Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

Διαμαρτυρίες, γαλλικά και πιάνο


Της Παναγίτσας Μιχαήλου
Κι ήρθε που λέτε η στιγμή που το μόνο που μπορεί να δώσει απαντήσεις στης καθημερινότητας μας το παράλογο, ειναι οι λαϊκές σοφές ρήσεις του τύπου. Φωνάζει ο κλέφτης να φύγει ο νοικοκύρης. 
Και κερατάς και δαρμένος, εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι κ.τ.λ.
Διότι σε μιαν Ελλάδα που αποδομείται σαδιστικά σε μιαν Ελλάδα υποθηκευμένη έναν αιώνα πάρα κάτι στο υπερταμείο σε μιαν Ελλάδα που οι χειρισμοί της στα του οίκου της δηλώνουν πλήρη υποταγή υποτέλεια κι απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας ο Ελληνας οφείλει να διαμαρτύρεται σύμφωνα με τους Συριζόφιλους υπό προϋποθέσεις.

Οφείλει να διαμαρτύρεται κρατώντας τους τύπους το επίπεδο και τα προσχήματα. Τα δε συνθήματα οι φωνές κι οι διαθέσεις  σε τόνους χαμηλούς και συγκεκριμένα ντεσιμπέλ.

Αλλιώς ίσα που κινδυνεύει να χαρακτηριστεί τραμπούκος φασίστας και γενικότερα ακροδεξιό στοιχείο κατευθυνόμενο από σκοτεινές δυνάμεις που στόχο έχουν να βλάψουν προβοκατόρικα την Αριστερά και την πρόοδο που επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ διαπρέπει.

Κανένα δικαίωμα λοιπόν στην οργή στο θυμό και στη διαμαρτυρία για όλους εμάς τους μνημονιόπληκτους για πολλοστή φορά διότι θα μας χαρακτηρίσουν γλοιώδη εθνίκια όλοι όσοι δια της απαγωγής εις άτοπον προσπαθούν να μας κάνουν να αποκυρήξουμε μετά βδελυγμίας τη φιλοπατρία για να μη χαρακτηριστούμε πατριδοκάπηλοι.

Αλλά από ποιους παρακαλώ; Από τους παρτιδοκάπηλους που πίσω απ' το απρόσωπο του προλεταριακού διεθνισμού κρύβουν το βόλεμα της πάρτης τους τις σκοπιμότητες και τους καιροσκοπισμούς τους, οι οποίοι καλύπτονται πίσω από κάποιες νεόκοπες ψευτοϊδεολογικές εκλάμψεις αναλωσίμων συνιστωσών που ο μόνος λόγος ύπαρξης τους ειναι το ψευτοεπαναστατικό καμουφλάζ σε μια παράταξη που απέδειξε πως η σχέση της με την επανάσταση τη ρήξη και τις αριστερές αρχές που ευαγγελίζεται είναι εντελώς πλατωνική.

Γι αυτό και άμα τη αναλήψει της εξουσίας ξέχασε τον τρόπο που κατεύθυνε του κόσμου την οργή με τους συνδικαλισταράδες και θυμήθηκε πως οι διαμαρτυρίες μας πρέπει να αποπνέουνε εσάνς πολιτισμού και γαλλική φινέτσα.

Κι ας εγινς η Ελλάδα γήπεδο και μπάτε λαθρο αλέστε. Ας έγινε η Μυτιλήνη Μπαγκλαντες, ας υπογράψαμε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κι αντί ν' αποφασίζουμε εντολές εκτελούμε.

Κι ας κλείνουν τα παιδιά μας στα μπουντρούμια μέρες εκατό και βάλε οφείλουμε να κάνουμε γαργάρα το ασθενές πολιτικό σθένος των κυβερνώντων που αντί να απαιτούν επαιτούν την απελευθέρωση τους.

Κι όσο για τη Μακεδονία μας, να κάνουμε γαργάρα που με την υπογραφή τους βρέχουν Σκοπιανοί και Γερμανοί τα ποδαράκια τους στο Αιγαίο με ότι άλλο αυτό συνεπάγεται κι αν είναι να διαμαρτυρηθούμε ας είναι με τακτ γαλλική φινέτσα κι ευπρεπή συνθήματα.

Κι έρχομαι τώρα μετά απ' αυτά να ξεσπάσω και να ρίξω το επίπεδο εγώ η μνημονιόπληκτη μ' ενα ευπρεπέστατο "Ρε σα δε ντρέπεστε". Διότι κι η υποκρισία έχει τα όρια της. Κι όποιοι θυμηθούμε να κοιτάξουν λίγο πίσω στο δικό σας παρελθόν έχουν να σας θυμίσουν ότι δε δικαιούσθε να ομιλείτε. 

Διότι δεν μπορεί οι απόψεις σας περί ξυλοδαρμού ν' αλλάζουν κατά τα καλά και συμφεροντα. Δεν μπορεί ο ξυλοδαρμός Χατζηδάκη να χαρακτηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση λαϊκή αντίδραση κι ο ξυλοδαρμός Μπουτάρη από τον ΣΥΡΙΖΑ  εξουσία φασιστική επίθεση.

Γιατί σ' αυτή την περίπτωση η απάντηση ειναι μια. Ως αντιπολίτευση ήξερε να κατευθύνει την οργή του κόσμου ενώ σαν κυβέρνηση επιχειρεί να την χειραγωγήσει μέσω της ταμπελοποίησης. Διότι ως γνωστόν, πας μη ΣΥΡΙΖΑ, φασίστας ρατσιστής, ομοφοβικός και άρτι προσφάτως Μακεδονιοφοβικός.

Αν και ο σοφός λαός μας φρόντισε να έχει και την ανάλογη παροιμία που ταιριάζει σ όλες αυτές τις Συριζισυμπεριφορές.

Με λένε Ρίζο, κι όπως θέλω τα γυρίζω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.