Την Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018 στις 9.30 μ.μ. στον Δημοτικό Θερινό Κινηματογράφο “Δημήτριος Ζωηρός” θα προβληθεί η ταινία του Ζαν Ζακ Ανο “Το όνομα του ρόδου”, η οποία αντικαθιστά την ταινία “Ο καλός στρατιώτης Σβέικ” που λόγω τεχνικών προβλημάτων δεν θα προβληθεί.
Είναι μια μεταφορά του πρώτου μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Εκο, όπου σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτει 1327.
Ενα λατινικό χειρόγραφο του 14ου αιώνα που αναδύεται από τη λήθη χάρη σε μια γαλλική μετάφραση του 17ου αιώνα, επτά εγκλήματα μέσα σε επτά ημέρες, που διαπράττονται στην απομονωμένη βιβλιοθήκη ενός μοναστηριού, ένας πρώην κατήγορος της Ιερής Εξέτασης που ερευνά επίμονα αυτά τα εγκλήματα ώσπου να ανακαλύψει την αλήθεια...
Ο ακαδημαϊκός, στοχαστής και δοκιμιογράφος Ουμπέρτο Έκο λίγο πριν το κατώφλι των πενήντα του χρόνων γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα. Il nome della rosa του οποίου οι πωλήσεις του έφτασαν τα 9.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως κάνοντας τον Έκο γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο (πηγή:Wikipedia).
Το διάσημο μυθιστόρημα όταν πρωτοκυκλοφόρησε ήταν δύσκολο να καταταχθεί σ’ένα λογοτεχνικό είδος. Θα μπορούσε να διαβαστεί ως γοτθική νουβέλα, μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδεολογικό αφήγημα, αλληγορία, ανάλογα με το γνωστικό επίπεδο του αναγνώστη. Η L’Express είχε σχολιάσει μάλλον καίρια ότι «το μυθιστόρημα αυτό ανήκει στην κατηγορία των φιλοσοφικών αφηγημάτων του Βολταίρου...Με την διασκεδαστική αμφίεση μιας λόγιας μυθιστορίας, αποτελεί μια έντονη ικεσία για ελευθερία, μετριοπάθεια και σοφία.»
Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζαν-Ζακ Ανό το 1986 με πρωταγωνιστή τον Σον Κόνερυ στο ρόλο του Γουίλιαμ της Μπάσκερβιλ και τον Κρίστιαν Σλέιτερ ως Άντσο. Ο Σον Κόνερυ ερμηνεύει έναν ορθολογιστή ντετέκτιβ, τύπου Σέρλοκ Χολμς, με ράσο Φραγκισκανού καλόγηρου 14ου αιώνα. Όμως ο Έκο δεν ικανοποιήθηκε από τη σκηνοθεσία και γι’αυτό κατόπιν απέρριψε την πρόταση Κιούμπρικ για το Εκκρεμές του Φουκώ (πηγή:Wikipedia).
Το χαμένο χειρόγραφο του Αριστοτέλη Περί Κωμωδίας που είναι η αφορμή των φόνων στην ασφυκτική μονή των Βενεδικτίνων, τόπο της πλοκής στο Όνομα του ρόδου, αποτελεί και ένα σύμβολο για το βασικό ρόλο που διαδραματίζουν τα βιβλία και οι βιβλιοθήκες στο έργο του Έκο. Όσον αφορά τα «επικίνδυνα» βιβλία, το εν λόγω χειρόγραφο του Αριστοτέλη θεωρείται από τον Έκο «επικίνδυνο μόνο από τον κακό της υπόθεσης», ενώ το νόημα του μυθιστορήματός του είναι ακριβώς αυτό: τα βιβλία πρέπει να προστατεύονται και να μην κρύβονται (Ανταίος Χρυσοστομίδης, Οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ, Καστανιώτης, 2013, σελ.513).
Το 1999 η Le Monde και η γαλλική αλυσίδα Fnac συμπεριέλαβαν Το όνομα του ρόδου στη λίστα με τα 100 αριστουργήματα του 20ου αιώνα (πηγή: Wikipedia).
Παραγωγή: Γαλλία - Ιταλία - Γερμανία
Σκηνοθεσία: Ζαν Ζακ Ανό
Πρωταγωνιστούν: Σον Κόνερι, Κρίστιαν Σλέιτερ, Χέλμουτ Κουάλτιντζερ, Ελια Μπάσκιν
Είναι μια μεταφορά του πρώτου μυθιστορήματος του Ουμπέρτο Εκο, όπου σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτει 1327.
Ενα λατινικό χειρόγραφο του 14ου αιώνα που αναδύεται από τη λήθη χάρη σε μια γαλλική μετάφραση του 17ου αιώνα, επτά εγκλήματα μέσα σε επτά ημέρες, που διαπράττονται στην απομονωμένη βιβλιοθήκη ενός μοναστηριού, ένας πρώην κατήγορος της Ιερής Εξέτασης που ερευνά επίμονα αυτά τα εγκλήματα ώσπου να ανακαλύψει την αλήθεια...
Ο ακαδημαϊκός, στοχαστής και δοκιμιογράφος Ουμπέρτο Έκο λίγο πριν το κατώφλι των πενήντα του χρόνων γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα. Il nome della rosa του οποίου οι πωλήσεις του έφτασαν τα 9.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως κάνοντας τον Έκο γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο (πηγή:Wikipedia).
Το διάσημο μυθιστόρημα όταν πρωτοκυκλοφόρησε ήταν δύσκολο να καταταχθεί σ’ένα λογοτεχνικό είδος. Θα μπορούσε να διαβαστεί ως γοτθική νουβέλα, μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδεολογικό αφήγημα, αλληγορία, ανάλογα με το γνωστικό επίπεδο του αναγνώστη. Η L’Express είχε σχολιάσει μάλλον καίρια ότι «το μυθιστόρημα αυτό ανήκει στην κατηγορία των φιλοσοφικών αφηγημάτων του Βολταίρου...Με την διασκεδαστική αμφίεση μιας λόγιας μυθιστορίας, αποτελεί μια έντονη ικεσία για ελευθερία, μετριοπάθεια και σοφία.»
Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζαν-Ζακ Ανό το 1986 με πρωταγωνιστή τον Σον Κόνερυ στο ρόλο του Γουίλιαμ της Μπάσκερβιλ και τον Κρίστιαν Σλέιτερ ως Άντσο. Ο Σον Κόνερυ ερμηνεύει έναν ορθολογιστή ντετέκτιβ, τύπου Σέρλοκ Χολμς, με ράσο Φραγκισκανού καλόγηρου 14ου αιώνα. Όμως ο Έκο δεν ικανοποιήθηκε από τη σκηνοθεσία και γι’αυτό κατόπιν απέρριψε την πρόταση Κιούμπρικ για το Εκκρεμές του Φουκώ (πηγή:Wikipedia).
Το χαμένο χειρόγραφο του Αριστοτέλη Περί Κωμωδίας που είναι η αφορμή των φόνων στην ασφυκτική μονή των Βενεδικτίνων, τόπο της πλοκής στο Όνομα του ρόδου, αποτελεί και ένα σύμβολο για το βασικό ρόλο που διαδραματίζουν τα βιβλία και οι βιβλιοθήκες στο έργο του Έκο. Όσον αφορά τα «επικίνδυνα» βιβλία, το εν λόγω χειρόγραφο του Αριστοτέλη θεωρείται από τον Έκο «επικίνδυνο μόνο από τον κακό της υπόθεσης», ενώ το νόημα του μυθιστορήματός του είναι ακριβώς αυτό: τα βιβλία πρέπει να προστατεύονται και να μην κρύβονται (Ανταίος Χρυσοστομίδης, Οι κεραίες της εποχής μου ΙΙ, Καστανιώτης, 2013, σελ.513).
Το 1999 η Le Monde και η γαλλική αλυσίδα Fnac συμπεριέλαβαν Το όνομα του ρόδου στη λίστα με τα 100 αριστουργήματα του 20ου αιώνα (πηγή: Wikipedia).
Παραγωγή: Γαλλία - Ιταλία - Γερμανία
Σκηνοθεσία: Ζαν Ζακ Ανό
Πρωταγωνιστούν: Σον Κόνερι, Κρίστιαν Σλέιτερ, Χέλμουτ Κουάλτιντζερ, Ελια Μπάσκιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.