Ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδος έγινε πάλι λόγος, λόγος των ελαχιστ-ολιγίστων, για το Άγιο Φως που συναγείρει την πανορθοδοξία και μας θυμίζει την πατροπαράδοτη εμπειρία του ακτίστου φωτός του Τριαδικού μας Θεού. Και όμως, τα πρόσφατα χρόνια γίνεται και παρα-γίνεται τόσος ελευθεριάζων λόγος περί το αμελητέο “ελαχιστότατο πολιτικό ξόδεμα” για τούτη την άγια φωτεινή σημαία της παράδοσης του λαού μας.
Για τα τόσα δεινά που σωρεύονται σωρηδόν, “ποιούν την νήσσαν”. Η θρησκειακή ουδετερότητα και άρνηση προσφέρεται σαν ευκολότερο πρόσχημα δημόσιας παρέμβασης. Γιατί άραγε; Λογικές πολιτικού πρακτικισμού; Μεθοδισμός σπουδαρχίας; Άγχος απέναντι στον καθολικότερο ενθουσιασμό της πίστης; Ξαφνική ανακάλυψη του παλαιομοδίτικου ακραίου γαλλικού διαφωτισμού με τις όποιες εντόπιες εκδοχές του; Ψύχωση πολιτικής αυτοκατάφασης μέσα από ακρωτηριασμούς στο γενετικό κώδικα του πιστεύοντος λαού μας;
Δικαίωμα των ελαχιστ-ολιγίστων να παίζουν με τις ανοχές της πλειονότητας, όπως παίζουν με τις αντοχές του πολύ λαού επί των διαψεύσεων.
Ωστόσο κι η πλειοψηφία, όση συνωθείται σε ατέλειωτες σειρές στον Εσταυρωμένο η στον Επιτάφιο η στο αναστάσιμο Φως, χειρίζεται κι εκείνη το συνταγματικό και δημοκρατικό κι ακόμη πιο πολύ το ανθρωπινό δικαίωμα της ελευθερίας. Γιαυτό και παρατρέχουν με εύλογη λύπηση τον παλαιομοδήτικο αρνητισμό.
Τι είναι το Άγιο Φως; Έχουμε συν τοις άλλοις τη μελέτη του αρχιτέκτονα ΑΠΘ κ. Χάρη Κ. Σκαρλακίδη (ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ, το θαύμα του φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού, 70 ιστορικές μαρτυρίες, 4ος - 16ος αι., Αθήνα 2014). Θα παρέπεμπα στην τεκμηριωμένη ιστορικά έρευνά του, ακόμη και όσους πεισματώνονται ενάντια σε εκκλησιαστικά και εθνικά συνάμα δικαιώματα που συμβολίζονται ως θείο δώρο με το περιάκουστο και ορατό και απτό θαύμα του Αγίου Φωτός και με τη στοιχειώδη κατάφαση κρατικού σεβασμού στην προτεραιότητα της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας.
Οι ελάχιστοι που καπηλεύονται τον αρνητισμό σαν συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, στάση παρωχημένου δογματισμού, δεν θα έβλαπτε να αναμετρηθούν με τις μυριάδες ποσοστών ανθρώπων, Ρωμηών κάθε φυλής, Χριστιανών κάθε δόγματος, που αποθαυμάζουν την έκπληξη της πίστης, την έκπληξη της χειροπιαστής προσέγγισης του Αναστημένου Χριστού μας, την έκπληξη των “άλλων πολλών όσων εποίησεν ο Ιησούς, εγερθείς εκ νεκρών, ενώπιον των αυτού μαθητών”. Θαύματα χιλιετιών.
Για τα τόσα δεινά που σωρεύονται σωρηδόν, “ποιούν την νήσσαν”. Η θρησκειακή ουδετερότητα και άρνηση προσφέρεται σαν ευκολότερο πρόσχημα δημόσιας παρέμβασης. Γιατί άραγε; Λογικές πολιτικού πρακτικισμού; Μεθοδισμός σπουδαρχίας; Άγχος απέναντι στον καθολικότερο ενθουσιασμό της πίστης; Ξαφνική ανακάλυψη του παλαιομοδίτικου ακραίου γαλλικού διαφωτισμού με τις όποιες εντόπιες εκδοχές του; Ψύχωση πολιτικής αυτοκατάφασης μέσα από ακρωτηριασμούς στο γενετικό κώδικα του πιστεύοντος λαού μας;
Δικαίωμα των ελαχιστ-ολιγίστων να παίζουν με τις ανοχές της πλειονότητας, όπως παίζουν με τις αντοχές του πολύ λαού επί των διαψεύσεων.
Ωστόσο κι η πλειοψηφία, όση συνωθείται σε ατέλειωτες σειρές στον Εσταυρωμένο η στον Επιτάφιο η στο αναστάσιμο Φως, χειρίζεται κι εκείνη το συνταγματικό και δημοκρατικό κι ακόμη πιο πολύ το ανθρωπινό δικαίωμα της ελευθερίας. Γιαυτό και παρατρέχουν με εύλογη λύπηση τον παλαιομοδήτικο αρνητισμό.
Τι είναι το Άγιο Φως; Έχουμε συν τοις άλλοις τη μελέτη του αρχιτέκτονα ΑΠΘ κ. Χάρη Κ. Σκαρλακίδη (ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ, το θαύμα του φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού, 70 ιστορικές μαρτυρίες, 4ος - 16ος αι., Αθήνα 2014). Θα παρέπεμπα στην τεκμηριωμένη ιστορικά έρευνά του, ακόμη και όσους πεισματώνονται ενάντια σε εκκλησιαστικά και εθνικά συνάμα δικαιώματα που συμβολίζονται ως θείο δώρο με το περιάκουστο και ορατό και απτό θαύμα του Αγίου Φωτός και με τη στοιχειώδη κατάφαση κρατικού σεβασμού στην προτεραιότητα της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας.
Οι ελάχιστοι που καπηλεύονται τον αρνητισμό σαν συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, στάση παρωχημένου δογματισμού, δεν θα έβλαπτε να αναμετρηθούν με τις μυριάδες ποσοστών ανθρώπων, Ρωμηών κάθε φυλής, Χριστιανών κάθε δόγματος, που αποθαυμάζουν την έκπληξη της πίστης, την έκπληξη της χειροπιαστής προσέγγισης του Αναστημένου Χριστού μας, την έκπληξη των “άλλων πολλών όσων εποίησεν ο Ιησούς, εγερθείς εκ νεκρών, ενώπιον των αυτού μαθητών”. Θαύματα χιλιετιών.
Αν καταγράφονταν με το διαδικτυακό… άγχος της εποχής μας, δεν θα χωρούσαν οι ιστοσελίδες πιστών και απίστων.
Μην καταλογίζουμε στην λεβεντογέννα μας πίστη τα… χρεωστικά των οικονομικών σχεδιασμών η το έλλειμμα πολιτικής δημιουργικότητας δεκαετιών.
Το Άγιο Φως σαν φωτισμός αναστάσιμης ελπίδας δεν ξοδεύει το σημερινό Ελληνισμό. Τον ενθουσιάζει, τον εμψυχώνει, του ανασταίνει το ηθικό της πίστης εις αιώνας αιώνων, της αντίστασης και της ανάστασης νυν και εσαεί. Με την ανανεωμένη αίσθηση της αμεσότητας που μόνο το “Χριστός ανέστη” προσφέρει, που μόνος ο Χριστός δωρείται. “Ωσάν να αναστήθηκε μόλις την προηγούμενη στιγμή, ωσάν να πληροφορούμεθα τη νίκη επί του θανάτου μόλις τώρα, με ζωντανή μέσα μας την ελπίδα” (Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, Πασχαλινό Μήνυμα 2017).
Μην καταλογίζουμε στην λεβεντογέννα μας πίστη τα… χρεωστικά των οικονομικών σχεδιασμών η το έλλειμμα πολιτικής δημιουργικότητας δεκαετιών.
Το Άγιο Φως σαν φωτισμός αναστάσιμης ελπίδας δεν ξοδεύει το σημερινό Ελληνισμό. Τον ενθουσιάζει, τον εμψυχώνει, του ανασταίνει το ηθικό της πίστης εις αιώνας αιώνων, της αντίστασης και της ανάστασης νυν και εσαεί. Με την ανανεωμένη αίσθηση της αμεσότητας που μόνο το “Χριστός ανέστη” προσφέρει, που μόνος ο Χριστός δωρείται. “Ωσάν να αναστήθηκε μόλις την προηγούμενη στιγμή, ωσάν να πληροφορούμεθα τη νίκη επί του θανάτου μόλις τώρα, με ζωντανή μέσα μας την ελπίδα” (Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, Πασχαλινό Μήνυμα 2017).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.