Οικονομολόγος, Νομικός
υπ. Διδάκτωρ Οικονομικών
Φέτος συμπληρώνονται 100+1 χρόνια από τότε που ο ελληνισμός του Πόντου, ένα περήφανο και αδάμαστο κομμάτι του ελληνικού Έθνους, το οποίο κατάφερε να διατηρήσει την ελληνικότητα του διαμέσου των αιώνων και μέσα από εθνικοαπελευθερωτικούς αιματηρούς αγώνες, ξεριζώθηκε από την Πατρίδα στην οποία άνθησε και την οποία κατοικούσε επί χιλιετίες.
Την εποχή εκείνη βρισκόταν στο απόγειο του το εθνικιστικό κίνημα των νεότουρκων με εμπνευστή και ηγέτη τον πρώτο μεγάλο γενοκτόνο και εκκαθαριστή εθνών του 20ου αιώνα, τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Με την καθοδήγηση Γερμανών αξιωματικών, εκπονήθηκε ένα άνευ προηγουμένου σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής με στοχοποιημένη την ελληνορθόδοξη κοινότητα του Πόντου.
Την περίοδο 1914 -1922 οι Τούρκοι φασίστες κατέσφαξαν 353.000 Έλληνες Πόντιους, το μισό πληθυσμό όλης της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. Η γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού δεν διαπράχθηκε, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται, μόνο από το στρατό και άτακτα παραστρατιωτικά σώματα.
Συμμετείχε και ο τουρκικός μουσουλμανικός πληθυσμός, αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος διαβιούσαν ειρηνικά με τους συνανθρώπους τους χριστιανούς στα ευλογημένα μέρη του Πόντου, τώρα πια τους κατέδιδαν, τους έκλεβαν τις περιουσίες και τους σκότωναν. Χωρίς τη συμμετοχή του απλού μουσουλμάνου, δεν θα γινόταν ποτέ η γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας.
Ο Ποντιακός λαός όμως άντεξε για πολλές δεκαετίες μέχρι να εκδιωχθεί οριστικά από τις πατρογονικές του εστίες. Στα κακοτράχαλα βουνά του Πόντου αναπτύχθηκε μια εποποιία ανάλογη του ’21, αλλά ο εχθρός ήταν συντριπτικά υπέρτερος.
Η Ελληνική Βουλή μόλις το 1994 αναγνώρισε την γενοκτονία που όμως δεν διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια, παρά μόνο κάποιες αναφορές, μην τυχόν και στεναχωρήσουμε τους φίλους μας τους Τούρκους!
Συν τοις άλλοις, ακούγονται και φωνές που λέγουν ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και δεν θα έπρεπε να αποτελούν εμπόδιο στη συναδέλφωση των λαών. Ότι δήθεν τέτοιες ωμότητες διαπράττονται εκατέρωθεν σε κάθε πόλεμο. Αυτό είναι πέραν από κάθε λογική, δεν γίνονται συμψηφισμοί στις αγριότητες και εκτός αυτού, οι τουρκική θηριωδία υπήρξε άνευ ιστορικού προηγούμενου.
Έχουμε αναγάγει με μην ανταποδοτικό τρόπο ως κυρίαρχο δόγμα την πολιτική προσέγγισης και κατευνασμού και την προώθηση των αιτημάτων της γείτονος χώρας χωρίς όμως να θέτουμε κι εμείς τα πλέον στοιχειώδη που είναι το δικαίωμα στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και η ιστορική μνήμη.
Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι ο γείτονας Τούρκος επιβουλεύεται και θα επιβουλεύεται για πάντα τα δικά μας δίκαια, δεν θα σταματήσει ποτέ την αδηφάγα επεκτατική του πολιτική ούτε και θα σεβαστεί ποτέ κανένα Διεθνές δίκαιο και καμιά Διεθνή Συνθήκη.
Ο μοναδικός δρόμος που μας απομένει είναι της διαρκούς επιφυλακής και της ενίσχυσης της θέσης της χώρας μας σε κάθε τομέα, διπλωματικό ή μη. Η αποτρεπτική ισχύς σε όλα τα μέτωπα και τα διεθνή fora είναι η μοναδική δύναμη ενός κράτους απέναντι σε έναν επιθετικό και αδίστακτο γείτονα.
Με την τακτική του φόβου και της υποχώρησης το μόνο που μας απομένει η διαρκής αυτουπονόμευση και η υποβάθμιση.
Παράλληλα πρέπει να ενδυναμωθεί η ασταμάτητη προσπάθεια για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων αλλά και κάθε γενοκτονίας που έχει διαπράξει η Τουρκία.
Θα πρέπει να γνωρίζει όλος ο πολιτισμένος κόσμος το παρελθόν των Οθωμανών ώστε να μην παραμένει απαθής απέναντι και στα καινούργια εγκλήματα που διαπράττονται στην Συρία , τη Λιβύη αλλά και το Κουρδιστάν.
Γιατί λαός που δεν έχει μνήμη δεν έχει και μέλλον.
Μονάχα μέσα από τον πλήρη εκδημοκρατισμό των θεσμών και την έκφραση ειλικρινούς συγγνώμης για το σκοτεινό και απάνθρωπο παρελθόν της η Τουρκία μπορεί να μπει στο δρόμο της προόδου και της διεθνούς συμφιλίωσης της αδελφοσύνης και της συνεργασίας των εθνών.
Εμείς ως λαός οφείλουμε να διατηρούμε άσβεστη τη φλόγα της Ελπίδας και να διατρανώνουμε το δικαίωμα μας στην Τιμή και τη Μνημοσύνη για τη δικαίωση των χιλιάδων ψυχών των προγόνων μας που τόσο άδικα χάθηκαν.
Φέτος συμπληρώνονται 100+1 χρόνια από τότε που ο ελληνισμός του Πόντου, ένα περήφανο και αδάμαστο κομμάτι του ελληνικού Έθνους, το οποίο κατάφερε να διατηρήσει την ελληνικότητα του διαμέσου των αιώνων και μέσα από εθνικοαπελευθερωτικούς αιματηρούς αγώνες, ξεριζώθηκε από την Πατρίδα στην οποία άνθησε και την οποία κατοικούσε επί χιλιετίες.
Την εποχή εκείνη βρισκόταν στο απόγειο του το εθνικιστικό κίνημα των νεότουρκων με εμπνευστή και ηγέτη τον πρώτο μεγάλο γενοκτόνο και εκκαθαριστή εθνών του 20ου αιώνα, τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Με την καθοδήγηση Γερμανών αξιωματικών, εκπονήθηκε ένα άνευ προηγουμένου σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής με στοχοποιημένη την ελληνορθόδοξη κοινότητα του Πόντου.
Την περίοδο 1914 -1922 οι Τούρκοι φασίστες κατέσφαξαν 353.000 Έλληνες Πόντιους, το μισό πληθυσμό όλης της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. Η γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού δεν διαπράχθηκε, όπως εσφαλμένα υποστηρίζεται, μόνο από το στρατό και άτακτα παραστρατιωτικά σώματα.
Συμμετείχε και ο τουρκικός μουσουλμανικός πληθυσμός, αυτοί οι άνθρωποι που μέχρι πρότινος διαβιούσαν ειρηνικά με τους συνανθρώπους τους χριστιανούς στα ευλογημένα μέρη του Πόντου, τώρα πια τους κατέδιδαν, τους έκλεβαν τις περιουσίες και τους σκότωναν. Χωρίς τη συμμετοχή του απλού μουσουλμάνου, δεν θα γινόταν ποτέ η γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας.
Ο Ποντιακός λαός όμως άντεξε για πολλές δεκαετίες μέχρι να εκδιωχθεί οριστικά από τις πατρογονικές του εστίες. Στα κακοτράχαλα βουνά του Πόντου αναπτύχθηκε μια εποποιία ανάλογη του ’21, αλλά ο εχθρός ήταν συντριπτικά υπέρτερος.
Η Ελληνική Βουλή μόλις το 1994 αναγνώρισε την γενοκτονία που όμως δεν διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια, παρά μόνο κάποιες αναφορές, μην τυχόν και στεναχωρήσουμε τους φίλους μας τους Τούρκους!
Συν τοις άλλοις, ακούγονται και φωνές που λέγουν ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και δεν θα έπρεπε να αποτελούν εμπόδιο στη συναδέλφωση των λαών. Ότι δήθεν τέτοιες ωμότητες διαπράττονται εκατέρωθεν σε κάθε πόλεμο. Αυτό είναι πέραν από κάθε λογική, δεν γίνονται συμψηφισμοί στις αγριότητες και εκτός αυτού, οι τουρκική θηριωδία υπήρξε άνευ ιστορικού προηγούμενου.
Έχουμε αναγάγει με μην ανταποδοτικό τρόπο ως κυρίαρχο δόγμα την πολιτική προσέγγισης και κατευνασμού και την προώθηση των αιτημάτων της γείτονος χώρας χωρίς όμως να θέτουμε κι εμείς τα πλέον στοιχειώδη που είναι το δικαίωμα στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και η ιστορική μνήμη.
Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι ο γείτονας Τούρκος επιβουλεύεται και θα επιβουλεύεται για πάντα τα δικά μας δίκαια, δεν θα σταματήσει ποτέ την αδηφάγα επεκτατική του πολιτική ούτε και θα σεβαστεί ποτέ κανένα Διεθνές δίκαιο και καμιά Διεθνή Συνθήκη.
Ο μοναδικός δρόμος που μας απομένει είναι της διαρκούς επιφυλακής και της ενίσχυσης της θέσης της χώρας μας σε κάθε τομέα, διπλωματικό ή μη. Η αποτρεπτική ισχύς σε όλα τα μέτωπα και τα διεθνή fora είναι η μοναδική δύναμη ενός κράτους απέναντι σε έναν επιθετικό και αδίστακτο γείτονα.
Με την τακτική του φόβου και της υποχώρησης το μόνο που μας απομένει η διαρκής αυτουπονόμευση και η υποβάθμιση.
Παράλληλα πρέπει να ενδυναμωθεί η ασταμάτητη προσπάθεια για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων αλλά και κάθε γενοκτονίας που έχει διαπράξει η Τουρκία.
Θα πρέπει να γνωρίζει όλος ο πολιτισμένος κόσμος το παρελθόν των Οθωμανών ώστε να μην παραμένει απαθής απέναντι και στα καινούργια εγκλήματα που διαπράττονται στην Συρία , τη Λιβύη αλλά και το Κουρδιστάν.
Γιατί λαός που δεν έχει μνήμη δεν έχει και μέλλον.
Μονάχα μέσα από τον πλήρη εκδημοκρατισμό των θεσμών και την έκφραση ειλικρινούς συγγνώμης για το σκοτεινό και απάνθρωπο παρελθόν της η Τουρκία μπορεί να μπει στο δρόμο της προόδου και της διεθνούς συμφιλίωσης της αδελφοσύνης και της συνεργασίας των εθνών.
Εμείς ως λαός οφείλουμε να διατηρούμε άσβεστη τη φλόγα της Ελπίδας και να διατρανώνουμε το δικαίωμα μας στην Τιμή και τη Μνημοσύνη για τη δικαίωση των χιλιάδων ψυχών των προγόνων μας που τόσο άδικα χάθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.