«Μη κλαψς Βασιληκούλαμ. Άμα ηνε για τι Πατρίδα δάκρια δεν εχ, κλάματα μονάχα για όσοι ψοφούν στο στρόμα…»
Δυστυχώς τα μαθητικά βιβλία δεν έχουν ιδιαίτερες αναφορές στην 21η Ιουνίου, την επέτειο μιας από τις φονικότερες μάχες ( 8.500 νεκροί σε 3 ημέρες) μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων το 1913 στο Κιλκίς. Η νικηφόρα έκβασής της έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Μεγάλος αριθμός Αξκών και στρατιωτών ήταν από την Κρήτη, τα άλλα νησιά, τη νότια Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, ενώ συμμετείχαν εθελοντικά και ανήλικα αγόρια. Ανάμεσά τους και ο Ανδρέας. Ένας στρατιώτης ο οποίος έπεσε νεκρός στη "Μάχη του Κιλκίς".
Ο αγράμματος καράβλαχος Ανδρέας και το γράμμα στη Βασιλικούλα στο χωριό…
Ο Ανδρέας ήταν ένα χωριατόπουλο από τη Ρούμελη, που σήμερα ίσως τον λέγαμε κάπως υποτιμητικά "καράβλαχο". Το 1913 η πατρίδα τον έστειλε στο μακρινό και παντελώς άγνωστο σε αυτόν Κιλκίς, που ο ίδιος το ανέφερε ως Κιλκίδα. Άφησε τις κατσίκες και τη στάνη, άφησε και την αγαπημένη του σύζυγο Βασιλικούλα μαζί με τα παιδιά τους, πήρε και το όπλο για να πολεμήσει για τη Μακεδονία, που αποκλείεται να γνώριζε που βρίσκεται.
Οι μάχες ήταν σκληρές και ο Ανδρέας έπεσε νεκρός. Στην τσέπη του όμως βρέθηκε ένα γράμμα. Μια επιστολή που ποτέ δεν έφτασε στον παραλήπτη τη Βασιλικούλα. Τα λόγια του αγράμματου βλάχου, δεν είναι απλά συγκλονιστικά. Κάθε λέξη του είναι διδαχή, μάθημα, «τροφή για σκέψη» που λένε και οι γραμματιζούμενοι.
Ο τσέλιγκας Ανδρέας, μέσα στον αυθορμητισμό και την ανεπιτήδευτη αγνότητα, μας "χαστουκίζει" με τις λέξεις του, μας προβληματίζει, μας δίνει ελπίδα, μας συγκινεί, μας θυμίζει μια Ελλάδα αλλά και Έλληνες που χάθηκαν οριστικά.
Ο Ανδρέας ήταν ταπεινός μα κυρίως αυθεντικός. Αγαπούσε πρώτα την Ελλάδα, τη Βασιλικούλα, τα παιδιά του και μετά τον εαυτό του. Ο Ανδρέας αγαπούσε την ελευθερία και το απέδειξε. Ο Ανδρέας ήταν «τεράστιος στην ψυχή» αλλά δεν το γνώριζε ούτε ο ίδιος. Μάλλον δεν τον ένοιαζε καν. Ήξερε πως είναι "τελειωμένος" και θα άφηνε τα κοκαλάκια του στο μακρινό από το δικό του χωριό, το Κιλκίς. Μόνο ένα κεράκι να ανάβουν στη μνήμη του ζήτησε. Και διαθήκη τα παιδιά του...
Το Κιλκίς, η Μακεδονία, η Ελλάδα μας, χρωστάνε πολλά στον Ανδρέα και τον κάθε Ανδρέα από τη Λάρνακα, τον Κίσσαμο, τη Σπάρτη, τη Λαμία. Σε ευχαριστούμε Ανδρέα.
Διαβάστε το γράμμα του Ανδρέα.
Βασιλικουλα σι χανο για την Πατριδα , Αυτό το χουριο που θελουμ να παρουμ του λεν Κιλκιδα
Ηνε τορα δυο μερες Αγαπημενη μου Βασιληκουλα που καμωμε πολεμο με αυτά τα παληοσκυλα. Μας βαρουνε πολι μι ουβιδες . Χαθηκανε πουλα πεδια θκαμας
Παγ κι η Γιανςμας τον πηρε ουβιδα του κεφαλτ .
Τορα περιμενομ σε μια ρεματια να ξαποστασουμ λιγουλακι κι σι γραφο .
Βασιληκουλα σι χανο για την Πατριδα αυτό το χουριο που θελουμ να παρουμ του λεν Κιλκιδα , κε λεν πως το μουσχαρη θα πλεξ στο εμα . Εχο ένα εστημα πως κεγω θα παγο να φαγο κουμαρα να βρο τον παπουλημ , αλλα να μη κλαψσ Βασιληκουλαμ . Αμα ηνε για τι Πατριδα δακρια δεν εχ , κλαματα μοναχα για οσοι ψοφουν στο στρομα . Θημαμε τι ελεγε κι Μητρος του παπουλ για τσεγναικες το παλιο κερο στη Σπαρτ η τας η επιτας .
Κλαματα δεν θελο ντροπης πραματα να σκουζτε για μας εδο τσβουλγαροχτον , εγκδιταδες ντιπ κι για ουλες τσατιμιες που πραξαν σταδελφια μακεδονοι .
Μονο ένα κερι στην αγια Παρασκεβι φτανι . Για διαθηκ ινε τα πεδακια μας . Αμα μιγαλοσν να παν κιφτα στον πολεμο στη Πολ μι τον βουλγαροχτονο βασιληα μας να μνιμονευσν τον ταφουμ μι εμα
Σι φιλο βασιληκουλαμ πολύ .
Για χαρα για την πατριδα Απτό ρεμα Κιλκιδας Αντρεας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.