Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

''Μια μαμά κι έναν καιρό...'' - Το παιδί των λουλουδιών

Της Ευγενίας Τσομπανοπούλου
- Πότε θα κουρευτείς αγόρι μου;
- Ποτέ!
- Και τα κομμωτήρια τι θα κάνουν παιδί μου; Θα κλείσουν;
- Και τι με νοιάζει εμένα. Πάνε κουρέψου εσύ!

- Δε βλέπεις να διαβάσεις. Θα στραβωθείς στο τέλος.

- Δεν παθαίνω τίποτα. Θέλω να τα μακρύνω. Η κομμώτρια πάντα μου τα κόβει πολύ.

- Ωραία! Τότε… να τα μαζέψουμε με ένα λαστιχάκι… η ακόμα καλύτερα να σου αγοράσω μια στέκα.

- Τι λες ρε μάνα… το χεις χάσει;

- Να σου πάρω λίγο τη φράντζα; Ξέρεις τι χέρι έχω; Όταν ήμουν μικρή, κούκλα για κούκλα δεν είχα αφήσει. Μέχρι και ο παππούς σου καθόταν να τον κουρέψω με απόλυτη επιτυχία. Κιχ δεν έβγαζε.

- Αλήθεια μαμά; Ε τότε …. εντάξει αν είναι να σταματήσεις να μουρμουράς μόνο λίγο τα πάνω. Τα πίσω δε θα τα ακουμπήσεις. Σύμφωνοι;

Με ύφος διάσημης ακριβοπληρωμένης κομμώτριας, πιάνω ψαλίδι! Και με γρήγορες και αποφασιστικές ψαλιδιές κουρεύω το παιδί και το μεταμορφώνω σε κάτι μεταξύ playmobil και Κλαύδιου. Χαίρε Καίσαρ! Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! Το γνωστό κούρεμα τάπερ. 


Το βλέπω και φαρμακώνομαι! Αυτός ο καημένος να με κοιτάζει μέσα στα μάτια με προσμονή και αγωνία και γω να σκέφτομαι ότι τέτοιο ‘’πετυχημένο’’ γαλλικό καρέ δεν έχω ξαναματαδεί. Κάπως πρέπει να σώσω την κατάσταση. Παίρνω το ζελέ και βάζω μια σεβαστή ποσότητα στα χέρια μου( μόνο κάτω που δεν έτρεχε) και πάω τη φράντζα στα πλάγια. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά! Ναι… καλά θα ήταν!

Έλα ρε μαμά … σα φλωράκι με έκανες. Παίρνει την χτένα και τα ξαναφέρνει μπροστά! Βλέπει στον καθρέπτη ότι η φράντζα είναι τρεις πόντους πάνω από το φρύδι (το λιγότερο) και πατάει κάτι τσιρίδες… άλλο πράγμα!

Εγώ έτσι στο σχολείο δεν πάω…να το ξέρεις. Όταν μακρύνουν τα ξαναλέμε!

Τι τα ήθελα τα κουρέματα η άσχετη που ούτε κατά που πέφτει ο Αμάραντος δε ξέρω. Δεν τον άφηνα όπως ήταν. Άλλωστε τα λουλουδάτα πουκάμισα και τα φουλάρια είναι πάλι στην μόδα!

1 σχόλιο:

Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.

Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.

Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.