Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020

Η καθημερινότητα ενός ανάπηρου στο Κιλκίς

Κείμενο-φωτογραφίες: Παναγιώτης Γεωργιάδης
Στο Κιλκίς ζουν εκατοντάδες ανάπηροι. Ζουν μεν στην πόλη, αλλά δεν πολυβγαίνουν εκτός σπιτιού, αφού κάθε προσπάθεια για περίπατο, δουλειές κτλ, μετατρέπεται σε ένα μαρτύριο. 

Δεν μιλώ για τις υποδομές ( πεζοδρόμια, ράμπες κτλ) αφού θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο με τα λάθη και παραλείψεις πολλών ετών, αν κάποτε αναρτηθούν φωτογραφίες μέσα από την πόλη μας. Η φωτογραφίες είναι σημερινές και τραβήχτηκαν στον κεντρικότερο δρόμο του Κιλκίς την 21η Ιουνίου. 

Οι εικόνες δεν είναι ούτε καινούργιες, ούτε πρωτόγνωρες, ούτε σπάνιες. Είναι ένα ελάχιστο κομμάτι της καθημερινότητας ενός ανάπηρου. Υπόψη πως παρόμοια κατάσταση μπορεί να βιώσει μια μαμά με βρεφικό καρότσι, ένας παππούς η γιαγιά με μπαστούνι ή "περπατούρα". 

Για τυφλό δεν μιλάμε, αφού αν δεν καρφωθεί πάνω στο παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητο, θα τον παρασύρει σίγουρα κάποιο διερχόμενο ΙΧ. Προσωπικά δεν έχω καμία ελπίδα να αλλάξει κάτι στη νοοτροπία μας. 

Απλά όταν κάποτε κλείσουμε τα ματάκια μας, θα λέμε ότι τουλάχιστον δεν σιωπήσαμε στα αίσχη που βλέπαμε.

Καλό κουράγιο ανάπηροι.

2 σχόλια:

  1. Δυστυχώς η αντιμετώπιση των αναπηρικών αμαξιδίων όπως και των καροτσιων μονών ή διπλών που κουβαλάνε μωρά είναι άθλια.Πρωτον από τα μαγαζιά καφέ που αν μπορούσαν μεχρι και στην αυλή του σπιτιού μας θα έβαζαν τραπέζια -αναισθησια και απληστία και δεύτερον από τους οδηγούς που κι αυτοί μέχρι και στο σαλόνι μας θα έβαζαν τ αυτοκίνητα τους γιατί δεν μπορούν να περπατήσουν ενώ δεν είναι ανάπηροι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.