Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Βαφειάδης: "Άοσμη, άγευστη και άτολμη η μεταρρύθμιση Κλεισθένης Ι"


Υπογράφει ο Θεόδωρος Βαφειάδης
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος Κιλκίς
Δόθηκε στην δημοσιότητα για διαβούλευση, μετά από πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα συζητήσεων που κράτησε χρόνια, το προτεινόμενο νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, και το όνομα αυτού Κλεισθένης Ι.

Φυσιολογικά όπως αναμενόταν, η ΚΕΔΕ αντέδρασε, περιχαρακωμένη κατά κάποιο τρόπο στα κεκτημένα όλων αυτών των χρόνων και η άποψη της για την προτεινόμενη μεταρρύθμιση, περιγράφεται γλαφυρά από την πρόσφατη απόφαση της να την γυρίσει πίσω ως απαράδεκτη, εστιάζοντας κατά κύριο λόγο στο κομμάτι που αφορά την καθιέρωση της απλής αναλογικής, η οποία κατ' αυτήν θα οδηγήσει σε ακυβερνησία τους Δήμους.

Θέτοντας το ερώτημα: Ήταν αναγκαία σήμερα μία μεταρρύθμιση στους ΟΤΑ;

Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα ΝΑΙ και οδηγός σε αυτή την μεταρρύθμιση πρέπει να είναι η συσσωρευμένη εμπειρία λειτουργίας των 911 Καποδιστριακών Δήμων και μετέπειτα των 325 Καλλικρατικών Δήμων, όπου εκεί θα πρέπει να έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί τα θετικά σημεία, ώστε αυτά να ενισχυθούν και τα αρνητικά σημεία, ώστε αυτά να αντιμετωπιστούν και ή δυνατόν να εξαλειφθούν.

Η συσσωρευμένη εμπειρία όλων αυτών των χρόνων έχει δείξει πολλά για τις παθογένειες του συστήματος, το οποίο είναι προβληματικό στην λειτουργία του και κατά την γνώμη μου θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό για την Κυβέρνηση για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες είναι ανέξοδες και θα ελευθερώσουν υγιείς δυνάμεις, ώστε η

Τοπική Αυτοδιοίκηση να γίνει πραγματικός μοχλός τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης και όχι να παραμείνει ως είναι σήμερα κατά κύριο λόγο, θερμοκήπιο μιζέριας, μικροπολιτικής, παρασιτισμού, μικρορουσφετιών και όλα τα κακά της μοίρας μας (υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις), κάτι που καταδεικνύουν επί σειρά ετών, όλες οι επίσημες εκθέσεις του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, που φέρνουν πρώτους με διαφορά τους Δήμους σε θέματα διαφθοράς.

Για την καθιέρωση της απλής αναλογικής, η οποία είναι αυτή που έχει ξεσηκώσει και τις περισσότερες συζητήσεις, πιστεύω ότι θα ήταν ότι θετικότερο περιλαμβάνει η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση εάν υπήρχαν "ασφαλιστικές δικλείδες" που θα εξασφάλιζαν τη σταθερή κυβερνησιμότητα των δήμων και θεωρώ φαιδρό, σχιζοφρενικό ακόμα και προσβολή προς αυτή την ίδια την Δημοκρατία, το επιχείρημα ότι η απλή αναλογική με "ασφαλιστικές δικλείδες" θα οδηγούσε σε ακυβερνησία τους Δήμους.

Σε ακυβερνησία τους Δήμους θα τους οδηγήσουν οι άνθρωποι και όχι η απλή αναλογική. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο ιδανικός χώρος για να εφαρμόσεις την απλή αναλογική, ένας χώρος που ευνοεί τις συνθέσεις και τις συνεργασίες, ένας χώρος που αφορά την καθημερινότητα των τοπικών κοινωνιών, ένας χώρος όπου αυτοί που ασχολούνται με αυτόν δηλώνουν ομόφωνα ότι είναι εκεί γιατί αγαπούν τον τόπο τους, είναι εκεί για να λύσουν προβλήματα και να χαράξουν τους δρόμους της τοπικής ανάπτυξης.

Αν όλα αυτά τα εννοούν και έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους, τότε καμία ακυβερνησία δεν πρόκειται να υπάρξει.

Αν πάλι κάποιοι ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση με ιδιοτελή κίνητρα, είναι γλάστρες και αχυράνθρωποι, εξυπηρετούν προσωπικά ή άλλων συμφέροντα, είναι απαίδευτοι, είναι άσχετοι και μη γνώστες του αντικειμένου, τότε ναι πιθανόν θα υπάρξει ακυβερνησία και η ευθύνη δεν θα είναι στην απλή αναλογική, αλλά σε αυτούς που θα είναι εκεί με αυτά τα χαρακτηριστικά και η μεγαλύτερη ευθύνη θα ανήκει σε αυτούς που θα τους επιλέξουν και θα τους στείλουν στα Δημοτικά Συμβούλια, δηλαδή ο κυρίαρχος και θυμόσοφος λαός.

Άρα θέλει αλλαγή κουλτούρας, νοοτροπίας και να καταλάβουμε όλοι ότι η ψήφος μας και οι άνθρωποι που επιλέγουμε να μας εκπροσωπήσουν, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει η επιλογή μας να γίνεται με ευτελή κριτήρια.

Φυσικά θα 'θελα η απλή αναλογική να συνοδευόταν με ένα σύστημα εκλογής, που θα έδινε στον πολίτη τους περισσότερους βαθμούς ελευθερίας και θα αποτίναζε επιτέλους από τους ώμους των πολιτών, τα «βάρη» και τις «υποχρεώσεις», που αντί για πραγματικό ψηφοφόρο, τον έχουν μετατρέψει, ακούσια ή εκούσια, σε πελάτη.

Αυτό είναι το σύστημα των δύο ξεχωριστών και ανεξάρτητων μεταξύ τους ψηφοδελτίων, που είχε προτείνει παλαιότερα ο κ. Μιχελάκης (δεν με ενδιαφέρει η μετέπειτα πορεία και κατάληξη του πολιτικού αυτού ανδρός).

Ειδικά στους μικρούς Δήμους επιβαλλόταν να γίνει αυτή η μεγάλη αλλαγή, διότι δυστυχώς έχουν κάνει την εμφάνιση τους απαράδεκτα φαινόμενα καθοδήγησης και νόθευσης της λαϊκής ψήφου, με καθορισμό του τελικού εκλογικού αποτελέσματος με μεθόδους που παραπέμπουν σε Σικελιανή μαφία και το χειρότερο είναι ότι κάποιοι επιχαίρουν και περηφανεύονται που εκλέγονται με αυτό τον τρόπο.

Ένα ψηφοδέλτιο λοιπόν υποψήφιων Δημοτικών Συμβούλων και ένα ξεχωριστό υποψήφιων Δημάρχων. Θα υπήρχαν παρατάξεις με πρόγραμμα κανονικά, αλλά ο πολίτης θα μπορεί ελεύθερα να επιλέγει αυτούς που θέλει, τους άριστους κατά αυτόν, και αυτοί με τους περισσότερους ψήφους θα εκλέγονται. 

Μόνος περιορισμός η αναλογική γεωγραφική εκπροσώπηση των Δημοτικών Ενοτήτων. Πολύ ρηξικέλευθο για να το τολμήσει κανείς, αλλά θα ήταν μία παρέμβαση που θα έσπαγε πολλά αποστήματα στους μικρούς Δήμους.

Κλείνοντας το κείμενο, σε μία γενική τοποθέτηση για την προτεινόμενη μεταρρύθμιση, θα 'λεγα γι’ αυτή ότι είναι άοσμη, άγευστη, άτολμη και προϊόν συμβιβασμών και διατήρησης ισορροπιών, σε ένα χώρο με κεκτημένα, με ισχυρές αντιδράσεις και με νοοτροπίες που παραπέμπουν σε καθεστώς και δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν τόλμησε.

Πιστεύω ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση απαιτούνται ρηξικέλευθες και ριζικές αλλαγές και εναποθέτω πλέον τις ελπίδες μας στον Κλεισθένη ΙΙ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.