Το Δεκέμβρη του 2004 την κοινωνία του Κιλκίς συντάραξε η ιστορία της πτώχευσης των Βαφείων Κιλκίς ΑΕ, που είχε ως αποτέλεσμα 120 εργαζόμενοι να μείνουν στο δρόμο. Και λέμε συντάραξε, γιατί το 2004 δεν ήμασταν συνηθισμένοι σε πτωχεύσεις, απολύσεις, απλήρωτη εργασία κλπ… Ζούσαμε, ακόμα, τα χρόνια της ευμάρειας.
Το Φεβρουάριο του 2005 εκδικάζεται η πτώχευση της εταιρίας, και το αφεντικό μας μπορεί να αποκαλείται πια «πτωχός» και με τη βούλα. Ο «πτωχός» λοιπόν, με το επιτελείο των έγκριτων νομικών του, κάνει χρήση όλων των τεχνασμάτων που του επιτρέπει ο νόμος ώστε να ανακόπτει τους πλειστηριασμούς και να καθυστερεί τη διαδικασία η οποία θα επέδιδε στους εργαζόμενους τα δεδουλευμένα τους.
Και όλα αυτά τα κάνει γιατί έχει φροντίσει, πάλι χρησιμοποιώντας όλα τα παραθυράκια που του έδινε ο νόμος, να υπενοικιάσει κτίριο και μηχανήματα σε καινούρια εταιρία με επικεφαλής την κόρη του. Δε θέλει λοιπόν να εκπλειστηριαστούν για όσο χρόνο τα χρειάζεται η κόρη. Το ανεκδιήγητο ελληνικό κράτος επιδοτεί και τη νέα εταιρία της κόρης του «πτωχού»(!!!), παρόλο που ο «πτωχός» χρωστά ένα κάρο λεφτά στο ελληνικό δημόσιο.
Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους, και φυσικά μετά από λίγα χρόνια να ζήσουμε και την πτώχευση της εταιρίας της κόρης (αφού όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε είχε πάρει όλες τις επιδοτήσεις).
Τότε ο «πτωχός» επέτρεψε να γίνουν οι πλειστηριασμοί και οι εργαζόμενοι πείστηκαν πια ότι θα πάρουν τα λεφτά τους και ας πέρασαν κάποια χρόνια. Δυστυχώς όμως πέσαμε στην κρίση. Πτωχευτική περιουσία υπάρχει, αλλά κανείς δεν αγοράζει!!!
Οι εργαζόμενοι υπομονετικά περιμένουν με την ελπίδα ότι κάποιος αγοραστής θα βρεθεί.
Το 2013 όμως η ελληνική κυβέρνηση ψηφίζει έναν κατάπτυστο μνημονιακό νόμο (4141) σύμφωνα με τον οποίο, σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης στον πίνακα κατάταξης των απαιτήσεων έρχονται:
1. Στην πρώτη θέση τα ασφαλιστικά ταμεία.
2. Στη δεύτερη θέση, που ήταν οι εργαζόμενοι και τα «χρωστούμενα δεδουλευμένα», περνάει τώρα το Δημόσιο(μόνο οι οφειλές σε ΦΠΑ), καταργώντας πλέον οριστικά κάθε προνόμιο του βιοποριστικού μισθού των εργαζομένων στις απαιτήσεις της πτωχευτικής περιουσίας.
3. Τρίτοι και καταϊδρωμένοι οι εργαζόμενοι.
Να σημειωθεί ότι ο εργοδότης, όπως ισχύει σήμερα ο νόμος, θα λάβει τα τροφεία της οικογένειάς του των τελευταίων 6 μηνών, ακόμη και στην περίπτωση που ευθύνεται ο ίδιος για την πτώχευσή του, ενώ ο εργαζόμενος δεν θα λάβει με τις παραπάνω ρυθμίσεις κανένα ποσόν για την πληρωμή της εργασίας του την τελευταία διετία.
Πέρα από την τεράστια αδικία σε βάρος εργαζομένων- απολυμένων, ουσιαστικά αυτός ο νόμος αποτρέπει τους εργαζόμενους από το να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους όχι μόνο γιατί ποτέ δε θα έρθει η σειρά τους να πληρωθούν αλλά και γιατί το κόστος μιας τέτοιας δικαστικής περιπέτειας θα είναι δυσβάσταχτο. Και αυτό γιατί μέχρι πριν την ψήφιση του νόμου αυτού οι δικηγόροι ήξεραν ότι σε μια πτωχευτική διαδικασία οι εργαζόμενοι αργά ή γρήγορα θα έπαιρναν τα χρήματά τους και έτσι δε ζητούσαν προκαταβολές ή αμοιβές, αλλά πληρώνονταν σύμφωνα με την εξέλιξη της πτώχευσης. Τώρα που αλλάζουν τα πράγματα θα ζητούν τουλάχιστον να καλύψουν τα έξοδα αν όχι και την αμοιβή τους γιατί το αποτέλεσμα θα είναι από αρνητικό έως αμφίβολο.
Με τον καινούριο νόμο χάνεται κάθε ελπίδα των εργαζομένων των Βαφείων Κιλκίς να πληρωθούν κάποτε, αφού ο «πτωχός» «φρόντισε» να αφήσει τεράστια χρέη στο δημόσιο. (Βέβαια το ελληνικό δημόσιο παρά τα χρέη του πατέρα συνέχισε να επιδοτεί την ίδια επιχείρηση που ήταν πια στο όνομα της κόρης, όπως προαναφέρθηκε)
Οι πρώην εργαζόμενοι επισκέφθηκαν τότε (το 2013) τον κυβερνητικό βουλευτή(ο οποίος ήταν δικηγόρος του «πτωχού»!!! και ψήφισε και το νόμο 4141!!!) απαιτώντας να κάνει κάτι. Ο βουλευτής τους διαβεβαίωσε ότι θα καταθέσει μαζί με άλλους βουλευτές που έχουν παρόμοιες υποθέσεις στους νομούς τους σχετική τροπολογία που να αφορά τουλάχιστον σε παλαιές πτωχεύσεις. Η διαβεβαίωση αυτή πότε δεν τηρήθηκε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση τότε(το 2013) συμφώνησε με το δίκιο των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι, σήμερα, απαιτούν από την νέα κυβέρνηση την κατάργηση της διάταξης της παραγράφου 2 του άρθρου 33 του νόμου 4141/2013, γιατί είναι τουλάχιστον άδικη, αντικοινωνική και αντεργατική.
Το μεροκάματο είναι ιερό, αλλά δυστυχώς στο όνομα της κρίσης βάλανε χέρι ακόμα και σε αυτό.
Το Φεβρουάριο του 2005 εκδικάζεται η πτώχευση της εταιρίας, και το αφεντικό μας μπορεί να αποκαλείται πια «πτωχός» και με τη βούλα. Ο «πτωχός» λοιπόν, με το επιτελείο των έγκριτων νομικών του, κάνει χρήση όλων των τεχνασμάτων που του επιτρέπει ο νόμος ώστε να ανακόπτει τους πλειστηριασμούς και να καθυστερεί τη διαδικασία η οποία θα επέδιδε στους εργαζόμενους τα δεδουλευμένα τους.
Και όλα αυτά τα κάνει γιατί έχει φροντίσει, πάλι χρησιμοποιώντας όλα τα παραθυράκια που του έδινε ο νόμος, να υπενοικιάσει κτίριο και μηχανήματα σε καινούρια εταιρία με επικεφαλής την κόρη του. Δε θέλει λοιπόν να εκπλειστηριαστούν για όσο χρόνο τα χρειάζεται η κόρη. Το ανεκδιήγητο ελληνικό κράτος επιδοτεί και τη νέα εταιρία της κόρης του «πτωχού»(!!!), παρόλο που ο «πτωχός» χρωστά ένα κάρο λεφτά στο ελληνικό δημόσιο.
Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους, και φυσικά μετά από λίγα χρόνια να ζήσουμε και την πτώχευση της εταιρίας της κόρης (αφού όμως, όπως ήδη αναφέρθηκε είχε πάρει όλες τις επιδοτήσεις).
Τότε ο «πτωχός» επέτρεψε να γίνουν οι πλειστηριασμοί και οι εργαζόμενοι πείστηκαν πια ότι θα πάρουν τα λεφτά τους και ας πέρασαν κάποια χρόνια. Δυστυχώς όμως πέσαμε στην κρίση. Πτωχευτική περιουσία υπάρχει, αλλά κανείς δεν αγοράζει!!!
Οι εργαζόμενοι υπομονετικά περιμένουν με την ελπίδα ότι κάποιος αγοραστής θα βρεθεί.
Το 2013 όμως η ελληνική κυβέρνηση ψηφίζει έναν κατάπτυστο μνημονιακό νόμο (4141) σύμφωνα με τον οποίο, σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης στον πίνακα κατάταξης των απαιτήσεων έρχονται:
1. Στην πρώτη θέση τα ασφαλιστικά ταμεία.
2. Στη δεύτερη θέση, που ήταν οι εργαζόμενοι και τα «χρωστούμενα δεδουλευμένα», περνάει τώρα το Δημόσιο(μόνο οι οφειλές σε ΦΠΑ), καταργώντας πλέον οριστικά κάθε προνόμιο του βιοποριστικού μισθού των εργαζομένων στις απαιτήσεις της πτωχευτικής περιουσίας.
3. Τρίτοι και καταϊδρωμένοι οι εργαζόμενοι.
Να σημειωθεί ότι ο εργοδότης, όπως ισχύει σήμερα ο νόμος, θα λάβει τα τροφεία της οικογένειάς του των τελευταίων 6 μηνών, ακόμη και στην περίπτωση που ευθύνεται ο ίδιος για την πτώχευσή του, ενώ ο εργαζόμενος δεν θα λάβει με τις παραπάνω ρυθμίσεις κανένα ποσόν για την πληρωμή της εργασίας του την τελευταία διετία.
Πέρα από την τεράστια αδικία σε βάρος εργαζομένων- απολυμένων, ουσιαστικά αυτός ο νόμος αποτρέπει τους εργαζόμενους από το να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους όχι μόνο γιατί ποτέ δε θα έρθει η σειρά τους να πληρωθούν αλλά και γιατί το κόστος μιας τέτοιας δικαστικής περιπέτειας θα είναι δυσβάσταχτο. Και αυτό γιατί μέχρι πριν την ψήφιση του νόμου αυτού οι δικηγόροι ήξεραν ότι σε μια πτωχευτική διαδικασία οι εργαζόμενοι αργά ή γρήγορα θα έπαιρναν τα χρήματά τους και έτσι δε ζητούσαν προκαταβολές ή αμοιβές, αλλά πληρώνονταν σύμφωνα με την εξέλιξη της πτώχευσης. Τώρα που αλλάζουν τα πράγματα θα ζητούν τουλάχιστον να καλύψουν τα έξοδα αν όχι και την αμοιβή τους γιατί το αποτέλεσμα θα είναι από αρνητικό έως αμφίβολο.
Με τον καινούριο νόμο χάνεται κάθε ελπίδα των εργαζομένων των Βαφείων Κιλκίς να πληρωθούν κάποτε, αφού ο «πτωχός» «φρόντισε» να αφήσει τεράστια χρέη στο δημόσιο. (Βέβαια το ελληνικό δημόσιο παρά τα χρέη του πατέρα συνέχισε να επιδοτεί την ίδια επιχείρηση που ήταν πια στο όνομα της κόρης, όπως προαναφέρθηκε)
Οι πρώην εργαζόμενοι επισκέφθηκαν τότε (το 2013) τον κυβερνητικό βουλευτή(ο οποίος ήταν δικηγόρος του «πτωχού»!!! και ψήφισε και το νόμο 4141!!!) απαιτώντας να κάνει κάτι. Ο βουλευτής τους διαβεβαίωσε ότι θα καταθέσει μαζί με άλλους βουλευτές που έχουν παρόμοιες υποθέσεις στους νομούς τους σχετική τροπολογία που να αφορά τουλάχιστον σε παλαιές πτωχεύσεις. Η διαβεβαίωση αυτή πότε δεν τηρήθηκε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση τότε(το 2013) συμφώνησε με το δίκιο των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι, σήμερα, απαιτούν από την νέα κυβέρνηση την κατάργηση της διάταξης της παραγράφου 2 του άρθρου 33 του νόμου 4141/2013, γιατί είναι τουλάχιστον άδικη, αντικοινωνική και αντεργατική.
Το μεροκάματο είναι ιερό, αλλά δυστυχώς στο όνομα της κρίσης βάλανε χέρι ακόμα και σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.