Μια "περίεργη διαχείριση είδησης"

Του Χάρη Τσιόκα
Δεν είναι λίγοι αυτοί που διαπιστώνουν ότι έγινε … μια "περίεργη διαχείριση της είδησης" ότι η κ Τσάγκρη καταψήφισε άρθρο που άνοιγε τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης του νερού (ΕΥΔΑΠ)
Το αυτονόητο ήταν ότι:

-Σε μια "κανονική δημοκρατία" ο βουλευτής έχει ευθύνη και υποχρέωση να διατυπώνει με παρρησία τη γνώμη του για την ψήφο του και γι αυτό να κρίνεται...από τους πολίτες,το κόμμα του και τους πολιτικούς αντιπάλους!

Και πράγματι.

Η κ βουλευτής δεν κρύφτηκε, κινήθηκε στα δημοκρατικά όρια, έδωσε την εξήγηση της, δηλαδή :

- γιατί πιστεύει ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό,

- γιατί κρίνει πως τέτοιου είδους μέτρα είναι δήθεν «εξυγίανσης»

- και ότι σε καμιά χώρα από αυτούς που συγκροτούν τους στόχους και τις πολιτικές της τρόικα δεν έχουν βρει εφαρμογή!

Θέλω να θυμίσω, ότι την άποψη ότι το νερό ως δημόσιο αγαθό, δεν μπορεί και δεν πρέπει να "ιδιωτικοποιηθεί" ,την εκφράζει διαχρονικά η δημοκρατική παράταξη στην Ελλάδα! Πολύ περισσότερο ο ιδρυτικός πυρήνας του ΠΑΣΟΚ, η αριστερά και οι κοινωνικοί και οι πραγματικά παραγωγικοί φορείς!

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η Ευρώπη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γαλλία που με πρωτοβουλία της αυτοδιοίκησης απέκρουσε το εγχείρημα "ιδιωτικοποίησης"! Γιατί ήθελε να αποφύγει τις γνωστές παρενέργειες που δημιουργεί όπου εφαρμόζεται το μοντέλο της εμπορευματοποίησης, σε βάρος της ποιότητας,τη υγείας, της πρόσβασης και του κόστους διάθεσης στους πολίτες!

Προσωπικά πιστεύω, ότι πολύ περισσότερο στη χώρα μας, οι πολίτες έχουν δίκαιο και υποχρέωση να αγωνίζονται και να διεκδικούν ώστε τα δημοσιά αγαθά- άρα και το νερό- να είναι κοινωνικά προσβάσιμα γιατί σχετίζονται με την επιλογή, ότι ο δείκτης του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης έχει στο κέντρο του τον άνθρωπο!(προοδευτική άποψη)

Είναι προφανές πλέον, πως κάθε καλοπροαίρετος πολίτης στις συζητήσεις του, εκφράζει όχι μόνο την αγωνία για την κατάληξη αυτών των επιλογών που νομοθετεί η χώρα, αλλά αναρωτιέται για την επίπτωση που αυτές σηματοδοτούν στη δουλειά,την οικογένεια, τη ζωή του!

Και αυτό πλέον αναγκαστικά, οφείλει να επηρεάζει και τα κόμματα η τους εκπροσώπους τους που θα πρεπε να διατηρούν μια στοιχειώδη επαφή με την κοινωνία για να διαμορφώνουν τη στάση τους στη βουλή αλλά και στους θεσμούς που συμμετέχουν !

Το αυτονόητο λοιπόν είναι -ανεξάρτητα αν συμφωνεί η διαφωνεί κανείς για το νερό η για τον χαρακτήρα των δημοσιών αγαθών-να χειροκροτείται κάθε θαρραλέα φωνή που θεμελιώνει με επιχειρήματα την ψήφο στην εθνική αντιπροσωπεία η στους κοινωνικούς και θεσμικούς χώρους!

Αντί όμως γι αυτό σ ένα τμήμα της " επικοινωνιακής δημοκρατίας" κυριάρχησε ως είδηση, όχι ο αντίλογος με στόχο «ποια πολιτική χρειάζεται η χώρα», η οικονομία και οι πολίτες, άλλα τα εμπαθή σχόλια και… νουθετήσεις…. πειθάρχησης !

Είναι προφανές ότι διερχόμαστε τον αστερισμό των "πιέσεων" προκειμένου ο στόχος της τρόικα, για δημιουργία ενός βαλκανικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου "ανάπτυξης" να επιταχυνθεί (φόβος εκλογών;)! Και αυτό με τη σειρά του επιτάσσει για κυβερνητικές αποφάσεις που θα ελαχιστοποιούν προβολές αντιδράσεων η αιτημάτων για, διάλογο, δημοκρατία κ.τ.λ.

Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία και η παραγωγική βάση! 

Το κοινωνικό αίτημα και το προοδευτικό αίτημα ζητά ενημέρωση και επιλογές τέτοιες που να επιμερίζουν δικαία ευκαιρίες και κινδύνους, με δίχτυ πρόσβασης στα δημοσιά αγαθά για όλους!

Για τους παραπάνω λόγους Θυμίζουμε λοιπόν:

Η αξιολόγηση δεν γίνεται μόνο από την «επικοινωνιακή δημοκρατία» αλλά και από την κοινωνία και τις ανάγκες της!