Γράφει η Κατερίνα Αρβανίτη Μηλαράκη
Προϊσταμένη Νοσηλευτικού Τμήματος, Γενικού Νοσοκομείου Κιλκίς (ΓΝΚ)
26 Δεκεμβρίου 2020, δεύτερη μέρα Χριστουγέννων, η «μαύρη» λίστα των υγειονομικών λειτουργών που έχασαν τη ζωή τους, αφού νόσησαν από κορωνοϊό, έρχεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.
Αυτή τη φορά με την τραγική είδηση: «Έχασε τη μάχη για τη ζωή από επιπλοκές του κορωνοϊού 57χρονη νοσηλεύτρια που εργαζόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς».
Η τραγική αγγελία είναι για τη ΖΩΗ; Τη δική μας Ζωίτσα; Την αγαπημένη συνάδελφο και φίλη;
3 Δεκεμβρίου νόσησε, νοσηλεύτηκε στη νεοσύστατη μονάδα-κλινική covid 19 του ΓΝΚ, στις 11 του ίδιου μήνα, όταν η κατάστασή της επιδεινώθηκε, διακομίσθηκε διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ και 26 Δεκεμβρίου ήρθε η τραγική είδηση. Η ΖΩΗ ΙΩΑΝΝΟΥ δεν κέρδισε τη μάχη για τη ζωή.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα! Πώς να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους; Πώς να το πιστέψουν οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνάδελφοί της; Ο νους και η καρδιά αρνούνται να το πιστέψουν και να το δεχτούν, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις.
Χίλιες σιωπές… Η δύναμη των λέξεων μεγάλη, μα εδώ δεν μπορούν να αποτυπώσουν την απόγνωση, τη θλίψη, τον πόνο και την οδύνη που προκάλεσε η τραγική είδηση. Τα λόγια φαντάζουν μικρά και φτωχά.
Η ώρα είναι δύσκολη, ο πόνος αβάστακτος, ένα αναπάντητο γιατί στα στόματα όλων.
ΖΩΗ, γνωρίζαμε ότι νοσηλευόσουν αλλά δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την είδηση ούτε και να τη δεχτούμε. Ο φονικός ιός, που πάλευες να νικήσεις περιθάλποντας ασθενείς στο ΓΝΚ, στέρησε τη δική σου ζωή. Σε νίκησε σε μια άνιση μάχη!
Με απλότητα και σεβασμό γράφω λίγα λόγια για τον άδικο, τον αναπάντεχο και πρόωρο χαμό σου, ως τελευταίο αντίο στη φυσική παρουσία σου, αγαπημένη μου ΖΩΗ. Στα πολλά χρόνια συνεργασίας και φιλίας μας, πάνω από είκοσι, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι θα μιλάω για την απώλειά σου!
Σε γνώρισα ως συνάδελφο, πριν είκοσι και πλέον χρόνια. Μέσα από τις διάφορες θέσεις ευθύνης που υπηρέτησα στο ΓΝΚ είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί σου και να γνωρίσω τον καλύτερο εαυτό σου, ως επαγγελματία υγείας και ως άνθρωπο. Είχα την τύχη να απολαύσω και να αξιοποιήσω στην υπηρεσία μας, στον κοινό καθημερινό αγώνα μας για τη φροντίδα των ασθενών μας, τον πράο χαρακτήρα σου, τον παραγωγικό τρόπο σκέψης και τη μεθοδικότητά σου.
Υποδειγματική νοσηλεύτρια, δοτική, με ευγένεια ψυχής και πρόσχαρη ήσουν πάντα έτοιμη να εξυπηρετήσεις κάθε ασθενή και συνοδό του σε ό,τι είχαν ανάγκη, έτοιμη να βρεις λύση σε πολλά προβλήματα. Και όλα αυτά αθόρυβα, σεμνά και διακριτικά και πάντα με το χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό σου και τους γύρω σου.
«Συνεργάζομαι», «Συμμερίζομαι’’, ‘’Συμπάσχω’’, ‘’Προσφέρω’’, «Σέβομαι» ήταν οι αρχές και οι αξίες σου που καθόριζαν τη επαγγελματική σου πορεία ως νοσηλεύτριας αλλά και γενικότερα ως ανθρώπου. Τυχεροί όσοι πορευτήκαμε μαζί σου.
Η αφοσίωσή σου στην οικογένεια και στους φίλους σου ήταν απεριόριστη.
Γνωρίζω ότι ο πόνος για τον αγαπημένο σου σύζυγο Παναγιώτη Τσαλικίδη και τον λατρευτό γιο σου Γιώργο είναι ανείπωτος, ατέλειωτος. Σε περίμεναν, ήλπιζαν και πίστευαν ότι θα κάνετε και φέτος μαζί Χριστούγεννα!
Αγαπημένη μας ΖΩΗ, συγγενείς, συνεργάτες και φίλοι θα στερηθούμε έντονα την παρουσία σου. Το κενό της απουσίας σου θα είναι πολύ μεγάλο!
ΖΩΗ, έφυγες αφήνοντας έναν ατέλειωτο πόνο σε όλους και όλες εμάς που σε γνωρίσαμε, ζήσαμε μαζί σου και σε αγαπήσαμε. Από δω και πέρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τη φυσική παρουσία σου. Ξέρουμε, ο θάνατος ενός δικού μας ανθρώπου πάντα σημαδεύσει τη ζωή μας. Όσο κι αν η ζωή θα συνεχίζεται και χωρίς εσένα ΖΩΗ, μια θέση θα είναι πάντα άδεια. Άδεια, όμως, μόνον από τη φυσική παρουσία σου.
Επειδή οι αναμνήσεις, οι θύμισες και η αγάπη μας για σένα θα φέγγουν πάντα, θα λειτουργούν ως στηρίγματα στη σκέψη μας και ως εμπόδια λησμονιάς. Θα είσαι απούσα και παρούσα στη ζωή μας συγχρόνως! Και κάθε Χριστούγεννα στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς θα συνεχίσεις να στολίζεις το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπως έκανες μέχρι σήμερα.
Ο Θεός ας δίνει δύναμη και κουράγιο στους δικούς σου ανθρώπους να πορευτούν στη ζωή τους, χωρίς εσένα την αγαπημένη τους ΖΩΗ! Με παρηγοριά τη γνώση ότι τώρα βρίσκεσαι στη «γειτονιά των Αγγέλων» όπου «απουσιάζει πάσα οδύνη, θλίψη και στεναγμός».
Αγαπημένη μας ΖΩΗ καλό σου ταξίδι, θα έχεις πάντα ένα ξεχωριστό κομμάτι στο νου, την καρδιά και τη ψυχή μας! Σ ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες!
Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένη μας ΖΩΗ!
Αυτή τη φορά με την τραγική είδηση: «Έχασε τη μάχη για τη ζωή από επιπλοκές του κορωνοϊού 57χρονη νοσηλεύτρια που εργαζόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς».
Η τραγική αγγελία είναι για τη ΖΩΗ; Τη δική μας Ζωίτσα; Την αγαπημένη συνάδελφο και φίλη;
3 Δεκεμβρίου νόσησε, νοσηλεύτηκε στη νεοσύστατη μονάδα-κλινική covid 19 του ΓΝΚ, στις 11 του ίδιου μήνα, όταν η κατάστασή της επιδεινώθηκε, διακομίσθηκε διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ και 26 Δεκεμβρίου ήρθε η τραγική είδηση. Η ΖΩΗ ΙΩΑΝΝΟΥ δεν κέρδισε τη μάχη για τη ζωή.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα! Πώς να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους; Πώς να το πιστέψουν οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνάδελφοί της; Ο νους και η καρδιά αρνούνται να το πιστέψουν και να το δεχτούν, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες τραγικές καταστάσεις.
Χίλιες σιωπές… Η δύναμη των λέξεων μεγάλη, μα εδώ δεν μπορούν να αποτυπώσουν την απόγνωση, τη θλίψη, τον πόνο και την οδύνη που προκάλεσε η τραγική είδηση. Τα λόγια φαντάζουν μικρά και φτωχά.
Η ώρα είναι δύσκολη, ο πόνος αβάστακτος, ένα αναπάντητο γιατί στα στόματα όλων.
ΖΩΗ, γνωρίζαμε ότι νοσηλευόσουν αλλά δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την είδηση ούτε και να τη δεχτούμε. Ο φονικός ιός, που πάλευες να νικήσεις περιθάλποντας ασθενείς στο ΓΝΚ, στέρησε τη δική σου ζωή. Σε νίκησε σε μια άνιση μάχη!
Με απλότητα και σεβασμό γράφω λίγα λόγια για τον άδικο, τον αναπάντεχο και πρόωρο χαμό σου, ως τελευταίο αντίο στη φυσική παρουσία σου, αγαπημένη μου ΖΩΗ. Στα πολλά χρόνια συνεργασίας και φιλίας μας, πάνω από είκοσι, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι θα μιλάω για την απώλειά σου!
Σε γνώρισα ως συνάδελφο, πριν είκοσι και πλέον χρόνια. Μέσα από τις διάφορες θέσεις ευθύνης που υπηρέτησα στο ΓΝΚ είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί σου και να γνωρίσω τον καλύτερο εαυτό σου, ως επαγγελματία υγείας και ως άνθρωπο. Είχα την τύχη να απολαύσω και να αξιοποιήσω στην υπηρεσία μας, στον κοινό καθημερινό αγώνα μας για τη φροντίδα των ασθενών μας, τον πράο χαρακτήρα σου, τον παραγωγικό τρόπο σκέψης και τη μεθοδικότητά σου.
Υποδειγματική νοσηλεύτρια, δοτική, με ευγένεια ψυχής και πρόσχαρη ήσουν πάντα έτοιμη να εξυπηρετήσεις κάθε ασθενή και συνοδό του σε ό,τι είχαν ανάγκη, έτοιμη να βρεις λύση σε πολλά προβλήματα. Και όλα αυτά αθόρυβα, σεμνά και διακριτικά και πάντα με το χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό σου και τους γύρω σου.
«Συνεργάζομαι», «Συμμερίζομαι’’, ‘’Συμπάσχω’’, ‘’Προσφέρω’’, «Σέβομαι» ήταν οι αρχές και οι αξίες σου που καθόριζαν τη επαγγελματική σου πορεία ως νοσηλεύτριας αλλά και γενικότερα ως ανθρώπου. Τυχεροί όσοι πορευτήκαμε μαζί σου.
Η αφοσίωσή σου στην οικογένεια και στους φίλους σου ήταν απεριόριστη.
Γνωρίζω ότι ο πόνος για τον αγαπημένο σου σύζυγο Παναγιώτη Τσαλικίδη και τον λατρευτό γιο σου Γιώργο είναι ανείπωτος, ατέλειωτος. Σε περίμεναν, ήλπιζαν και πίστευαν ότι θα κάνετε και φέτος μαζί Χριστούγεννα!
Αγαπημένη μας ΖΩΗ, συγγενείς, συνεργάτες και φίλοι θα στερηθούμε έντονα την παρουσία σου. Το κενό της απουσίας σου θα είναι πολύ μεγάλο!
ΖΩΗ, έφυγες αφήνοντας έναν ατέλειωτο πόνο σε όλους και όλες εμάς που σε γνωρίσαμε, ζήσαμε μαζί σου και σε αγαπήσαμε. Από δω και πέρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τη φυσική παρουσία σου. Ξέρουμε, ο θάνατος ενός δικού μας ανθρώπου πάντα σημαδεύσει τη ζωή μας. Όσο κι αν η ζωή θα συνεχίζεται και χωρίς εσένα ΖΩΗ, μια θέση θα είναι πάντα άδεια. Άδεια, όμως, μόνον από τη φυσική παρουσία σου.
Επειδή οι αναμνήσεις, οι θύμισες και η αγάπη μας για σένα θα φέγγουν πάντα, θα λειτουργούν ως στηρίγματα στη σκέψη μας και ως εμπόδια λησμονιάς. Θα είσαι απούσα και παρούσα στη ζωή μας συγχρόνως! Και κάθε Χριστούγεννα στο Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς θα συνεχίσεις να στολίζεις το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπως έκανες μέχρι σήμερα.
Ο Θεός ας δίνει δύναμη και κουράγιο στους δικούς σου ανθρώπους να πορευτούν στη ζωή τους, χωρίς εσένα την αγαπημένη τους ΖΩΗ! Με παρηγοριά τη γνώση ότι τώρα βρίσκεσαι στη «γειτονιά των Αγγέλων» όπου «απουσιάζει πάσα οδύνη, θλίψη και στεναγμός».
Αγαπημένη μας ΖΩΗ καλό σου ταξίδι, θα έχεις πάντα ένα ξεχωριστό κομμάτι στο νου, την καρδιά και τη ψυχή μας! Σ ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες!
Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένη μας ΖΩΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.