Γράφει ο Νίκος Νίτσας
Είναι μερικές μέρες τώρα που πολύς ντόρος γίνεται για τον Ξυλοδαρμό του Δημάρχου της Θεσσαλονίκης. Αυτό καθεαυτό το γεγονός είναι αναμφίβολα κατακριτέο.
Η εικόνα ενός ηλικιωμένου άνδρα ο οποίος προσέρχονταν σε μια εκδήλωση μνήμης, υπό την ιδιότητα του Δημάρχου αν μη τι άλλο είναι αποκρουστική και φυσικά αντιβαίνει τόσο το πνεύμα της ημέρας, όσο επίσης τις θεμελιώδεις αρχές μιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Ας το δούμε όμως, η μάλλον ας προσπαθήσουμε να βάλουμε στο κάδρο μέρος των παραμέτρων της Νεοελληνικής κοινωνίας, και ας αποπειραθούμε να μιλήσουμε με ρεαλιστικούς όρους για αυτό που συμβαίνει τόσο σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ο νυν Δήμαρχος λοιπόν, στο παρελθόν και προσπαθώντας κατά την γνώμη του να υλοποιήσει αυτό που κατά τον δικό του νου είναι ένα όνειρο ζωής, αυτό της πάλαι πότε πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, σε συνέντευξη πού έδωσε αν δεν με απατά η μνήμη μου σε τουρκικό κανάλι, ότι δεν του καίγεται καρφί (το λέω ευγενικά γιατί αλλιώς το είπε στα αγγλικά) για το αν και κατά πόσο ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν σφαγέας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
Αυτό όπως γνωρίζετε ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο προσφυγικό στοιχείο στον τόπο μας που έτσι η αλλιώς είναι έντονο. Όσο κι αν η συγκεκριμένη δήλωση έχει πάντα κατά τον Δήμαρχο ρεαλισμό, δεν παύει να έχει μια σχεδόν πολεμική κριτική και φυσικά να έχει και αντίδραση.
Έτσι λοιπόν στον κυκεώνα των δηλώσεων ένθεν κακείθεν εν αρχή ο Κανών της γενίκευσης και των σκοπιμοτήτων. Να συμπεριλάβουμε φυσικά και την δικαιολογημένη οργή μερικών ανθρώπων που βίωσαν στο πετσί τους τις επιδράσεις των τεχνικών του Κεμάλ.
Γιατί όπως και να το κάνουμε οι συγκεκριμένοι άνθρωπο έχουν κάθε λόγο να οργισθούν. Όμως κανένας τους και είναι και προς τιμήν τους δεν προέβη στις ακρότητες που είδαμε ζωντανά στην τηλεόραση. Εκεί λοιπόν είδαμε νέους και όπως μαθαίνουμε περιθωριακούς τύπους.
Που καλοπροαίρετα θα πω ότι κατάγονται από πρόσφυγες που γλύτωσαν το μαχαίρι του σφαγέα Κεμάλ πηγαίνοντας σε άλλους τόπους. Όχι ότι και εκεί καλοπέρασαν αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Η γενίκευση και η καθέξιν τολμώ να πω τάση για αμφισβήτηση των πάντων που διακατέχει την νεοελληνική κοινωνία τους έφερε μπροστά στον ηλικιωμένο κύριο να βιαιοπραγούν και να πετούν ότι βρίσκουν μπροστά τους.
Η γνώμη του γράφοντος είναι ότι είναι δικαιολογημένες στον υπέρτατο βαθμό αν λάβει κανείς το πώς συμπεριφέρονται οι κοινωνίες στον υπόλοιπο κόσμο και φυσικά και στον δικό μας μικρόκοσμο.
Ο Δήμαρχος μίλησε με έναν αιρετικό λόγο στην προσπάθεια του να αμβλύνει τις γωνιές της ιστορίας. Κατά την γνώμη μου δεν ήταν δουλειά του αλλά το έκανε και με τρόπο που δεν ήταν και δεν ήταν δυνατόν να γίνει κατανοητός από όλους. Κατά συνέπεια, επειδή σήμερα τα αντανακλαστικά ΚΑΙ γρήγορα είναι ΚΑΙ όρια δεν έχουν (είναι εμφανές ότι σήμερα δεν υπάρχουν όρια) συνέβη ότι συνέβη.
Και μετά ήρθε η προπαγάνδα και τα νούμερα της AGB για τα δελτία ειδήσεων.
Προπαγάνδας λόγια λοιπόν ήταν ο ΆΜΕΣΟΣ και με επίμονο τρόπο πολιτικός χρωματισμός των δραστών από την πλευρά που στηρίζει και με λόγια και με πράξεις τον κύριο Μπουτάρη. Είναι γνωστή η πρακτική άλλωστε από τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία.
Βέβαια στην περίπτωση του συλλαλητηρίου δεν έπιασε, φαίνεται όμως ότι στην παρούσα έπιασε και έτσι το ψάρι βαφτίστηκε κρέας. Για να μην παρεξηγηθώ, ξαναλέω ότι δεν επικροτώ την πράξη. Μπορώ όμως να πω και ευθαρσώς μάλιστα ότι την καταλαβαίνω.
Σε μια εποχή όπου επικρατούν κάθε μορφής ακρότητες (και αρκετές παραμένουν ατιμώρητες ) διάφορα άβατα διάφορες οργανώσεις πολιτικές και μη (από ΡΟΥΒΙΚΩΝΕΣ μέχρι τους πικραμένους Οικολόγους) που βιαιοπραγούν με ένδικα και μη μέσα, που καταστρέφουν περιουσίες και καθυστερούν επενδύσεις επειδή έτσι πιστεύουν ότι προσφέρουν στις κοινωνίες, σε μια εποχή που ο καθείς περιθωριακός και κατατρεγμένος Ρομά βγάζει χωρίς δεύτερη σκέψη το καλάσνικοφ και πυροβολεί από το μπαλκόνι του αστυνομικούς, πώς το συγκεκριμένο γεγονός προκαλεί έκπληξη και οργή στην Νεοελληνική Ελίτ του σήμερα.
Δηλαδή εύλογα δεν μπορεί να πει κάποιος αυτοί γιατί το κάνουν και εγώ δεν μπορώ (μπορείς να το πεις γενίκευση ΚΑΙ αυτό) Θα πεις δεν μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε. Κι όμως σήμερα ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει χωρίς να σκέφτεται τι θα γίνει και τι θα προκαλέσει στον δίπλα του.
Προέχει μόνο ο σκοπός και αυτός όπως ξέρουμε αγιάζει τα μέσα. Αφήνοντας την γενίκευση προχωράμε στα νούμερα. Όχι αυτά που ξέρουμε αλλά τα άλλα αυτά των εταιριών τηλεοπτικών μετρήσεων και των σκηνοθετών καθώς και των αρχισυντακτών. Με τούτα και με εκείνα ο Κύριος Μπουτάρης, ούτε λίγο ούτε πολύ έγινε Λαμπράκης. Εύκολα και γρήγορα.
Έτσι για να σηκώσουμε την απαραίτητη σκόνη και να ικανοποιήσουμε τα αφεντικά που κι αυτά με την σειρά τους πρέπει να ευχαριστήσουν τα άλλα αφεντικά και πάει λέγοντας. Δεν είναι να γελάς όταν συγκρίνεις έναννέο επιστήμονα της εποχής που είχε ένα έστω αμφιλεγόμενο για μια μερίδα Ελλήνων όραμα, με τον Δήμαρχο της πόλης που σκοτώθηκε;
Μα δεν είναι τραγελαφικά ανεδαφική αυτή η σύγκριση απλά και μόνο για να τραβήξει βλέμματα και νούμερα; Πολύ θα ήθελα να ξέρω ποιο νούμερο το σκέφτηκε αυτό. Όχι το γεγονός δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του Λαμπράκη. Ενδεχομένως να θέλουν μας πουν τα νούμερα ότι είναι το ίδιο. Όμως ότι κι αν λένε δεν είναι. Όπως δεν είναι ίδιες οι εποχές.
Στην εποχή του "Παπαθεμελή Παπαθεμελη απόψε ένας ναύτης το κορμί μου απειλεί", στην εποχή του Εμπρός στον Δρόμο που χάραξε ο Έτσι, στην εποχή που το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και στην εποχή που δένω τα κορδόνια μου μπροστά στο τιμητικό άγημα που κάθεται προσοχή δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει τα όσα συνέβησαν τότε στην Σαλονίκη του Κοτζαμάνη.
Τότε έστω και λαθεμένα ζητούσαν ένα καλύτερο αύριο το οποίο αυτοί που τους το έταζαν ήρθε. Σήμερα …το σήμερα απλά …ΤΑ ΣΠΆΕΙ (από κεφάλια μέχρι βιτρίνες).
Το σήμερα όλα είναι δρόμος (ΗΛΙΑ ΡΙΧΤΟ)... το σήμερα είναι απλήρωτα διακοποδάνεια και τέλος το σήμερα… Είναι μπάλα και το κατεστημένο … (ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΕ Ο ΠΑΟΚ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ;)
Καλό σας απόγευμα να είστε καλά ότι κι αν κάνετε.
Άψογος Νικόλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή