Της Χαρούλας Καραμπίδου
(οι φωτογραφίες είναι του Απόστολου Τσουκαλά από την πρόβα τζενεράλε)
Είναι από εκείνα τα έργα που εξάπτουν το ενδιαφέρον μόνο με τον τίτλο τους. Το «Αιδοίων Μονόλογοι», βασισμένο στο βιβλίο της Αμερικανίδας συγγραφέως και ακτιβίστριας Ήβ Ένσλερ, παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία από τις 16 έως και τις 18 Ιανουαρίου η Θεατρική Σκηνή της Τέχνης σε σκηνοθεσία του Παύλου Δανελάτου.
Εμείς και το αιδοίο μας. Μπροστά σε έναν καθρέφτη. Χωρίς ταμπού, αμηχανία και ντροπές. Και πάνω απ’ όλα με αγάπη. Απέναντι στη γυναικεία μας φύση. Απέναντι σε αυτό το μέρος του σώματός μας που έχει τις δικές του ανάγκες, επιθυμίες, αδυναμίες, το μοναδικό και ανυπέρβλητο προνόμιο να φέρνει τη ζωή.
Μια σχέση τόσο πρωτόγονη όσο και η ύπαρξη της πρώτης γυναίκας στον κόσμο. Μια σχέση που δεν την ορίζουν ηθικοί και κοινωνικοί κανόνες. Μια σχέση που πολλές φορές την αγνοούμε, τη φθείρουμε, την ενοχοποιούμε έως και την αφανίζουμε.
Αυτά και άλλα πολλά θίγει το έργο «Αιδοίων μονόλογοι» . Οκτώ γυναίκες επί σκηνής κάθε μία με μια διαφορετική προσέγγιση για τη σχέση της με τα γεννητικά της όργανα. Το σεξ, η σεξουαλικότητα, ο βιασμός, ο οργασμός, η εμμηνόπαυση, η γέννα, η περίοδος, το τριχωτό του εφηβαίου. Με ευαισθησία και χιούμορ ξετυλιχτήκαν οκτώ μονόλογοι, προκαλώντας αλληλουχία συναισθημάτων, ενδόμυχων σκέψεων και ανεπαίσθητων μειδιαμάτων.
Ένα θυμωμένο αιδοίο που θέλει να φωνάξει. Μια γυναίκα που αναγκαζόταν να ξυρίζει το αιδοίο της για χάρη του συντρόφου της. Μια νεαρή κοπέλα και η πρώτη της περίοδο. Μια γυναίκα- αφέντρα που αγαπά να κάνει χαρούμενα άλλα αιδοία. Η αστεία ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε το αιδοίο της εξ’ αιτίας ενός άνδρα που του άρεσε να το κοιτάει. Η τραυματική σεξουαλική εμπειρία στην παιδική ηλικία και η αναζήτηση της σεξουαλικότητας. Οι εξομολογήσεις μιας Εβραίας και η σχέση με το αιδοίο της. Το θαύμα της γέννησης.
Ιστορίες τρυφερές και ευαίσθητες. Ιστορίες οικείες, που έχουμε διαβάσει, ακούσει, ίσως πάλι ποτέ να μην τις είχαμε φανταστεί. Είναι οι διηγήσεις που συγκέντρωσε η Ήβ Ένσλερ μετά από συνεντεύξεις με γυναίκες διαφόρων ηλικιών, χρωμάτων και εθνικοτήτων. Κάποιες έγιναν βιβλίο (The Vagina Monologues) και άλλες παράσταση που συνεχίζεται να παίζεται σε όλο τον κόσμο.
Όλοι οι ρόλοι είχαν την ίδια βαρύτητα και ερμηνευτικό ενδιαφέρον. Έχω την αίσθηση πως ο σκηνοθέτης ήθελε να αποφύγει ακρότητες στις ερμηνείες και διατήρησε την ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και στο χιούμορ. Έδωσε ρυθμό με τα βιντεάκια-μουσικές γέφυρες που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στους μονολόγους ενώ μου φάνηκε πως προσπάθησε να φορτίσει συγκινησιακά με σχετική προβολή εικόνων ,το τελευταίο κομμάτι της παράστασης που αναφερόταν στη γέννηση, πράγμα που σε μένα τουλάχιστον δε λειτούργησε. Τη σκηνική εικαστική παρέμβαση είχε ο εικαστικός Φώτης Μισόπουλος.
Η αίθουσα Μανώλης Ανδρόνικος ήταν γεμάτη και τα τρία βράδια. Οι ηθοποιοί απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού και άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις της Τέχνης αποτελούν εδώ και χρόνια καλλιτεχνικό γεγονός για την πόλη και μια ποιοτική πολιτιστική ανάσα.
Για τις ανάγκες της παράστασης, και με εντολή σκηνοθέτη, οι πόρτες έκλειναν από τις 9:15 ενώ απαγορευόταν αυστηρά η είσοδος ακόμα και στο φουαγιέ της Τέχνης μετά την έναρξη της παράστασης.
Για όσους δεν προλάβατε ή βρεθήκατε λόγω αργοπορημένης άφιξης εκτός θεάτρου το «Αιδοίων Μονόλογοι» προβλέπεται να επαναληφθεί.
Έπαιξαν: Σοφία Κεσίδου, Γιώτα Πουγαρίδου & Σωτήρης Καλαμπαλίκης, Ιωάννα Ρούσσου, Μαρία Σαββίδου, Κλαούντια Τοπαλίδου, Άντζελα Πλόχουρα, Αγγελική Αντωνιάδου, Πάολα Χαραλαμπίδου.
Εμείς και το αιδοίο μας. Μπροστά σε έναν καθρέφτη. Χωρίς ταμπού, αμηχανία και ντροπές. Και πάνω απ’ όλα με αγάπη. Απέναντι στη γυναικεία μας φύση. Απέναντι σε αυτό το μέρος του σώματός μας που έχει τις δικές του ανάγκες, επιθυμίες, αδυναμίες, το μοναδικό και ανυπέρβλητο προνόμιο να φέρνει τη ζωή.
Μια σχέση τόσο πρωτόγονη όσο και η ύπαρξη της πρώτης γυναίκας στον κόσμο. Μια σχέση που δεν την ορίζουν ηθικοί και κοινωνικοί κανόνες. Μια σχέση που πολλές φορές την αγνοούμε, τη φθείρουμε, την ενοχοποιούμε έως και την αφανίζουμε.
Αυτά και άλλα πολλά θίγει το έργο «Αιδοίων μονόλογοι» . Οκτώ γυναίκες επί σκηνής κάθε μία με μια διαφορετική προσέγγιση για τη σχέση της με τα γεννητικά της όργανα. Το σεξ, η σεξουαλικότητα, ο βιασμός, ο οργασμός, η εμμηνόπαυση, η γέννα, η περίοδος, το τριχωτό του εφηβαίου. Με ευαισθησία και χιούμορ ξετυλιχτήκαν οκτώ μονόλογοι, προκαλώντας αλληλουχία συναισθημάτων, ενδόμυχων σκέψεων και ανεπαίσθητων μειδιαμάτων.
Ένα θυμωμένο αιδοίο που θέλει να φωνάξει. Μια γυναίκα που αναγκαζόταν να ξυρίζει το αιδοίο της για χάρη του συντρόφου της. Μια νεαρή κοπέλα και η πρώτη της περίοδο. Μια γυναίκα- αφέντρα που αγαπά να κάνει χαρούμενα άλλα αιδοία. Η αστεία ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε το αιδοίο της εξ’ αιτίας ενός άνδρα που του άρεσε να το κοιτάει. Η τραυματική σεξουαλική εμπειρία στην παιδική ηλικία και η αναζήτηση της σεξουαλικότητας. Οι εξομολογήσεις μιας Εβραίας και η σχέση με το αιδοίο της. Το θαύμα της γέννησης.
Ιστορίες τρυφερές και ευαίσθητες. Ιστορίες οικείες, που έχουμε διαβάσει, ακούσει, ίσως πάλι ποτέ να μην τις είχαμε φανταστεί. Είναι οι διηγήσεις που συγκέντρωσε η Ήβ Ένσλερ μετά από συνεντεύξεις με γυναίκες διαφόρων ηλικιών, χρωμάτων και εθνικοτήτων. Κάποιες έγιναν βιβλίο (The Vagina Monologues) και άλλες παράσταση που συνεχίζεται να παίζεται σε όλο τον κόσμο.
Όλοι οι ρόλοι είχαν την ίδια βαρύτητα και ερμηνευτικό ενδιαφέρον. Έχω την αίσθηση πως ο σκηνοθέτης ήθελε να αποφύγει ακρότητες στις ερμηνείες και διατήρησε την ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και στο χιούμορ. Έδωσε ρυθμό με τα βιντεάκια-μουσικές γέφυρες που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στους μονολόγους ενώ μου φάνηκε πως προσπάθησε να φορτίσει συγκινησιακά με σχετική προβολή εικόνων ,το τελευταίο κομμάτι της παράστασης που αναφερόταν στη γέννηση, πράγμα που σε μένα τουλάχιστον δε λειτούργησε. Τη σκηνική εικαστική παρέμβαση είχε ο εικαστικός Φώτης Μισόπουλος.
Η αίθουσα Μανώλης Ανδρόνικος ήταν γεμάτη και τα τρία βράδια. Οι ηθοποιοί απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού και άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις της Τέχνης αποτελούν εδώ και χρόνια καλλιτεχνικό γεγονός για την πόλη και μια ποιοτική πολιτιστική ανάσα.
Για τις ανάγκες της παράστασης, και με εντολή σκηνοθέτη, οι πόρτες έκλειναν από τις 9:15 ενώ απαγορευόταν αυστηρά η είσοδος ακόμα και στο φουαγιέ της Τέχνης μετά την έναρξη της παράστασης.
Για όσους δεν προλάβατε ή βρεθήκατε λόγω αργοπορημένης άφιξης εκτός θεάτρου το «Αιδοίων Μονόλογοι» προβλέπεται να επαναληφθεί.
Έπαιξαν: Σοφία Κεσίδου, Γιώτα Πουγαρίδου & Σωτήρης Καλαμπαλίκης, Ιωάννα Ρούσσου, Μαρία Σαββίδου, Κλαούντια Τοπαλίδου, Άντζελα Πλόχουρα, Αγγελική Αντωνιάδου, Πάολα Χαραλαμπίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Γνώμη Κιλκίς- Παιονίας διευκρινίζει στους αναγνώστες της ότι θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του σχολιασμού και της κριτικής έκφρασης, όταν αυτό φυσικά δεν στοχεύει στην απαξίωση, στην ύβρη και στην προσβολή ατόμων και θεσμών.
Το αναγνωστικό κοινό θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Γνώμη, επιδιώκοντας μια υγιή και αμφίδρομη επικοινωνία, δεν δημοσιεύει ανυπόγραφα σχόλια, αλλά ούτε και σχόλια ρατσιστικού, προσβλητικού και υβριστικού περιεχομένου.
Τα ενυπόγραφα άρθρα τέλος, εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας.