Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2021

Το συνοικέσιο



Tου Φώτη Μισόπουλου
περίμενέ με στο ρεματάκι
θα πάω μια βόλτα
θα έρθω σύντομα περίμενέ με να περιμένεις
ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ [1]

.....επειδή ήταν δύσκολο να ξέρει τι λογής δώρο θα δώσει - πιθανόν ένα άλμπουμ μ' έγχρωμες παραστάσεις κάποιου άλλου μέρους ''τι έπινες;'' ''τη μυρωδιά του δέρματος'' ''μα αν δεν έχει τίποτε σημασία τότε γιατί ήρθατε εδώ αγαπητέ μου;'' - Το είδωλο του κοινού των απογευματινών παραστάσεων - σ' εκείνη τη φωτογραφία εκτός απ' το μουστάκι του το ένστικτο ότι αυτός δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον - Στο σημείο αυτό αναφάνηκε η λεπτότητα του σερβιτόρου η αθώα σκιά απ' το κουρελιασμένο παλτό η εύθραυστη Λίζα στην ντάμα Πίκα [2] φυλακισμένη είτε νοσταλγική Καλύτερα να χαμηλώσω τη λάμπα και να προσπαθήσω μήπως αύριο μπορέσω να ξυπνήσω νωρίς - Οι δυο αυτές αναμνήσεις χρονικά τόσο μακριά η μια από την άλλη γιατί είχαν ξαναγυρίσει άραγε ; μετά από αυτή την περιπέτεια έχω αλλάξει Θα παραγγείλω να μάς στείλουν μερικά λουλούδια σε περίπτωση που θα έρθει η Μαρία Φιλίπποβνα στο σπίτι [3] Αναζητώ ανθρώπους για να κουβεντιάζω Ω αυτός ο φοβερός χείμαρρος που κατεβαίνει Ω η θάλασσα η θάλασσα κατακόκκινη μερικές φορές σαν τη φωτιά και το βασίλεμα του ήλιου - κάποτε κάθομαι τόσο συχνά σ' αυτό το εστιατόριο να φάω γνωρίζω νέους συνδαιτυμόνες κάθε λίγο Ήταν απομακρυσμένες πίστευε όμως ότι μπορούσε κανείς να κατατάξει τις συγκινήσεις σε παλιές και καινούριες θυμάται καλύτερα κάτι που είχε συμβεί όταν ήταν παιδί σε σύγκριση με κάτι που είχε συμβεί μόλις χτες και οι σκιές στους κήπους και τα τριαντάφυλλα τα γαλάζια σπίτια και τα κίτρινα και τα γιασεμιά και οι κάκτοι του Γιβραλτάρ που θεώνει ο Τζόυς Ελπίζω μια μέρα να βρω κάποιον που θα γνωρίσει τη γραφή πάνω στο φάκελο - τη γραφή μου - κι εκείνη η έξυπνη γυναίκα είχε πεθάνει αφού είχε φανταστεί τον εαυτό της να φιλιέται ποιος ξέρει από πόσες χιλιάδες άντρες - ένας παλιός έρωτας είχε έρθει πίσω με μυρωδιά που δεν υπήρχε στην πραγματικότητα - το όνομά μου απλωνόταν στο φάκελο γραμμένο - Μιας μέτριας ποιότητας γραφή Νύχτωνε Κάτι ακόμα πιο ασήμαντο :

Η ΓΥΝΑΙΚΑ : ......καθώς κλείνω τα μάτια μετράω τους άντρες που δε θα με πείραζε να με φιλήσουν -/ Όμως το κορίτσι με το ματωμένο στήθος τού είχε δείξει πως τα χείλη ενός άντρα μπορούσαν να ματώσουν οποιοδήποτε σημείο του γυναικείου κορμιού το δώρο μιας γυναίκας που πρόσφερε στη ζωή του τον ακολούθησε και στην αρχή δεν απάντησα - μόνο κοίταξα πέρα πάνω από τη θάλασσα και το πρόγευμα στη χλόη - ψηλά στο φως Όσα μουγνωστοποίησε ο Τζόυς - ήταν τόσα πολλά για τους Μάρλεϊ και Στάνχοπ - την Έστερ - τα βλέμματα στη Νέκυια ή τον Ελπήνορα φυγαδευμένο και οι ναύτες που παίζανε πετάει πετάει το πουλί - στο Παρίσι θα συνέχιζε Ο άλλος - Στο Παρίσι δεν έχει θέση Ο αετός ενοχλεί Είχε περάσει κιόλας μια βδομάδα από τότε που είχε ψοφήσει ένα ζευγάρι πουλιών με κίτρινα λοφία Η ΓΥΝΑΙΚΑ : ....τον έσπρωξα να με ζητήσει σε γάμο με το κεφάλι στο γκρίζο μάλλινο κουστούμι του και το ψάθινο καπέλο Την ημέρα που τον έσπρωξα να με ζητήσει σε γάμο πρώτα του έδωσα το κομμάτι από το κέικ με ηλιόσπορους μέσα από το στόμα μου - ήταν δίσεχτος χρόνος πέρυσι Ύστερα απ' το μακρύ φιλί χάθηκαν τα πραγματικά αινίγματα Ήρθε άνοιξη γύρω από τα κάγκελα άνθισε το αγιόκλημα - Να χαμηλώσω τη λάμπα - έβαλε τα τριαντάφυλλα στα μαλλιά ή ''θα φορέσω ένα κόκκινο'' είπε και πώς τη φίλησε ο άντρας - είχε καταχωνιάσει το κλουβί στην πιο σκοτεινή γωνιά του σπιτιού Ο ΑΕΤΟΣ : ....κάποια μέρα θα φύγουμε
ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ : ....αλήθεια; Και σκέφτηκα λοιπόν αυτό ή όποιο άλλο [παύση] Η ΓΥΝΑΙΚΑ : .....κι ύστερα μου ζήτησε να πω ναι- στο άνθος μου[ή]:

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ : ......επειδή έχω γίνει πολύ δυνατός κι εσύ πολύ ανάλαφρη μπορώ να σε πάρω μαζί μου - στην αρχή την αγκάλιασα και την τράβηξα κάτω, πάνω μου, όμως αυτή σαν παιδί που του είχαν φέρει ένα καινούριο παιχνίδι δεν είχε υπομονή να περιμένει Το βράδυ ο αετός έφυγε Ούτε επέστρεψε Tην επομένη μπορούσε να νοιώσει τα στήθη μου η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι

......έτσι κι αλλοιώς το πρόσωπό μου ήταν στραμμένο κατά την άλλη μεριά όπως αυτή σαν παιδί που του είχαν φέρει το καινούριο παιχνίδι του και δεν είχε υπομονή να περιμένει και το αντιφέγγισμα της πόλης στην πλατεία πάνω στον ουρανό και στις σκοτεινές ιτιές και το φως στα παράθυρα να καίει ακόμα στην κάμαρα του Μπ. - ποιο ήταν το έβδομο χαρτί ; ύστερα από αυτό το δέκα μπαστούνι που σημαίνει ταξίδι δια ξηράς ένα γράμμα που βρίσκεται στο δρόμο κι επί πλέον σκάνδαλα - οι τρείς ντάμες - μόλις έφυγε ο Προμηθέας, ο έμπορος, έβαλε τον αετό μαζί με το ζευγάρι κι η αναταραχή που προκάλεσε ήταν χειρότερη απ' ο,τι περίμενε τα δυο πουλιά πετούσαν αναστατωμένα πέρα δώθε αρνιόντουσαν να πλησιάσουν το ξύλο του κλουβιού πέρασα συρτά κάτω από τον φράχτη και μετά συρτά προς το λιβάδι έτρεξα στο σταχτί γρασίδι ανάμεσα στα τριζόνια και το περίσσιο αγιόκλημα - οι τρείς ντάμες λέω και το οκτώ καρώ που σημαίνει κοινωνική άνοδο όλα εξηγούνται ο αετός στεκόταν ακίνητος στο πάτωμα κοιτάζοντας τρομοκρατημένος τα άλλα δύο πουλιά και τα δυο κόκκινα οχτάρια - νέα ενδυμασία - δες - και ''μήπως δεν ονειρεύτηκα κάτι ακόμα; '' άκουγα τη σκέψη της ναι υπήρχε κάτι για ποίηση ''ακόμα να μην έχει μακριά λιγδιασμένα μαλλιά που κρέμονται στα μάτια του νόμισα πως ήταν ποιητής σαν τον Μπάιρον'' ξάπλωσα στη όχθη με το πρόσωπο βουλιαγμένο στο χώμα κι ένοιωθα τη γη να μου διαπερνάει το σώμα ή ψιθύριζε το νερό και δεν είχα ανάγκη να ανασαίνω - ακίνητος - επειδή έχω γίνει πολύ δυνατός κι εσύ πολύ ανάλαφρη μπορώ να σε πάρω μαζί μου - στην αρχή την αγκάλιασα και την τράβηξα κάτω, πάνω μου, όμως αυτή σαν παιδί που του είχαν φέρει ένα καινούριο παιχνίδι δεν είχε υπομονή να περιμένει Ένα βράδυ ο αετός έφυγε Ούτε επέστρεψε Tην επομένη μπορούσε να νοιώσει τα στήθη μου η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει και ναι είπα ναι θέλω Ναι

ΑΥΛΑΙΑ-ΤΕΛΟΣ



ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η μανία, μτφρ. Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης 2010

[2] ποίημα του Πούσκιν [βλ. Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Τα μοιραία αυγά, μτφρ. από τα ρωσικά-εισαγωγή-σχόλια Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης/ επιμέλεια Ντίνα Σαμοθράκη, Αρμός 2008

[3] πρόσωπο στον Παίκτη του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς

https://gogolcenter.com/upload/iblock/914/9147c7e70047211f1b26a267e9ad9158.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.