Πριν χρόνια, όποιος επισκεπτόταν το Κιλκίς και ήθελε να αγοράσει ένα αναμνηστικό από την πόλη, υπήρχε μόνο μια καρτ-ποστάλ στο Μίτα με φωτογραφία το Νοσοκομείο του Κιλκίς ! Ναι, το αξιοθέατό μας ήταν η περίφημη και ξακουστή Ορθοπεδική κλινική του Κιλκίς ! Φωτογράφος ο αείμνηστος Λάμπης Γαβριηλίδης.
Αργότερα στην είσοδο του Κιλκίς στο ύψος της Κρηστώνης, μπήκε μια πινακίδα που έγραφε « Έπιπλα Δημητριάδη. Καλώς ήλθατε στο Κιλκίς την όμορφη πόλη».
Προφανώς ο Δημητριάδης -μαζί με τη διαφήμιση του μαγαζιού του- ήθελε να κάνει και λίγη πλάκα σε εμάς τους Κιλκισιώτες, ή να «τσιμπήσουν» οι ξένοι και να πιστέψουν ότι πραγματικά μπαίνουν σε μια όμορφη πόλη.
Όποιος δε, έκανε την άστοχη ερώτηση: « Τι ωραίο έχει η πόλη σας;» η απάντηση ήταν δεδομένη: « Έχουμε καλό νοσοκομείο ( εννοώντας την Ορθοπεδική κλινική), και υπέροχο ξερό κλίμα ! Αυτά είχαμε, αυτά ξέραμε, αυτά λέγαμε…
Σήμερα δεν υπάρχει ούτε καρτ-ποστάλ, ούτε κάποιο ενθύμιο, ούτε ορθοπεδική όπως παλιά, ούτε και η διαφήμιση του Δημητριάδη..
Οι περισσότερες δε αναφορές των ξένων για το Κιλκίς αφορούν όσους είχαν υπηρετήσει στρατιώτες, ενώ η πλειοψηφία των «νοτίων» δεν ξέρει καν που βρισκόμαστε, άλλοι μπερδεύουν τη Γουμένισσα με την Ηγουμενίτσα, ενώ οι Θεσσαλονικείς και οι γειτονικοί νομοί μας υποτιμούν σαν «χωριό» ή απλά αδιαφορούν, αφού δεν έχουμε κάτι σημαντικό να επιδείξουμε ( ανθρώπους ή αξιοθέατα).
Όχι ότι δεν έχουμε, αλλά δεν ξέρουμε να τα προβάλουμε, αλλά και δεν τα εκτιμούμε εμείς οι ίδιοι…
Και παρουσιάστριες βγάλαμε, και ποδοσφαιριστές και ηθοποιούς ή τραγουδιστές, και ανθρώπους επιστήμονες ή του πολιτισμού.. Λίγους, αλλά βγάλαμε. Όσο για τα αξιοθέατα, ήμαστε απλά τραγικοί. Έχουμε εκπληκτικής ομορφιάς τοποθεσίες όπως Δοϊράνη, Πάϊκο, Γαλάζια λίμνη Σκρα, Κρούσσια, Χίλια Δέντρα, Πικρολίμνη κτλ, όπου δεν τα επισκεπτόμαστε ούτε εμείς… Πόσοι από εμάς πήγαν άραγε μια Κυριακή με τα παιδιά τους σε αυτά τα μέρη;
Δυστυχώς όσο και να πονάει, όσο πικρό κι αν ακούγεται, το Κιλκίς δεν είναι όμορφη πόλη. Δεν θα τη λέγαμε όμως και άσχημη. Είναι μια πόλη αδιάφορη, άχρωμη, άοσμη, άνοστη αισθητικά. Δεν έχει γεύση, άρωμα, μυρωδιά που θα σε κάνει να τη θυμάσαι, να τη συμπαθήσεις, να προτείνεις σε φίλους σου να την επισκεφτούν. Ιδανική για να μεγαλώσεις παιδιά, αλλά μέχρι εκεί. Στο ίδιο κλίμα και οι άνθρωποι που ζουν εδώ, οι Κιλκισιώτες.
Δεν φερόμαστε άσχημα στους ξένους, αλλά ούτε και έχουμε τη φήμη του φιλόξενου, ζεστού, φιλικού λαού, κι ας είναι το μεγαλύτερο ποσοστό Ποντιακής καταγωγής. Ήμαστε αρκετά ανεκτικοί στο διαφορετικό αλλά αδιάφοροι σε γενικές γραμμές για όλους και όλα.
Δεν έχουμε να καυχιόμαστε για κάτι πρωτοποριακό, έξυπνο ή οτιδήποτε άλλο.
Γιατί άραγε ήμαστε έτσι; Τι επηρέασε και ήμαστε τόσο άγνωστοι, ανύπαρκτοι τουριστικά, αδιάφοροι και δεχόμαστε συχνά ειρωνικά σχόλια από ξένους του τύπου : « Ασόν Κιλκίς είσαι; Χαχχαχχα», « Που πέφτει; Κοντά στην Καστοριά;» κ.α.
Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι: 1ον Το Κιλκίς δεν έχει ιστορία. Είναι μια καινούργια πόλη και άρα δεν έχει πολιτιστική, κοινωνική, γαστρονομική κουλτούρα. Μέχρι το 1922 ήταν ένα αδιάφορο χωριό. Η έλευση των προσφύγων από Πόντο Στενήμαχο και Στρώμνιτσα, άλλαξε τη εικόνα της πόλης, αλλά ποτέ δεν της έδωσε μια ιδιαίτερη ταυτότητα και χαρακτήρα. Αποτέλεσμα να μην ήμαστε τόσο «δεμένοι» και να νιώθουμε περήφανοι για τον τόπο μας. Ψωνίζουμε, διασκεδάζουμε, ξεσκάμε στη Θεσσαλονίκη, τη Γευγελή και το Σαντάνσκι χωρίς καμιά ενοχή ότι παραμελούμε τον τόπο μας..
2ον Το Κιλκίς είναι τοποθετημένο σε ένα «ξερό τηγάνι», δεν έχει θάλασσα και δεν είναι ψηλά. Μέρη που δεν έχουν θέα για να ανοίγει το μάτι και η ψυχή, τότε έχουν και ανθρώπους ανάλογης συμπεριφοράς. Και αυτά τα προσφέρει μόνο η απεραντοσύνη της θάλασσας ή κάποιο βουνό.
3ον Το Κιλκίς δεν είναι πέρασμα. Δεν είναι όπως η Λάρισα , η τα Γιαννιτσά ή η Ξάνθη, που ταιριάζουν μορφολογικά με εμάς. Από εκεί όμως θα περάσουν χιλιάδες άνθρωποι για να πάνε έστω κάπου αλλού. Στο Κιλκίς θα έρθεις μόνο αν προορισμός σου είναι η ίδια η πόλη. Τεράστιο μειονέκτημα..
Αργότερα στην είσοδο του Κιλκίς στο ύψος της Κρηστώνης, μπήκε μια πινακίδα που έγραφε « Έπιπλα Δημητριάδη. Καλώς ήλθατε στο Κιλκίς την όμορφη πόλη».
Προφανώς ο Δημητριάδης -μαζί με τη διαφήμιση του μαγαζιού του- ήθελε να κάνει και λίγη πλάκα σε εμάς τους Κιλκισιώτες, ή να «τσιμπήσουν» οι ξένοι και να πιστέψουν ότι πραγματικά μπαίνουν σε μια όμορφη πόλη.
Όποιος δε, έκανε την άστοχη ερώτηση: « Τι ωραίο έχει η πόλη σας;» η απάντηση ήταν δεδομένη: « Έχουμε καλό νοσοκομείο ( εννοώντας την Ορθοπεδική κλινική), και υπέροχο ξερό κλίμα ! Αυτά είχαμε, αυτά ξέραμε, αυτά λέγαμε…
Σήμερα δεν υπάρχει ούτε καρτ-ποστάλ, ούτε κάποιο ενθύμιο, ούτε ορθοπεδική όπως παλιά, ούτε και η διαφήμιση του Δημητριάδη..
Οι περισσότερες δε αναφορές των ξένων για το Κιλκίς αφορούν όσους είχαν υπηρετήσει στρατιώτες, ενώ η πλειοψηφία των «νοτίων» δεν ξέρει καν που βρισκόμαστε, άλλοι μπερδεύουν τη Γουμένισσα με την Ηγουμενίτσα, ενώ οι Θεσσαλονικείς και οι γειτονικοί νομοί μας υποτιμούν σαν «χωριό» ή απλά αδιαφορούν, αφού δεν έχουμε κάτι σημαντικό να επιδείξουμε ( ανθρώπους ή αξιοθέατα).
Όχι ότι δεν έχουμε, αλλά δεν ξέρουμε να τα προβάλουμε, αλλά και δεν τα εκτιμούμε εμείς οι ίδιοι…
Και παρουσιάστριες βγάλαμε, και ποδοσφαιριστές και ηθοποιούς ή τραγουδιστές, και ανθρώπους επιστήμονες ή του πολιτισμού.. Λίγους, αλλά βγάλαμε. Όσο για τα αξιοθέατα, ήμαστε απλά τραγικοί. Έχουμε εκπληκτικής ομορφιάς τοποθεσίες όπως Δοϊράνη, Πάϊκο, Γαλάζια λίμνη Σκρα, Κρούσσια, Χίλια Δέντρα, Πικρολίμνη κτλ, όπου δεν τα επισκεπτόμαστε ούτε εμείς… Πόσοι από εμάς πήγαν άραγε μια Κυριακή με τα παιδιά τους σε αυτά τα μέρη;
Δυστυχώς όσο και να πονάει, όσο πικρό κι αν ακούγεται, το Κιλκίς δεν είναι όμορφη πόλη. Δεν θα τη λέγαμε όμως και άσχημη. Είναι μια πόλη αδιάφορη, άχρωμη, άοσμη, άνοστη αισθητικά. Δεν έχει γεύση, άρωμα, μυρωδιά που θα σε κάνει να τη θυμάσαι, να τη συμπαθήσεις, να προτείνεις σε φίλους σου να την επισκεφτούν. Ιδανική για να μεγαλώσεις παιδιά, αλλά μέχρι εκεί. Στο ίδιο κλίμα και οι άνθρωποι που ζουν εδώ, οι Κιλκισιώτες.
Δεν φερόμαστε άσχημα στους ξένους, αλλά ούτε και έχουμε τη φήμη του φιλόξενου, ζεστού, φιλικού λαού, κι ας είναι το μεγαλύτερο ποσοστό Ποντιακής καταγωγής. Ήμαστε αρκετά ανεκτικοί στο διαφορετικό αλλά αδιάφοροι σε γενικές γραμμές για όλους και όλα.
Δεν έχουμε να καυχιόμαστε για κάτι πρωτοποριακό, έξυπνο ή οτιδήποτε άλλο.
Γιατί άραγε ήμαστε έτσι; Τι επηρέασε και ήμαστε τόσο άγνωστοι, ανύπαρκτοι τουριστικά, αδιάφοροι και δεχόμαστε συχνά ειρωνικά σχόλια από ξένους του τύπου : « Ασόν Κιλκίς είσαι; Χαχχαχχα», « Που πέφτει; Κοντά στην Καστοριά;» κ.α.
Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι: 1ον Το Κιλκίς δεν έχει ιστορία. Είναι μια καινούργια πόλη και άρα δεν έχει πολιτιστική, κοινωνική, γαστρονομική κουλτούρα. Μέχρι το 1922 ήταν ένα αδιάφορο χωριό. Η έλευση των προσφύγων από Πόντο Στενήμαχο και Στρώμνιτσα, άλλαξε τη εικόνα της πόλης, αλλά ποτέ δεν της έδωσε μια ιδιαίτερη ταυτότητα και χαρακτήρα. Αποτέλεσμα να μην ήμαστε τόσο «δεμένοι» και να νιώθουμε περήφανοι για τον τόπο μας. Ψωνίζουμε, διασκεδάζουμε, ξεσκάμε στη Θεσσαλονίκη, τη Γευγελή και το Σαντάνσκι χωρίς καμιά ενοχή ότι παραμελούμε τον τόπο μας..
2ον Το Κιλκίς είναι τοποθετημένο σε ένα «ξερό τηγάνι», δεν έχει θάλασσα και δεν είναι ψηλά. Μέρη που δεν έχουν θέα για να ανοίγει το μάτι και η ψυχή, τότε έχουν και ανθρώπους ανάλογης συμπεριφοράς. Και αυτά τα προσφέρει μόνο η απεραντοσύνη της θάλασσας ή κάποιο βουνό.
3ον Το Κιλκίς δεν είναι πέρασμα. Δεν είναι όπως η Λάρισα , η τα Γιαννιτσά ή η Ξάνθη, που ταιριάζουν μορφολογικά με εμάς. Από εκεί όμως θα περάσουν χιλιάδες άνθρωποι για να πάνε έστω κάπου αλλού. Στο Κιλκίς θα έρθεις μόνο αν προορισμός σου είναι η ίδια η πόλη. Τεράστιο μειονέκτημα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.