Εκπαιδευτικός - συγγραφέας
Ένας ποντικός κι ένας βους, εκεί που προχωρούσαν, είδαν αίφνης έναν αχυρώνα ανοιχτό και, δίχως δεύτερη σκέψη, μπούκαραν μέσα για να δουν τι έχει. Ο ποντικός, με το που βρίσκει μια χούφτα σπόρους, τρέχει και φέρνει τα παιδιά του στον αχυρώνα να φάνε κι αυτά. Αντίθετα ο βους πέφτει πάνω στο σανό και με λαιμαργία τρώει μόνος.
Το βράδυ, όταν πήγε ο κτηνοτρόφος στον αχυρώνα του, να πάρει τροφή και να τη δώσει στα γελάδια του τι να δει! Ο σανός, το τριφύλλι, το σιτάρι, όλα σχεδόν είχαν φαγωθεί. Ουστ από εδώ, φωνάζει στο βόδι. Δεν είμαι μόνος μου, σου λέω, απαντά εκείνο. Είναι μαζί μου και πέντε ποντικοί. Μαζί τα φάγαμε, σου λέω.
Οι μύθοι από την εποχή του Αισώπου, κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Οι πιο πολλές από αυτές είναι βγαλμένες μέσα από τη ζωή. Επιπλέον, οι μύθοι έχουν και μιαν αλληγορική σημασία, γι' αυτό και ο καθένας τους ερμηνεύει, κατά το πως ο ίδιος τους αντιλαμβάνεται.
Ο τραγικός ποιητής Αισχύλος, Μαραθωνομάχος και Σαλαμινομάχος, είχε κατηγορηθεί από την εξουσία, δήθεν γιατί, στο έργο του «Προμηθέας ο Δεσμώτης» αποκάλυψε κρατικά μυστικά και κλήθηκε να απολογηθεί.
Έτσι λειτουργεί η εκάστοτε δικτατορία. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι γνωστά κι από την εποχή της χούντας, όταν οι μεγαλύτεροι αγωνιστές, ποιητές και συνθέτες της χώρας είχαν φυλακιστεί. Όταν έμπαινε η κάθε λέξη σε λογοκρισία. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα κι από αγράμματους... Θυμάμαι πως η χούντα τότε έκλεισε πολλά από τα ΜΜΕ για να μην την δυσφημούν. Σήμερα η κυβέρνηση μπούκωσε στο χρήμα πολλά από αυτά για να την επαινούν.
Για τους πολιτικούς όμως παραμυθάδες, για τους απαίδευτους ξερόλες λόγος ουδείς. Αυτοί μπορούν να λένε όσα ψέματα επιθυμούν. Κι όσα κι αν έχουν πει, ο λαός τα ξεχνά και τους ξαναψηφίζει. Διαφορετικά δεν θα επανερχόταν στην εξουσία τα κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα.
Είναι αλήθεια πως το φαγητό διαχρονικά ενώνει κι αυτό. Από το συμπόσιο του Πλάτωνα, ως το Μυστικό Δείπνο και τα σημερινά "γεύματα εργασίας". Οι μεγάλες προδοσίες γίνονται πάντα μεταξύ φαγητού και ποτού….
Σας το είπα, λέει ο Ελύτης. «Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του..».
Ποιος θα το πίστευε ότι αυτό που δεν πέτυχαν όλα τα όπλα του κόσμου μαζί, θα το πετύχαινε ένας αόρατος ιός; Ότι ο άνθρωπος , αυτό το κοινωνικό ζώο, κατά τον Αριστοτέλη, ενώ νίκησε όλα τα άγρια θηρία της γης, θα νικιόταν από τον κορονοϊό, που τον έκλεισε για μήνες στο σπίτι;
Οι καιροί είναι σκληροί και οι μέρες οργισμένες. Θεωρίες και ιδεολογίες έχουν ξεφτιλιστεί. Η αλήθεια όμως πάντα είναι μία: Κανείς δεν μπορεί να σβήσει τη δίψα του αλλουνού πίνοντας ο ίδιος! Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το πρόβλημα τ’ αλλουνού, αν δεν το έχει ζήσει. Κανείς δεν μπορεί να εκπροσωπήσει κανέναν, όταν δεν έχει τίποτα το κοινό μαζί του.
Οι μεγάλοι ποιητές έχουν τη χάρη να προβλέπουν εκείνα που θα έρθουν. "Θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει…Θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια …και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα», γράφει στο "Προφητικόν" ο Ελύτης.
Οι παραπάνω στίχοι ήδη επαληθεύονται. Οι νέοι στενάζουν από την ανεργία κι η πατρίδα αδειάζει από αίμα. Κι ό,τι μένει το ρουφούν οι διαχρονικές «βδέλλες» της πολιτικής εξουσίας.
Η εκποίηση αρχών κι αξιών σε τούτον τον τόπο οδήγησε στην εκποίηση της πάτριας γης σε ξένες εταιρείες, παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενίσχυση της οικονομικής και την τηλεοπτικής ελίτ από την κυβέρνηση, περνά μέσα από τη φτωχοποίηση του λαού. Η Ελλάδα πωλείται στους Γερμανούς σε τιμή ευκαιρίας. Κι από πατρίδα φτωχών γίνεται πάρκο γεννητριών και φωτοβολταϊκών .
Άρχισα με έναν μύθο και θα κλείσω μ' έναν άλλον αλληγορικό. Ο λαός της Ελλάδας είναι διαχρονικά ταυτισμένος με τον ήρωα Ηρακλή. Τον ήρωα, που η «Δηιάνειρα» εξαπατημένη από τον κένταυρο Νέσσο, τον έντυσε με τον εμποτισμένο χιτώνα, από το αίμα του Νέσσου, με αποτέλεσμα να τρώει τις σάρκες του. Για να σωθεί μία μόνο λύση υπάρχει: να τον πετάξει από επάνω του….
Το βράδυ, όταν πήγε ο κτηνοτρόφος στον αχυρώνα του, να πάρει τροφή και να τη δώσει στα γελάδια του τι να δει! Ο σανός, το τριφύλλι, το σιτάρι, όλα σχεδόν είχαν φαγωθεί. Ουστ από εδώ, φωνάζει στο βόδι. Δεν είμαι μόνος μου, σου λέω, απαντά εκείνο. Είναι μαζί μου και πέντε ποντικοί. Μαζί τα φάγαμε, σου λέω.
Οι μύθοι από την εποχή του Αισώπου, κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Οι πιο πολλές από αυτές είναι βγαλμένες μέσα από τη ζωή. Επιπλέον, οι μύθοι έχουν και μιαν αλληγορική σημασία, γι' αυτό και ο καθένας τους ερμηνεύει, κατά το πως ο ίδιος τους αντιλαμβάνεται.
Ο τραγικός ποιητής Αισχύλος, Μαραθωνομάχος και Σαλαμινομάχος, είχε κατηγορηθεί από την εξουσία, δήθεν γιατί, στο έργο του «Προμηθέας ο Δεσμώτης» αποκάλυψε κρατικά μυστικά και κλήθηκε να απολογηθεί.
Έτσι λειτουργεί η εκάστοτε δικτατορία. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι γνωστά κι από την εποχή της χούντας, όταν οι μεγαλύτεροι αγωνιστές, ποιητές και συνθέτες της χώρας είχαν φυλακιστεί. Όταν έμπαινε η κάθε λέξη σε λογοκρισία. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα κι από αγράμματους... Θυμάμαι πως η χούντα τότε έκλεισε πολλά από τα ΜΜΕ για να μην την δυσφημούν. Σήμερα η κυβέρνηση μπούκωσε στο χρήμα πολλά από αυτά για να την επαινούν.
Για τους πολιτικούς όμως παραμυθάδες, για τους απαίδευτους ξερόλες λόγος ουδείς. Αυτοί μπορούν να λένε όσα ψέματα επιθυμούν. Κι όσα κι αν έχουν πει, ο λαός τα ξεχνά και τους ξαναψηφίζει. Διαφορετικά δεν θα επανερχόταν στην εξουσία τα κόμματα που χρεοκόπησαν τη χώρα.
Είναι αλήθεια πως το φαγητό διαχρονικά ενώνει κι αυτό. Από το συμπόσιο του Πλάτωνα, ως το Μυστικό Δείπνο και τα σημερινά "γεύματα εργασίας". Οι μεγάλες προδοσίες γίνονται πάντα μεταξύ φαγητού και ποτού….
Σας το είπα, λέει ο Ελύτης. «Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ’ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του..».
Ποιος θα το πίστευε ότι αυτό που δεν πέτυχαν όλα τα όπλα του κόσμου μαζί, θα το πετύχαινε ένας αόρατος ιός; Ότι ο άνθρωπος , αυτό το κοινωνικό ζώο, κατά τον Αριστοτέλη, ενώ νίκησε όλα τα άγρια θηρία της γης, θα νικιόταν από τον κορονοϊό, που τον έκλεισε για μήνες στο σπίτι;
Οι καιροί είναι σκληροί και οι μέρες οργισμένες. Θεωρίες και ιδεολογίες έχουν ξεφτιλιστεί. Η αλήθεια όμως πάντα είναι μία: Κανείς δεν μπορεί να σβήσει τη δίψα του αλλουνού πίνοντας ο ίδιος! Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το πρόβλημα τ’ αλλουνού, αν δεν το έχει ζήσει. Κανείς δεν μπορεί να εκπροσωπήσει κανέναν, όταν δεν έχει τίποτα το κοινό μαζί του.
Οι μεγάλοι ποιητές έχουν τη χάρη να προβλέπουν εκείνα που θα έρθουν. "Θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει…Θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια …και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα», γράφει στο "Προφητικόν" ο Ελύτης.
Οι παραπάνω στίχοι ήδη επαληθεύονται. Οι νέοι στενάζουν από την ανεργία κι η πατρίδα αδειάζει από αίμα. Κι ό,τι μένει το ρουφούν οι διαχρονικές «βδέλλες» της πολιτικής εξουσίας.
Η εκποίηση αρχών κι αξιών σε τούτον τον τόπο οδήγησε στην εκποίηση της πάτριας γης σε ξένες εταιρείες, παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενίσχυση της οικονομικής και την τηλεοπτικής ελίτ από την κυβέρνηση, περνά μέσα από τη φτωχοποίηση του λαού. Η Ελλάδα πωλείται στους Γερμανούς σε τιμή ευκαιρίας. Κι από πατρίδα φτωχών γίνεται πάρκο γεννητριών και φωτοβολταϊκών .
Άρχισα με έναν μύθο και θα κλείσω μ' έναν άλλον αλληγορικό. Ο λαός της Ελλάδας είναι διαχρονικά ταυτισμένος με τον ήρωα Ηρακλή. Τον ήρωα, που η «Δηιάνειρα» εξαπατημένη από τον κένταυρο Νέσσο, τον έντυσε με τον εμποτισμένο χιτώνα, από το αίμα του Νέσσου, με αποτέλεσμα να τρώει τις σάρκες του. Για να σωθεί μία μόνο λύση υπάρχει: να τον πετάξει από επάνω του….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.