Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

Πρόζα για Καίσαρες


Tου Φώτη Μισόπουλου

[μελό - καθώς οι φάρσες από καιρό έχουν τελειώσει]
... η μνήμη των προγόνων είναι βαθύτερη παρηγοριά...
ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ [1]


1.

.......τρώτε τρώτε σκουλήκια της λάσπης Σού εύχομαι να βρίσκεις πάντα τόσους καλούς φίλους όσους έχεις κάνει ως τώρα ακριβώς -συμβαίνει το σούρουπο στο ψηλό παράθυρο - αντιγραμμένο - ισοσκελής αιωνιότης - αμειδίαστες λίμνες- συναυλία της φιλαρμονικής φαντάζομαι πάλι- lumbricoli limosi [2] η ουσία των βάλτων συμπυκνώνεται σ' αυτά ή στα υδρόβια λουλούδια όσους σκελετούς καταφέρνω να ανασύρω ανάμεσα από τα ρόδια και τις σανίδες- ακόμα κι έτσι - είναι - ο,τι έχω κι ο,τι μπορώ να έχω πολύ θρεπτική τροφή: Αποστολέας: Σεμίραμις- παλιά πόρνη που αγάπησα μοναχικά σαν τοπίο - Πόσοι Καίσαρες υπήρξαν πριν από μένα; Θεόγυμνοι; Δικαιοσύνη. Μπορώ να οσμίζομαι - εκεί βρίσκεται- εκ στόματος νηπίων. Άλλη φωτιά μες στον καθρέφτη - χείμαρρος ερωτήσεων - πνιγμένος στον πηλό -/ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......ένας αετός ή γύπας οι απόψεις διίστανται κανείς ποτέ δε σκέφτηκε τι υπάρχει πέρα απ' το ποτάμι ως τα κατοπινά αγάλματα της θάλασσας -/ άνοιξε αμέσως το σακάκι να προσφέρει λίγο απ το συκώτι του στο πουλί - [συνεχίζει] : ......οι γυναίκες στο σόι μου είχαν να λένε για το παράστημά τους ΑΝΖΕΛ [3]: [μέσα στο αυτοκίνητο που μάς οδηγούσε στο σταθμό έλεγε με στόμφο] : .......Ω τι όμορφοι στίχοι !! -/ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....χιλιάδες φιλιά απ' τον παντοτινά δικό σου - kislanyom [4] - άντρες γυναίκες όλοι τους έχουν το αχαλίνωτο φύλο που εξαφανίστηκε - με το βλέμμα στην πλάτη τού πτηνού αυτού ΑΝΖΕΛ : ....απόλυτη ανάγκη να παντρευτώ κάποιον Όποιον [παύση] Απαραίτητο να φτύνω στο σκοτάδι και στη σιωπή Ύστερα γύρισα το κεφάλι από όπου επέστρεφα αγκαλιάζοντας τις τύψεις μου - τον είδα - έμπαινε στο κουρείο τύλιξε τσιγάρο επιδέξια με δυο μόνο δάχτυλα άναψε σπίρτο με τον αντίχειρα ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....νέοι και γέροι περιμένουν να επιτεθούν στο ύπνο σου - το μέγα μυστήριο της ζωής - αλλά το θάβει αμέσως το πρώτο έρεβος ή τα κτερίσματα που δεν χρειάζεσαι όταν δειλινό. -/ Θα έβρεχε μπορούσα να βλέπω το ύποπτο παιχνίδι τα βήματα ''πάμε στην κούνια εδώ μάς ακούνε'' τα δάχτυλά της έβγαιναν πίσω απ' τον αυχένα μου Βαραίνουν πολύ οι άλλοι - παντού - μετανιωμένοι.....Όπως ο λύχνος το βράδυ - μυρίζει ο ιδρώτας των άλλων που θυσιάστηκαν σ' αυτόν τον κόσμο - σαν ενόχληση - κι απ' τη γωνία του σπιτιού χαζεύαμε ο,τι ξεμάκραινε - εγώ επίσης είμαι χαρούμενος γιατί υπάρχω - στοχάζομαι συνέχεια τη μικρή αυτή αποκάλυψη που μεγαλώνει περισσότερο με το προαίσθημα της αφής παρά τη βεβαιότητα της όρασης και στην πολλή ενατένιση ο Προμηθέας δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας διαβάτης λιγότερο στην εποποιία των δρόμων -- τα σκαλοπάτια κατέβηκαν τη νύχτα τους - το πήρα μυρουδιά νωρίς -βρήκα κουράγιο να φερθώ με ευγένεια η επίσκεψη της Ανζέλ ενοχλούσε ''Σάς παρακαλώ διηγηθείτε την ιστορία σας'' είπα -ΑΝΖΕΛ : ....αισθάνομαι την αλλαγή στη ζωή μου - κάνει τις ασχολίες να μοιάζουνε ασήμαντες έγκειται σ' αυτό η γοητεία που αποκάλεσα αρνητικό απρόοπτο - ένα πιθάρι δηλαδή βαθύ που ανασαίνει το καλοκαίρι με άλλη μνήμη -/ Και το πρωί τα φύκια ήταν στραμμένα στη θάλασσα ο ποταμός έφεγγε σαν απροσδόκητο πρόβλημα ενώ μπαίνει στην έρημο - λίγες ανάσες παρά πέρα διασταυρώνεται με το κατώφλι του κόσμου ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....Ανζέλ είσαι άρρωστη πυροβόλησαν τη φωνή σου όπως τα σαγόνια ενός αρνιού η ευλογημένη στιγμή που κάνει τον ήλιο ν' ανατέλλει ή να χάνεται ακριβώς όπως ισχυρίζονται τα επιτραπέζια ημερολόγια κι οι νυχτοφύλακες σταματούν μ' αφιλοκέρδεια τα όνειρα κρατώντας ψηλά γεμάτες έρωτα τις λέξεις - δεν ήταν τίποτα για μένα παρεκτός το σύμβολο της ζωής στο σύνολό της μάθε το σώμα σου μάθε τα μάτια σου τεντωμένοι εδώ σκληροί διεγερμένοι - γυμνοί. Μεγαλειώδεις-/ Πρέπει κάποιον να παντρευτώ μουρμούρισε Όποιον - δίπλα της περνούσε ο νεκρός ευνουχισμένος - οι άλλοι ήξεραν καλύτερα από τον ίδιο την ιστορία του 



2.

........επειδή βάδιζα προσεκτικά ψάχνοντας να μπω στο πεπρωμένο των απέναντι - θ' αναστηθούνε ανησυχίες ότι υπήρξαμε - στην αίθουσα αναμονής θεώρησα πως έπρεπε ν' αφιερώσω φιλοφρονήσεις όπως ο γλύπτης καταστρέφοντας το μηρό φτάνοντας ύστερα από χρόνια στο δωμάτιο - δόξα σοι ο Θεός - κι η σφαίρα είχε φύγει - η πτώση - καθώς δεν άκουγαν κανένα ήχο στριφογυρίζοντας οι κορμοράνοι, λάσπες από κοιτάσματα καπνού - και τα πουλιά έχουν φτερούγες για να κρύβουν τα πρόσωπα, όταν οι σκιές μάς ανήκουν αναφαίρετα ή οι μεγάλες σιωπές από το βάρος της αγάπης όταν λείπουμε και - ω - εισιτήρια ανεκτέλεστα στα χέρια μας για το Μεγάλο Βιβλίο - επιτέλους το χάραμα έφυγαν οι τελευταίοι επιζήσαντες ''τι ψάχνεις;'' - μου λέει - ''την οροφή'' του λέω ''γιατί από κει θα έρθει ο άγγελος κι η ζεστασιά του κήπου όταν λησμονηθεί κι αυτό''- τότε φάνηκε ο Καίσαρας βάζοντας το αυτί μου στο χώμα - Να ενδώσω.

........θα είναι μια ατέλειωτη ιστορία σίδερου και αίματος - μακάρι - το αξίζεις - καραδοκούν - πλάτη ηλιοκαμένη τσακισμένη ραχοκοκαλιά που σέρνει το έλεος - μεγάλες σοδειές για να έχουν αυτοί το πάνω χέρι ''παρακαλώ είναι πολύ διασκεδαστικές οι σημειώσεις σας'' αντέτεινε η Ανζέλ - δεν είχα έρθει ποτέ πριν σ' αυτά τα μέρη που φάνταζαν εκπληκτικά προσπάθησα να δώσω στη φράση την εντύπωση του ημιτελούς - και η αγάπη;; - ο,τι νόμιζα : ήταν οι μέρες που φύγαν και θάρθουν με τα δικά τους σάβανα ψεύτικες ηττημένες δεν τις χρειάζεσαι δεν σε χρειάζονται ''μια χαρά άνθρωποι υπήρξαν όλοι - ο,τι καλύτερο μπορούσαν το έκαναν'' θα υποκύψεις στις εντολές - και κάπου απρόσμενα - η γυναίκα - κρυφή - η κόρη που μισεί τις ερωτικές νύχτες της Ιοκάστης καλύπτοντας τον πηλό της. Χωρίς εκείνες τις τρεις φορές που φύσηξε ο Θεός - μια κατσαρίδα λιγότερη δε βλάπτει - θα είμαι - κουράγιο - με τελειώνει - ''μόνο η ποίηση μένει αμετουσίωτη''[5] : Θα γαβγίζει στους περαστικούς δείχνοντας τον Παράδεισο

ΤΕΛΟΣ 



Τα πρόσωπα :

ΑΝΖΕΛ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

ΜΙΑ ΦΩΝΗ

ΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Ο ΚΑΙΣΑΡΑΣ

Η βουβή παρουσία του Α. ΖΙΝΤ


ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΦΩΤΟ

[1] ΑΜΟΡΓΟΣ, Ίκαρος 1990

[2] σκουλήκια της λάσπης

[3] Ανζέλ - πρόσωπο στο ''Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης'' [Αντρέ Ζιντ / νουβέλες, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010]

[4] κοριτσάκι μου [στην ουγγρική]

[5] Ανδρέας Αγγελάκης, Οι εφιάλτες, 21 ποιήματα - Καστανιώτης 1974


https://img.icity.life/upload/2018/233/93d/d14/full/93dd14003a5aa9d61bcadce9b7fe1dd5.jpg

https://gogolcenter.com/upload/iblock/dee/dee5e20cb4945520bc52f00174c7e887.jpg

https://gogolcenter.com/upload/iblock/1dd/1ddb0a4374a731ef212bff272814ff2d.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.