Είναι κάτι μέρες που πραγματικά όλο το σύμπαν συνωμοτεί να σου πάνε όλα στραβά και ανάποδα! Μια τέτοια μέρα ήταν και η σημερινή. Το έχετε προσέξει ότι μερικές φορές αποκοιμιούνται και τα ξυπνητήρια; Το πιστεύω ακράδαντα. Αλλιώς πως εξηγείται κάποιες φορές να μη χτυπάνε; Ανοίγω τα μάτια μου καθαρά από τύχη στις οχτώ παρά.
Διακόσια είκοσι βολτ νιώθω στο κορμί να με χτυπούν. Φωνάζω σαν τον κράχτη στη λαχαναγορά και ξυπνάει όλο το Κιλκίς μαζί με τα περίχωρα. Φοράω ρούχα και ετοιμάζομαι σε χρόνο που θα ζήλευε ο κάθε πυροσβέστης. Βρίσκομαι σε στιγμιαίο δίλημμα. Να ετοιμάσω πρωινό στα παιδιά; ή να τα δώσω κάτι στο χέρι να το φάνε τρέχοντας στο σχολείο όπως πίνουνε νερό οι μαραθωνοδρόμοι; Υπερισχύει η ελληνίδα μάνα.
Την ώρα που κρατάω τις κούπες με τα γάλατα μου ρχεται μπόνους φτέρνισμα και αρχίζουν τα χέρια μου να χορεύουν βάρκα γιαλό, έχω βάρκα για σεργιάνι που για ψάρεμα δεν κάνει. Μισό λίτρο γάλα καταλήγει στα πλακάκια. Μετά σου λένε να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο! Το σκουπίζω όπως ,όπως. Τα αγόρια ψάχνουν τα ρούχα τους. Μια φορά θα συμβεί να μην τους τα ετοιμάσεις από βραδύς, το πρωί θα γίνει η στραβή…Νόμος! Και πάντα… μα πάντα εκείνη τη στιγμή που θα καίγεσαι, θα ζητήσουν ή κάτι ασιδέρωτο ή κάτι άπλυτο….Νόμος!
Αφού το χεις πάρει απόφαση ότι χάθηκε η πρώτη ώρα του σχολείου προσπαθείς να γλιτώσεις τη δεύτερη. Αρχίζω τα καλοπιάσματα. Άντε χρυσά μου, καλά μου παιδάκια. Να φύγουμε επιτέλους!
Αφού το χεις πάρει απόφαση ότι χάθηκε η πρώτη ώρα του σχολείου προσπαθείς να γλιτώσεις τη δεύτερη. Αρχίζω τα καλοπιάσματα. Άντε χρυσά μου, καλά μου παιδάκια. Να φύγουμε επιτέλους!
Τ’ ακούς και από πάνω. Μαμά εσύ φταις που αργήσαμε. Δε μας ξύπνησες στην ώρα μας. Άντε να τους εξηγήσεις ότι πήρε ρεπό το ξυπνητήρι ! Δέκα λεπτά να βάλουν παπούτσια και άλλα δέκα να κουμπώσουν μπουφάν και να πάρουν τσάντα. Και όταν με τα πολλά είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη αναχώρηση λέω, δεν παίρνω και τα σκουπίδια μιας και κατεβαίνω…αργήσαμε που αργήσαμε. Δυο λεπτά είναι να τα πετάξω.
Κρατάω με το ένα χέρι τη σακούλα τη γίγας και με το άλλο τα κλειδιά του σπιτιού για να είμαι σε ετοιμότητα. Πάω κάδο και πάνω στο βιαστικό της στιγμής … τι κάνω; Πετάω τα κλειδιά στον κάδο και μένω με τα σκουπίδια στο χέρι! Ε ναι λοιπόν! Αυτό ήταν το κερασάκι του φανταστικού αυτού πρωινού μου. Με ένα σκουπόξυλο από την καθαριότητα της οικοδομής προσπαθώ να τα ψαρέψω από τα σκουπίδια. Φτωχή η ψαριά.
Τα πάντα έβγαλε εκτός από το επιθυμητό. Πάω γρήγορα το παιδί στο σχολείο και με το αυτί του σούπερμαν προσπαθώ να ακούσω αν έρχεται η σκουπιδιάρα. Ευτυχώς όχι! Μου πετάει μια γειτόνισσα από το μπαλκόνι γάντια για να τα πιάσω. Αφού έχω μπει η μισή μέσα στον κάδο τα ανακαλύπτω και χαίρομαι απίστευτα. Ούτε ο Ανδρόνικος όταν ανακάλυψε τους Μακεδονικούς τάφους δε χάρηκε τόσο! Μπαίνω στο σπίτι και μου έρχεται μια απωθητική μυρωδιά. Αααα…το γάλα που χύθηκε σκέφτομαι.
Δεν ήταν το γάλα….ήμουν εγώ!
Και αν το χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες, έχεις πολλά τέτοια πρωινά. Και απογεύματα…και βράδια. Είπαμε… Από το σύμπαν φυγείν αδύνατον!
Δεν ήταν το γάλα….ήμουν εγώ!
Και αν το χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες, έχεις πολλά τέτοια πρωινά. Και απογεύματα…και βράδια. Είπαμε… Από το σύμπαν φυγείν αδύνατον!
Δεν αποκοιμιούνται τα ξυπνητήρια απλα συνωμοτούν μαζί με ...το συμπαν,τα κατάφερες πάλι να μας διασκεδάσεις με τον πόνο μας
ΑπάντησηΔιαγραφή