Η «Φιλομένα» του Στίβεν Φρίαρς , η ταινία που μπορείτε να απολαύσετε στις 16, 17 και 18 Ιουλίου είναι μια τραγικωμωδία, βασισμένη στο βιβλίο του Μάρτιν Σίξσμιθ, «The Lost Child of Philomena LeeL A Mother, Her Son and a 50 Year Search», το οποίο με τη σειρά του στηρίζεται στην πραγματική ιστορία μιας γυναίκας από την Ιρλανδία που αναζητά το νόθο γιο της, τον οποίο είχε δώσει για υιοθεσία σε μια οικογένεια στην Αμερική. Το βιβλίο καταπιάνεται με τα αγαπημένα θέματα του Στίβεν Φρίαρς, την αθωότητα και τη διαφθορά, την οικογένεια και τη μοναξιά, την αλήθεια και το ψέμα.
Η ιστορία του βιβλίου περιγράφεται ως εξής: Στην Ιρλανδία του 1952, έφηβη ακόμα, η Φιλομένα Λι έμεινε έγκυος. Η οικογένειά της την έστειλε στο Μοναστήρι του Ρόσκρι, στο Λίμερικ, για να την προσέχουν ως «έκπτωτη γυναίκα», ενώ στα τρία του χρόνια, ο γιος της «πουλήθηκε» σε μια παρένθετη οικογένεια στην Αμερική. Εξαναγκασμένη να υπογράψει ότι «ποτέ δε θ’ αναζητήσει να μάθει» τι έκανε η εκκλησία με το παιδί της, δεν το ξαναείδε ποτέ. Πέρασε τα επόμενα πενήντα χρόνια ψάχνοντας το γιο της, χωρίς να ξέρει ότι κι εκείνος πέρασε τη ζωή του προσπαθώντας να τη βρει.
Ο γιος της Φιλομένα, έχοντας πια το όνομα Μάικλ Χες, μεγάλωσε κι έγινε πρώτα κορυφαίος δικηγόρος κι έπειτα Ρεπουμπλικάνος πολιτικός στην πρώτη κυβέρνηση Μπους. Ηταν όμως ομοφυλόφιλος και η Γουόσινγκτον του 1980 δεν προσφερόταν για το outing του. Δε χρειάστηκε απλώς να κρύψει τη σεξουαλική του κατεύθυνση, αλλά, τελικά, και το γεγονός ότι προσβλήθηκε από τον ιό του Aids. Χωρίς να του απομένει πολύς χρόνος ζωής, επέστρεψε στην Ιρλανδία και στο μοναστήρι όπου γεννήθηκε και παρακάλεσε τις μοναχές να του αποκαλύψουν ποια ήταν η μητέρα του, για να μπορέσει να τη δει πριν πεθάνει. Εκείνες αρνήθηκαν.
Το Χαμένο Παιδί της Φιλομένα Λι είναι η ιστορία μιας μητέρας κι ενός γιου, οι ζωές των οποίων καταστράφηκαν από την έκρηξη υποκρισίας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και τα μυστικά που αναγκάστηκαν να κρατήσουν κρυφά.
Η ταινία παρακολουθεί την περιπέτεια και τις αναπάντεχες στιγμές που της επιφυλάσσει η αναζήτηση του χαμένου της παιδιού, ύστερα από πενήντα ολόκληρα χρόνια. Στην έρευνά της έχει στο πλευρό της έναν δημοσιογράφο, τον οποίο υποδύεται ο Στιβ Κούγκαν, ο οποίος συνυπογράφει παράλληλα το σενάριο μαζί με τον Τζεφ Πόουπ.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν μπορώ να με φανταστώ στη θέση αυτής της γυναίκας. Κυρίως το ότι ετοιμάζεται να συγχωρέσει αυτούς που της προκάλεσαν όλο το κακό. Δεν έχω μέσα μου τόσο απόθεμα καλοσύνης, όπως αυτή» ομολόγησε η Τζούντι Ντεντς.
Η ταινία δίνει την ευκαιρία στην Τζούντι Ντεντς να «ζωγραφίσει» υποκριτικά για άλλη μια φορά, στο ρόλο της μητέρας που ψάχνει, μετά από μια αμφιλεγόμενη υιοθεσία, το γιο της.
Η ταινία παρακολουθεί την περιπέτεια και τις αναπάντεχες στιγμές που της επιφυλάσσει η αναζήτηση του χαμένου της παιδιού, ύστερα από πενήντα ολόκληρα χρόνια. Στην έρευνά της έχει στο πλευρό της έναν δημοσιογράφο, τον οποίο υποδύεται ο Στιβ Κούγκαν, ο οποίος συνυπογράφει παράλληλα το σενάριο μαζί με τον Τζεφ Πόουπ.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν μπορώ να με φανταστώ στη θέση αυτής της γυναίκας. Κυρίως το ότι ετοιμάζεται να συγχωρέσει αυτούς που της προκάλεσαν όλο το κακό. Δεν έχω μέσα μου τόσο απόθεμα καλοσύνης, όπως αυτή» ομολόγησε η Τζούντι Ντεντς.
Η ταινία δίνει την ευκαιρία στην Τζούντι Ντεντς να «ζωγραφίσει» υποκριτικά για άλλη μια φορά, στο ρόλο της μητέρας που ψάχνει, μετά από μια αμφιλεγόμενη υιοθεσία, το γιο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.