Γιατί ναυάγησε η συγχώνευση της Εθνικής με την Eurobank;

H συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με την Eurobank, για την οποία επέμενε τόσο η ελληνική κυβέρνηση, τελικά πάγωσε. Η εξέλιξη δημιουργεί πολλά ερωτηματικά στα οποία αναφέρεται διεξοδικά η διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Der Spiegel.
Θα κινδύνευαν οι καταθέτες;«Μεγάλες τράπεζες αποτελούν κίνδυνο, αυτό έδειξε με τρόπο δραματικό η επιχείρηση διάσωσης της Κύπρου», υπενθυμίζει ο αρθρογράφος. «Η ελληνική κυβέρνηση ανέστειλε τη διαδικασία συγχώνευσης έπειτα, προφανώς, από βέτο της Τρόικας, η οποία μάλλον αντέδρασε έτσι μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο. 

Η σχεδιαζόμενη συγχώνευση θα δημιουργούσε μια μεγάλη τράπεζα με καταθέσεις γύρω στα 170 δις ευρώ, όσο οι ετήσιες οικονομικές επιδόσεις της Ελλάδας. Αυτό – μετά την κυπριακή εμπειρία - ενδέχεται να ήταν ένα πολύ λεπτό σημείο για την ελληνική κυβέρνηση.

Σε περίπτωση που η οικονομία δεν δείξει σύντομα σημεία ανάκαμψης, θα αυξηθούν οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών. Το ποσό των 50 δις που έχει προβλεφθεί για ανακεφαλαιοποίηση δεν επαρκεί για τη σωτηρία μιας μεγάλης τράπεζας. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, οι δύο τράπεζες χρειάζονται γύρω στα 15 δις ευρώ φρέσκο κεφάλαιο για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ΕΚΤ». 

Και ο αρθρογράφος καταλήγει: «Η απόφαση κατά της συγχώνευσης δίνει τροφή στην υποψία ότι όπως και στην Κύπρο έτσι και στην Ελλάδα, σε περίπτωση ανάγκης, ο τραπεζικός τομέας θα πρέπει να εκκαθαριστεί. Σε αυτήν την περίπτωση θα τεθεί το ερώτημα, εάν θα συμμετάσχουν και πάλι καταθέτες στην διάσωση. Η ανησυχία έχει ήδη καταλάβει την ελληνική κυβέρνηση και ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας τονίζει πως οι αποταμιεύσεις είναι απολύτως εξασφαλισμένες», επισημαίνεται στο άρθρο.

«Αλλαγές και στις ευρωπαϊκές συμφωνίες»
Βαρυσήμαντη συνέντευξη στη Süddeutsche Zeitung του Μονάχου παραχωρεί ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον. Σε αυτήν επιβεβαιώνει ότι η θέση της χώρας του είναι μέσα στην ΕΕ, προειδοποιεί όμως ότι η Ένωση χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σε επίπεδο ακόμη και ευρωπαϊκών συμφωνιών και τάσσεται υπέρ της συνέχισης της πολιτικής λιτότητας. 

«Επιθυμούμε μιαν Ευρώπη που αναπτύσσεται και αναγνωρίζει τον σύγχρονο κόσμο του ανταγωνισμού και της ευελιξίας». Στο ερώτημα εάν η ευρωζώνη θα επιβιώσει, ο Κάμερον απαντά ως εξής: «Δεν υποτιμώ σε καμιά περίπτωση τις συνεχείς πολιτικές διαβεβαιώσεις που κάνουν οι χώρες της ευρωζώνης. Είναι εξάλλου προς το συμφέρον της Μ. Βρετανίας να έχει μια επιτυχημένη ευρωζώνη έξω από την πόρτα της, αλλά ένα νόμισμα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. μια ευρωπαϊκή ένωση».

«Ελάχιστος χώρος για τη Δημοκρατία»Αναφορές και στα προβλήματα του ευρωπαϊκού νότου με πρώτο τις εξελίξεις στην Πορτογαλία μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου να κηρύξει αντισυνταγματικά 4 από τα 9 μέτρα εξοικονόμησης 900 εκ. ευρώ από τον τρέχοντα προϋπολογισμό και την εξαγγελία νέων μέτρων λιτότητας. 

Η ισπανική εφημερίδα El Periodico de Catalunyaσχολιάζει αρνητικά τον τρόπο επιβολής των μέτρων : «Η ευρωκρίση κάνει σαφές ότι η οικονομική πολιτική της ΕΕ στηρίζεται σε επισφαλή βάση και ότι υπάρχει ελάχιστος χώρος για τη Δημοκρατία (…. ) οι δανειστές υπαγορεύουν στις χώρες του νότου πολιτική λιτότητας και οι κυβερνήσεις πρέπει να την εφαρμόσουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα προεκλογικά τους προγράμματα ή τις αρνητικές συνέπειες αυτής της πολιτικής για την οικονομία».

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει σχολιαστικά την διπλή κρίση της Ιταλίας. «Η Ιταλία δεν είναι ούτε Ελλάδα ούτε Κύπρος, ωστόσο η οικονομία δεν ανθεί και ο αριθμός των ανέργων μεγαλώνει. Χωρίς μεταρρυθμίσεις που να βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά της η χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί, ούτε μπορεί να λύσει τα κοινωνικά της προβλήματα. (…) Για να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, χρειάζεται λειτουργικό πολιτικό σύστημα που να βασίζεται σε μια σταθερή κυβέρνηση που να διαθέτει πολλά χρόνια για να λάβει μή δημοφιλή μέτρα».

Deutsche Welle
Επιμέλεια Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης Κώστας Συμεωνίδης