Ομιλία Καρακωστάνογλου στο συλλαλητήριο του Κιλκίς για τη Μακεδονία

Ομιλία Καρακωστάνογλου στο συλλαλητήριο του Κιλκίς για τη Μακεδονία
Τα δύο ογκώδη συλλαλητήρια στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και άλλα που έγιναν στο εξωτερικό αλλά και δημοσκοπήσεις επιβεβαίωσαν τη συνεχιζόμενη πατριωτική προσήλωση των Ελλήνων στην υπεράσπιση του ονόματος της Μακεδονίας και τη μη εκχώρησή του στα Σκόπια.

Εκφράστηκαν όμως και απόψεις για συμβιβαστικές λύσεις, που επιδιώκουν την αποδοχή από την Ελλάδα ενός σύνθετου γεωγραφικού ονόματος με συμπεριλαμβανόμενη την λέξη Μακεδονία και άλλες ενδεχομένως υποχωρήσεις της χώρας μας.

Το κύριο επιχείρημα αυτών που επιζητούν την ταχεία λύση της διαφοράς για το όνομα της ΠΓΔΜ, ακόμη και με την συμπερίληψη του ονόματος Μακεδονία, σε σύνθετη ονομασία, είναι ο (δήθεν) πολιτικός ρεαλισμός και η ανάγκη να κλείσει ένα από τα ανοικτά εθνικά μας θέματα, ώστε η Ελλάδα να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση των πολύπλευρων απειλών που προκαλεί η Τουρκία.

Τονίζουν λοιπόν ότι οι Σκοπιανοί κατοικούν σε ένα τμήμα της Γεωγραφικής Μακεδονίας, έχουν συνηθίσει από το 1944 να ονομάζονται Μακεδόνες και η χώρα τους Μακεδονία, έχουν αναγνωριστεί με αυτό το όνομα από πάρα πολλά Κράτη.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν θεωρούν ότι η σημερινή (δήθεν) ευνοϊκή συγκυρία της Κυβέρνησης Ζάεφ-Αλβανών, επιτρέπει μια επίλυση που έχει αργήσει ήδη 25 χρόνια! Προσδιορίζουν δε την λύση αυτή ως έναν επιθετικό προσδιορισμό στη λέξη Μακεδονία (Βόρεια, Άνω, Νέα, του Βαρδάρη, κ.λπ.) που θα δώσει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να διαχωρίσει την δική της περιοχή της Μακεδονίας (3 Περιφέρειες) από αυτήν της Μακεδονίας των Σκοπίων

Τα Σκόπια δεν θα μπορούν να μονοπωλούν την Μακεδονία διότι κατά το νέο ονομά τους θα είναι μόνο η Βόρεια, ή η Άνω ή η Νέα Μακεδονία.

Οι θιασώτες μιας παρόμοιας λύσης δεν απαντούν όμως στα εξής ερωτήματα:

Μέχρι τώρα η μονοπώληση της Μακεδονίας από τα Σκόπια δεν αφορά μόνο τον Γεωγραφικό όρο Μακεδονία, αλλά και, κυρίως, την εθνότητα του λαού που κατοικεί εκεί και που τους ονομάζει Μακεδόνες, διαχωρίζοντάς τους απόλυτα από τους Έλληνες. 

Όμως κατά την εμφάνιση του όρου Μακεδόνες-Μακεδονία αρκετούς αιώνες προ Χριστού, αλλά και μετά, μέχρι τον Φίλιππο, τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του στα Ελληνιστικά Βασίλεια (σε μια αχανή περιοχή που κάλυπτε τα Νότια Βαλκάνια, την Εγγύς και Μέση Ανατολή μέχρι τις Ινδίες και μέρος της Βόρειας Αφρικής), οι Μακεδόνες και η Μακεδονία ήταν ταυτισμένοι με τους υπόλοιπους Έλληνες και την υπόλοιπη Ελλάδα και τους έδεναν η κοινή γλώσσα, η κοινή θρησκεία, ο κοινός πολιτισμός και παραδόσεις αλλά και οι κοινοί Εθνικοί στόχοι που τους οδήγησαν στους πολέμους κατά των Περσών κ.λπ.

Οι Σλάβοι, στους οποίους ανήκουν οι Σκοπιανοί φυλετικά, γλωσσικά και πολιτιστικά, πρωτοεμφανίσθηκαν στις Βόρειες παρυφές της κλασικής Μακεδονίας περί τον 6ο-7ο αιώνα μ.Χ., δηλαδή 1.000 χρόνια μετά την δημιουργία και την δοξασμένη πορεία των δοξασμένων Μακεδόνων Βασιλέων. 

Η γλώσσα και ο πολιτισμός τους ήταν και παραμένουν για άλλα 1.500 χρόνια από τότε Σλαβική, χωρίς ποτέ μέχρι τον Β’ Παγκόμιο Πόλεμο να ονομασθούν «Μακεδονικοί».


Με την κλοπή και χρήση από το 1944 και μετά των Μακεδονικών όρων για το Νότιο Ομόσπονδο Κρατίδιο της πρώην Λαϊκής ή Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, και με την χρήση των όρων Μακεδόνες, Μακεδονικός-Μακεδονική-Μακεδονικό, για την εθνότητα, την γλώσσα τον πολιτισμό, τα τοπωνύμια και τα προϊόντα τους, προσπάθησαν να σφετεριστούν, δηλαδή να ιδιοποιηθούν παράνομα, καλυπτόμενοι τότε (μέχρι το 1991) από τον Ψυχρό Πόλεμο και τον διπολισμό και για να εμπεδώσουν στο εσωτερικό τους την νέα κλεψίτυπη ταυτότητά τους, να διαμορφώσουν σε νέα γλώσσα («Μακεδονική») την Βουλγαρική διάλεκτο που μιλούσαν. 

Από το 1991 και μετά, η διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας τους έδωσε την χρυσή ευκαιρία, εμφανιζόμενοι ως ένα νέο ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κράτος, να αποκτήσουν διεθνή υποκειμενικότητα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και να ζητήσουν Διεθνή αναγνώριση και ένταξη στους Διεθνείς Οργανισμούς.

Η Ελλάδα αντέδρασε τότε πιο έντονα στο νέο πολυμεγεθυμένο πρόβλημα. Η χώρα μας αντιδρούσε βέβαια και πριν στο αυτόνομο Κρατίδιο της ΠΓΔΜ αλλά λόγω των δύο μπλογκ του Ψυχρού Πολέμου παρέμενε μόνον σε μικρής έκτασης διπλωματικές αντιδράσεις προς το Βελιγράδι για τις Μακεδονικές διεκδικήσεις των Σκοπίων. Για το συμφέρον του ΝΑΤΟ όμως μας συμβούλευαν...!

Η Δύση ήταν ανεκτική προς τα Σκόπια, μετά το 1991 θέλοντας να ελέγξει Γεωστρατηγικά την περιοχή (όπως έπραξε και για τα γειτονικά Κράτη Αλβανία, Κόσσοβο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Μαυροβούνιο) και να αποφύγει την επέκταση των ενόπλων συγκρούσεων που συνέβησαν στην Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και στα Σκόπια. Αυτό βέβαια δεν αποφεύχθηκε το 2001, όταν οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ εξεγέρθηκαν και διεκδίκησαν περισσότερα δικαιώματα ή ακόμη και ενδεχόμενη απόσχισή τους από τα Σκόπια.

Κάποιοι μιλούν για μία «έντιμη συμφωνία».

Πως προσδιορίζεται η «έντιμη συμφωνία»; Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι ότι π.χ. η «Βόρεια Μακεδονία», θα είναι όνομα Κράτους και διεθνούς υποκειμένου, με έδρα στους Διεθνείς Οργανισμούς, ενώ η Ελληνική Μακεδονία θα αποτελεί μία εσωτερική διοικητική υποδιαίρεση της Ελλάδος χωρίς διεθνή υπόσταση. Αυτό δίνει ακαταμάχητο πλεονέκτημα στα Σκόπια, απέναντι στην Ελλάδα, ώστε να μονοπωλήσουν τελικά τον «Μακεδονισμό» τους διεθνώς, όπως έπραξαν από το 1991 και ιδίως από το 1995 και μετά, έως σήμερα.


Μας λένε ότι «σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες και αντιπαραθέσεις». Μήπως μετά το 1995 δεν πέρασαν 22 χρόνια και τα πράγματα όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά χειροτέρεψαν; Τόσο στο κυρίως θέμα, δηλαδή της διαπραγμάτευσης για το όνομα, όσο και στα ειδικότερα που ρύθμιζε η Ενδιάμεση Συμφωνία (όχι αλυτρωτισμός, φιλικές σχέσεις, όχι εχθρική προπαγάνδα, όχι μεροληπτικά σχολικά εγχειρίδια). 

Ενώ αντίθετα προωθήθηκαν από τα Σκόπια σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και τους στόχους της Ενδιάμεσης Συμφωνίας: α) Πάνω από 100 αναγνωρίσεις με το σφετεριστικό όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», β) Η ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς, με την συναίνεση μάλιστα της Ελλάδος η οποία γινόταν με το όνομα FYROM αλλά μετά εχρησιμοποιείτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που υποτίθεται ήταν υπό αλλαγήν! Έτσι έγινε και με την παροχή στα Σκόπια του καθεστώτος της υπό ένταξιν χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την οποία συνήνεσε η Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2005.

Οι κάτοικοι της αυριανής «Βόρειας Μακεδονίας» (Severna Makedonija), που από το 1944 διδάχθηκαν να ονομάζονται «Μακεδόνες», θα πάψουντώρα να αυτοαποκαλούνται και να προβάλλονται έτσι διεθνώς; Ή θα ονομάζονται Βορειομακεδόνες;! Όταν βέβαια εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες θαονομαζόμαστε έτσι μόνο εντός της χώρας μας! 

Το θέμα της ονομασίας του λαού των Σκοπίων που αρνούνται να εντάξουν στην διαπραγμάτευση τόσο οι ηγέτες των Σκοπίων όσο και ο ίδιος ο διαμεσολαβητής κ. Μ. Νίμιτς, είναι σπουδαιότερο ακόμη και από το κρατικό όνομα!

Θα υπάρξει συνταγματική αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων και άρση των αλυτρωτικών διατάξεων στο Σύνταγμα; Βοήθησε άραγε καθόλου η διμερής - διακρατική (Διεθνής) Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 που προέβλεπε αυθεντική ερμηνεία για τις συγκεκριμένες αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματος; Βεβαίως και όχι. Ούτε οι χάρτες της ενιαίας Μακεδονίας έφυγαν ούτε οι θεωρίες περί σκλαβωμένης «Μακεδονίας του Αιγαίου», ούτε η μειονοτική προπαγάνδα, ούτε τα προκλητικά και ανιστόρητα σχολικά εγχειρίδια. 

Ή μήπως οι ανθρώπινες ανταλλαγές Ελλάδος και ΠΓΔΜ (π.χ. 100 ή ακόμη και 1.000 φοιτητές της ΠΓΔΜ φιλοξενούμενοι στην Ελλάδα, θα μπορέσουν (αν βέβαια πεισθούν...) να ανατρέψουν μία επί δεκαετίες ενορχηστρωμένη κρατική προπαγάνδα για την «Μακεδονική» ταυτότητα της γειτονικής χώρας;

Θα ισχύσει το όποιο νέο όνομα erga omnes; Δηλαδή και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ και διεθνώς, τόσο διμερώς με όλα τα Κράτη του κόσμου όσο καιπολυμερώς και στους Διεθνείς Οργανισμούς και Συνδιασκέψεις; Ή θα καταλήξει σκέτο Μακεδονία; Οι δηλώσεις της ηγεσίας των Σκοπίων μέχριτώρα δεν αφήνουν αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να ισχύσει στο εσωτερικό της χώρας ούτε για κράτη που τους αναγνώρισαν διμερώς ως «Δημοκρατίατης Μακεδονίας». Και πάντως οι αποδεδειγμένα αφερέγγυοι γείτονες θα το πολεμήσουν στην πράξη.

Πως θα αποτρέψουμε τις παρασπονδίες; Ποιες εγγυήσεις θα μας δοθούν; Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση, και Κράτη της όπως και το ΝΑΤΟ, χρησιμοποιούν συχνά για λόγους απλούστευσης το Δημοκρατία της Μακεδονίας ή σκέτο Μακεδονία, μολονότι υποχρεούνται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και των ιδίων των Οργανισμών αυτών να χρησιμοποιούν το FYROM. Τι μας διδάσκει αυτό; Να μην τους εμπιστευόμαστε, να αντιδρούμε καινα εξασφαλίσουμε εγγυήσεις.

Έδειξαν επί 22 χρόνια (μετά το 1995) αληθινή φιλία τα Σκόπια; Τι κάναμε εμείς και τι αυτοί; Εμείς ευρύτατες οικονομικές σχέσεις και επενδύσεις, που δημιούργησαν 18.000 νέες θέσεις εργασίες εκεί, στρατιωτική βοήθεια, οικονομική βοήθεια, ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς. Αυτοί: Διεθνή χρήση του «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πάνω από 100 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα αυτό, που υποτίθεται έπρεπε να αλλάξει, αφαίρεση των πινακίδων FYROM των ΙΧ αυτοκινήτων τους που έρχονταν στην Ελλάδα, επιθετικά και ανιστόρητα εγχειρίδια στα σχολεία τους και μειονοτική προπαγάνδα, την τελευταία δεκαετία δε, αγάλματα Μακεδόνων και μετονομασία οδών-αεροδρομίων στα πλαίσια του «εξαρχαϊσμού». Ποιος μας λέει άραγε ότι ένας άλλος Γκρούεφσκι δεν θα ανέλθει στο μέλλον στην εξουσία;

Η Ελλάδα έδειξε υπερβάλλουσα γενναιοδωρία και καλή θέληση και απέφυγε να καταγγείλει την Ενδιάμεση Συμφωνία παρά τις συνεχείς παρασπονδίες των Σκοπιανών του 1995. Το πλήρωσε βέβαια με μία καταδικαστική, ήπια ευτυχώς, απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

Πως θα διασφαλίσουμε τον «αυτοπροσδιορισμό με διαφορά μεταξύ μας», όταν το Σύνταγμά τους δεν θα αλλάξει (καθώς επιμένουν σε αυτό επικαλούμενοι την ανυπαρξία πλειοψηφίας) και θα τους δίνει το νομικό έρεισμα να λένε ότι είναι Μακεδόνες;

Η αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ με το νέο όνομα του Κράτους και με αφαίρεση των αλυτρωτικών διατάξεων είναι απαραίτητη για το εσωτερικό των Σκοπίων, ώστε να αντιληφθούν οι ίδιοι οι πολίτες τους την ιστορική απάτη και υποκλοπή με την οποία είχαν γαλουχηθεί επί χρόνια και η οποία πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί, ώστε να υπάρξει γνήσια, εκούσια και ειλικρινής, διαρκής και επωφελής γειτονία με την Ελλάδα (αλλά και με την Βουλγαρία). 

Επίσης, θα συμβάλλει καθοριστικά και στην αλλαγή των διμερών αναγνωρίσεων με το κλεψίτυπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από όσα Κράτη έχουν προβεί σε αυτήν.

Βεβαίως δεν αποτελεί επαρκή εγγύηση η ενδεχόμενη μελλοντική αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ όταν και εάν (και με απαραίτητη την Ελληνική συναίνεση) θα ενταχθεί η χώρα αυτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οπότε θα χρειαστούν πολλές συνταγματικές τροποποιήσεις, μαζί με τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν και αυτές για το νέο όνομα της χώρας και τα υπόλοιπα στοιχεία αλυτρωτισμού. 

Αυτό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, με τις καλύτερες προϋποθέσεις δεν πρόκειται να γίνει πριν το 2025. Θα τους δεχθούμε λοιπόν από τώρα στο ΝΑΤΟ, θα συνάψουμε νέα συμφωνία μαζί τους και επί τουλάχιστον 7.5 χρόνια θα συνεχίζουν τη σημερινή συνταγματική τους ονομασία και τον αλυτρωτισμό;

Μια και μιλάμε για erga omnes, δηλαδή και διεθνώς, πως οι ξένοι θα διακρίνουν την «Βόρεια Μακεδονία» (δηλαδή Κράτος) από την Μακεδονία(δηλαδή Περιφέρεια) της Ελλάδος και πως θα αποσυνδέσουν την Βόρεια Μακεδονία από την ιστορική Μακεδονία που ανήκει πλήρως ιστορικά καιπολιτιστικά στην Ελλάδα; Εφόσον δηλαδή θα υπάρχει σύμπτωση ονομάτων θα λειτουργεί υπέρ των Σκοπίων!

Γιατί οι συνεχιζόμενες ομαλά από το 1995 και μέχρι τώρα διμερείς οικονομικές σχέσεις Ελλάδας - Σκοπίων, δεν άμβλυναν ή δεν έλυσαν τα προβλήματα, αλλά τα ενέτειναν, οδηγώντας στην μονοπώληση της «Μακεδονίας - Μακεδόνων»; «Άνθρακες ο θησαυρός» λοιπόν από το οικονομικό επιχείρημα που προσπαθεί να αρθρώσει ο κ. Μέρτζος.

Η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Αλβανίας δεν βοήθησε τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις! Τις επιδείνωσε! Γιατί να είναι διαφορετικά με την ΠΓΔΜ; Αυτό τονίζει σε άρθρο του ο Πρέσβης ε.τ. κος Αλέξανδρος Μαλλιάς. Άλλωστε ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ κος Στόλτενμπεργκ πρόσφατα είπε ότι η Συμμαχία δεν ασχολείται με τις διαφορές μεταξύ Κρατών-Μελών της!

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται γεωπολιτική αναβάθμιση μέσω των Σκοπίων, πέρα από αυτή που της προσδίδει πληθωρικά η στρατηγική γεωγραφική της θέση. Τα Σκόπια χρειάζονται δραματικά αναβάθμιση και σταθεροποίηση που μόνον η Ελλάδα μπορεί να τους παράσχει όχι όμως με την αποδοχή ενός ψεύδους και μίας πλαστής εθνικής ταυτότητας. Άλλο πράγμα η καλοπιστία και άλλο η άνευ όρων παράδοση. 

Όταν μάλιστα τους λέμε «αυτοπροσδιοριστείτε όπως θέλετε, αλλά να υπάρχει διαφορά μεταξύ μας», τότε βεβαίως αυτοί θα αυτοπροσδιοριστούν όπως συνήθισαν, ως Μακεδόνες, και θα βρουν κάποια μορφή διαφοροποίησης (π.χ. Έλληνες Μακεδόνες) για τον δικό μας αυτοπροσδιορισμό στην Ελληνική Μακεδονία. Ο όρος Σλαβομακεδόνες έχει υποστηριχθεί ότι ίσως αποτελεί μία λύση. Πώς όμως θα διασφαλίσουμε ότι το συνθετικό - μακεδόνες δεν θα αφορά εθνική ταυτότητα αλλά γεωγραφική εγκατάσταση μόνον; Όταν μάλιστα μόνον ένα μικρό μέρος του εδάφους των Σκοπίων ανήκει στην γεωγραφική Μακεδονία;

Η ΠΓΔΜ βασίζεται στη διεθνή στήριξη που διαθέτει (Η.Π.Α., χώρες της Ε.Ε., Τουρκία, κ.λπ.) και στις πιέσεις που αυτές ασκούν κατά της Ελλάδας, είτε από υποτίμηση της σοβαρότητας του ζητήματος, είτε από τα δικά τους, στρατηγικά και οικονομικά, συμφέροντα στα Σκόπια. Αλλά επίσης και στα τετελεσμένα που (νομίζουν ότι) δημιούργησαν με τις πολλές διμερείς αναγνωρίσεις τους, δηλαδή όπως συνέβη με τα τετελεσμένα της Κατοχής των Τούρκων στη Κύπρο! Άλλωστε στον Τούρκο νεοσουλτάνο έσπευσε για βοήθεια πρόσφατα ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός κ. Ζάεφ! Μήπως πρέπει να αναγνωρίσουμε, με την ίδια λογική, και τα «τετελεσμένα» της Κατοχής στην Κύπρο;

Ας μην επιβραβεύσουμε λοιπόν την παράνομη «χρησικτησία» που επιχείρησαν επί της Ελληνικής ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας, ας μην ενισχύσουμε με αδιανόητες υποχωρήσεις την σαφή εδαφική διεκδίκηση κατά του Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους (γης ποτισμένης με αίμα ηρώων) στην οποία βασίζεται η εθνική ιδεολογία των Σκοπίων (που αύριο, υπό νέους συσχετισμούς ίσως, μπορεί να στηρίζεται και από τους Αλβανούς ή και τους Βούλγαρους, όπως ήδη στηρίζεται από τους Τούρκους), ας μην αποκόψουμε τον ένδοξο Μακεδονικό βραχίονα της Ελληνικής ιστορίας μας! 

Ας μην εκχωρήσουμε μία πολύτιμη πολιτιστική πτυχή της εθνικής μας αυτοδιάθεσης, που υπάρχει κατοχυρωμένη για περισσότερα από 2.500 χρόνια επειδή οι Σκοπιανοί (αν και Σλάβοι) την διεκδικούν και την σφετερίζονται παράνομα τα τελευταία 27 ή έστω και 73 χρόνια! Ας μην ξεχνάμε και την ομολογία του πρώτου Προέδρου Γκλιγκόροφ των Σκοπίων για την ανυπαρξία σχέσης των Σκοπιανών-Σλάβων με την προ του 6ου μ.Χ. αιώνος,Μακεδονική Ιστορία!

Τέλος, να υπογραμμίσω ότι η επιδειχθείσα, ιδίως μετά το 1995 αφερεγγυότητα και αναξιοπιστία των Σκοπίων, απαιτεί για οποιαδήποτε Συμφωνία (ιδίως αν γίνει το τραγικό λάθος να εκχωρηθεί ως σύνθετο το ιερό ελληνικό όνομα της Μακεδονίας), σοβαρότατες διεθνείς εγγυήσεις, μηχανισμούς εποπτείας και επαλήθευσης της εφαρμογής των συμφωνηθέντων και κυρίως κυρώσεις για ενδεχόμενες παραβιάσεις των υποχρεώσεών τους. Ας είμαστε όμως Προμηθείς παρά Επιμηθείς!

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών (κορυφαίο ίδρυμα για την μελέτη της Μακεδονίας), στο Δ.Σ. της οποίας είχα την τιμή να εκλεγώ πρόσφατα ως Μέλος, έπραξε το καθήκον της αυτή την κρίσιμη περίοδο, και έτσι στις 16.01.2018 με ομόφωνο Ψήφισμα του Διοικητικού Συμβουλίου της, και με παρόμοιο την 01.06.2018, ζήτησε να μην εκχωρηθεί υπό οποιαδήποτε μορφή το Ελληνικό όνομα της Μακεδονίας! Αυτή η θέση εκφράζει και καθοδηγεί, είμαι βέβαιος, τους χίλιους και πλέον Εταίρους της καθώς και τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων.

Όπως και στα υπόλοιπα μεγάλα εθνικά μας ζητήματα (Κυπριακό, Αιγαιακό, Θράκη), έτσι και στο Μακεδονικό, επικρατούν καθιερωμένα στερεότυπα, τα οποία, φοβάμαι, ότι ούτε στην ρεαλιστική αποτύπωση και κατανόηση της κατάστασης βοηθούν, ούτε την προώθηση ευνοϊκών λύσεων διευκολύνουν. Εφησυχάζουμε, λοιπόν, με ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, ενώ τα ζητήματα έχουν αποτελματωθεί επί δεκαετίες.

1ο Στερεότυπο:

Το Μακεδονικό, δηλαδή η υποκλοπή της Μακεδονικής κληρονομιάς μας σε εθνικό ιστορικό, πολιτιστικό και γλωσσικό επίπεδο, είναι ένα ήπιο πρόβλημα, μικρής σημασίας, αν συγκριθεί με τις απειλές που προκαλεί η Τουρκία στην εθνική κυριαρχία και ακεραιότητά μας.

Πρόκειται για λανθασμένη θεώρηση του ζητήματος για τους εξής λόγους:

Η Ελλάδα, χώρα μικρή, βασίζεται στο τεράστιο ιστορικό της κεφάλαιο για την διεθνή παρουσία και προβολή της.

Η σταδιακή αφαίρεση τμημάτων αυτού του ένδοξου παρελθόντος (π.χ. κλασσική και Ελληνιστική Μακεδονία, η αμφισβήτηση της ελληνικότητας της ιστορίας του Μικρασιατικού και Θρακικού Ελληνισμού), θα αποδυναμώσει το κυριότερο εθνικό μας πλεονέκτημα.

Εξάλλου, η έκταση του Τουρκικού κινδύνου δεν επιτρέπει απειλές και στα βόρεια σύνορά μας. Μολονότι τα Σκόπια δεν μπορούν να μας απειλήσουν στρατιωτικά, η παγίωση στο λαό τους της πεποίθησης περί χαμένης ή διαμελισμένης πατρίδας (τους Μακεδονίτες του Αιγαίου) μπορεί να προκαλέσει «ασύμμετρη» απειλή, π.χ. με ανάπτυξη τρομοκρατικής δράσης ακραίων στοιχείων της FYROM επί ελληνικού εδάφους. Το ίδιο ισχύει μέσωυποκίνησης μειονοτικού ζητήματος, που ναι μεν δεν έχει ουσιαστικό πληθυσμιακό αντίκρυσμα, σίγουρα όμως τα λίγα ακραία στοιχεία μπορούν ναζημιώσουν την διεθνή εικόνα της χώρας μας.

Επίσης, η δεδομένη στρατιωτική διείσδυση της Τουρκίας στη FYROM και στην Αλβανία, μπορεί να προκαλέσει και στρατιωτικό κίνδυνο από Βορρά σεπερίπτωση κρίσης. Από μία άλλη οπτική, η διάλυση των Σκοπίων ή ο εδαφικός τεμαχισμός της μπορεί να κληροδοτήσει την διεκδίκηση κατά τηςΕλληνικής Μακεδονίας σε Βούλγαρους, Αλβανούς (ή και Σέρβους) (το τελευταίο άλλωστε συνέβη στο παρελθόν), ώστε να ικανοποιηθεί το σλαβικόπληθυσμιακό στοιχείο της FYROM.

Τέλος, ενδεχόμενη ήττα της Ελλάδας στο Μακεδονικό θα στείλει, για μία ακόμη φορά, σε γείτονες και στη διεθνή κοινότητα το ζήτημα για την αδυναμία της χώρας μας ως προς την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της, όπως έχει συμβεί σε άλλα εθνικά ζητήματα. Αποτέλεσμα η περαιτέρω αποδυνάμωση της διεθνούς μας θέσεως, που προστιθέμενη στα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος μας, και στην δημοκρατική συρρίκνωση, θα ανατροφοδοτήσει την κατιούσα πορεία μας στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων και θα αυξήσει τους κινδύνους και τις απειλές.

Μέχρι τώρα η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., οργανισμούς στους οποίους επιδιώκουν να εισέλθουν Τουρκία, FYROM, αλλά και η Αλβανία, μας έδινε στρατιωτικά πλεονεκτήματα και μας προστάτευε μερικώς. Βέβαια η σχετικότητα αυτού του πλεονεκτήματος αποδείχθηκε στην Κύπρο το 1974, αλλά και στην διολίσθηση της θέσης της Ε.Ε. από εκείνην του 1991 (όχι στην συμπερίληψη του όρου Μακεδονία στον κρατικό τίτλο της FYROM) στην σημερινή de facto αναφορά του, από τους εταίρους μας, ως «Μακεδονία», με την διατήρηση του FYROM μόνο στο επίσημο θεσμικό γραπτό επίπεδο.

Αν όμως ενδώσουμε στις πιέσεις και συναινέσουμε στην ένταξη των χωρών αυτών στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ χωρίς προηγούμενες διασφαλίσεις και επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων, τότε θα έχουμε απωλέσει ένα στοιχείο ισχύος, ενώ οι ελπίδες εσωτερικής διαχείρισης και διευθέτησης των προβλημάτων εντός του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., θα αποδειχθούν φρούδες, λόγω της ατελούς ολοκλήρωσης αυτών των οργανισμών. Σε κάθε περίπτωση και αν διευθετηθούν τα ζητήματα «μεταξύ συνεταίρων», είναι βέβαιο ότι θα ισχύσει η εύκολη λογική του 50-50% η οποία ευνοεί αυτόν που διεκδικεί (βλ. Κύπρο), δηλαδή τα Σκόπια, την Τουρκία, κ.λπ.

2ο Στερεότυπο

Ότι το πρόβλημα των Σκοπίων μπορεί να λυθεί συναινετικά, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και αμοιβαίες διασφαλίσεις, δηλαδή της λογικής του περίφημου win-win, δηλαδή του αμοιβαίου οφέλους. Απλοελληνιστί, «χωρίς να σπάσουν αυγά». Έτσι όμως, όπως γνωρίζει άριστα η λαϊκή σοφία «ομελέτα δεν φτιάχνεται».

Στη βάση αυτή, προσπάθησε να λύσει το ζήτημα η διεθνής διπλωματία (κάποιοι την χαρακτηρίζουν διπροσωπεία!) αλλά και η ελληνική εξωτερική πολιτική, μετά το 1992. Δηλαδή, στη βάση μιας «μοιρασιάς» ή μιας κατανομής του Μακεδονικού κεκτημένου, μέσω μιας σύνθετης ονομασίας για τη γειτονική χώρα που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις και των δύο πλευρών κατά το δυνατόν.

Έτσι συζητήθηκαν ονομασίες του τύπου Νέα Μακεδονία (Nova Makedonija ή Novomakedonija), Άνω ή Βόρεια Μακεδονία, Σλαβομακεδονία, Δημοκρατία της Μακεδονίας - Σκόπια, ή, τώρα τελευταία, Μακεδονία του Βαρδάρη.

Ο διάλογος, υπό διεθνή μεσολάβηση, ήταν διάλογος κωφών, καθώς τα Σκόπια (επίσημα τουλάχιστον), συζητούσαν μόνο για συναινετική ονομασία προς χρήση μόνο διμερώς, δηλαδή στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Αντίθετα, η Ελλάδα, στη βάση της εύλογης ερμηνείας και κατανόησης των ψηφισμάτων του Σ.Α. του ΟΗΕ, επεδίωκε (και ελπίζω επιδιώκει ακόμη) μία ενιαία ονομασία για κάθε χρήση (erga omnes), διμερώς, πολυμερώς, αλλά και για χρήση στο εσωτερικό των Σκοπίων, πράγμα που υπονοεί και συνταγματική τροποποίηση στη FYROM.

Εδώ γίνεται και ένα θεμελιώδες λάθος: Η γεωγραφική (Βόρεια Μακεδονία) ή η ιστορική εκδοχή (Νέα Μακεδονία) αλλά ακόμη και η εθνοτική πτυχή (Σλαβομακεδονία) που αποτελεί την καλύτερη εκδοχή, δεν αγγίζουν ούτε λύνουν την ουσία του προβλήματος. Η ουσία είναι η θεωρία περί Μακεδονικού Έθνους, που ξεκινά δήθεν τουλάχιστον από τον 4ο π.Χ. αιώνα και συνεχίζει την ύπαρξή του μέχρι σήμερα. 

Και του οποίου την κληρονομιά και τη συνέχεια διεκδικούν οι Σλάβοι των Σκοπίων, σε μία γεωγραφική έκταση που ξεπερνά τα όρια του κράτους της FYROM και καταλαμβάνει την Ελληνική και Βουλγαρική Μακεδονία, των οποίων οι πληθυσμοί θεωρούνται «Μακεδονικές» μειονότητες, σκλαβωμένες σε ξένες εθνικές πλειοψηφίες. 

Σταδιακά μάλιστα το τεχνητό και επικίνδυνο αυτό ιδεολόγημα κάλυψε με σφετεριστική διεκδίκηση και το ιστορικό σκέλος διεκδικώντας, την τελευταία 10ετία, και την ιστορία της κλασσικής Μακεδονικής δυναστείας, ως ρίζα των σημερικών Σλάβων των Σκοπίων. Δηλαδή στην εθνική νοθεία προστέθηκε και η ιστορικό-πολιτιστική! Στόχος, βέβαια, ορατός, να καταπολεμηθεί η ένταξη των Μακεδόνων του Φιλίππου Β’, Μεγάλου Αλεξάνδρου, και των ελληνιστικών Βασιλείων στον ευρύτερο ελληνισμό και ελληνικό πολιτισμό εκείνης της περιόδου.

Με αφετηρία την κυριαρχία της FYROM σε μέρος της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας (που μάλιστα αφήνει έξω την ίδια την πρωτεύουσά της), επιχειρείται να διεκδικηθεί το όλον, δηλαδή τόσο γεωγραφικά, η Ελληνική και Βουλγαρική περιοχή της Μακεδονίας, όσο και ιστορικο-πολιτιστικά να αποσυνδεθεί η Μακεδονική ιστορία και πολιτισμός από την ευρύτερη Ελληνική ρίζα τους.

Προσδίδοντας λοιπόν οι Σκοπιανοί το όνομα της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, που ποτέ ολόκληρη δεν αποτέλεσε κρατική ή διοικητική οντότητα μ’ αυτό το όνομα, στο Κράτος τους, που καλύπτει μικρό τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας, περίπου 1/3 (πολύ λιγότερο δε της κλασσικής Μακεδονίας), προσπαθούν με την διεθνή-κρατική υπόσταση που διαθέτουν, να διεκδικήσουν το σύνολο του Μακεδονικού κεκτημένου εδαφικά, εθνοτικά (δηλαδή πληθυσμιακά), πολιτιστικά και ιστορικά.

Αν έλειπε αυτή η θεμελιώδης όσο και ανυπόστατη διεκδίκηση, θα μπορούσε ίσως μία γεωγραφική ή εθνοτική κρατική ονομασία να αποτελέσει συμβιβαστική λύση. Και τότε όμως εφόσον θα έλυνε και δεν θα άφηνε αμφιβολίες για την ονομασία και την εθνικο-πολιτική ταυτότητα του λαού της FYROM, αποκλείοντας την χρήση του κλεψίτυπου «Μακεδόνες».

Αυτό όμως ούτε καν συζητείται ούτε καν επιδιώκεται από την διαπραγμάτευση, που προφανώς θεωρεί ως αναφαίρετο δικαίωμα του λαού των Σκοπίων να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν. Δηλαδή κλέβοντας ελληνικό όνομα κατοχυρωμένο επί 25 τουλάχιστον αιώνες!

Πρέπει να καταστεί λοιπόν σαφές ότι αν δεν εγκαταλειφθεί συνειδητά αυτή η ψευδοθεωρία του Μακεδονισμού από την πολιτική ελίτ και τον ίδιο τον λαό των Σκοπίων (τους Σλάβους) το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί, κάτω από οποιαδήποτε συμβιβαστική κρατική ονομασία.

Το κράτος, οι οργανώσεις, τα κόμματα, η διανόηση και ο ίδιος ο λαός θα συνεχίζουν, απληροφόρητοι και παραπλανημένοι, να αγωνίζονται, να διεκδικούν, να έχουν ένα ετεροχρονισμένο ανυπόστατο αλυτρωτισμό κατά της χώρας μας και της Μακεδονίας μας και θα εκμεταλλεύονται τυχόν κενά της όποιας συμφωνίας ή θα την παραβιάζουν μέχρι να την καταργήσουν στην πράξη.

Άρα για να λυθεί πραγματικά το ζήτημα χρειάζεται να «σπάσουν αυγά», να κάνει το μεγάλο ιστορικό συμβιβασμό της η μία πλευρά (των Σκοπίων), να ξαναμεταλλαχθεί η πλαστή εθνική ταυτότητα που τους επιβλήθηκε, να αποκατασταθεί η τρωθείσα ιστορική αλήθεια, να χάσει αυτός που άδικα διεκδικεί και καταπατεί και να κερδίσει ο γνήσιος κληρονόμος, η Ελλάδα, ο Ελληνισμός και εμείς οι Μακεδόνες Έλληνες.

Ένα ιστορικό έγγραφο του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α., Έντουαρντ Στετίνιους, από το 1944 αναγνωρίζει πως η Μακεδονία είναι Ελληνική. Επίσης σημαντικό είναι ότι καταγράφει ένα σχέδιο βουλγαρικής προέλευσης με την υποστήριξη των παρτιζάνων του Τίτο και άλλων για την απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα.

«Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί Μακεδονικού «Κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» και Μακεδονικής «εθνικής συνείδησης», αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, και διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές, κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος», σημειώνει το επίμαχο έγγραφο.

Είναι ένα συγκλονιστικό πατριωτικό συλλαλητήριο, που αν και δεν ήταν επαγγελματικά οργανωμένο, εξέφρασε την αυθόρμητη και γνήσια βούληση του λαού μας, απ’ τη Μακεδονία και τη Θράκη μέχρι τη Κρήτη και τη Πελοπόννησο, την Αττική και νησιά μας, να ΜΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ! 

Τέθηκαν λοιπόν οι κόκκινες γραμμές και η Κυβέρνηση πήρε την έντονη λαϊκή διαμαρτυρία. Ο λαός μας δεν ξέχασε το Εθνικό μας θέμα 27 χρόνια μετά! Συνεχίζει να αντιστέκεται υπερήφανος, χωρίς να ενδίδει στις σειρήνες του δήθεν ρεαλισμού και των τετελεσμένων, δηλαδή στην ηττοπάθεια... Η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος, αλλά και η διεθνής κοινότητα, πρέπει να λάβουν υπόψιν την άτυπη αυτή δημοσκόπηση πολύ σοβαρά! Ο πατριωτικός λαός μας παραμένει σε εγρήγορση και κρίνει έκαστον κατά τα έργα αυτού...

Η Μάνα Ελλάδα απόψε χαμογελά χέρι-χέρι με την Ιστορία!

* ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΓΝΩΜΗΣ

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Facebook

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Twitter

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Pinterest

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Google+

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Dailymotion

* Ακολουθήστε τη Γνώμη στο Youtube