"Κάντε κάτι επιτέλους παρακαλούμε πολύ..."

Γράφει ο Ηλίας Αθ. Θεοχαράκης

Αξιωματικός ΕΛΛ.ΑΣ. - Θεολόγος

Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· Ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. Κατά Ιωάννη (ι κεφ. 9-16). 

Πέρασε ένας χρόνος και πλέον και οι πιστοί μένουν ακόμη κλειδωμένοι εκτός των ιερών ναών. Περιμένουν τόσον καιρό με αγωνία από την διοικούσα εκκλησία να κάνει κάτι. Να ζητήσει τουλάχιστον όχι αυτό που προβλέπεται από το Σύνταγμα, αλλά έστω την ισότητα για την αντιμετώπιση τους. 

Δικαιολογεί βέβαια ότι στην αρχή αιφνιδιάστηκε, ότι ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό να εξαπατήθηκε όμως μετά από τόσους μήνες για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν θα έπρεπε να συνέλθει και να κάνει προς την Πολιτεία εμπεριστατωμένες προτάσεις επίσημα; Είναι απορίες που ακούγονται από τους πιστούς μαζί με άλλες πολλές. 

Όπως: 9 άτομα μέσα στους ιερούς ναούς που έχουν 500 ή και 1.000 ακόμη τετραγωνικά μέτρα. 30 άτομα στα λεωφορεία. Στα σούπερ μάρκετ σχεδόν κανένας περιορισμός ελάχιστοι έλεγχοι έως ανύπαρκτοι με πληθώρα ατόμων. Στις πορείες χιλιάδες άτομα χωρίς επιπτώσεις και πρόστιμα. 

Ομοίως στα πάρκα και στις πλατείες Ενώ η πιστοί μένουν αλειτούργειτοι χωρίς δυνατότητα συμμετοχής στα μυστήρια (γάμους, βαπτίσεις, Εξομολογήσεις). Ενίοτε και στην θεία κοινωνία. Για να καταλάβεις κάποιον πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του. 

Να στερηθείς δηλαδή αυτό που στερείται εκείνος και να μην φιλολογείς και θεολογείς εκ του ασφαλούς κάνοντας μαθήματα υπακοής. Αν κάποιος φύγει για να συναντήσει τον κύριο στην άλλη ζωή χωρίς να του έχει δοθεί η δυνατότητα εξομολογήσεως βαπτίσεως η θείας λειτουργίας και κοινωνίας και ακόμη αν ήθελε να παντρευτεί.

Ποιος επωμίζεται αυτό το βάρος και την ευθύνη;