«Φυλάξου από τα φαντάσματα που άφησες να σου ξεφύγουν…»

Παπαδόπουλος Αριστείδης (Άρης)

Εκπαιδευτικός, μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς

Διανύουμε ήδη την τελευταία εβδομάδα των εκλογών αλλά ακόμη και σήμερα προβληματίζουν τους ψηφοφόρους ερωτηματικά και αμφιβολίες, διλήμματα και αβεβαιότητες. Η κοινωνία είναι ακόμη μουδιασμένη από τις πολιτικές εξελίξεις και ο πολιτικός χρόνος των τελευταίων επτά μηνών ήταν εξαιρετικά πυκνός. Διαπραγματεύσεις, δημοψηφίσματα, συμφωνίες (μνημόνια) έφεραν από τη μια μεριά προσδοκίες, ελπίδες και απογοητεύσεις στις λαϊκές μάζες και από την άλλη πλευρά διασπάσεις, αλλαγές και ανακατατάξεις στις ηγεσίες και στο εσωτερικό των κομμάτων. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι κάθε διαπίστωση και κάθε αποτέλεσμα έχει τις αιτίες του. Δεν είναι λίγες οι φορές που μένουμε στο αποτέλεσμα και δεν εμβαθύνουμε στις αιτίες που το προκάλεσαν.

Η ελληνική κοινωνία έχει βυθιστεί μια πενταετία τώρα σε μια βαθιά κρίση που δεν είναι άλλο από το αποτέλεσμα μιας απίστευτα κακής και στρεβλής πολιτικής. Στα προηγούμενα σαράντα χρόνια στην Ελλάδα το παράλογο ήταν το λογικό. Απίστευτες ιστορίες διαφθοράς, παράνομων συναλλαγών, διαπλοκής και καταχρήσεων σε όλα τα επίπεδα της κρατικής μηχανής αλλά και της κρατικοδίαιτης πολλές φορές επιχειρηματικής ζωής . 

Είχε πλέον διαμορφωθεί η κουλτούρα και το πρότυπο του νεοέλληνα. Όποιος δεν το ακολουθούσε μέσα από τις γνωριμίες και τις σχέσεις του με τα κέντρα εξουσίας ήταν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής. Όλο αυτό το παιχνίδι το κρατούσαν χρόνια τώρα οι πολιτικοί πρώτης γραμμής σε συνεργασία και πιο σωστά σε υπηρεσία κρατικοδίαιτων ελίτ διαπλεκόμενων Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών. Δε λειτούργησε κάποιο οικονομικό μοντέλο που να έχει τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης αστικής ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Αυτό που ονομάζουμε νεοφιλελεύθερο μοντέλο στην Ελλάδα μεταφράστηκε σε «κατσαπλιακισμό» και σε πλιάτσικο. 

Ήταν επόμενο και θα ήταν ανοησία να πιστεύει κάποιος πως αυτό δε θα είχε το τίμημα του. Η εποχή των ψευδαισθήσεων και των μικρών «Ωνάσηδων» τελείωσε. Τώρα που εξαφανίζονται οι παραισθήσεις μαζί με τα δισεκατομμύρια (250 δις) στις ξένες τράπεζες εμφανίζονται τα απομεινάρια και τα αποτελέσματα των επιλογών τους. Όσοι είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας έχουν τεράστιες ευθύνες γιατί μέσα από τη ματαιοδοξία και τη μικρότητα τους βύθισαν μια χώρα και έναν λαό στο σκοτάδι και στην απόγνωση. 

Θα ήταν άδικο και ισοπεδωτικό να μην αναφερθώ σ΄αυτούς που διαχώριζαν τη θέση τους και βλέποντας τα αδιέξοδα απομακρύνονταν από τα παρακμιακά φαινόμενα.

Αυτά όμως όπως ανέφερα και παραπάνω αποτελούν διαπιστώσεις μέσα από μια μικρή ανάλυση κάποιων παραμέτρων της προηγούμενης περιόδου. Η σημερινή μας απόφαση θα είναι η αιτία για το αποτέλεσμα της αυριανής μας κοινωνίας. Για αυτό θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμη η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση. Η λογική λέει πως δεν μπορώ να εμπιστευθώ κάποιον που μ΄έχει προδώσει κατ΄επανάληψη. Σκέφτομαι, κάνω την κριτική και την αυτοκριτική μου και αποφασίζω. 

Μπορεί να έχω κάποιες αμφιβολίες για την απόφαση μου αλλά τολμώ. Η αποχή από την κάλπη μεγιστοποιεί την απογοήτευση, την απέχθεια και την αηδία μου αλλά δεν αφήνει καμία απολύτως πιθανότητα για τη λύση των προβλημάτων μου. Η λογική του λιγότερου κακού είναι για κάποιους μια διέξοδος. Η πίστη, η συμμετοχή και η ενεργοποίηση μου σ΄αυτό που θα υποστηρίξω είναι η καλύτερη συνταγή.

Τα δυο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που είχαν την ευθύνη της χώρας όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενέπνευσε και έδωσε ελπίδα στις μη προνομιούχες λαϊκές μάζες αλλά η απότομη ενηλικίωση του τον οδήγησε σε λάθη. Οι προθέσεις και η προσπάθεια του Τσίπρα και της ηγετικής του ομάδας δεν αμφισβητείται. Το αποτέλεσμα όμως σε κάποιους τομείς δεν ήταν το αναμενόμενο. Μαξιμαλιστικοί στόχοι και μεγάλες προσδοκίες καλλιεργήθηκαν μέσα σε μια ατμόσφαιρα επαναστατική. 

Ο λαός καταλάβαινε και ήλπιζε στα λιγότερα. «Ακόμη και τον ΕΝΦΙΑ να καταργήσει θα είμαστε ικανοποιημένοι έλεγαν οι περισσότεροι». Ανάμεσα σε συμπληγάδες, από τη μια πλευρά σκληροί κομματικοί πυρήνες τάσεων και προσώπων, από την άλλη πλευρά το δεινό και κυνικό εκβιαστικό πλαίσιο δανειστών δημιούργησε τα σημερινά δεδομένα. Τα όποια λάθη τα παραδέχθηκαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός. 

Όμως, βασική αρχή της διαπραγματευτικής του πολιτικής ήταν η παραμονή της χώρας στο Ευρώ. Επίσης οι ρυθμίσεις που έγιναν για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, το μεταναστευτικό, οι εκατό δόσεις και η αποκατάσταση απολυμένων είναι δείγματα μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας που έχει κέντρο τον άνθρωπο. Το νέο μνημόνιο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Παρεμβάσεις και βελτιώσεις στα θέματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των κόκκινων δανείων, του Ταμείου Αξιοποίησης και κυρίως στη ρύθμιση του χρέους θα είναι ορισμένα από τα μεγάλα ρίσκα της νέας πολιτικής εφαρμογής. 

Και βεβαίως η διαχείριση των αναπτυξιακών πακέτων που προβλέπονται. Σ΄ αυτό το πεδίο διαχείρισης πολιτικής μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δοκιμαστεί και μάλιστα αυτοδύναμα χωρίς τις εξαρτήσεις και τις αγκυλώσεις του παλαιού πολιτικού προσωπικού που έχει αποτύχει κατ΄ επανάληψη και σε κάθε συνθήκη.

Τελειώνοντας θα έλεγα σε καθένα που συμμετέχει σ΄ αυτή τη δύσκολη προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας: «Φυλάξου από τα φαντάσματα που άφησες να σου ξεφύγουν…»