Η ταινία "Ο Φιλοξενούμενος"/ L' Ospite στο Σινεμά της ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα έναρξης 8:30 στην ανακαινισμένη αίθουσα της Τέχνης με εξαιρετικό σύστημα ψηφιακής εικόνας και Dolby Surround Digital ήχο.
Γιατί και στο Κιλκίς υπάρχει καλό σινεμά.
Κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ακριβώς περνούν τα χρόνια και ξυπνάς μια μέρα σ' έναν «καναπέ».
Οι ανεξέλεγκτες ερωτικές επιθυμίες, η αστεία πλευρά των ανθρώπινων ανασφαλειών και τα προβλήματα της συμβίωσης αναλύονται με ώριμο και χιουμοριστικό τρόπο σε μια κομεντί με άρωμα Γούντι Άλεν και Νάνι Μορέτι.
Ο Γκουίντο πλησιάζει τα 40. Είναι αναπληρωτής φιλόλογοκι επίδοξος συγγραφέας (η διατριβή του στον Καλβίνο δεν λέει να τελειώσει). Κι όταν σε αυτή την ηλικία προηγούνται επίθετα πριν από τις ιδιότητές σου, προσδιορισμοί που στην ουσία τις ακυρώνουν (ούτε κανονικός καθηγητής είσαι, ούτε ποτέ συγγραφέας έγινες), τότε η κρίση είναι κοντά. Κάνει την μεγαλοπρεπή εμφάνισή της στον καθρέφτη και μέσα σου, με αφορμή ένα σπασμένο προφυλακτικό και τη φρίκη που βιώνει η κοπέλα σου. Όχι, η Κιάρα, η σύντροφος του Γκουίντο, δε θέλει με τίποτα ένα παιδί. Αντιθέτως, ονειρεύεται μία πρόταση για δουλειά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Κι, έτσι κι αλλιώς, «έχει εδώ και καιρό αμφιβολίες για τη σχέση τους».
Ο Γκουίντο τότε βάζει λίγα πράγματα σε μια βαλίτσα και έναν ακόμα επιρρηματικό προσδιορισμό πριν την κατάστασή του: θα είναι -προσωρινά- φιλοξενούμενος.
Θα ζει από καναπέ σε καναπέ (γονιών, φιλικών ζευγαριών, εργένηδων κολλητών) μέχρι να τα ξαναβρούν με την Κιάρα.
Τα είπαμε όμως για τους προσδιορισμούς: τίποτα δεν είναι προσωρινό.
Ο καναπές είναι ένα πολύ ισχυρό σημάδι για να ταρακουνηθεί κανείς και να ξυπνήσει.
Κανείς δεν τα ξαναβρίσκει όταν υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα. Και τότε τι κάνεις;
Δέχεσαι να είσαι φιλοξενούμενος στην ίδια σου τη ζωή;…
Τι σημαίνει να φτάνεις στα μισά της ζωής σου και να συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ιδέα που πας, αν έχεις χαράξει σωστή πορεία, αν ήθελες πραγματικά αυτή την κατεύθυνση, και, το κυριότερο, αν θα φτάσεις ποτέ. Μπορεί στα αυτιά των νεότερων να ακούγεται ως το μεγαλύτερο κλισέ, αλλά συμβαίνει δυστυχώς σε όλους. Κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ακριβώς περνούν τα χρόνια και ξυπνάς μια μέρα σ' έναν «καναπέ».
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι καναπέδες των άλλων δίνουν στον ήρωα ακόμα μία οπτική της ζωής.
Θα έπρεπε να είναι καθησυχαστική, αλλά όχι.
Η απομυθοποίηση του έρωτα (ο πατέρας του ήταν άπιστος,
η έγκυος κολλητή του είναι ερωτευμένη με άλλον, ο εργένης φίλος συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις σχέσεις του σαν ανώριμος φοιτητής), το γεγονός ότι κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται, δεν βοηθάει. Σε κλονίζει ακόμα περισσότερο.
Μοιάζει σαν να έχουμε ξυπνήσει, όλοι μαζί, σ' έναν εφιάλτη ή μια κακόγουστη φάρσα.
Δεν είναι η αγάπη, η φιλία, η καριέρα, η ζωή όπως μας την είχαν πει!
Ο Κιαρίνι σκιαγραφεί πολύ συμπαθητικούς, οικείους ήρωες
και οι ηθοποιοί του (με πρωταγωνιστή τον υπέροχο Nτανιέλ Παρίζι) τούς ερμηνεύουν με ζεστασιά, τρυφερότητα και γενναιοδωρία στον αυτοσαρκασμό. Αποδεικνύεται κομψός κινηματογραφιστής κι εύστοχος ψυχολόγος.
Έφτιαξε μία μικρή «μεγάλη ταινία» - στα χνάρια του προκατόχου του Νάνι Μορέτι.
Έχει ένα βλέμμα που αξίζει κανείς να ακολουθήσει. Στο πόσο τρυφερά αποτυπώνει την αστική μας μοναξιά, μέσα από λεπτομέρειες. Πώς ακόμα και μέσα στο βουητό ενός live, στην πολυκοσμία ενός πλάνου, δυο άνθρωποι είναι υπέροχα μόνοι μέσα σ' ένα φιλί. Ίσως τελικά αυτή να είναι και
η απάντηση στην κρίση. Να αποκτήσεις ένα τέτοιο βλέμμα που να απομονώνει την ομορφιά, να σηκωθείς από τον καναπέ και να την επιδιώξεις.
Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, 2018
• Σκηνοθεσία: Ντούτσιο Κιαρίνι
• Σενάριο: Ντούτσιο Κιαρίνι, Ντάβιντε Λαντιέρι,
Μάρκο Πετενέλο, Ρόαν Τζόνσον
• Μουσική: Τάιλερ Ράμσι
• Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλε Παρίζι, Σίλβια Ντ' Αμίκο, Ανα Μπελάτο
• Διάρκεια: 94 λεπτά
Σας περιμένουμε στην παρέα μας να απολαύσουμε καλό σινεμά
Γιατί και στο Κιλκίς υπάρχει καλό σινεμά.
Κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ακριβώς περνούν τα χρόνια και ξυπνάς μια μέρα σ' έναν «καναπέ».
Οι ανεξέλεγκτες ερωτικές επιθυμίες, η αστεία πλευρά των ανθρώπινων ανασφαλειών και τα προβλήματα της συμβίωσης αναλύονται με ώριμο και χιουμοριστικό τρόπο σε μια κομεντί με άρωμα Γούντι Άλεν και Νάνι Μορέτι.
Ο Γκουίντο πλησιάζει τα 40. Είναι αναπληρωτής φιλόλογοκι επίδοξος συγγραφέας (η διατριβή του στον Καλβίνο δεν λέει να τελειώσει). Κι όταν σε αυτή την ηλικία προηγούνται επίθετα πριν από τις ιδιότητές σου, προσδιορισμοί που στην ουσία τις ακυρώνουν (ούτε κανονικός καθηγητής είσαι, ούτε ποτέ συγγραφέας έγινες), τότε η κρίση είναι κοντά. Κάνει την μεγαλοπρεπή εμφάνισή της στον καθρέφτη και μέσα σου, με αφορμή ένα σπασμένο προφυλακτικό και τη φρίκη που βιώνει η κοπέλα σου. Όχι, η Κιάρα, η σύντροφος του Γκουίντο, δε θέλει με τίποτα ένα παιδί. Αντιθέτως, ονειρεύεται μία πρόταση για δουλειά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Κι, έτσι κι αλλιώς, «έχει εδώ και καιρό αμφιβολίες για τη σχέση τους».
Ο Γκουίντο τότε βάζει λίγα πράγματα σε μια βαλίτσα και έναν ακόμα επιρρηματικό προσδιορισμό πριν την κατάστασή του: θα είναι -προσωρινά- φιλοξενούμενος.
Θα ζει από καναπέ σε καναπέ (γονιών, φιλικών ζευγαριών, εργένηδων κολλητών) μέχρι να τα ξαναβρούν με την Κιάρα.
Τα είπαμε όμως για τους προσδιορισμούς: τίποτα δεν είναι προσωρινό.
Ο καναπές είναι ένα πολύ ισχυρό σημάδι για να ταρακουνηθεί κανείς και να ξυπνήσει.
Κανείς δεν τα ξαναβρίσκει όταν υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα. Και τότε τι κάνεις;
Δέχεσαι να είσαι φιλοξενούμενος στην ίδια σου τη ζωή;…
Τι σημαίνει να φτάνεις στα μισά της ζωής σου και να συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις ιδέα που πας, αν έχεις χαράξει σωστή πορεία, αν ήθελες πραγματικά αυτή την κατεύθυνση, και, το κυριότερο, αν θα φτάσεις ποτέ. Μπορεί στα αυτιά των νεότερων να ακούγεται ως το μεγαλύτερο κλισέ, αλλά συμβαίνει δυστυχώς σε όλους. Κανείς δεν καταλαβαίνει πώς ακριβώς περνούν τα χρόνια και ξυπνάς μια μέρα σ' έναν «καναπέ».
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι καναπέδες των άλλων δίνουν στον ήρωα ακόμα μία οπτική της ζωής.
Θα έπρεπε να είναι καθησυχαστική, αλλά όχι.
Η απομυθοποίηση του έρωτα (ο πατέρας του ήταν άπιστος,
η έγκυος κολλητή του είναι ερωτευμένη με άλλον, ο εργένης φίλος συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις σχέσεις του σαν ανώριμος φοιτητής), το γεγονός ότι κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται, δεν βοηθάει. Σε κλονίζει ακόμα περισσότερο.
Μοιάζει σαν να έχουμε ξυπνήσει, όλοι μαζί, σ' έναν εφιάλτη ή μια κακόγουστη φάρσα.
Δεν είναι η αγάπη, η φιλία, η καριέρα, η ζωή όπως μας την είχαν πει!
Ο Κιαρίνι σκιαγραφεί πολύ συμπαθητικούς, οικείους ήρωες
και οι ηθοποιοί του (με πρωταγωνιστή τον υπέροχο Nτανιέλ Παρίζι) τούς ερμηνεύουν με ζεστασιά, τρυφερότητα και γενναιοδωρία στον αυτοσαρκασμό. Αποδεικνύεται κομψός κινηματογραφιστής κι εύστοχος ψυχολόγος.
Έφτιαξε μία μικρή «μεγάλη ταινία» - στα χνάρια του προκατόχου του Νάνι Μορέτι.
Έχει ένα βλέμμα που αξίζει κανείς να ακολουθήσει. Στο πόσο τρυφερά αποτυπώνει την αστική μας μοναξιά, μέσα από λεπτομέρειες. Πώς ακόμα και μέσα στο βουητό ενός live, στην πολυκοσμία ενός πλάνου, δυο άνθρωποι είναι υπέροχα μόνοι μέσα σ' ένα φιλί. Ίσως τελικά αυτή να είναι και
η απάντηση στην κρίση. Να αποκτήσεις ένα τέτοιο βλέμμα που να απομονώνει την ομορφιά, να σηκωθείς από τον καναπέ και να την επιδιώξεις.
Ιταλία, Ελβετία, Γαλλία, 2018
• Σκηνοθεσία: Ντούτσιο Κιαρίνι
• Σενάριο: Ντούτσιο Κιαρίνι, Ντάβιντε Λαντιέρι,
Μάρκο Πετενέλο, Ρόαν Τζόνσον
• Μουσική: Τάιλερ Ράμσι
• Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλε Παρίζι, Σίλβια Ντ' Αμίκο, Ανα Μπελάτο
• Διάρκεια: 94 λεπτά
Σας περιμένουμε στην παρέα μας να απολαύσουμε καλό σινεμά
Μια παρέα που όμορφα μεγαλώνει στη μικρή μας πόλη.
Σινεμά στην “ΤΕΧΝΗ”
Αίθουσα “Μανώλης Ανδρόνικος” της ΜΚΕ Τέχνη Κιλκίς
25ης Μαρτίου 20 • Τηλ.: 6946595220 & 23410 24217 (4-8μ.μ.)
Σινεμά στην “ΤΕΧΝΗ”
Αίθουσα “Μανώλης Ανδρόνικος” της ΜΚΕ Τέχνη Κιλκίς
25ης Μαρτίου 20 • Τηλ.: 6946595220 & 23410 24217 (4-8μ.μ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.