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει ακάθεκτη το διαχρονικό έγκλημα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ) κι εντείνει την πολιτική εμπορευματοποίησης των δασών και της γης. 

Διευκολύνει τη δράση των μονοπωλίων, οδηγώντας στην καταστροφή των δασών για να προχωρήσουν επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας, του τουρισμού, των logistics, της διαχείρισης των απορριμμάτων και σε ό,τι άλλο χρειάζεται το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ παλεύει για την κατάργηση όλου του νομικού πλαισίου για τα δάση και τη χρήση γης γενικότερα, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τις κερδοφόρες επιδιώξεις του. Βάζει στο στόχαστρο την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, όλων των φυσικών πόρων, που δεν είναι άλλη από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών είναι δυνατή στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, που με την κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της βιομηχανίας, του τουρισμού, των δασών, γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, αλλά και με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση και την ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.