Είκοσι χρόνια τον χώριζαν απο τότε που του 'δωσε ζωή, μέχρι που πήρε τη δική της... Σκότωσε (κατ'εντολήν) την σαραντάχρονη μάνα του στην πόλη Ράκα της Συρίας, επειδή του ζητούσε να εγκαταλείψει το ISIS...
Είναι θλιβερό..
Πόσο μίσος χωράει στις καρδιές αυτών των ανθρώπων;
Πόσο πιστεύουν στο θεό του κακού;
Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά;
Νομίζω πως θα γεννηθούν καινούργιες επιστήμες, γιατί οι ήδη υπάρχουσες αδυνατούν πλέον να αναλύσουν τις ψυχές αυτού του είδους των ανθρώπων..
Δεν είναι άνθρωποι αυτοί..
Καμία αδικία, καμία ανισότητα δεν τους δίνει το δικαίωμα να σκοτώνουν..
Έχουν τινάξει από πάνω τους κάθε ανθρώπινη αξία.
Μυαλά άδεια από λογική.. Σώματα άδεια από συναισθήματα.. Πιόνια του μίσους και του παράλογου, που μονάχα η βία και ο φανατισμός τους συνεπαίρνει..
Δεν είναι άνθρωποι ούτε εκείνοι, που έκαναν τον πόλεμο επιστήμη, κατασκευάζοντας μέσα σε κάτι ωραία χτίρια υδρογονοβόμβες, πυραύλους και άλλα οπλικά συστήματα, εξελίσσοντάς τα κάθε φορά, για να καταστρέφουν ζωές πιο αποτελεσματικά..
Ούτε αυτοί που σκαρώνουν εχθρούς για να εμπορεύονται αυτά τα όπλα και για να πλουτίζουν οι κατέχοντες υπουργικούς και ..άλλους θώκους, στο όνομα της ασφάλειας της χώρας τους και της ειρήνης.. Καλό κι αυτό..Να διασφαλίζεις την ειρήνη, πουλώντας κι αγοράζοντας όπλα …
Δεν είναι άνθρωποι αυτοί, που ανάβουν φωτιές πολέμου, γκρεμίζοντας ανθρώπους, σπίτια και ζωές, για να τα ξαναχτίσουν κατόπιν οι ίδιοι, με τις πολυεθνικές τους..
Οι τζιχαντιστές μας δείχνουν μια ακραία μορφή βίας με τις απάνθρωπες συμπεριφορές τους..
Είναι τραγικό αυτό που συνέβη..
Το πιο τραγικό όμως είναι πως κάθε φορά που κάποιος οπλίζει το χέρι του, σκοτώνει πρώτα δύο μάνες.. Τη μάνα του θύματος και τη δική του..
Τον ίδιο πόνο μπήγει στις καρδιές τους.. Η μία πονάει για το παιδί της το νεκρό κι η άλλη για το ζωντανό νεκρό, που δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει στον κόσμο αυτόν, παρά μονάχα.. θάνατο...
Αυτό, θα συνεχίσει να την πονάει ..
Για τη δική της τη ζωή θα τον συγχωρήσει..
..γιατί, αυτό είναι το μεγαλείο της μάνας..
Το παρακάτω ποίημα τα λέει όλα:
Είπε στον ερωμένο της ή μάγισσα:
“Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου,
πήγαινε φέρε την καρδιά τής μάνας σου
και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου”.
Κι ο γιος από τον έρωτα παράφορος,
απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος,
το πρόσταγμα τής λατρευτής του παίρνοντας,
στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.
Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι
αλύπητα στα σπλάγχνα πού τον είχαν αναθρέψει
και ξεριζώνει την καρδιά τής μάνας του
και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.
Μα απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.
Και ή καρδιά τής μάνας ξεσχισμένη
στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.
Και μέσα εκεί,στη λάσπη κυλισμένη,
στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:
- Μη χτύπησες παιδί μου πουθενά;
Ζαν Ρισπέν
Είναι θλιβερό..
Πόσο μίσος χωράει στις καρδιές αυτών των ανθρώπων;
Πόσο πιστεύουν στο θεό του κακού;
Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά;
Νομίζω πως θα γεννηθούν καινούργιες επιστήμες, γιατί οι ήδη υπάρχουσες αδυνατούν πλέον να αναλύσουν τις ψυχές αυτού του είδους των ανθρώπων..
Δεν είναι άνθρωποι αυτοί..
Καμία αδικία, καμία ανισότητα δεν τους δίνει το δικαίωμα να σκοτώνουν..
Έχουν τινάξει από πάνω τους κάθε ανθρώπινη αξία.
Μυαλά άδεια από λογική.. Σώματα άδεια από συναισθήματα.. Πιόνια του μίσους και του παράλογου, που μονάχα η βία και ο φανατισμός τους συνεπαίρνει..
Δεν είναι άνθρωποι ούτε εκείνοι, που έκαναν τον πόλεμο επιστήμη, κατασκευάζοντας μέσα σε κάτι ωραία χτίρια υδρογονοβόμβες, πυραύλους και άλλα οπλικά συστήματα, εξελίσσοντάς τα κάθε φορά, για να καταστρέφουν ζωές πιο αποτελεσματικά..
Ούτε αυτοί που σκαρώνουν εχθρούς για να εμπορεύονται αυτά τα όπλα και για να πλουτίζουν οι κατέχοντες υπουργικούς και ..άλλους θώκους, στο όνομα της ασφάλειας της χώρας τους και της ειρήνης.. Καλό κι αυτό..Να διασφαλίζεις την ειρήνη, πουλώντας κι αγοράζοντας όπλα …
Δεν είναι άνθρωποι αυτοί, που ανάβουν φωτιές πολέμου, γκρεμίζοντας ανθρώπους, σπίτια και ζωές, για να τα ξαναχτίσουν κατόπιν οι ίδιοι, με τις πολυεθνικές τους..
Οι τζιχαντιστές μας δείχνουν μια ακραία μορφή βίας με τις απάνθρωπες συμπεριφορές τους..
Είναι τραγικό αυτό που συνέβη..
Το πιο τραγικό όμως είναι πως κάθε φορά που κάποιος οπλίζει το χέρι του, σκοτώνει πρώτα δύο μάνες.. Τη μάνα του θύματος και τη δική του..
Τον ίδιο πόνο μπήγει στις καρδιές τους.. Η μία πονάει για το παιδί της το νεκρό κι η άλλη για το ζωντανό νεκρό, που δεν έχει τίποτε άλλο να δώσει στον κόσμο αυτόν, παρά μονάχα.. θάνατο...
Αυτό, θα συνεχίσει να την πονάει ..
Για τη δική της τη ζωή θα τον συγχωρήσει..
..γιατί, αυτό είναι το μεγαλείο της μάνας..
Το παρακάτω ποίημα τα λέει όλα:
Είπε στον ερωμένο της ή μάγισσα:
“Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου,
πήγαινε φέρε την καρδιά τής μάνας σου
και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου”.
Κι ο γιος από τον έρωτα παράφορος,
απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος,
το πρόσταγμα τής λατρευτής του παίρνοντας,
στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.
Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι
αλύπητα στα σπλάγχνα πού τον είχαν αναθρέψει
και ξεριζώνει την καρδιά τής μάνας του
και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.
Μα απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.
Και ή καρδιά τής μάνας ξεσχισμένη
στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.
Και μέσα εκεί,στη λάσπη κυλισμένη,
στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:
- Μη χτύπησες παιδί μου πουθενά;
Ζαν Ρισπέν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.