Λογισμοί ενός πορτρέτου...

Του Φώτη Μισόπουλου

στη γυναίκα μου, - εξακολουθώντας να πιστεύω πως λύνει με τα χέρια της ο, τι αφήνουν οι Αριάδνες //

πρόζα για Μυστικό Δείπνο σε μια εικόνα

.....ένοιωσα την επισημότητα της ημέρας από την υποτροπή της αγωνίας μου

ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ [1]

.........Ο ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ [2] : ........τον περιφρονώ αυτόν τον Φροστ. Κακός εραστής και μπάσταρδος [2]-/ Η βροχή ξαναγύριζε ο άνεμος δυνάμωνε έκαναν τα πάντα θρυμματισμένο καθρέφτη τίποτε απ' αυτά που συμβαίνουν δεν είναι καμωμένα για κάποιον άλλο - έτσι γίνονται τα καλά μυθιστορήματα σαν την επέκταση των βρύων της όχθης κάτω απ' το νερό και την αυγή διακρίνω άσπρους κώνους να υψώνονται στον κάμπο Κατεβαίνω να δω όσους δουλεύουν - δεν είχα πάρει ακόμα τα υπνωτικά μου χάπια κοίταξα το ρολόι - δωδεκάμισι - κράτησα τα χάπια στο χέρι - το κρυφό δωμάτιο - πίσω απ' την αυλή - τα μάγουλα τής αδύνατης κοπέλας αναμμένα η ηλεκτρική κουβέρτα στη χαμηλή σκάλα ζάρωσα δίπλα της να ζεσταθώ - [Στοπ] Στεκόμαστε και οι δύο κοιτάζοντας το παράθυρο Η νεροποντή μάς έχει μουσκέψει -/ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ [3] : ........μια νύχτα ντύθηκε στολίστηκε η Μαίρη θυμώνει απομακρύνεται γρήγορα μες στη βροχή μετά το πάρτι πριν ξαπλώσει για ύπνο πήρε τριάντα Ζanax και δεν σηκώθηκε ποτέ -/ Τοπίο ανυπαρξίας χαμηλά πρανή ανάμεσα σε αλυκές κατάλευκες - χοάνες αλατιού - [σύμβολα] - πίσω απ' τα κλειστά μου βλέφαρα μια ατέλειωτη παρέλαση φαντασμάτων - ύστερα η εξαφάνιση - τελικά άρχισαν να αποκτούν συγκεκριμένη μορφή - χρυσαφένια τόξα πέρασαν κι απομακρύνθηκαν δεν μπορεί κανείς να δει παρά μόνο στην ομίχλη - γυαλιά με σκούρα κρύσταλλα προφυλάσσουν τους εργαζόμενους από οφθαλμίες -/ ΑΝΖΕΛ [4] : ....φοβάμαι η ιστορία σας είναι λίγο ανιαρή, σύντροφοι -/ Στη μια άκρη υπήρχαν μοβ υάκινθοι στην άλλη πολύχρωμες ορχιδέες Η ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΖΕΖ : [...... θυμώνει] ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ [5]] : ........καρέκλες με ίσια πλάτη καναπέδες που θα έβαζαν σε δοκιμασία την αντοχή αλύγιστου καθηγητή Φαινόταν παράξενο που με τέτοια ταχύτητα τα λουλούδια δεν έπεφταν πνιγμένος σε ορυμαγδό ερωτήσεων [Στοπ].........Ήρθε η άνοιξη γύρω απ' την 80ή λεωφόρο δεν υπήρχε αγιόκλημα βελούδινες κουρτίνες τυλίγουν σαν επίδεσμοι τα παράθυρα Ο ΑΕΤΟΣ : ....κάποια μέρα θα φύγουμε ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......αλήθεια ; -/ το κουδούνι χτυπούσε επίμονα πολλή ώρα κάνοντάς με να νοιώσω το κρύο ΑΝΖΕΛ : ........εδώ έζησε η μητέρα μου εκείνη ήταν η κρεβατοκάμαρά της όμορφη και πολύ έξυπνη αλλά δεν ήθελε να ζήσει οι λόγοι πολλοί έτσι τουλάχιστο νόμιζε ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....χωρίς Αυτόν έμαθα τη μεταφυσική την άλγεβρα και την θεοδικία αναγνώρισα την πολυκατοικία όπου κάποτε είχα παραβρεθεί σε στενό επίσημο δείπνο - δεν αποκαλύπτω φυσικά ούτε μια ρίμα Ο ΑΕΤΟΣ : ......τι βρίσκεις αστείο ; τι γελάς ; Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ : ......κινούμαι προς το μέρος σου μέσα στην αγκαλιά σου και ταιριάζουμε τα βήματά μας ένα-ένα γελώντας κυματίζοντας μια σιωπηλή Κυριακή κι όταν ακόμα η μουσική διακόπτεται από κάποιον εκφωνητή που μιλά με ταχύτητα - δεν ήθελα να συνεχίσω μέσα σ' αυτό το κρυφό σπίτι στην καρδιά της νύχτας υπήρχαν μερικά φύλλα στα δέντρα ή πώς μπορούσε ν' ακούσει κανείς τον ήχο των πεσμένων φύλλων στον κήπο; - φεύγω απλώς για να φύγω σκοπός μου είναι η ίδια η έκπληξη το απρόβλεπτο καταλαβαίνετε ; Το απρόβλεπτο ! ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....αυτό Απαγορεύεται για μεγάλους ανθρώπους ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....μην ανησυχείτε έχω γερή καρδιά κι άλλωστε δεν θα με πείραζε να πεθάνω - ειναι κι αυτό υπεκφυγή για κάποιον που έζησε εδώ μόνον τρεις φορές Κα. ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ : ........ποιος είναι αυτός ο άντρας ; ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ : ......λέει ότι είσαι μεθυσμένη Κα. ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ : Έχω σοκαριστεί Αλήθεια [Στοπ] ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....ποιο είναι το περισσότερο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σ' αυτό το σπίτι επιτέλους Ο ΑΕΤΟΣ : ......ήδη έχω γίνει πολύ δυνατός κι εσύ πολύ αδύνατος και μπορώ να σε πάρω μαζί μου -/ [κι ο αετός σήκωσε τον Προμηθέα ψηλά στην 80ή λεωφόρο προς την Παρκ Άβενιου Η θέση τους είναι στο μουσείο] -/ Η λάμπα έσβηνε ελλείψει λαδιού η φωτιά πέθαινε μελαγχολικά και το τζάμι λουζόταν στο φως της αυγής η Ανζέλ μισοκοιμόταν σαν να την διαπερνούσε μια συσσωρευμένη σκιά.-
Α' ΘΕΑΤΗΣ ; .....η Μαίρη μένει σε νοικιασμένο διαμέρισμα κοντά στο στάδιο μαζί με μερικά κοτσύφια, - βασιλίσκους - τα μικρότερα πουλιά που ζούνε σε κλουβιά κι έχουν κίτρινο λοφίο [το ζεύγος Μπέρκοβιτς αφήνει ένα μεγάλο εντυπωσιακό κλουβί στο τραπέζι] - Β' ΘΕΑΤΗΣ : .....να φύγουμε ! Νοιώθω πώς τα πουλιά πενθούν [6] [παύση] - λέει πως ήταν στρυμωγμένοι όταν ζούσανε οικογενειακώς όλοι μαζί - Λίγη ελπίδα επιτέλους κατεβαίνει από τ' αποθέματα του ουρανού τουρτουρίζοντας Γ' ΘΕΑΤΗΣ : .....αχ! ας έφτανε ελάχιστη ουράνια δροσούλα μέσα σ' αυτή την τόσο κλειστή κάμαρα
Δ' ΘΕΑΤΗΣ : .....σε γενικές γραμμές πολύ γοητευτικό και κομψό πουλί Η Ανζέλ αποσύρθηκε έμεινα για μια στιγμή μόνος - τι να πω γι' αυτή τη στιγμή όμως ; Γιατί να μη μιλήσω για τη στιγμή που ακολούθησε αμέσως μετά ; ξέρουμε άραγε ποια πράγματα είναι σημαντικά ; Ο άντρας είχε καταχωνιάσει το κλουβί στην πιο σκοτεινή γωνιά του σπιτιού όταν έριξε μια ματιά αργότερα είδε ότι τα πουλιά ήταν πολύ όμορφα στον ύπνο τους Μουσική ! Να τι έλειψε ! Ω ναι Θεέ μου ! Πολύ στενοκέφαλοι - θα έπρεπε να βρίσκονται ανάμεσα σε εκθέματα Φυσικής Ιστορίας. Όλοι τους

Ο Κος ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ : [συνωμοτικά] .......Μ' αρέσουν οι πρόστυχες γυναίκες Το καλύτερο για μένα : να ξέρω ότι είναι πρόστυχες και να εξακολουθώ να τις βλέπω σαν να μην είχα προσέξει τίποτα - θα καθόμουν δίπλα στην Μαίρη Σάντσεζ την Ανζέλ ή την Κα Μπέρκοβιτς ή οποιαδήποτε άλλη - θεώρησα πως έπρεπε να κάνω την ίδια φιλοφρόνηση - φαινόταν να επιπλέει ένα θολό φως στο χρώμα της λεβάντας που απομακρυνόταν συνέχεια - αφού τελειώνουμε το πρώτο χεράκι κι αφού αφροδισιάσουμε για λίγο τους εαυτούς μας με καύσιμα βλέπω γεμίζουν τα μπωλ με γενναίες μερίδες - ''Γαλάζια νερά λευκός θάνατος'' ανθρωποφάγοι καρχαρίες αλλά δεν με νοιάζει καθόλου ειλικρινά στ' αρχίδια μου τέτοιες νύχτες υπάρχουν άγγελοι που προστατεύουν τις μοναχικές γυναίκες - Καθήστε αγαπητή μου η ευκαιρία να σάς δείξω πόσο σοβαρά είναι τ' αστεία μου [Φως]

ΑΥΛΑΙΑ

τα πρόσωπα
Ο ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ
ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΜΠΕΡΚΟΒΙΤΣ
Η ΑΝΖΕΛ
Η ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ
ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΥΖΕΙ
Ο ΑΕΤΟΣ
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
ΟΙ 4 ΘΕΑΤΕΣ
[οι μοναδικοί 4 θεατές και οι 8 ερμηνευτές συνυπάρχουν σαν σε Μυστικό Δείπνο, γύρω από μια επιμήκη τράπεζα, που αποτελεί και το μοναδικό σκηνικό σε μαύρο φόντο ή κάποιο περιβάλλον ανοίκειο με το θεατρικό γεγονός - προτείνεται η έμφαση στα κουστούμια των ερμηνευτών]

https://images.squarespace-cdn.com/content/v1/558154fae4b04b99dcca3d26/1466812443526-9JEEDJ68H58F8OGMA5OL/ke17ZwdGBToddI8pDm48kLoJGYlVoiE7gPOnwrm5yUh7gQa3H78H3Y0txjaiv_0fb6Yam34WDY9bcZnnIU8Py6EKJFeAxzfX84zci0ICoMmRkc8WWEWt0LGCNbwWndZjOqpeNLcJ80NK65_fV7S1UZ4EVtgRebzlHRRd11OdiDUj-LPPvF9yEMJCTjlne_xuZ1zupkJLE0_to5EqUigerg/Congress+of+Dreams.++Carle+Lange++Krakk+Noir++Susanne+%C3%98gl%C3%A6nd+Sebastian+Sanders..jpg?format=2500w
https://www.inquirer.com/resizer/jCBIbCoePM7_l6T5O0ymI5qjfMI=/1400x932/smart/arc-anglerfish-arc2-prod-pmn.s3.amazonaws.com/public/RVJYZYIN25AFNP7R55OWD2GQPU.jpg

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Αντρέ Ζιντ, όπως παρακάτω σημ. [4]
[2] παραφράζοντας : Τρούμαν Καπότε, Μιας μέρας δουλειά / εισαγωγή-μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου - περ. ''η λέξη'' τ.38 - Οκτώβρης 1984
[3] ο.π.
[4] βλ. Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου - Καστανιώτης 2010
[5] Τρούμαν Καπότε ο.π.
[6] πρφρ του στίχου του Μαλλαρμέ ''Να φύγουμε ! Νοιώθω πως τα πουλιά μεθούν !'' [βλ. Αντρέ Ζιντ ο.π.]