Οικονομολόγος – Ειδική Παιδαγωγός
Πολύ συχνά ακούγεται πόσο απαίσιοι είναι οι Γερμανοί πόσο κακοί είναι συνολικά οι Ευρωπαίοι. Μας απειλούν μας εκβιάζουν μας πατάνε στο λαιμό. Εμείς οι καημένοι Έλληνες είμαστε τόσο καλοί και όλοι οι άλλοι εχθροί μας. Εν μέρει αυτό ισχύει, αλλά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ποιος μας έφτασε σε αυτή την εξαθλίωση; Ποιος ευθύνεται για τα τεράστια δάνεια που έλαβε αυτή η χώρα; Ποιος διαπραγματεύτηκε τα επιτόκια που μάτωσαν τον τόπο; Ποιος γέμισε το δημόσιο μέσα σε μια νύχτα με χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούσε να πληρώσει για να λάβει ψήφους; Ποιοι λάμβαναν επιδοτήσεις για να φτιάξουν δημόσια έργα και έφτιαχναν ιδιωτικές βίλες; Ποιοι έδιναν φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές και μεγαλοβιομήχανους; Ποιοι απόκρυπταν στοιχεία διαφθοράς που παρόλο έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας ξεχνιόταν στο συρτάρι των δικαστηρίων; Ποιος μας έβαλε στο ΔΝΤ, ότι χειρότερο για τα κράτη παγκοσμίως;
Κατηγορούμε και βρίζουμε τη Μέρκελ, τον Ολάντ τον Σόιμπλε και όλους τους άλλους, τους οποίους εμείς επιτρέψαμε να έχουν λόγο και άποψη. Ως καλοί τοκογλύφοι, μας προειδοποίησαν. Θέλετε να κάνετε έξαλλη ζωή; Σας το επιτρέπουμε, να ξέρετε όμως είναι δανεικά με τόκο, δεν σας χαρίζουμε τίποτα, θα έρθει η ώρα που θα σας τα πάρουμε με χρήμα ή με περιουσία. Όπως κάνουν οι τράπεζες. Γιατί λοιπόν τώρα ωρυόμαστε; Ήρθε η ώρα να εισπράξουν αυτά που τόσα χρόνια φαγώθηκαν αριστερά και δεξιά, με τόκους που οι πολιτικοί μας συμφώνησαν κι εμείς τους κατηγορούμε;
Δεν μας φταίνε μόνο αυτοί. Φταίνε και οι Έλληνες πολιτικοί-προδότες τόσων χρόνων. Φταίνε αυτοί που χωρίς να νοιαστούν πούλησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες για δικό τους όφελος. Φταίνε όλοι όσοι βρισκόταν στην βουλή όλα αυτά τα χρόνια.
Το δημοψήφισμα δεν θα έπρεπε να αναφέρει ναι ή όχι στο νέο μνημόνιο ή στην Ευρώπη, όπως θέλει ο καθένας ας το ερμηνεύσει, αλλά ναι ή όχι στη δήμευση των περιουσιών των επαίσχυντων πολιτικών. Πρωθυπουργών, υπουργών οικονομίας, ΠεΧωΔΕ και όλων όσων πέρασαν λεφτά από τα χέρια τους τόσα χρόνια. Ας τους προσφέρουν στα χέρια του κόσμου να δούμε ποια θα είναι η τύχη τους.
Διαλύσανε τη χώρα και έχουν το θράσος να εξακολουθούν να βγαίνουν στα κανάλια και να μιλάνε. Είχε το θράσος και ο Γιωργάκης και ο Σημίτης να έχουν άποψη και να κοκορεύονται πως έσωσαν τη χώρα. Μιλάει και ο Σαμαράς για την απίστευτη ανάπτυξη που είχε φέρει στη χώρα κατά τη διακυβέρνησή του, ενώ αύξανε σταθερά τον αποπληθωρισμό.
Σε τέτοιες ώρες δύσκολες ταξίδεψαν στις Βρυξέλες να συζητήσουν τρώγοντας αστακό και πίνοντας σαμπάνια. Πόσο ακόμη θα μας εμπαίζουν και θα γελούν εις βάρος μας; Έρχονται όλοι ως σωτήρες και την πληρώνει ο Έλληνας. Όλων των υπουργών οι οικογένειες διαθέτουν εκατομμύρια ευρώ. Από πού; πως; Το έσχες των πολιτικών τα λέει όλα, το μόνο που δεν αποκαλύπτει είναι το πόθεν, δηλαδή πως ενώ όταν πρωτομπαίνουν στη βουλή διαθέτουν ένα σπίτι, σε λίγα χρόνια όλο τους το σόι έχει από μια πολυκατοικία τουλάχιστον; Ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν; Μόνο με ορισμένες από τις οικογένειες αν γίνει δήμευση περιουσίας έχουμε ξεχρεώσει και ας αφήσουν κατά μέρος τα επικοινωνιακά παιχνίδια.
Θα μας τρελάνουν όλοι, νομίζουν πως μιλούν σε ηλίθιους. Δεν μπορούν να χωνέψουν , πως ο Έλληνας πια έχει μορφωθεί. Δεν είμαστε πρόβατα. Ιδιαίτερα η νέα γενιά έχει απίστευτη αξιοπρέπεια δεν δέχεται την πελατειακή σχέση που επικρατούσε τόσα χρόνια.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρω κουβέντα 60άρη ο οποίος χωρίς ντροπή και χωρίς να με γνωρίζει για να έχει το θάρρος, σε συζήτηση για τις δυσκολίες της ανεργίας στους πτυχιούχους στον ιδιωτικό τομέα (τον οποίο προσωπικά θεωρούσα αδιάβλητο), μου απαντά: Ποια πτυχία και ποια βιογραφικά από εμένα περνούσαν τα βιογραφικά για τις μεγάλες εταιρίες. Ο συγκεκριμένος κύριος ήταν υπάλληλος σε βουλευτικό γραφείο. Το χειρότερο ήταν πως ήταν και τρομερά υπερήφανος γι αυτό και ότι και αν έλεγα το θεωρούσε ρομαντισμό.
Αυτή ήταν η χώρα μας, αυτοί μας κυβερνούν τόσα χρόνια, αυτοί μας κατέστρεψαν. Ελπίζω να έρθει η ώρα να αποφασίσουμε για τις τύχες όλων αυτών.
Ποιος μας έφτασε σε αυτή την εξαθλίωση; Ποιος ευθύνεται για τα τεράστια δάνεια που έλαβε αυτή η χώρα; Ποιος διαπραγματεύτηκε τα επιτόκια που μάτωσαν τον τόπο; Ποιος γέμισε το δημόσιο μέσα σε μια νύχτα με χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούσε να πληρώσει για να λάβει ψήφους; Ποιοι λάμβαναν επιδοτήσεις για να φτιάξουν δημόσια έργα και έφτιαχναν ιδιωτικές βίλες; Ποιοι έδιναν φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές και μεγαλοβιομήχανους; Ποιοι απόκρυπταν στοιχεία διαφθοράς που παρόλο έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας ξεχνιόταν στο συρτάρι των δικαστηρίων; Ποιος μας έβαλε στο ΔΝΤ, ότι χειρότερο για τα κράτη παγκοσμίως;
Κατηγορούμε και βρίζουμε τη Μέρκελ, τον Ολάντ τον Σόιμπλε και όλους τους άλλους, τους οποίους εμείς επιτρέψαμε να έχουν λόγο και άποψη. Ως καλοί τοκογλύφοι, μας προειδοποίησαν. Θέλετε να κάνετε έξαλλη ζωή; Σας το επιτρέπουμε, να ξέρετε όμως είναι δανεικά με τόκο, δεν σας χαρίζουμε τίποτα, θα έρθει η ώρα που θα σας τα πάρουμε με χρήμα ή με περιουσία. Όπως κάνουν οι τράπεζες. Γιατί λοιπόν τώρα ωρυόμαστε; Ήρθε η ώρα να εισπράξουν αυτά που τόσα χρόνια φαγώθηκαν αριστερά και δεξιά, με τόκους που οι πολιτικοί μας συμφώνησαν κι εμείς τους κατηγορούμε;
Δεν μας φταίνε μόνο αυτοί. Φταίνε και οι Έλληνες πολιτικοί-προδότες τόσων χρόνων. Φταίνε αυτοί που χωρίς να νοιαστούν πούλησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες για δικό τους όφελος. Φταίνε όλοι όσοι βρισκόταν στην βουλή όλα αυτά τα χρόνια.
Το δημοψήφισμα δεν θα έπρεπε να αναφέρει ναι ή όχι στο νέο μνημόνιο ή στην Ευρώπη, όπως θέλει ο καθένας ας το ερμηνεύσει, αλλά ναι ή όχι στη δήμευση των περιουσιών των επαίσχυντων πολιτικών. Πρωθυπουργών, υπουργών οικονομίας, ΠεΧωΔΕ και όλων όσων πέρασαν λεφτά από τα χέρια τους τόσα χρόνια. Ας τους προσφέρουν στα χέρια του κόσμου να δούμε ποια θα είναι η τύχη τους.
Διαλύσανε τη χώρα και έχουν το θράσος να εξακολουθούν να βγαίνουν στα κανάλια και να μιλάνε. Είχε το θράσος και ο Γιωργάκης και ο Σημίτης να έχουν άποψη και να κοκορεύονται πως έσωσαν τη χώρα. Μιλάει και ο Σαμαράς για την απίστευτη ανάπτυξη που είχε φέρει στη χώρα κατά τη διακυβέρνησή του, ενώ αύξανε σταθερά τον αποπληθωρισμό.
Σε τέτοιες ώρες δύσκολες ταξίδεψαν στις Βρυξέλες να συζητήσουν τρώγοντας αστακό και πίνοντας σαμπάνια. Πόσο ακόμη θα μας εμπαίζουν και θα γελούν εις βάρος μας; Έρχονται όλοι ως σωτήρες και την πληρώνει ο Έλληνας. Όλων των υπουργών οι οικογένειες διαθέτουν εκατομμύρια ευρώ. Από πού; πως; Το έσχες των πολιτικών τα λέει όλα, το μόνο που δεν αποκαλύπτει είναι το πόθεν, δηλαδή πως ενώ όταν πρωτομπαίνουν στη βουλή διαθέτουν ένα σπίτι, σε λίγα χρόνια όλο τους το σόι έχει από μια πολυκατοικία τουλάχιστον; Ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν; Μόνο με ορισμένες από τις οικογένειες αν γίνει δήμευση περιουσίας έχουμε ξεχρεώσει και ας αφήσουν κατά μέρος τα επικοινωνιακά παιχνίδια.
Θα μας τρελάνουν όλοι, νομίζουν πως μιλούν σε ηλίθιους. Δεν μπορούν να χωνέψουν , πως ο Έλληνας πια έχει μορφωθεί. Δεν είμαστε πρόβατα. Ιδιαίτερα η νέα γενιά έχει απίστευτη αξιοπρέπεια δεν δέχεται την πελατειακή σχέση που επικρατούσε τόσα χρόνια.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρω κουβέντα 60άρη ο οποίος χωρίς ντροπή και χωρίς να με γνωρίζει για να έχει το θάρρος, σε συζήτηση για τις δυσκολίες της ανεργίας στους πτυχιούχους στον ιδιωτικό τομέα (τον οποίο προσωπικά θεωρούσα αδιάβλητο), μου απαντά: Ποια πτυχία και ποια βιογραφικά από εμένα περνούσαν τα βιογραφικά για τις μεγάλες εταιρίες. Ο συγκεκριμένος κύριος ήταν υπάλληλος σε βουλευτικό γραφείο. Το χειρότερο ήταν πως ήταν και τρομερά υπερήφανος γι αυτό και ότι και αν έλεγα το θεωρούσε ρομαντισμό.
Αυτή ήταν η χώρα μας, αυτοί μας κυβερνούν τόσα χρόνια, αυτοί μας κατέστρεψαν. Ελπίζω να έρθει η ώρα να αποφασίσουμε για τις τύχες όλων αυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.