«Ας πάει σε ειδικό σχολείο, δεν το θέλω εδώ να μολύνει το σχολείο μου»

Γράφει η Βασιλική Μαυρογονάτου

Οικονομολόγος – Ειδική Παιδαγωγός

Ο εκπαιδευτικός ως έννοια είναι αυτός ο οποίος παρέχει συστηματική γνώση, αναπτύσσει δεξιότητες και συμβάλλει καθοριστικά στην διάπλαση του χαρακτήρα των μαθητών. Ο εκπαιδευτικός, ¨αγκαλιάζει¨ τον μαθητή και εκμαιεύει το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Είναι συνοδοιπόρος σε όποια δυσκολία αντιμετωπίζει και προσπαθεί να ανακαλύψει τρόπους επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης, κοινωνικοποίησης και παράλληλα μόρφωσης.
Ως εκπαιδευτικούς μας βαραίνει τεράστιο φορτίο, η ευθύνη που αναλαμβάνουμε είναι τόσο μεγάλη που δεν την φανταζόμασταν ποτέ. Στα χέρια μας κρατάμε το μέλλον της κοινωνίας και ουσιαστικά την ύπαρξή της.

Χωρίς παιδεία θα ήμασταν ακόμη στις σπηλιές και στα δέντρα. Πόσοι όμως εκπαιδευτικοί έχουν την συναίσθηση του τι κάνουν σε μία τάξη; Πόσοι από τους εκπαιδευτικούς αντιλαμβάνονται, με τις πράξεις και τα λόγια τους, τι ανθρώπους θα παραδώσουν στην κοινωνία; 

Δυστυχώς, είναι αρκετοί οι κατά λάθος εκπαιδευτικοί, που λόγω πανελληνίων πέρασαν σε ¨λάθος¨ σχολή. Επίσης, είναι αυτοί που λόγω ιδιαίτερων προσόντων, όπως πολυτεκνία, βρεθήκαν στην εκπαίδευση χωρίς να έχουν καν πρότερη σχέση, ακόμη και επιστημονικό υπόβαθρο. Δεν είναι βέβαια όλοι ίδιοι, αλλά ακόμη και ένας να είναι σαθρός πρέπει να τιμωρείται και να πετιέται σαν σκουπιδάκι από το μάτι.

Όλη αυτή η επίθεση γίνεται γιατί σε πολλές, άλλες ελαφρύτερες, αν μπορούμε να τις πούμε καταγγελίες, έρχεται να προστεθεί, η μαρτυρία μητέρας παιδιού με αναπηρία, η οποία ζήτησε παράλληλη στήριξη στο γενικό σχολείο, όπως πρέπει να γίνεται πια, μετά τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα. Η διευθύντρια ξεστόμισε «ας πάει σε ειδικό σχολείο δεν το θέλω εδώ να μολύνει το σχολείο μου».

Το πόσο έχω εξοργιστεί, όπως και καθένας φαντάζομαι που θέλει να λέγεται άνθρωπος δεν περιγράφεται. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ειδικός παιδαγωγός για να έχεις συναίσθημα και να μην είσαι γάιδαρος. Η εν λόγω κυρία, ο Θεός να την κάνει, έφτασε να θεωρείται διευθύντρια. Γενικά, η αντιμετώπιση των παιδιών όχι μόνο με ειδικές ανάγκες, αλλά και μαθησιακά προβλήματα, αντιμετωπίζονται απαράδεκτα. 

Η παράλληλη στήριξη, αντί να ενσωματώνει το παιδί στην τάξη και να παρέχει ευκαιρία διαντίδρασης με τα άλλα παιδιά, καταντά κακής ποιότητας ιδιαίτερο μάθημα και μάλιστα σε άθλιους χώρους. Κάποιες φορές χρησιμοποιούνται αποθήκες, ακόμη και πρώην τουαλέτες χωρίς παράθυρα. Οι εκπαιδευτικοί νιώθουν τα παιδιά αυτά, ως βάρος στην πλάτη τους, αντί για πρόκληση στο έργο που έχουν αναλάβει.

Εγώ από την στήλη αυτή καταγγέλλω το γεγονός, όπως πρέπει να κάνουν όλοι όσοι αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αν δεν μπορείτε ορισμένοι εκπαιδευτικοί να κάνετε αυτή τη δουλειά, είτε γιατί τα χρήματα είναι λίγα είτε γιατί δουλεύετε πολλές ώρες, να παραιτηθείτε. Καμία θέση δεν δίνεται με το ζόρι και δεν πρέπει να κρατείται αιώνια. Υπάρχουν πολλοί νέοι συνάδελφοι με απίστευτες γνώσεις και όρεξη να προσφέρουν. Μην στερείτε την ευκαιρία στην κοινωνία να αλλάξει. Οι πρακτικές που χρόνια χρησιμοποιούνται δεν αποδίδουν. Γέλασα πολύ ακούγοντας συνάδελφο να λέει το εξής γελοίο, που μας έλεγαν ως μαθητές και εμάς. 

Ο Θεός παίρνει 20 εγώ 19 και εσείς φτάνετε ως το 18. Εγώ θα πω πως όλοι οι βαθμοί είναι για όλους και δεν αξίζουν πραγματικά τίποτα. Κάθε παιδί έχει δικούς του στόχους και αναλόγως των δυνατοτήτων του, εφόσον προσπαθεί παίρνει πάντα άριστα. Ένα παιδί με δυσλεξία, μπορεί το μέγιστο του να είναι να γράψει ορθογραφημένα 2 προτάσεις. Αν το καταφέρει αρίστευσε. Άλλο παιδί μπορεί να γράφει δοκίμιο, φυσικά και αυτό αριστεύει. Ένα παιδί με σύνδρομο Down μπορεί να διάβασε 1 σελίδα και αυτό άριστα. Επιτάσσεται η εξατομίκευση ας το βάλουμε όλοι στο μυαλό μας.

Όταν λοιπόν συναντάμε οι γονείς ή οι εκπαιδευτικοί συμπεριφορές αντιεκπαιδευτικές, πρέπει να τις καταγγέλλουμε. Δεν είναι κανένας άνθρωπος άμεμπτος, πρέπει να καταγγέλλονται τα περιστατικά στην διεύθυνση πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ακόμη και στο υπουργείο. Φτάνει η σιωπή και ο φόβος. Αυτή η ριμάδα η σιωπή μας κάνει και θρηνούμε θύματα. 

Ο γονέας με παιδί με οποιαδήποτε αναπηρία, πρέπει να αντιληφθεί, πως το παιδί του έχει ίσα δικαιώματα τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στη ζωή. Οφείλει να τα διεκδικήσει, ακόμη και αν γίνει κακός απέναντι σε όλους. Αφού η κοινωνία μας δεν προσφέρει αυτά που οφείλει, θα τα πάρουμε μόνοι μας.