''Προοδευτικό είναι το Πατριωτικό!''
Συν-υπογράφουν οι: ***
Ερωτήματα ''καυτά'' λόγω καυτών εκλογών... Και πόσο μάλλον εκλογών μέσα στο κατακαλόκαιρο! Υπάρχει εκείνος ο ρομαντικός ''τρίτος δρόμος''; Υπάρχει κάτι ανάμεσα στον λαϊκισμό και τον ελιτισμό;
Κάτι που να ''παντρεύει'' όλες τις θετικές εκείνες αξίες που πηγάζουν από την Δημοκρατία και την Πατρίδα; Υπάρχει μια ιδεολογία που να δημιουργεί νέες κοινωνικές προοπτικές; Νέες συνθήκες εργασίας; Υπάρχει μια κοσμοθεωρία που να μας δημιουργεί (εμάς τους νέους) την αγάπη να μείνουμε στην Ελλάδα, στον τόπο μας; Υπάρχει ένας κάποιος άλλος δρόμος; Ναι υπάρχει!
Η εποχή που ζούμε άρχισε με την προοπτική μιας κοινωνικής ουτοπίας. Αυτή είναι κατά κύριο λόγο διεθνιστική και συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση. Αποτελεί ένα ''περίεργο'' παιγνίδι της ιστορίας το ότι η προώθηση της παγκοσμιοποίησης, με ταυτόχρονη υποβάθμιση της σημασίας του έθνους και των κρατών, ήταν το πρώτο εγχείρημα που ανέλαβαν οι νεοφιλελεύθεροι μετά την ήττα του κομμουνιστικού διεθνισμού, τον οποίο πολέμησαν μανιωδώς για 40 χρόνια.
Πατριωτισμός το 2019 λοιπόν. Μια έννοια που είχε... κακοποιηθεί στο παρελθόν, μα και σήμερα, στην Ελλάδα, τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά. Ο πατριωτισμός -ως αίσθημα άδολης αγάπης για την πατρίδα που δεν εμπεριέχει καμιά αρνητική αξιολόγηση για τις πατρίδες των άλλων λαών- δεν αποτελεί πολιτικό πρόγραμμα από μόνος του.
Η εποχή που ζούμε άρχισε με την προοπτική μιας κοινωνικής ουτοπίας. Αυτή είναι κατά κύριο λόγο διεθνιστική και συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση. Αποτελεί ένα ''περίεργο'' παιγνίδι της ιστορίας το ότι η προώθηση της παγκοσμιοποίησης, με ταυτόχρονη υποβάθμιση της σημασίας του έθνους και των κρατών, ήταν το πρώτο εγχείρημα που ανέλαβαν οι νεοφιλελεύθεροι μετά την ήττα του κομμουνιστικού διεθνισμού, τον οποίο πολέμησαν μανιωδώς για 40 χρόνια.
Πατριωτισμός το 2019 λοιπόν. Μια έννοια που είχε... κακοποιηθεί στο παρελθόν, μα και σήμερα, στην Ελλάδα, τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά. Ο πατριωτισμός -ως αίσθημα άδολης αγάπης για την πατρίδα που δεν εμπεριέχει καμιά αρνητική αξιολόγηση για τις πατρίδες των άλλων λαών- δεν αποτελεί πολιτικό πρόγραμμα από μόνος του.
Και φυσικά μπορεί να συνδυαστεί με τον φιλελευθερισμό, στην προοπτική ενός ρεαλιστικού φιλελευθερισμού, ο οποίος εδράζεται στην ιστορική πραγματικότητα και τον κοινωνικό πραγματισμό και δεν αρκείται σε θολές αναζητήσεις.
Αν ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αντιστοιχεί στη διαμόρφωση των αναγκαίων όρων για την ατομική πραγμάτωση των ικανοτήτων του ατόμου, ο πατριωτισμός αντιστοιχεί στην ανάγκη να υπηρετηθεί η συλλογικότητα μας. Ο πραγματισμός είναι το πεδίο που μπορεί να συναντηθεί η σύγχρονη δεξιά, η κεντροδεξιά, το κέντρο, οι σολιαδημοκράτες και η φιλοευρωπαϊκή αριστερά.
Ο πατριωτισμός καλείται λοιπόν, να νοηματοδοτήσει τον πραγματισμό με αξίες, να αναδείξει την ηθική του διάσταση, η οποία δεν μπορεί να απουσιάζει από καμιά σύγχρονη πολιτική θεώρηση.
Ο διάλογος με την παράδοση και τις ρίζες, η παραδοχή και η προσπάθεια άμβλυνσης των δυσάρεστων όψεων της νεωτερικότητας, η απόπειρα ηθικής νοηματοδότησης της ελεύθερης οικονομίας, δύνανται να συνεισφέρουν στις ζυμώσεις που ήδη λαμβάνουν χώρα μέσα στην κοινωνία μας. Η αποδοχή ενός ρηχού φιλελευθερισμού, ως γενικής συνταγής, δεν μπορεί να προσφέρει και να συνεγείρει μεγάλα κοινωνικά σώματα.
Ο διάλογος με την παράδοση και τις ρίζες, η παραδοχή και η προσπάθεια άμβλυνσης των δυσάρεστων όψεων της νεωτερικότητας, η απόπειρα ηθικής νοηματοδότησης της ελεύθερης οικονομίας, δύνανται να συνεισφέρουν στις ζυμώσεις που ήδη λαμβάνουν χώρα μέσα στην κοινωνία μας. Η αποδοχή ενός ρηχού φιλελευθερισμού, ως γενικής συνταγής, δεν μπορεί να προσφέρει και να συνεγείρει μεγάλα κοινωνικά σώματα.
Αντίθετα, τα αποξενώνει. Από την άλλη, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες – μετρήσεις – δημοσκοπήσεις ότι ο πατριωτισμός μπορεί να καταστεί ο κρίσιμος ενοποιητικός παράγοντας του πολιτικού χώρου από την από την σύγχρονη δεξιά και την φιλελεύθερη κεντροδεξιά έως την φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερά και την δημοκρατική αριστερά.
Φιλελεύθερος είναι εκείνος που υπερασπιζεται την ελευθερία σε κάθε κοινωνική και οικονομική υπόσταση της και αγωνίζεται για το κοινό δίκιο. Πατριώτης είναι εκείνος που δίνει το κάτι παραπάνω, σε κάθε τομέα της ζωής, ιδιωτικό και δημόσιο, δίχως να αναρωτιέται για την ανταποδοτικότητα των πράξεών του, γιατί αγαπά την πόλη, το χωριό, τους συνανθρώπους του.
Ο σύγχρονος πατριωτισμός στον 21ο αιώνα οφείλει να ανανεωθεί και να εμπλουτισθεί. Το περιεχόμενό του δεν μπορεί να περιλαμβάνει οποιαδήποτε όψη σωβινισμού. Δεν μπορεί να εξαντλείται σε τυπολατρική μίμηση παραδόσεων. Δεν μπορεί να περιορίζεται σε κορώνες επανατοποθέτησης της ευρωπαϊκής μας πορείας κάθε φορά που κάτι δεν μας αρέσει. Δεν μπορεί από την άλλη να επιδιώκεται η αναίρεσή του, με την αναζήτηση μιας δανεικής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Ο πατριωτισμός του σήμερα και του αύριο υπηρετείται και εκφράζεται από την κοινωνική πλειοψηφία που θεωρεί τη σκληρή δουλειά μέσο ατομικής και συλλογικής προκοπής, που δεν εγκαταλείπει τους κοινωνικά αδύναμους, που σέβεται την θρησκευτικότητα και την πίστη, που απεχθάνεται τον λαϊκισμό και τον ελιτισμό, που εμπνέεται από την ιδέα του έθνους και την ιστορία του, που υπακούει στους νόμους, που καθοδηγείται από το ιδανικό μιας φιλελεύθερης και δημοκρατικής συντεταγμένης πολιτείας. Μιας δίκαιης κοινωνίας. Γιατί δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς ελευθερία και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια.
Η νοσηλεύτρια και ο γιατρός που σώζουν ζωές εκτός ωραρίου δίχως να λαμβάνουν υπερωρίες, η αστυνομικός και ο πυροσβέστης που κινούνται με επικίνδυνα οχήματα, η συνταξιούχος και ο νοικοκύρης που εξακολουθεί να στηρίζει το κράτος πληρώνοντας με θυσίες τις υποχρεώσεις του για να μην καταρρεύσουν τα πάντα... Όλοι αυτοί είναι πατριώτες του σήμερα, της καθημερινότητας. Και δεν είναι πατριώτης ο εργαζόμενος σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που κοιτάζει μόνο τη βόλεψή του, ούτε ο εκπαιδευτικός που αρνείται να προσφέρει δύο ώρες περισσότερες την εβδομάδα δίχως αμοιβή, ούτε ο ασυνεπής φοιτητής που απαιτεί κάθε είδους παροχές...
Δεκάδες χιλιάδες νέες και νέοι δε φοβούμαστε να πούμε ότι είμαστε και φιλελεύθεροι και πατριώτες. Δε φοβόμαστε τον πατριωτισμό, δεν ντρεπόμαστε για τις ελληνικές σημαίες, είμαστε περήφανοι για την εθνική μας ταυτότητα, για τα δημοκρατικά μας ιδεώδη για την φιλοευρωπαϊκή μας λογική. Θέλουμε ασφάλεια, δουλειές και προκοπή. Για να μείνουμε στον τόπο μας και να ερωτευθούμε εδώ, να κάνουμε οικογένεια. Σε μια Ελλάδα της Προοπτικής!
Οι ''μωροφιλόδοξοι διεθνιστές'', οι νεοφιλελεύθεροι χωρίς κοινωνικά συναισθήματα και οι ''τηλε-πωλητές - τηλε-περσόνες'' δεν αποτελούν λύσεις. Δεν αποτελούν υγιείς λύσεις! Δε έχουν προτάσεις με κοινωνικό πρόσημο και λογική αποτελέσματος. Από την άλλη η ακροδεξιά πρέπει να πάει εκεί που ανήκει... δηλαδή στην άκρη!
Στην παρούσα Ελλάδα, στην σημερινή κοινωνία των πολιτών, στον ιδιαίτερο τόπο μας ο καθένας και η καθεμιά, χρειαζόμαστε πατριώτες δημοκράτες Πολίτες! Και πρωτίστως πολιτικές ηγεσίες, σε κάθε βαθμίδα, που θα καλλιεργήσουν και θα αναδείξουν τον σύγχρονο πατριωτισμό, δίχως να τον φοβούνται. Όλα τα παραπάνω δεν θα γίνουν σε 100 μέρες, αλλά πρέπει να γίνουν. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας όλες και όλοι. Για μια Ελλάδα γεμάτη Φως και νέες Ευκαιρίες. Υπάρχει, λοιπόν, αυτός ο δρόμος! Και στις 7/7 είναι στο χέρι μας, κυριολεκτικά. Ψηφίστε από καρδιάς!
YΓ: Πρώτα ψηφίζουμε! Μετά μαυρίζουμε...
***
Γεωργίου Κ. Άρτεμις, Δικηγόρος, Γλωσσολόγος Ε.Κ.Π.Α.
Κυριακίδου Φαίη, Φιλόλογος, Μουσικός, Αντιπρόεδρος Δημ.Τ.Ο. Ν.Δ. Νέας Σμύρνης
Γιαννέλου Χριστίνα, Τελειόφοιτη Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Πρ. Πρόεδρος Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Αρθρογράφος
Νταγκίνη Κωνσταντίνα, Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Στέλεχος του Κέντρου Αστικής Μεταρρύθμισης Θεσσαλονίκης
και ο
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Μέλος Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Κιλκίς
Φιλελεύθερος είναι εκείνος που υπερασπιζεται την ελευθερία σε κάθε κοινωνική και οικονομική υπόσταση της και αγωνίζεται για το κοινό δίκιο. Πατριώτης είναι εκείνος που δίνει το κάτι παραπάνω, σε κάθε τομέα της ζωής, ιδιωτικό και δημόσιο, δίχως να αναρωτιέται για την ανταποδοτικότητα των πράξεών του, γιατί αγαπά την πόλη, το χωριό, τους συνανθρώπους του.
Ο σύγχρονος πατριωτισμός στον 21ο αιώνα οφείλει να ανανεωθεί και να εμπλουτισθεί. Το περιεχόμενό του δεν μπορεί να περιλαμβάνει οποιαδήποτε όψη σωβινισμού. Δεν μπορεί να εξαντλείται σε τυπολατρική μίμηση παραδόσεων. Δεν μπορεί να περιορίζεται σε κορώνες επανατοποθέτησης της ευρωπαϊκής μας πορείας κάθε φορά που κάτι δεν μας αρέσει. Δεν μπορεί από την άλλη να επιδιώκεται η αναίρεσή του, με την αναζήτηση μιας δανεικής ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Ο πατριωτισμός του σήμερα και του αύριο υπηρετείται και εκφράζεται από την κοινωνική πλειοψηφία που θεωρεί τη σκληρή δουλειά μέσο ατομικής και συλλογικής προκοπής, που δεν εγκαταλείπει τους κοινωνικά αδύναμους, που σέβεται την θρησκευτικότητα και την πίστη, που απεχθάνεται τον λαϊκισμό και τον ελιτισμό, που εμπνέεται από την ιδέα του έθνους και την ιστορία του, που υπακούει στους νόμους, που καθοδηγείται από το ιδανικό μιας φιλελεύθερης και δημοκρατικής συντεταγμένης πολιτείας. Μιας δίκαιης κοινωνίας. Γιατί δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς ελευθερία και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια.
Η νοσηλεύτρια και ο γιατρός που σώζουν ζωές εκτός ωραρίου δίχως να λαμβάνουν υπερωρίες, η αστυνομικός και ο πυροσβέστης που κινούνται με επικίνδυνα οχήματα, η συνταξιούχος και ο νοικοκύρης που εξακολουθεί να στηρίζει το κράτος πληρώνοντας με θυσίες τις υποχρεώσεις του για να μην καταρρεύσουν τα πάντα... Όλοι αυτοί είναι πατριώτες του σήμερα, της καθημερινότητας. Και δεν είναι πατριώτης ο εργαζόμενος σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που κοιτάζει μόνο τη βόλεψή του, ούτε ο εκπαιδευτικός που αρνείται να προσφέρει δύο ώρες περισσότερες την εβδομάδα δίχως αμοιβή, ούτε ο ασυνεπής φοιτητής που απαιτεί κάθε είδους παροχές...
Δεκάδες χιλιάδες νέες και νέοι δε φοβούμαστε να πούμε ότι είμαστε και φιλελεύθεροι και πατριώτες. Δε φοβόμαστε τον πατριωτισμό, δεν ντρεπόμαστε για τις ελληνικές σημαίες, είμαστε περήφανοι για την εθνική μας ταυτότητα, για τα δημοκρατικά μας ιδεώδη για την φιλοευρωπαϊκή μας λογική. Θέλουμε ασφάλεια, δουλειές και προκοπή. Για να μείνουμε στον τόπο μας και να ερωτευθούμε εδώ, να κάνουμε οικογένεια. Σε μια Ελλάδα της Προοπτικής!
Οι ''μωροφιλόδοξοι διεθνιστές'', οι νεοφιλελεύθεροι χωρίς κοινωνικά συναισθήματα και οι ''τηλε-πωλητές - τηλε-περσόνες'' δεν αποτελούν λύσεις. Δεν αποτελούν υγιείς λύσεις! Δε έχουν προτάσεις με κοινωνικό πρόσημο και λογική αποτελέσματος. Από την άλλη η ακροδεξιά πρέπει να πάει εκεί που ανήκει... δηλαδή στην άκρη!
Στην παρούσα Ελλάδα, στην σημερινή κοινωνία των πολιτών, στον ιδιαίτερο τόπο μας ο καθένας και η καθεμιά, χρειαζόμαστε πατριώτες δημοκράτες Πολίτες! Και πρωτίστως πολιτικές ηγεσίες, σε κάθε βαθμίδα, που θα καλλιεργήσουν και θα αναδείξουν τον σύγχρονο πατριωτισμό, δίχως να τον φοβούνται. Όλα τα παραπάνω δεν θα γίνουν σε 100 μέρες, αλλά πρέπει να γίνουν. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας όλες και όλοι. Για μια Ελλάδα γεμάτη Φως και νέες Ευκαιρίες. Υπάρχει, λοιπόν, αυτός ο δρόμος! Και στις 7/7 είναι στο χέρι μας, κυριολεκτικά. Ψηφίστε από καρδιάς!
YΓ: Πρώτα ψηφίζουμε! Μετά μαυρίζουμε...
***
Γεωργίου Κ. Άρτεμις, Δικηγόρος, Γλωσσολόγος Ε.Κ.Π.Α.
Κυριακίδου Φαίη, Φιλόλογος, Μουσικός, Αντιπρόεδρος Δημ.Τ.Ο. Ν.Δ. Νέας Σμύρνης
Γιαννέλου Χριστίνα, Τελειόφοιτη Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Πρ. Πρόεδρος Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Αρθρογράφος
Νταγκίνη Κωνσταντίνα, Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Στέλεχος του Κέντρου Αστικής Μεταρρύθμισης Θεσσαλονίκης
και ο
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Μέλος Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.