Του Φώτη Μισόπουλου
Πάνω σε μια ιδέα του Γ. Καουαμπάτα
''Η νύχτα γεννά βατράχους και μαύρα σκυλιά και πτώματα πνιγμένων''
ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΟΥΑΜΠΑΤΑ [1]
1.
......με το κλειδί ακόμα στο χέρι ο Εγκούτσι [2] άναψε τσιγάρο τράβηξε μια δυο ρουφηξιές και το 'σβησε -
Περισσότερο απ' όλα με ελκύουν τα μεγάλα επίπεδα τοπία οι μονότονοι χερσότοποι
Έκανα μακρινά ταξίδια να βρω λιμνώδεις περιοχές [αν δεν τις έβρισκα εδώ να με περιστοιχίζουν] -,
ήταν η εποχή που οι γυναίκες άρχιζαν να φορούν κοντομάνικα - ''Μα αν δεν έχει τίποτε σημασία'' είπαν ανυπόμονα οι άλλοι
''Τότε γιατί ήρθατε εδώ αγαπητέ κύριε;.... κύριε....;'' ''Προμηθέα'' επανέλαβε απλώς ο Προμηθέας [3] - απροετοίμαστος για την βιαιότητα της ερώτησης αναγκάστηκε να μην ξαναμιλήσει
Στην αρχή ήταν ο Σειληνός κι επειδή υπήρξε μόνος και παντού τριγύρω είχε βάλτους έπληττε
Το δεύτερο τσιγάρο όμως, ο Εγκούτσι, το κάπνισε όλο Δεν ήταν τόσο το ότι κορόιδευε τον εαυτό του για κάποια ανησυχία που βίωνε όσο το ότι είχε νοιώσει την ύπαρξη ενός κενού μέσα του -
Μη νομίσετε μ' αυτό πως είμαι λυπημένος δεν είμαι καν μελαγχολικός - είμαι ο Σάτυρος και είμαι μοναχικός
Αγαπώ ένα τοπίο όσο κι ένα βιβλίο που δεν αποσπά τη σκέψη -
Ο ώμος της κοπέλας μόλις είχε γυμνωθεί και είχε το χρώμα του δέρματος που δεν συνήθισε ακόμα στο άγγιγμα του αέρα
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ : ...... ''Αγαπητέ κύριε Προμηθέα το γεγονός είναι όπως επισήμανα και προηγουμένως - ότι το μπιστρό αυτό ωθεί σε συζητήσεις - τίποτε δεν με κάνει να πιστεύω ότι το παράξενο όνομα που φέρετε είναι το μόνο πράγμα που σάς διακρίνει Δείξτε μας το διακριτικό σας γνώρισμα : τι έχετε εσείς που δεν το έχει άλλος ; Γιατί σάς αποκαλούν Προμηθέα ;-/
Καμιά φορά τον πλησίαζε κάποιο σκυλί στο δρόμο Του μιλούσε Το τάιζε και το έβαζε κάπου να κοιμηθεί
Η ιδέα ήταν ο σπόρος κι ο σπόρος ήταν η ιδέα Με τη βοήθεια του Θεού ο σπόρος φύτρωσε έγινε μικρό φυτό και το φυτό μεγάλωσε Με ρίζες βαθιές δεν άργησε ν' αποξηράνει τη γη τριγύρω του
Ο Προμηθέας είχε πια ένα στέρεο έδαφος να πατάει γερά στα πόδια να ξεκουράζει το κεφάλι να παίρνει δύναμη απ' τα χέρια ακουμπώντας τον κορμό
2.
ΕΓΚΟΥΤΣΙ : [.......συνήθως έπινε ουίσκι πριν πάει για ύπνο ενώ κοιμόταν ελαφρά κι έβλεπε εφιάλτες σαν πτώμα πνιγμένου - Δίσταζε να πάει κοντά της δεν είχε μάθει πως είχαν κοιμίσει την κοπέλα] -
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....η σκέψη μου είναι σοβαρή την αγαπώ, την αγαπώ τη σκέψη μου πιο πολύ απ' όλα κι επειδή την περιφέρω μαζί μου γι' αυτό αναζητώ κυρίως κάμπους και αμειδίαστες λίμνες : Τη λάμψη ενός ανοιξιάτικου λουλουδιού που δεν έχει καταστραφεί απ' τον ήλιο του καλοκαιριού
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ : ....τι είστε ικανός να κάνετε;τι έχετε εσείς που δεν το έχει άλλος ; -/
Πνιγμένος στο χείμαρρο των ερωτήσεων ο Προμηθέας χαμήλωσε το κεφάλι κι αναγκάστηκε ν' απαντήσει - πάλι όμως κάπως συγκεχυμένα
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......τι έχω λοιπόν κύριοι ; Αυτό που εγώ έχω : [μικρή παύση] Είναι ένας αετός!!
ΦΩΝΕΣ : .....ένας τι ;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......ένας αετός ή ένας γύπας - οι απόψεις διίστανται!
ΦΩΝΕΣ : ένας αετός ! καλό και τούτο! - ένας αετός ....και πού είναι ;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....είστε σίγουροι πως θέλετε να τον δείτε ;
ΦΩΝΕΣ : ....ναι !! αν δεν γινόμαστε αδιάκριτοι....
-/ Όμως αφότου άρχισε να έχει δικά του σκυλιά έχασε το ενδιαφέρον του για τα αδέσποτα - έτσι θα έπρεπε να ήταν και με τους ανθρώπους - σκεφτόταν - περιφρονώντας τις οικογένειες όλου του κόσμου - χλευάζοντας τη δική του μοναξιά - κι ίσως όλ' αυτά να είναι η αληθινή ζωή μας - οπότε δεν απέμενε παρά ελάχιστος ελεύθερος χρόνος για να μπορεί να ψαρεύει με την πετονιά απ' το παράθυρο τού σπιτιού, εξακολουθώντας να βλέπει συνεχώς τους βάλτους [ησυχία] -/
ΕΓΚΟΥΤΣΙ : .....στα εξήντα εφτά μου έχω περάσει άσχημες νύχτες με γυναίκες [παύση] Πραγματικά άσχημες νύχτες, δύσκολο να ξεχάσω - η ασχήμια τους δεν είχε σχέση με την εμφάνιση αλλά τις τραγωδίες - τις παραμορφωμένες ζωές τους -
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....Μερικοί λένε θυμούνται πώς ήταν νέοι το λεπτό στρώμα φωτός που μπαίνει μέσα στα όνειρα και στη διάψευσή τους-/ Ακούμπησε τα χέρια του στο τραπέζι και σηκώθηκε - προχώρησε μέχρι την ξύλινη πόρτα [σκοτάδι]
3.
.......''Ω Ανζέλ, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε για λίγη ποικιλία στην ύπαρξή μας! - διότι είναι λυπημένη η σκέψη μου Είναι λυπημένη και μελαγχολική και μάλιστα κοντά σε άλλους περίλυπη - Tην αγαπώ πιο πολύ απ' όλα κι επειδή την περιφέρω μαζί μου γι' αυτό αναζητώ κάμπους αμειδίαστες λιμνούλες χερσότοπους - εκεί την περιάγω ήρεμα - γιατί άραγε είναι λυπημένη η σκέψη μου ;'' Είχε καταλάβει ότι την έβρισκα όμορφη και γι' αυτό μου δάνεισε το δεξί της μπράτσο κι εκείνη την καμπύλη ψηλά στον ώμο - κρυμμένο προσεκτικά κάτω απ' το δικό μου αδιάβροχο το χέρι της παρέμενε πιο κρύο του δικού μου - Και τότε συνέβη το εξής εκπληκτικό : ένα πουλί που μακριά μοιάζει πελώριο αλλά που όταν το δει κανείς από κοντά δε φαντάζει και τόσο - σκοτεινιάζει με τη σκιά του τον ουρανό στο βουλεβάρτο, ξεχύνεται σαν ανεμοστρόβιλος - [το ίδιο συνέβη και με τον μικρό κορυδαλλό ο οίκτος που στην αρχή είχε προκαλέσει την επιθυμία να τον πάρω στο σπίτι εξαφανίστηκε γρήγορα] - ξεριζώνοντας μ' ένα τίναγμα της φτερούγας το μάτι του Σειληνού -/
Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ : .....Ο Σειληνός άφησε τα παιδιά να με βασανίσουν μέχρι που άφησα την τελευταία μου πνοή -/
Βγάζοντας κραξίματα τρυφερά μεν αλλά κι αυταρχικά ορμάει στο δεξί πλευρό του Προμηθέα Εκείνος, ανοίγοντας αμέσως το γιλέκο προσφέρει το συκώτι του στο πουλί - σύμφωνα με άλλους οι δύο άντρες παραμέρισαν το ρούχο διευκολύνοντας τον αετό στη βορά του Ο Προμηθέας έμεινε άπνους
Η ομίχλη είναι φτιαγμένη από εφιάλτες Το μπράτσο χωρισμένο από το σώμα χάνει την ντροπή και τη συστολή του Η παλάμη μου γέμιζε με την στρογγυλάδα του μικρού στήθους της και προς το τέλος της μέρας κατηφορίσαμε το βουλεβάρτο που οδηγεί από την πλατεία Μαντλέν στην Όπερα
Ανοίγω την ομπρέλα μου ενώ βρέχει και τα πουλιά τρέχουν να κρυφτούν στους ύπνους των γυναικών
Τις νύχτες ψάχνω απεγνωσμένα μια άκρη στο παρελθόν μήπως κι εξιχνιάσω τις λεπτομέρειες του εγκλήματος
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Γιασουνάρι Καουαμπάτα βλ. σημ [2]
[2] βλ. Γιασουνάρι Καουαμπάτα, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, μτφρ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
[3] βλ. Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
https://www.thea.auth.gr/website/wp-content/uploads/2019/04/mana-sakoula.jpg
1.
......με το κλειδί ακόμα στο χέρι ο Εγκούτσι [2] άναψε τσιγάρο τράβηξε μια δυο ρουφηξιές και το 'σβησε -
Περισσότερο απ' όλα με ελκύουν τα μεγάλα επίπεδα τοπία οι μονότονοι χερσότοποι
Έκανα μακρινά ταξίδια να βρω λιμνώδεις περιοχές [αν δεν τις έβρισκα εδώ να με περιστοιχίζουν] -,
ήταν η εποχή που οι γυναίκες άρχιζαν να φορούν κοντομάνικα - ''Μα αν δεν έχει τίποτε σημασία'' είπαν ανυπόμονα οι άλλοι
''Τότε γιατί ήρθατε εδώ αγαπητέ κύριε;.... κύριε....;'' ''Προμηθέα'' επανέλαβε απλώς ο Προμηθέας [3] - απροετοίμαστος για την βιαιότητα της ερώτησης αναγκάστηκε να μην ξαναμιλήσει
Στην αρχή ήταν ο Σειληνός κι επειδή υπήρξε μόνος και παντού τριγύρω είχε βάλτους έπληττε
Το δεύτερο τσιγάρο όμως, ο Εγκούτσι, το κάπνισε όλο Δεν ήταν τόσο το ότι κορόιδευε τον εαυτό του για κάποια ανησυχία που βίωνε όσο το ότι είχε νοιώσει την ύπαρξη ενός κενού μέσα του -
Μη νομίσετε μ' αυτό πως είμαι λυπημένος δεν είμαι καν μελαγχολικός - είμαι ο Σάτυρος και είμαι μοναχικός
Αγαπώ ένα τοπίο όσο κι ένα βιβλίο που δεν αποσπά τη σκέψη -
Ο ώμος της κοπέλας μόλις είχε γυμνωθεί και είχε το χρώμα του δέρματος που δεν συνήθισε ακόμα στο άγγιγμα του αέρα
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ : ...... ''Αγαπητέ κύριε Προμηθέα το γεγονός είναι όπως επισήμανα και προηγουμένως - ότι το μπιστρό αυτό ωθεί σε συζητήσεις - τίποτε δεν με κάνει να πιστεύω ότι το παράξενο όνομα που φέρετε είναι το μόνο πράγμα που σάς διακρίνει Δείξτε μας το διακριτικό σας γνώρισμα : τι έχετε εσείς που δεν το έχει άλλος ; Γιατί σάς αποκαλούν Προμηθέα ;-/
Καμιά φορά τον πλησίαζε κάποιο σκυλί στο δρόμο Του μιλούσε Το τάιζε και το έβαζε κάπου να κοιμηθεί
Η ιδέα ήταν ο σπόρος κι ο σπόρος ήταν η ιδέα Με τη βοήθεια του Θεού ο σπόρος φύτρωσε έγινε μικρό φυτό και το φυτό μεγάλωσε Με ρίζες βαθιές δεν άργησε ν' αποξηράνει τη γη τριγύρω του
Ο Προμηθέας είχε πια ένα στέρεο έδαφος να πατάει γερά στα πόδια να ξεκουράζει το κεφάλι να παίρνει δύναμη απ' τα χέρια ακουμπώντας τον κορμό
2.
ΕΓΚΟΥΤΣΙ : [.......συνήθως έπινε ουίσκι πριν πάει για ύπνο ενώ κοιμόταν ελαφρά κι έβλεπε εφιάλτες σαν πτώμα πνιγμένου - Δίσταζε να πάει κοντά της δεν είχε μάθει πως είχαν κοιμίσει την κοπέλα] -
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....η σκέψη μου είναι σοβαρή την αγαπώ, την αγαπώ τη σκέψη μου πιο πολύ απ' όλα κι επειδή την περιφέρω μαζί μου γι' αυτό αναζητώ κυρίως κάμπους και αμειδίαστες λίμνες : Τη λάμψη ενός ανοιξιάτικου λουλουδιού που δεν έχει καταστραφεί απ' τον ήλιο του καλοκαιριού
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ : ....τι είστε ικανός να κάνετε;τι έχετε εσείς που δεν το έχει άλλος ; -/
Πνιγμένος στο χείμαρρο των ερωτήσεων ο Προμηθέας χαμήλωσε το κεφάλι κι αναγκάστηκε ν' απαντήσει - πάλι όμως κάπως συγκεχυμένα
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......τι έχω λοιπόν κύριοι ; Αυτό που εγώ έχω : [μικρή παύση] Είναι ένας αετός!!
ΦΩΝΕΣ : .....ένας τι ;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......ένας αετός ή ένας γύπας - οι απόψεις διίστανται!
ΦΩΝΕΣ : ένας αετός ! καλό και τούτο! - ένας αετός ....και πού είναι ;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....είστε σίγουροι πως θέλετε να τον δείτε ;
ΦΩΝΕΣ : ....ναι !! αν δεν γινόμαστε αδιάκριτοι....
-/ Όμως αφότου άρχισε να έχει δικά του σκυλιά έχασε το ενδιαφέρον του για τα αδέσποτα - έτσι θα έπρεπε να ήταν και με τους ανθρώπους - σκεφτόταν - περιφρονώντας τις οικογένειες όλου του κόσμου - χλευάζοντας τη δική του μοναξιά - κι ίσως όλ' αυτά να είναι η αληθινή ζωή μας - οπότε δεν απέμενε παρά ελάχιστος ελεύθερος χρόνος για να μπορεί να ψαρεύει με την πετονιά απ' το παράθυρο τού σπιτιού, εξακολουθώντας να βλέπει συνεχώς τους βάλτους [ησυχία] -/
ΕΓΚΟΥΤΣΙ : .....στα εξήντα εφτά μου έχω περάσει άσχημες νύχτες με γυναίκες [παύση] Πραγματικά άσχημες νύχτες, δύσκολο να ξεχάσω - η ασχήμια τους δεν είχε σχέση με την εμφάνιση αλλά τις τραγωδίες - τις παραμορφωμένες ζωές τους -
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....Μερικοί λένε θυμούνται πώς ήταν νέοι το λεπτό στρώμα φωτός που μπαίνει μέσα στα όνειρα και στη διάψευσή τους-/ Ακούμπησε τα χέρια του στο τραπέζι και σηκώθηκε - προχώρησε μέχρι την ξύλινη πόρτα [σκοτάδι]
3.
.......''Ω Ανζέλ, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε για λίγη ποικιλία στην ύπαρξή μας! - διότι είναι λυπημένη η σκέψη μου Είναι λυπημένη και μελαγχολική και μάλιστα κοντά σε άλλους περίλυπη - Tην αγαπώ πιο πολύ απ' όλα κι επειδή την περιφέρω μαζί μου γι' αυτό αναζητώ κάμπους αμειδίαστες λιμνούλες χερσότοπους - εκεί την περιάγω ήρεμα - γιατί άραγε είναι λυπημένη η σκέψη μου ;'' Είχε καταλάβει ότι την έβρισκα όμορφη και γι' αυτό μου δάνεισε το δεξί της μπράτσο κι εκείνη την καμπύλη ψηλά στον ώμο - κρυμμένο προσεκτικά κάτω απ' το δικό μου αδιάβροχο το χέρι της παρέμενε πιο κρύο του δικού μου - Και τότε συνέβη το εξής εκπληκτικό : ένα πουλί που μακριά μοιάζει πελώριο αλλά που όταν το δει κανείς από κοντά δε φαντάζει και τόσο - σκοτεινιάζει με τη σκιά του τον ουρανό στο βουλεβάρτο, ξεχύνεται σαν ανεμοστρόβιλος - [το ίδιο συνέβη και με τον μικρό κορυδαλλό ο οίκτος που στην αρχή είχε προκαλέσει την επιθυμία να τον πάρω στο σπίτι εξαφανίστηκε γρήγορα] - ξεριζώνοντας μ' ένα τίναγμα της φτερούγας το μάτι του Σειληνού -/
Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ : .....Ο Σειληνός άφησε τα παιδιά να με βασανίσουν μέχρι που άφησα την τελευταία μου πνοή -/
Βγάζοντας κραξίματα τρυφερά μεν αλλά κι αυταρχικά ορμάει στο δεξί πλευρό του Προμηθέα Εκείνος, ανοίγοντας αμέσως το γιλέκο προσφέρει το συκώτι του στο πουλί - σύμφωνα με άλλους οι δύο άντρες παραμέρισαν το ρούχο διευκολύνοντας τον αετό στη βορά του Ο Προμηθέας έμεινε άπνους
Η ομίχλη είναι φτιαγμένη από εφιάλτες Το μπράτσο χωρισμένο από το σώμα χάνει την ντροπή και τη συστολή του Η παλάμη μου γέμιζε με την στρογγυλάδα του μικρού στήθους της και προς το τέλος της μέρας κατηφορίσαμε το βουλεβάρτο που οδηγεί από την πλατεία Μαντλέν στην Όπερα
Ανοίγω την ομπρέλα μου ενώ βρέχει και τα πουλιά τρέχουν να κρυφτούν στους ύπνους των γυναικών
Τις νύχτες ψάχνω απεγνωσμένα μια άκρη στο παρελθόν μήπως κι εξιχνιάσω τις λεπτομέρειες του εγκλήματος
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ
[1] Γιασουνάρι Καουαμπάτα βλ. σημ [2]
[2] βλ. Γιασουνάρι Καουαμπάτα, Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών, μτφρ. Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου, Καστανιώτης 2010
[3] βλ. Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010
https://www.thea.auth.gr/website/wp-content/uploads/2019/04/mana-sakoula.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.