"Η ελπίδα στον λαό γεννιέται από τους αγώνες του"

Της Ειρήνης Χατζή,
Υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ
Στις 26 του Γενάρη, ανεξάρτητα ποια κυβέρνηση θα προκύψει, τα προβλήματα των φτωχών αγροτών και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων θα είναι εδώ. Γιατί εδώ θα είναι η ΕΕ και οι πολιτικές της που θα εφαρμοστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και από τους δυο (ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ).
Οι αγρότες της περιοχής μας, που υφίστανται στο πετσί τους τις αντιαγροτικές πολιτικές, μαζί με όλους τους αγρότες της πατρίδας μας, πρέπει από την πείρα τους, να βγάλουν πιο βαθιά, πιο στέρεα συμπεράσματα. Εδώ και 10ετίες, γνωρίζουν τις αιτίες που τους οδηγούν στην εγκατάλειψη των καλλιεργειών, στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα.

Το ΚΚΕ τους επαναλαμβάνει και σήμερα, (όπως προειδοποίησε πολύ έγκαιρα και πριν χρόνια, το 1990,) ότι οι αιτίες είναι η ίδια η στρατηγική και οι αντιαγροτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Το 1990 θυμίζουμε πως το κόμμα μας, με όσες δυνάμεις είχε, μίλησε στο λαό στους αγρότες και στους εργάτες, πολύ καθαρά για τη λαίλαπα που θα ερχόταν από την ψήφιση της γνωστής συνθήκης του Μάαστριχτ και όσων ανάλογων ακολούθησαν, Σύμφωνο Σταθερότητας, Σύμφωνο για το Ευρώ. 

Αυτήν τη στρατηγική και αυτές τις πολιτικές προσυπέγραφαν και εφάρμοζαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Την πολιτική αυτή υπόσχεται σήμερα το 2015, ότι θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα. Ο τότε ΣΥΝ, όπως πολλοί θυμούνται, την υπέγραψε με χέρια και με πόδια, υποσχόμενος πως μέσα από εκείνη την εξέλιξη, την υλοποίηση της συνθήκης του Μάαστριχτ, θα γεννιόταν η δήθεν Ευρώπη των Λαών. Οι άλλοι δε, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, διακήρυτταν την ευημερία, η οποία μάλιστα θα ήταν τόσο μεγάλη, που τα λαϊκά νοικοκυριά θα έπρεπε να προμηθευτούν χρυσά κουτάλια.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ , διακηρύττει ότι πιο “ευέλικτα” και “έξυπνα” θα χειριστεί τις “δυνατότητες” που δίνει η ΚΑΠ!

Ποιες δυνατότητες εννοεί άραγε, τη στιγμή που με τη συμμετοχή της χώρας στην ΚΑΠ, τις γνωστές ποσοστώσεις, καταστράφηκαν καλλιέργειες και αγροτικά προϊόντα, απόλυτα αναγκαία για την διατροφή του λαού όπως ζαχαρότευτλα και άλλα; Με βάσει της κατευθύνσεις της ΚΑΠ, η χώρα είναι δεσμευμένη να εισάγει ζάχαρη και όχι να παράγει τη δική της. Ανάλογες ήταν και οι κατευθύνσεις σε μια σειρά αγροτικά προϊόντα, όπως καπνό, βαμβάκι και άλλα…

Ποιες δυνατότητες εννοεί άραγε μπορεί να χειριστεί και με την πρόταση του για “δημόσια αγροτική τράπεζα” για τη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής, της μεταποίησης και της διάθεσης των προϊόντων; Γιατί, όμως δεν εξηγούν στους αγρότες, πως ενώ η Αγροτική Τράπεζα μέχρι πρότινος ήταν δημόσια, δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά; Μήπως άλλαξε η ΕΕ και δεν το καταλάβαμε; Ή μήπως οι τράπεζες, δημόσιες ή ιδιωτικές, δεν ακολουθούν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, άρα και τα προσαρμοστικά προγράμματα και τα μνημόνια;

Σε ότι αφορά τους εκφοβισμούς πως αν φύγουμε από την Ε.Ε. θα απομονωθούμε από τις αγορές θα ήμαστε μόνοι μας, αναρωτιόμαστε:

- Πόσο λιγότερο απομονωμένοι σήμερα είναι οι αγρότες της Παιονίας που τα χωράφια τους έχουν μετατραπεί σε λίμνες και δεν γνωρίζουν αν και πότε θα μπουν να καλλιεργήσουν για την εαρινή περίοδο;

- Ήταν ή δεν ήταν απομονωμένη συνολικά η περιοχή της Παιονίας, για πάνω από 10 μέρες, όταν ο δρόμος, και αυτός πλημμυρισμένος, έκοψε στα δύο το Κιλκίς;

- Πόσο λιγότερο απομονωμένοι ήταν οι αγρότες της γειτονικής μας Πέλλας, όταν το καλοκαίρι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους, γιατί η Ρωσία κήρυξε εμπάργκο στις εισαγωγές από τις χώρες της Ε.Ε. βλέποντας τους κόπους τους να πηγαίνουν στράφι;. Που ήταν η Ε.Ε., η Κοινή Αγροτική Πολιτική να τους προστατεύσει;

- Πόσο λιγότερο απομονωμένοι είναι σήμερα οι παραγωγοί που στήνονται στις λαϊκές για να πουλήσουν την παραγωγή τους, όταν οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από πολυεθνικές αλυσίδες, τους αρπάζουν και αυτό το ελάχιστο μεροκάματο;

- Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθουν οι αγρότες και οι οικογένειες τους όταν:

· Σε πάρα πολλούς οφείλεται η επιστροφή ΦΠΑ. Όταν οι κτηνοτρόφοι παίρνουν αισθητά μειωμένες εξισωτικές αποζημιώσεις, ενώ σε κάποιους δεν έχουν δοθεί καθόλου ή έχουν δοθεί ψίχουλα. Όταν δεν έχει αποδοθεί σε αγρότες και κτηνοτρόφους η επιστροφή του φόρου πετρελαίου.

· Την ίδια στιγμή, τα καλλιεργητικά έξοδα "τρέχουν" και αυξάνονται, το κόστος ζωής ακριβαίνει και οι αγρότες δεν μπορούν πια να ταΐσουν τις οικογένειές τους, να καλλιεργήσουν τα χωράφια.

Και ακόμα ας μας πουν αφού η Ε.Ε. είναι το «σπίτι μας» το απάνεμο και «ασφαλές»…

- Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθουν οι εργάτες μέσα σε αυτό το «ασφαλές» σπίτι, αλλά μόνο για τα μονοπώλια, όταν με τον ιδρώτα τους παράγουν τρόφιμα απαραίτητα για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, απαραίτητα για τη διατροφή συνολικά του λαού και δεν μπορούν να τα αγοράσουν γιατί είναι μήνες απλήρωτοι; Πόση ασφάλεια μπορεί να νιώθουν οι εργαζόμενοι όταν δουλεύουν σε εργασιακές συνθήκες ανασφάλειας που υπαγορεύονται από την Ε.Ε. για την θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των πολυεθνικών και περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία; Που είναι η Ε.Ε. για να προστατεύσει τα δικαιώματα τους, την ευημερία που τους έταζε; Aυτά είναι τα αποτελέσματα της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας. Μόνιμα κέρδη για το κεφάλαιο, μόνιμη ανασφάλεια και δεινά για τους εργαζόμενους.

- Με ποιο τρόπο προστάτευσε η Ε.Ε., η Κοινή Αγροτική Πολιτική και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που την εφάρμοσαν, τα συμφέροντα των αγροτοκτηνοτρόφων, όταν παραμένουν απλήρωτοι γι αυτά που παρέδωσαν στους μεγαλέμπορους, μεγαλοεπιχειρηματίες και βιομηχάνους. Τα προϊόντα τους μεταποιήθηκαν, διοχετεύθηκαν στην αγορά, πολλά από αυτά έγιναν και εξαγόμενα προϊόντα, δηλαδή άφησαν κέρδη. Ποιοι τα καρπώθηκαν τελικά αυτά τα κέρδη αφού εργάτες και παραγωγοί παραμένουν απλήρωτοι. Πως θα καλύψουν τα έξοδα διαβίωσης τους και τα έξοδα της επόμενης καλλιεργητικής περιόδου;

Είτε κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είτε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αγωνίζεται και δίνει εξετάσεις καθημερινά να πείσει την ΕΕ, τους δανειστές και τους επιχειρηματικούς ομίλους ότι μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι δυστυχώς:

· Θα βιώσουν τη νέα ΚΑΠ που μειώνει τις ενισχύσεις τουλάχιστον κατά 45%.

· Θα πληρώνουν βαρύτατο φόρο με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ.

· Τα χρέη θα αυξάνονται και θα τους σφίγγουν, σαν θηλιά, το λαιμό.

· Οι συντάξεις θα παραμείνουν εξευτελιστικές.

· Οι έμποροι θα εξακολουθούν να παίρνουν πάμφθηνα τη σοδειά τους και θα τους αφήνουν απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αξιοποιώντας την πείρα από τους μεγάλους πανελλαδικούς αγώνες, που είναι απόλυτα αναγκαίοι να αναπτυχθούν και στο Κιλκίς, όλο και περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι συνειδητοποιούν ότι μόνο με τη δική τους πάλη έχουν αποτελέσματα και κατακτήσεις. Η ίδια η ζωή το διδάσκει.

Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει για μια ακόμα φορά. Η διέξοδος για τον αγρότη βρίσκεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό, με κεντρικό σχεδιασμό, κοινωνικοποίηση της μεγάλης ιδιοκτησίας στη γη, των μέσων παραγωγής (σπόροι, λιπάσματα κλπ.), κρατικό εμπόριο για να υπάρχουν τιμές με βάση το κόστος παραγωγής, την κρατική ασφάλιση και κάλυψη 100% της παραγωγής από ζημιές και αρρώστιες στο φυτικό, ζωικό και πάγιο κεφάλαιο, για ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που αποβλέπει στην ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας με Λαϊκή Οικονομία.

Οι αγρότες σήμερα και με την ψήφο τους και με την πάλη τους μέσα από τους συλλόγους, πρέπει να απομονώσουν την Ε.Ε. και τα κόμματα που κυβέρνησαν και συγκυβέρνησαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, που υλοποίησαν τις κατευθύνσεις της αλλά και εκείνα που υπόσχονται ότι θα το κάνουν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και άλλοι πρόθυμοι. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, επιβάλλεται η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. 

Γιατί, ένα δυνατό ΚΚΕ την επόμενη μέρα θα μπορέσει πιο αποτελεσματικά να οργανώσει την πάλη του λαού, ώστε να αποτρέψουμε τα χειρότερα, τον αφανισμό και το ξεκλήρισμα, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να βάλουμε φρένο στη βαρβαρότητα που έρχεται με την ΚΑΠ και τη φορολογία, να μπορέσουμε να πάρουμε ανάσες, ώστε να συνεχίσουμε να παράγουμε. 

Δεν θα περιοριστεί όμως στο να αντιστέκεται στην επίθεση που δέχεται ο λαός μας αλλά με κινητήριο δύναμη τη λαϊκή συμμαχία εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, που δεν θα περιορίζεται στο να αλλάζει μόνο κυβερνήσεις αλλά θα βάζει στρατηγικό της στόχος την αλλαγή εξουσίας. Η ελπίδα στον λαό γεννιέται από τους αγώνες του για εγκαθίδρυση της δικής του εξουσίας.