Του Δημήτρη Νίκογλου
Υπευθυνότητα είναι η επάρκεια εκείνη που θωρακίζει κάποιον ο οποίος διαχειρίζεται πράγματα και καταστάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε το πέρας αυτής να τελείται με τον καλύτερο τρόπο και με ευθύνη τέτοια όπως ακριβώς το επιβάλλει η στιγμή.
Ανευθυνότητα είναι το ακριβώς αντίθετο με το προαναφερθέν, αυτό της υπευθυνότητας.
Είτε αυτό γίνεται συνειδητά είτε όχι, το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας είναι πάντα επικίνδυνο και καταστρεπτικό. Σε μια θέση ευθύνης που σου αποδίδεται, υπεύθυνο άτομο δεν σε κάνει ο τίτλος που σου απονέμεται, υπεύθυνο σε κάνουν οι πράξεις σου και ο τρόπος που διαχειρίζεσαι τις όποιες δυσκολίες, άλλωστε υπεύθυνοι ως πολίτες είμαστε όλοι ή θα έπρεπε να είμαστε όλοι.
Για τις θέσεις υπευθύνων που καλούνται να αναλάβουν οι εκάστοτε υπάλληλοι με ή χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, ευθύνη δεν φέρουν μόνο αυτοί που αναλαμβάνουν τις θέσεις υπό το βάρος πιέσεων ή καταστάσεων, ευθύνη φέρουν ίσως και την μεγαλύτερη αυτοί που τους τοποθετούν. Ουδείς άμοιρος ευθυνών άλλωστε είτε έτσι είτε αλλιώς...
Είμαστε οι επιλογές μας λέει ο πάνσοφος λαός, μόνο που στην Ελλάδα οι επιλογές μας σε υπηρεσιακό επίπεδο στηρίζονται σε εντολές τρίτων, και όταν οι εντολές αυτές είναι από εντεταλμένους κομματικούς υπηρέτες, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.
Δεν είναι τυχαία πχ η κωλυσιεργία του δημοσίου, δεν μπορείς να περιμένεις ανάταση σε μια υπηρεσία του δημοσίου τομέα όταν δεν κάνεις τομές, όταν μένεις πίσω καθαρά από επιλογές μηχανισμών και δη κομματικών.
Η Ελλάδα είναι έτοιμη να γυρίσει σελίδα τώρα, χθες, και όχι αύριο.
Στα εύκολα και στις όποιες επιτυχίες ο συνωστισμός των δαφνοστεφανομένων στο βάθρο ήταν πάντα μεγάλος, στις αστοχίες και στις όποιες αποτυχίες όμως, οι υπεύθυνοι θέσεων, οι επιτελείς, οι ηθικοί αυτουργοί δηλαδή, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν καλούνται από την πολιτεία να λογοδοτήσουν; γιατί οι υπεύθυνοι αποποιούνται τις ευθύνες τους; Kαι η πολιτεία, γιατί κωφεύει;
Οι παχυλοί μισθοί θα 'πρεπε να είναι ανάλογοι των ευθυνών και όχι των τίτλων, στην πραγματικότητα δεν συνάδουν οι μισθοί ορισμένων με την παραγωγικότητά τους. Δεν μπορεί κάποιος πχ να κατέχει τίτλο αλλά κατ' ουσίαν να μην έχει σχέση με τον τίτλο του εργασιακά, μα ούτε και με το αντικείμενό του ουσιαστικά, το μόνο δηλαδή που τον συνδέει με δαύτα είναι ο καθόλου ευκαταφρόνητος μισθός του.
Στην Ελλάδα, το δημόσιο σύστημα και οι υψηλά ιστάμενοι δημόσιοι λειτουργοί, πάσχουν σοβαρά.. Δεν μπορεί όλοι να βλέπουν την σαπίλα του συστήματος και οι αρμόδιοι ελεγκτές, προϊστάμενοι και διευθυντές να μην βλέπουν και να μην ακούν.
Μου είπαν πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι...!
- Μην μου πείτε πως δεν σας το είπα ..
Ανευθυνότητα είναι το ακριβώς αντίθετο με το προαναφερθέν, αυτό της υπευθυνότητας.
Είτε αυτό γίνεται συνειδητά είτε όχι, το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας είναι πάντα επικίνδυνο και καταστρεπτικό. Σε μια θέση ευθύνης που σου αποδίδεται, υπεύθυνο άτομο δεν σε κάνει ο τίτλος που σου απονέμεται, υπεύθυνο σε κάνουν οι πράξεις σου και ο τρόπος που διαχειρίζεσαι τις όποιες δυσκολίες, άλλωστε υπεύθυνοι ως πολίτες είμαστε όλοι ή θα έπρεπε να είμαστε όλοι.
Για τις θέσεις υπευθύνων που καλούνται να αναλάβουν οι εκάστοτε υπάλληλοι με ή χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, ευθύνη δεν φέρουν μόνο αυτοί που αναλαμβάνουν τις θέσεις υπό το βάρος πιέσεων ή καταστάσεων, ευθύνη φέρουν ίσως και την μεγαλύτερη αυτοί που τους τοποθετούν. Ουδείς άμοιρος ευθυνών άλλωστε είτε έτσι είτε αλλιώς...
Είμαστε οι επιλογές μας λέει ο πάνσοφος λαός, μόνο που στην Ελλάδα οι επιλογές μας σε υπηρεσιακό επίπεδο στηρίζονται σε εντολές τρίτων, και όταν οι εντολές αυτές είναι από εντεταλμένους κομματικούς υπηρέτες, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.
Δεν είναι τυχαία πχ η κωλυσιεργία του δημοσίου, δεν μπορείς να περιμένεις ανάταση σε μια υπηρεσία του δημοσίου τομέα όταν δεν κάνεις τομές, όταν μένεις πίσω καθαρά από επιλογές μηχανισμών και δη κομματικών.
Η Ελλάδα είναι έτοιμη να γυρίσει σελίδα τώρα, χθες, και όχι αύριο.
Στα εύκολα και στις όποιες επιτυχίες ο συνωστισμός των δαφνοστεφανομένων στο βάθρο ήταν πάντα μεγάλος, στις αστοχίες και στις όποιες αποτυχίες όμως, οι υπεύθυνοι θέσεων, οι επιτελείς, οι ηθικοί αυτουργοί δηλαδή, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν καλούνται από την πολιτεία να λογοδοτήσουν; γιατί οι υπεύθυνοι αποποιούνται τις ευθύνες τους; Kαι η πολιτεία, γιατί κωφεύει;
Οι παχυλοί μισθοί θα 'πρεπε να είναι ανάλογοι των ευθυνών και όχι των τίτλων, στην πραγματικότητα δεν συνάδουν οι μισθοί ορισμένων με την παραγωγικότητά τους. Δεν μπορεί κάποιος πχ να κατέχει τίτλο αλλά κατ' ουσίαν να μην έχει σχέση με τον τίτλο του εργασιακά, μα ούτε και με το αντικείμενό του ουσιαστικά, το μόνο δηλαδή που τον συνδέει με δαύτα είναι ο καθόλου ευκαταφρόνητος μισθός του.
Στην Ελλάδα, το δημόσιο σύστημα και οι υψηλά ιστάμενοι δημόσιοι λειτουργοί, πάσχουν σοβαρά.. Δεν μπορεί όλοι να βλέπουν την σαπίλα του συστήματος και οι αρμόδιοι ελεγκτές, προϊστάμενοι και διευθυντές να μην βλέπουν και να μην ακούν.
Μου είπαν πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι...!
- Μην μου πείτε πως δεν σας το είπα ..
Να διαβάσουν οι βουλευτές τα σοφά σχόλια κ ας αναρωτηθούν αφορά αυτούς;;;κ όχι μόνο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή