Πως αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή;
Ν.Γ. Την απόφαση αυτή την πήρα πριν από δύο περίπου χρόνια. Δύο λόγοι με ώθησαν σε αυτή. Ο πρώτος ήταν η κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο δεύτερος η βαθιά πίστη μου στον φεντεραλισμό. Είμαι πεπεισμένος ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μπορούν να δώσουν τη λύση.
Ν.Γ. Με την πτώση του τείχους του Βερολίνου επανέρχεται το πρόβλημα της γερμανικής ισχύος. Αποφασίστηκε λοιπόν η νομισματική ένωση για να στερηθεί η Γερμανία του μάρκου, και της δύναμης αυτής η οποία είχε ήδη προκαλέσει τόση αναστάτωση. Η ένωση όμως έγινε βιαστικά, ήταν μόνο νομισματική και η εμβάθυνση της δεν επήλθε ποτέ.
Ν.Γ. Ως λύση έρχεται η ιδέα του φεντεραλισμού και την εμβάθυνσης της ένωσης. Αν ξανακλειστούμε όλοι στα σύνορα μας, ο ακραίος οικονομικός ανταγωνισμός πολύ πιθανόν είναι να οδηγήσει σε πόλεμο, όπως έχει γίνει στο παρελθόν. Εδώ προστίθεται και ο ιδεολογικός μανδύας της ανωτερότητας που συνοδεύει το έθνος κράτος και ο οποίος είναι επικίνδυνος.
Για αυτό τον λόγο έστειλα το βιογραφικό μου στη Νέα Δημοκρατία και έλαβα θετική απάντηση. Από την ημέρα της ανακοίνωσης έχω αρχίσει να ταξιδεύω ανά την Ελλάδα να κάνω ομιλίες και να συζητώ με πολίτες.
Έχω πάει μέχρι στιγμής στα Ιωάννινα, στα Χανιά, στο Ηράκλειο, στον Πύργο, στη Ζάκυνθο και χθες στο Κιλκίς. Και έχω σκοπό να πάω σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν απόδημοι Έλληνες.
Πώς περιγράφετε την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πως θεωρείτε ότι μπορεί να διορθωθεί;
Πώς περιγράφετε την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πως θεωρείτε ότι μπορεί να διορθωθεί;
Ν.Γ. Με την πτώση του τείχους του Βερολίνου επανέρχεται το πρόβλημα της γερμανικής ισχύος. Αποφασίστηκε λοιπόν η νομισματική ένωση για να στερηθεί η Γερμανία του μάρκου, και της δύναμης αυτής η οποία είχε ήδη προκαλέσει τόση αναστάτωση. Η ένωση όμως έγινε βιαστικά, ήταν μόνο νομισματική και η εμβάθυνση της δεν επήλθε ποτέ.
Το 2004 έγινε καταψήφιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, και η Συνθήκη της Λισαβόνας επέφερε ένα ψαλιδισμένο σύστημα διακυβερνητικό και όχι συνταγματικό. Συν το ότι, προστέθηκαν δέκα νέα κράτη στην ένωση χωρίς, επαναλαμβάνω, να γίνει καμία ουσιαστική εμβάθυνση. Γεγονός που οδήγησε στα φαινόμενα του λαϊκισμού και του ευρω-σκεπτικισμού που μας προβληματίζουν τώρα.
Το Brexit είναι ενδεικτικό του προβλήματος. Το δημοψήφισμα έγινε μέσα σε κλίμα τεράστιας παραπληροφόρησης και άγνοιας με αποτέλεσμα τώρα η γνώμη του λαού να έχει πιθανώς αλλάξει, και δεν έχει περάσει πολύς καιρός. Αυτό όμως είναι το πρόβλημα του λαϊκισμού: ξέρουμε τι δε θέλει ο λαός, αλλά όχι τι θέλει. Η ζωή όμως απαρτίζεται από πράξεις, κι όχι από αρνήσεις.
Ποια είναι η λύση;
Το Brexit είναι ενδεικτικό του προβλήματος. Το δημοψήφισμα έγινε μέσα σε κλίμα τεράστιας παραπληροφόρησης και άγνοιας με αποτέλεσμα τώρα η γνώμη του λαού να έχει πιθανώς αλλάξει, και δεν έχει περάσει πολύς καιρός. Αυτό όμως είναι το πρόβλημα του λαϊκισμού: ξέρουμε τι δε θέλει ο λαός, αλλά όχι τι θέλει. Η ζωή όμως απαρτίζεται από πράξεις, κι όχι από αρνήσεις.
Ποια είναι η λύση;
Ν.Γ. Ως λύση έρχεται η ιδέα του φεντεραλισμού και την εμβάθυνσης της ένωσης. Αν ξανακλειστούμε όλοι στα σύνορα μας, ο ακραίος οικονομικός ανταγωνισμός πολύ πιθανόν είναι να οδηγήσει σε πόλεμο, όπως έχει γίνει στο παρελθόν. Εδώ προστίθεται και ο ιδεολογικός μανδύας της ανωτερότητας που συνοδεύει το έθνος κράτος και ο οποίος είναι επικίνδυνος.
Το κράτος έθνος είναι καλό, αλλά πρέπει να του πάρουμε τα όπλα. Η ευρωπαϊκή ιδέα θέλει να υπαγάγει ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας σε μια Ευρωπαϊκή συγκυριαρχία. Μέσα από τη συγχώνευση εθνικής κυριαρχίας στο Ευρωπαϊκό επίπεδο, τα κράτη – μέλη ανακτούν δια της ΕΕ την αναπόφευκτη στις μέρες μας απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Να υπάρχει ένα κέντρο που θα αναπτύσσεται από κοινού η οικονομική και αμυντική πολιτική όλης της Ευρώπης.
Κοινή οικονομία δεν έγινε ποτέ. Κανείς δε θέλει να υποστεί το πολιτικό κόστος. Μία είναι η ελπίδα λοιπόν: να ερμηνεύσουμε σωστά το μήνυμα των εκλογών και υπό την ηγεσία Γερμανών και Γάλλων, που δημιούργησαν την ένωση αυτή εξαρχής, να προχωρήσουμε σε ένα ποιοτικό άλμα.
Κοινή οικονομία δεν έγινε ποτέ. Κανείς δε θέλει να υποστεί το πολιτικό κόστος. Μία είναι η ελπίδα λοιπόν: να ερμηνεύσουμε σωστά το μήνυμα των εκλογών και υπό την ηγεσία Γερμανών και Γάλλων, που δημιούργησαν την ένωση αυτή εξαρχής, να προχωρήσουμε σε ένα ποιοτικό άλμα.
Δεν αρκούν πια τα μικρά βήματα, πρέπει να γίνει ανασυγκρότηση του σχεδίου σε ομοσπονδιακή βάση, να υπάρξει κοινή αμυντική πολιτική και φύλαξη των συνόρων, ουσιαστική οικονομική και νομισματική ένωση, και πολιτική ένωση. Και τα ζητήματα εθνικής ταυτότητας και κουλτούρας να παραμείνουν στα χέρια του κάθε κράτους.
Η συγκέντρωση όλης αυτής της δύναμης όμως σε ένα κέντρο δεν είναι επικίνδυνη για τα μικρά κράτη;
Ν.Γ. Μια κοινότητα παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις δυνατότητες όλων. Ένα μειονέκτημα για μια χώρα είναι μειονέκτημα και για την Ευρώπη, γιατί η χώρα αυτή αποτελεί κομμάτι της. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κεντρικά, όχι μονομερώς, και η πολιτική γίνεται σε επίπεδο ευρωπαϊκό, όχι κρατικό.
Οι νέοι φαίνεται να αδιαφορούν για την πολιτική και θεωρούν ότι η ψήφος δεν έχει σημασία. Πως θα τους πείσουμε για το αντίθετο;
Αρχικά, μην ξεχνάμε πως έχει μεγάλη σημασία η συμμετοχή στα κοινά, και η πρόταση νέων ιδεών. Δικαίωμα κριτικής εξάλλου έχει εκείνος που έχει το σθένος να βοηθάει. Καθένας πρέπει να παίρνει τις ευθύνες που του αναλογούν.
Όσο πιο μεγάλες οι κοινωνίες, τόσο δημιουργείται η αίσθηση ότι ο πολίτης δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Πρέπει όμως να συμμετέχουμε, γιατί αλλιώς θα το κάνουν αυτοί που δεν χτίζουν αλλά γκρεμίζουν. Ή θα εκλεγεί κάποιος που δεν είναι ο καλύτερος σε σχέση με τη θέληση του συνόλου.
Βιογραφικό του Νίκου Γιαννή
Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες στον τομέα της διαχείρισης γνώσης στο πλαίσιο της αναπτυξιακής βοήθειας της Ε.Ε. από το 2011. Απόφοιτος του Νομικού Τμήματος και Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών (ευρωπαϊκές σπουδές), του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (2004-2005).
Η συγκέντρωση όλης αυτής της δύναμης όμως σε ένα κέντρο δεν είναι επικίνδυνη για τα μικρά κράτη;
Ν.Γ. Μια κοινότητα παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις δυνατότητες όλων. Ένα μειονέκτημα για μια χώρα είναι μειονέκτημα και για την Ευρώπη, γιατί η χώρα αυτή αποτελεί κομμάτι της. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κεντρικά, όχι μονομερώς, και η πολιτική γίνεται σε επίπεδο ευρωπαϊκό, όχι κρατικό.
Οι νέοι φαίνεται να αδιαφορούν για την πολιτική και θεωρούν ότι η ψήφος δεν έχει σημασία. Πως θα τους πείσουμε για το αντίθετο;
Αρχικά, μην ξεχνάμε πως έχει μεγάλη σημασία η συμμετοχή στα κοινά, και η πρόταση νέων ιδεών. Δικαίωμα κριτικής εξάλλου έχει εκείνος που έχει το σθένος να βοηθάει. Καθένας πρέπει να παίρνει τις ευθύνες που του αναλογούν.
Όσο πιο μεγάλες οι κοινωνίες, τόσο δημιουργείται η αίσθηση ότι ο πολίτης δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα. Πρέπει όμως να συμμετέχουμε, γιατί αλλιώς θα το κάνουν αυτοί που δεν χτίζουν αλλά γκρεμίζουν. Ή θα εκλεγεί κάποιος που δεν είναι ο καλύτερος σε σχέση με τη θέληση του συνόλου.
Βιογραφικό του Νίκου Γιαννή
Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες στον τομέα της διαχείρισης γνώσης στο πλαίσιο της αναπτυξιακής βοήθειας της Ε.Ε. από το 2011. Απόφοιτος του Νομικού Τμήματος και Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών (ευρωπαϊκές σπουδές), του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (2004-2005).
Εκδότης του περιοδικού ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΈΚΦΡΑΣΗ από το 1990 (102 τεύχη) και ιδρυτής του Ομίλου Ευρωπαϊκή Έκφραση το 1989 (www.ekfrasi.gr). Εμπνευστής της Επέκεινα Χώρα από το 2010 (www.epekeinahora.gr), μοναδικό σχέδιο διεθνών συναντήσεων για την ειρήνη στη φύση του Ζαγορίου (walk & talk). Μέλος του κεντρικού οργάνου της Ένωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών (από το 2016).
Γραμματέας της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής των Ελλήνων (1990-2001) και επιστ. συνεργάτης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (2010-2011 - Επιστημονική Υπηρεσία Βουλής). Υπεύθυνος επικοινωνίας στη Γενική Δ/νση Ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες (2001-2004), μόνιμος υπάλληλος κατόπιν γενικού διαγωνισμού. Δικηγόρος Αθηνών. Συμμετείχε στην επεξεργασία της Συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο της κοινωνίας πολιτών (2002-2004).
Μεταπτυχιακά στον αμερικανικό φεντεραλισμό, στο Λαφαγιέτ, Ήστον, Πενσυλβάνια, ΗΠΑ (1998) και στο δημόσιο δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Στρασβούργου ΙΙΙ (1986-1987). Καθηγητής ευρωπαϊκής ιστορίας, θεσμών και πολιτικής (ΕΑΠ, 2005-2010). Διευθυντής του περιοδικού ΕΠΙΚΕΝΤΡΑ (1992-1993). Συγγραφέας των βιβλίων «Κοινωνία πολιτών και νεολαία» (1999), «Τι είναι η κοινωνία πολιτών» (2002), «Ψηφοφόρος για μια μέρα, Πολίτης κάθε μέρα» (2009), «Αρχή της επικουρικότητας, αρχή ελευθερίας, συμμετοχής και ευθύνης» (2013).
Πρ. Πρόεδρος του Συλλόγου Ν. Βουτζά (2005-2009), εκλεγμένο μέλος στη Συμβουλευτική Επιτροπή Νεότητας του Συμβουλίου της Ευρώπης (1993-1995), Έλληνας αντιπρόσωπος στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Νεολαίας (1994-1996), Γεν. Γραμματέας της Κίνησης Πολιτών (1996-1998), συντονιστής της Καμπάνιας των ΜΚΟ για το Σύνταγμα (2005-2008), μέλος Δ.Σ. Ηπειρωτικής Εταιρείας, μέλος και υποστηρικτής αρκετών συλλόγων. Έχει τερματίσει 5 Μαραθωνίους στην κλασική διαδρομή και άλλους αγώνες δρόμου ανά τον κόσμο, ενώ διασχίζει τακτικά το φαράγγι του Βίκου και τα βουνά της Ηπείρου. Είναι πατέρας 4 παιδιών.
Γραμματέας της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής των Ελλήνων (1990-2001) και επιστ. συνεργάτης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (2010-2011 - Επιστημονική Υπηρεσία Βουλής). Υπεύθυνος επικοινωνίας στη Γενική Δ/νση Ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες (2001-2004), μόνιμος υπάλληλος κατόπιν γενικού διαγωνισμού. Δικηγόρος Αθηνών. Συμμετείχε στην επεξεργασία της Συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα στις Βρυξέλλες στο πλαίσιο της κοινωνίας πολιτών (2002-2004).
Μεταπτυχιακά στον αμερικανικό φεντεραλισμό, στο Λαφαγιέτ, Ήστον, Πενσυλβάνια, ΗΠΑ (1998) και στο δημόσιο δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Στρασβούργου ΙΙΙ (1986-1987). Καθηγητής ευρωπαϊκής ιστορίας, θεσμών και πολιτικής (ΕΑΠ, 2005-2010). Διευθυντής του περιοδικού ΕΠΙΚΕΝΤΡΑ (1992-1993). Συγγραφέας των βιβλίων «Κοινωνία πολιτών και νεολαία» (1999), «Τι είναι η κοινωνία πολιτών» (2002), «Ψηφοφόρος για μια μέρα, Πολίτης κάθε μέρα» (2009), «Αρχή της επικουρικότητας, αρχή ελευθερίας, συμμετοχής και ευθύνης» (2013).
Πρ. Πρόεδρος του Συλλόγου Ν. Βουτζά (2005-2009), εκλεγμένο μέλος στη Συμβουλευτική Επιτροπή Νεότητας του Συμβουλίου της Ευρώπης (1993-1995), Έλληνας αντιπρόσωπος στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Νεολαίας (1994-1996), Γεν. Γραμματέας της Κίνησης Πολιτών (1996-1998), συντονιστής της Καμπάνιας των ΜΚΟ για το Σύνταγμα (2005-2008), μέλος Δ.Σ. Ηπειρωτικής Εταιρείας, μέλος και υποστηρικτής αρκετών συλλόγων. Έχει τερματίσει 5 Μαραθωνίους στην κλασική διαδρομή και άλλους αγώνες δρόμου ανά τον κόσμο, ενώ διασχίζει τακτικά το φαράγγι του Βίκου και τα βουνά της Ηπείρου. Είναι πατέρας 4 παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.