Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων και ο Λαογραφικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Απαλού «Ο Φάρος» διοργάνωσαν φέτος το 8ο Πανθρακικό Αντάμωμα στις 24, 25 και 26 ( του θερτή για θεριστή) Ιουνίου 2016.
Θρακικοί σύλλογοι από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό κατέκλυσαν την Αλεξανδρούπολη. Γιορτή παράδοσης της Θρακιώτικης μουσικής και του Θρακιώτικου Πολιτισμού.
Παρόντες 3.000 χορευτές, 86 σύλλογοι, δεκάδες εθελοντές και πλήθος κόσμου.
Ένα μεγάλο πανηγύρι, μια μεγάλη γιορτή.
Ο Σύλλογος Απαλού επιμένοντας στην κρίση απάντησε με ιστορία, παράδοση και πολιτισμό.
Εντυπωσιακό το κάλεσμά τους, απευθυνόμενος στους συλλόγους, μέλη της Π.Ο.Θ.Σ. σε συλλόγους μη μέλη και γενικότερα σε όσους αγαπούν και ενδιαφέρονται για τη Θράκη μας με σκοπό να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του 8ου Πανθρακικού Ανταμώματος.
Μουσική, χορός και φορεσιά ήταν το τρίπτυχο που κυριάρχησε στο φετινό αντάμωμα.
Ο λαϊκός μας πολιτισμός δεν είναι μύθος, δεν αποτελεί παρελθόν, είναι λόγος και ερμηνεία, είναι τρόπος ζωής, είναι η ταυτότητά μας. Μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε.
Είναι το λάδι στο καντήλι του Σεφέρη για να μην σβήσει, να μην σβήσει ο Ελληνισμός. Το καντήλι που όταν καίει θυμάται, μα και όταν δεν θυμάται σβήνει τόνισε στο κάλεσμά του ο πρόεδρος της Π.Ο.Θ.Σ. Ελευθέριος Χατζόπουλος.
Σε αυτό το πολύ όμορφο ταξίδι της παράδοσης, προσκυνητές της, είμασταν και εμείς εκεί.
Πολιτιστικός Σύλλογος Ξυλοκερατιάς
Καταφέραμε και φέτος να συμμετέχουμε σε αυτό το μεγάλο πανηγύρι. Σε ένα πανηγύρι γεμάτο χρώματα, θρακιώτικες μελωδίες και λεβέντικους χορούς. Στην καρδιά της Θράκης. Στην πρωτεύουσα του Έβρου.
Παρών λοιπόν και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ξυλοκερατιάς, με χορευτές, συνοδούς και το Δ.Σ. Ήταν στ΄αλήθεια μια υπέροχη εμπειρία. ( Προσοτσάνη, Διδυμότειχο, Γιαννιτσά και φέτος Αλεξανδρούπολη).
Με τις μικρές μας δυνάμεις περιμένουμε ανυπόμονα κάθε χρόνο το κάλεσμα, γιατί σε τέτοιες κεντρικές εκδηλώσεις με αίγλη και κύρος θα πρέπει να δηλώνουν όλοι συμμετοχή.
Οι θρακιώτικες μελωδίες με τον γνωστό αοιδό της Θράκης, Βαγγέλη Δημούδη, οι χορευτές με ποικίλες φορεσιές, πολύχρωμες, εντυπωσιακές, μας παρέσυραν όλους. Μας μάγεψαν, συμπληρώνοντας και αυτή τη φορά όπως τότε στο Διδυμότειχο τον καμβά της παράδοσής μας,
Οι γκάιντες και αυτές παρών. Προπορεύονταν. Μικροί και μεγάλοι οργανοπαίχτες. Ακούραστα συνόδευαν τους χορευτές μέχρι αυτοί να φτάσουν στο γήπεδο για την κεντρική εκδήλωση.
Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του πατέρα (γκάϊτατζη) με τα δυο του παιδιά. Στ΄αλήθεια τράβηξαν τα βλέμματα όλων.
Από την αρχή σχηματίστηκε μια απέραντη πομπή από χορευτές. Η Αλεξανδρούπολη βούϊζε. Πλημμύρισε από χορευτές, συνοδούς, ντόπιους αλλά και τουρίστες.
Τα λάβαρα ανέμιζαν σε όλη τη διαδρομή. Μαζί με αυτά και το δικό μας.
Πολιτιστικός Σύλλογος Ξυλοκερατιάς. Και είμασταν περήφανοι γι αυτό.
Η τάξη, η πειθαρχία κυριαρχούσε παντού. Μπήκαμε στο στάδιο «Φώτης Κοσμάς» με τον αριθμό 81. Ακούγεται από τα μεγάφωνα του γηπέδου το καλωσόρισμα στο σύλλογό μας. Μεγάλη συγκίνηση, ανατριχίλα, δέος αλλά και περηφάνεια.
Καλωσορίζουμε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ξυλοκερατιάς Κιλκίς στο 8ο Πανθρακικό Αντάμωμα.
Ακολουθούν τα δρώμενα, «Φάρος – πηγή ιστορίας, αχτίδα πολιτισμού» και παρουσιάσεις βασισμένες στις παραδοσιακές φορεσιές της Θράκης. Σε λίγο αρχίζει το μεγάλο πατιρντί, το μεγάλο πανηγύρι.
Ζωντανεύουν όλοι, ξυπνούν, θεριεύουν.
Οι θεατές καθηλώνονται, μαγεύονται. Οι χορευτές ακούραστα, σε μια βραδιά καταπληκτική, δροσερή, (χωρίς κουνούπια), χορεύουν ασταμάτητα.
Ο χρόνος περνά γρήγορα και τα τραγούδια (πρόγραμμα των χορευτών) φτάνει στο τέλος του.
Ικανοποιημένοι όλοι, γοητευμένοι, αποχωρούν.
Πολλοί από τους θεατές και τους συλλόγους μένουν. Το γλέντι συνεχίζεται. Όχι όμως για πολύ. Γιατί δυστυχώς τα χαμόγελα των παρευρισκομένων μετατράπηκαν σε απογοήτευση όταν 71 συμπολίτες δεν έδειξαν την υπομονή που θα έπρεπε για να ολοκληρωθεί αυτή η μεγάλη γιορτή της Θράκης, που φιλοξένησε η πρωτεύουσα του Έβρου. Δεν άντεξαν από τις 12.20΄τα ακούσματα του τόπου τους ούτε λεπτό παραπάνω αφού ο ύπνος γι αυτούς είχε μεγαλύτερη αξία φαίνεται με αποτέλεσμα ξαφνικά όλα να τελειώσουν με την επέμβαση της Αστυνομίας.
Μπορεί να κατάφεραν να –διαλύσουν- να διακόψουν το πανηγύρι, δεν κατάφεραν όμως να μειώσουν την ίδια τη διοργάνωση, είπανε πολλοί.
Το ταξίδι για μας δεν τελείωσε. Συνεχίστηκε το ίδιο βράδυ στα στενά της πόλης. Ήταν γεμάτα κόσμο. Η βραδιά καταπληκτική. Κάποιοι όμως πριν ενοχλήθηκαν φαίνεται από το αντάμωμα…..
Την επόμενη μέρα, ο πρώτος μας σταθμός είναι το Πόρτο Λάγος. Προσκύνημα στο μετόχι του Αϊ Νικόλα και στην Παναγιά Παντάνασσα.
Το μεσημέρι μας περίμενε η Ξάνθη. Βόλτα στην παλιά Ξάνθη που υπόσχεται και προσφέρει απλόχερα πολλά στους επισκέπτες της.
Ιστορία-παράδοση-πολιτισμός μοιρασμένα στα δυο αλλά και δοσμένα με ένα τρόπο κοινό, πάντρεμα ταιριαστό. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι την γεύονται καθημερινά και την ομορφαίνουν. Είναι μια πόλη ξεχωριστή. Εδώ το παλιό με το νέο γίνονται ένα. Γι΄αυτό και όταν την αποχωρίζεσαι, τη νοσταλγείς και συχνά ανανεώνεις το ραντεβού σου με αυτήν.
Μεσημέρι σε ένα από τα γραφικά ταβερνάκια της πόλης συναντήσαμε το δήμαρχό της Δημαρχόπουλο Χαράλαμπο, συμμαθητή του προέδρου του συλλόγου μας Αθανασιάδη Χαράλαμπου και αδερφικό φίλο από τα παλιά. Γνωριστήκαμε και τσουγκρίσαμε ένα ποτηράκι.
Ήρεμος, μεθοδικός, οργανωτικός, δοτικός και ερωτευμένος με την πόλη του, αγαπητός σε όλους.
Ανταποδίδει την αγάπη και την καλοσύνη του κόσμου καθημερινά.
Στο βλέμμα του διακρίνει κανείς την επιθυμία του η πόλη του να μείνει έτσι σαγηνεύτρα, αγαπητή. Γι αυτό και δεν σταματά.
Εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Δαφνώνας, Σταυρούπολη, Παρανέστι.
Μια διαδρομή καταπληκτική. Σωστή ζωγραφιά. Έμπνευση για κάθε καλλιτέχνη.
Πρόκληση για τον πεζοπόρο και τον φυσιολάτρη.
Ξεναγός μας σε όλη τη διαδρομή ο Νίκος Πεχλιβανίδης, μέλος του Δ.Σ., λάτρης της φύσης, ταξιδευτής ερωτευμένος με τη φύση και το περιβάλλον.
Το απόγευμα μας περίμενε η Δράμα. Το μόνο «δράμα» στη Δράμα είναι ο χρόνος. Είναι πάντα σύντομος, βιαστικός, ποτέ δεν είναι αρκετός για να γνωρίσεις αυτόν τον αυθεντικό παράδεισο.
Καταφέραμε να μείνουμε για λίγο στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, αγαπημένο σημείο συνάντησης και ιδανικό μέρος για να αρχίσει κάποιος την περιπλάνησή σε αυτήν.
Είχε πια σουρουπώσει. Η Ξυλοκερατιά μας περίμενε. Πιστοί και εμείς στο ραντεβού μας, επιστρέψαμε σε αυτήν.
Όμως….. ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το επόμενο αντάμωμα, προσκυνητές της παράδοσης.
«Καληνύχτα» Αλεξανδρούπολη.
Καταφέραμε και φέτος να συμμετέχουμε σε αυτό το μεγάλο πανηγύρι. Σε ένα πανηγύρι γεμάτο χρώματα, θρακιώτικες μελωδίες και λεβέντικους χορούς. Στην καρδιά της Θράκης. Στην πρωτεύουσα του Έβρου.
Παρών λοιπόν και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ξυλοκερατιάς, με χορευτές, συνοδούς και το Δ.Σ. Ήταν στ΄αλήθεια μια υπέροχη εμπειρία. ( Προσοτσάνη, Διδυμότειχο, Γιαννιτσά και φέτος Αλεξανδρούπολη).
Με τις μικρές μας δυνάμεις περιμένουμε ανυπόμονα κάθε χρόνο το κάλεσμα, γιατί σε τέτοιες κεντρικές εκδηλώσεις με αίγλη και κύρος θα πρέπει να δηλώνουν όλοι συμμετοχή.
Οι θρακιώτικες μελωδίες με τον γνωστό αοιδό της Θράκης, Βαγγέλη Δημούδη, οι χορευτές με ποικίλες φορεσιές, πολύχρωμες, εντυπωσιακές, μας παρέσυραν όλους. Μας μάγεψαν, συμπληρώνοντας και αυτή τη φορά όπως τότε στο Διδυμότειχο τον καμβά της παράδοσής μας,
Οι γκάιντες και αυτές παρών. Προπορεύονταν. Μικροί και μεγάλοι οργανοπαίχτες. Ακούραστα συνόδευαν τους χορευτές μέχρι αυτοί να φτάσουν στο γήπεδο για την κεντρική εκδήλωση.
Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του πατέρα (γκάϊτατζη) με τα δυο του παιδιά. Στ΄αλήθεια τράβηξαν τα βλέμματα όλων.
Από την αρχή σχηματίστηκε μια απέραντη πομπή από χορευτές. Η Αλεξανδρούπολη βούϊζε. Πλημμύρισε από χορευτές, συνοδούς, ντόπιους αλλά και τουρίστες.
Τα λάβαρα ανέμιζαν σε όλη τη διαδρομή. Μαζί με αυτά και το δικό μας.
Πολιτιστικός Σύλλογος Ξυλοκερατιάς. Και είμασταν περήφανοι γι αυτό.
Η τάξη, η πειθαρχία κυριαρχούσε παντού. Μπήκαμε στο στάδιο «Φώτης Κοσμάς» με τον αριθμό 81. Ακούγεται από τα μεγάφωνα του γηπέδου το καλωσόρισμα στο σύλλογό μας. Μεγάλη συγκίνηση, ανατριχίλα, δέος αλλά και περηφάνεια.
Καλωσορίζουμε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ξυλοκερατιάς Κιλκίς στο 8ο Πανθρακικό Αντάμωμα.
Ακολουθούν τα δρώμενα, «Φάρος – πηγή ιστορίας, αχτίδα πολιτισμού» και παρουσιάσεις βασισμένες στις παραδοσιακές φορεσιές της Θράκης. Σε λίγο αρχίζει το μεγάλο πατιρντί, το μεγάλο πανηγύρι.
Ζωντανεύουν όλοι, ξυπνούν, θεριεύουν.
Οι θεατές καθηλώνονται, μαγεύονται. Οι χορευτές ακούραστα, σε μια βραδιά καταπληκτική, δροσερή, (χωρίς κουνούπια), χορεύουν ασταμάτητα.
Ο χρόνος περνά γρήγορα και τα τραγούδια (πρόγραμμα των χορευτών) φτάνει στο τέλος του.
Ικανοποιημένοι όλοι, γοητευμένοι, αποχωρούν.
Πολλοί από τους θεατές και τους συλλόγους μένουν. Το γλέντι συνεχίζεται. Όχι όμως για πολύ. Γιατί δυστυχώς τα χαμόγελα των παρευρισκομένων μετατράπηκαν σε απογοήτευση όταν 71 συμπολίτες δεν έδειξαν την υπομονή που θα έπρεπε για να ολοκληρωθεί αυτή η μεγάλη γιορτή της Θράκης, που φιλοξένησε η πρωτεύουσα του Έβρου. Δεν άντεξαν από τις 12.20΄τα ακούσματα του τόπου τους ούτε λεπτό παραπάνω αφού ο ύπνος γι αυτούς είχε μεγαλύτερη αξία φαίνεται με αποτέλεσμα ξαφνικά όλα να τελειώσουν με την επέμβαση της Αστυνομίας.
Μπορεί να κατάφεραν να –διαλύσουν- να διακόψουν το πανηγύρι, δεν κατάφεραν όμως να μειώσουν την ίδια τη διοργάνωση, είπανε πολλοί.
Το ταξίδι για μας δεν τελείωσε. Συνεχίστηκε το ίδιο βράδυ στα στενά της πόλης. Ήταν γεμάτα κόσμο. Η βραδιά καταπληκτική. Κάποιοι όμως πριν ενοχλήθηκαν φαίνεται από το αντάμωμα…..
Την επόμενη μέρα, ο πρώτος μας σταθμός είναι το Πόρτο Λάγος. Προσκύνημα στο μετόχι του Αϊ Νικόλα και στην Παναγιά Παντάνασσα.
Το μεσημέρι μας περίμενε η Ξάνθη. Βόλτα στην παλιά Ξάνθη που υπόσχεται και προσφέρει απλόχερα πολλά στους επισκέπτες της.
Ιστορία-παράδοση-πολιτισμός μοιρασμένα στα δυο αλλά και δοσμένα με ένα τρόπο κοινό, πάντρεμα ταιριαστό. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι την γεύονται καθημερινά και την ομορφαίνουν. Είναι μια πόλη ξεχωριστή. Εδώ το παλιό με το νέο γίνονται ένα. Γι΄αυτό και όταν την αποχωρίζεσαι, τη νοσταλγείς και συχνά ανανεώνεις το ραντεβού σου με αυτήν.
Μεσημέρι σε ένα από τα γραφικά ταβερνάκια της πόλης συναντήσαμε το δήμαρχό της Δημαρχόπουλο Χαράλαμπο, συμμαθητή του προέδρου του συλλόγου μας Αθανασιάδη Χαράλαμπου και αδερφικό φίλο από τα παλιά. Γνωριστήκαμε και τσουγκρίσαμε ένα ποτηράκι.
Ήρεμος, μεθοδικός, οργανωτικός, δοτικός και ερωτευμένος με την πόλη του, αγαπητός σε όλους.
Ανταποδίδει την αγάπη και την καλοσύνη του κόσμου καθημερινά.
Στο βλέμμα του διακρίνει κανείς την επιθυμία του η πόλη του να μείνει έτσι σαγηνεύτρα, αγαπητή. Γι αυτό και δεν σταματά.
Εμείς συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Δαφνώνας, Σταυρούπολη, Παρανέστι.
Μια διαδρομή καταπληκτική. Σωστή ζωγραφιά. Έμπνευση για κάθε καλλιτέχνη.
Πρόκληση για τον πεζοπόρο και τον φυσιολάτρη.
Ξεναγός μας σε όλη τη διαδρομή ο Νίκος Πεχλιβανίδης, μέλος του Δ.Σ., λάτρης της φύσης, ταξιδευτής ερωτευμένος με τη φύση και το περιβάλλον.
Το απόγευμα μας περίμενε η Δράμα. Το μόνο «δράμα» στη Δράμα είναι ο χρόνος. Είναι πάντα σύντομος, βιαστικός, ποτέ δεν είναι αρκετός για να γνωρίσεις αυτόν τον αυθεντικό παράδεισο.
Καταφέραμε να μείνουμε για λίγο στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, αγαπημένο σημείο συνάντησης και ιδανικό μέρος για να αρχίσει κάποιος την περιπλάνησή σε αυτήν.
Είχε πια σουρουπώσει. Η Ξυλοκερατιά μας περίμενε. Πιστοί και εμείς στο ραντεβού μας, επιστρέψαμε σε αυτήν.
Όμως….. ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το επόμενο αντάμωμα, προσκυνητές της παράδοσης.
«Καληνύχτα» Αλεξανδρούπολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.