Γράφει ο
Κωνσταντίνος Κιλτίδης
Ιατρός – π. Βουλευτής και Υφυπουργός
Είδα τον εαυτό μου από παιδί, με ορφάνια και ξενιτειά των γονιών μου, να αγωνίζεται και να ονειρεύεται. Σημαδεύτηκα με πίστη ελληνότροπη και αγώνες πολιτικούς στα δεκαέξι μου χρόνια, χωρίς κομματικό λάβαρο. Εμπνεύστηκα από τη θρησκεία και όχι από τις αιρέσεις της μεγάλης μας παράταξης. Είδα την πατρίδα μας να ανασταίνεται και άκουσα ξένους να τη θαυμάζουν.
Συντάχτηκα με τη ναυαρχίδα της παράταξης, τη Νέα Δημοκρατία. Τότε ήταν τα χρόνια του «σκληρού» ΠΑΣΟΚ, που με οδήγησαν να αγωνιστώ για ότι αντιπροσωπεύει ο κόσμος της παράταξης. Ήρθε η στιγμή και έγινα ο πολυνίκης και πρωταθλητής βουλευτής αυτού του νομού, που γεννήθηκα και ανδρώθηκα.
Είδα για πολλά που αγωνίσθηκα να γίνονται και άκουσα για αρκετά που έπρεπε να γίνουν στο νομό μας, το Κιλκίς. Καταξιώθηκα να δω τον εαυτό μου μέλος κυβερνήσεων και να εισπράξω ακούσματα πανελλήνια, για έργο όχι ευκαταφρόνητο.
Είδα για πολλά που αγωνίσθηκα να γίνονται και άκουσα για αρκετά που έπρεπε να γίνουν στο νομό μας, το Κιλκίς. Καταξιώθηκα να δω τον εαυτό μου μέλος κυβερνήσεων και να εισπράξω ακούσματα πανελλήνια, για έργο όχι ευκαταφρόνητο.
Ήρθαν και χρόνια δίσεκτα, 2009-2019. Είδα τον εαυτό μου να συγκρούεται, να αναζητά λύτρωση για πατρίδα και λαό και άκουσα ακαταλαβίστικα πράγματα. Αρνήθηκα συνειδητά τον δρόμο της υποταγής, ενώ φώναζα για αγωνιστικό συμβιβασμό. Δεν ήθελα να δω τα χέρια μου ματωμένα με αίμα. Αθώων τις περισσότερες φορές Ελλήνων.
Δεν αδίκησα όσους αξιοπρεπώς αγωνίσθηκαν μέσα στο συμβιβασμό. Απλώς το 2012, στο όποιο αδιέξοδο μου, πήγα σπίτι μου λέγοντας, αν είναι να γίνουν αυτά που έγιναν δυστυχώς, να γίνουν χωρίς εμένα. Το 2015 ξαναβρέθηκα με τη Νέα Δημοκρατία, βλέποντας την τραγωδία και ακούγοντας τα χειρότερα που μπορούν να γίνουν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Είδα ένα πρόεδρο στη Ν.Δ, χωρίς συμπλέγματα να μιλά για εθνικές ιδέες, Πατρίδα, έννομη τάξη και ελεύθερη οικονομική δημιουργία. Είδα όμως και ανθρώπους να μιλούν για νέους σε ηλικία «πολιτικούς» και άλλους για απόλεμους και ανίδεους.
Είδα ένα πρόεδρο στη Ν.Δ, χωρίς συμπλέγματα να μιλά για εθνικές ιδέες, Πατρίδα, έννομη τάξη και ελεύθερη οικονομική δημιουργία. Είδα όμως και ανθρώπους να μιλούν για νέους σε ηλικία «πολιτικούς» και άλλους για απόλεμους και ανίδεους.
Τότε άκουσα από τα έγκατα της γης των σοφών, να τρίζουν τα κόκαλα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Δεν είδαν άραγε, ότι έξι πρωθυπουργοί ώριμοι δεν υπέγραψαν για τα Σκόπια και ο νέος, απόλεμος και φτιαγμένος Τσίπρας το έπραξε; Ω δύσμοιρε, ευκολόπιστε και πάντα προδομένε ελληνικέ λαέ!
Θεσσαλονίκη και Κιλκίς για μένα ήταν το επίκεντρο της ζωής μου, δυσδιάκριτα πιο πρώτο και πιο δεύτερο. Ήρθε η ώρα και σ' αυτές τις εκλογές από έτους, επαναπροσδιόρισε η ψυχή μου τον αγώνα να τον δώσω στο Κιλκίς. Προσπάθησα να επαναφέρω την πολιτική. Είδα την ματαιότητα να ξετυλίγεται. Άκουσα ανήκουστα πράγματα και φαντασιώσεις.
Κατέθεσα την πρόθεση να κλείσω τα δημιουργικά μου χρόνια για ότι άκουσα ότι πρέπει να γίνει στο νομό μας. Δεν πρόλαβα να με δουν όπως έπρεπε αυτοί, που έζησα ανεπανάληπτες πολιτικές στιγμές ζωής. Κράτησα την αξιοπρέπεια μου και προστάτεψα πρόεδρο και παράταξη.
Ήταν γραφτό να δω και να ακούσω σ' αυτές τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, ότι σημάδεψε τη ζωή μου. Μου αρέσει να μιλάω με ποίηση και τραγούδια. Σ΄ αυτή την καταχνιά της πολιτικής έζησα και συγκλονίστηκα από συγκλονισμούς πολλούς.
Πέρασα την έρημο και την νύχτα για όσους μπορούν να δουν και να ακούσουν. Σαν αγριολούλουδο, που αντέχει και ανθίζει και «φέρει κι άλλο» σας θυμίζω και σας καλώ μετά το αποτέλεσμα να δείτε και να ακούσετε: «Όλοι οι δρόμοι ένας δρόμος και σ' αυτόν εγώ και εσείς». Όσοι είστε ή θα μπείτε σ' αυτόν τον δρόμο, τίποτα δεν μας χωρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.