Έρχονται σύντομα οι πρώτοι Τούρκοι τουρίστες στο Κιλκίς

Γράφει ο Πάνος Μαύρος

Έρχονται σύντομα οι πρώτοι Τούρκοι τουρίστες στο Κιλκίς! Το μεγαλύτερο μερίδιο αυτής της μεγάλης επιτυχίας, χρεώνεται στο Επιμελητήριο Κιλκίς που εκμεταλλεύτηκε την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προξένου στην πόλη μας! 

Αν και πλησιάζει σε ηλικία τα 80φεύγα, σήμερα το 2040 μΧ, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Κιλκίς Παύλος Τονικίδης «πισινό δε βάζει κάτω». Έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ παραμονής προέδρου στο Επιμελητήριο Κιλκίς, και συνεχώς κάνει νέες επαφές παντού. Ο Πάπας παραιτήθηκε, ο Μητσοτάκης αποσύρθηκε, τη Βέφα δεν την παίζει κανείς πλέον. 

Ο Παύλος όμως εκεί.. Και που δεν έχει πάει για να φέρει επενδυτές στο Κιλκίς: Σουηδίες, Ισπανίες, Πορτογαλίες. Ευτυχώς όμως είχαμε τους Έλληνες «βράχους» Κλέμμαν και την Αλουμίλ και σωζόταν η κατάσταση, διότι αν περιμέναμε από τους ξένους να επενδύσουν στο Κιλκίς, χαθήκαμε.  Άραγε εμείς κάναμε κάτι λάθος, ή αυτοί (ξένοι) έβρισκαν ελκυστικότερες και φτηνότερες περιοχές; 

Αυτή τη φορά όμως ο Παύλος χτύπησε πραγματική «φλέβα χρυσού» !! Τους Τούρκους τουρίστες. Το 2013 είχε πρωτοσυναντηθεί με τον τότε Τούρκο πρόξενο, που είχε έρθει στο Κιλκίς. Φιλοφρονήσεις, επισκέψεις, ανταλλαγές δώρων, γεύματα, φωτογραφίες κτλ Καλά πέρασαν όλοι τους τότε, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια…. Από τότε άλλαξαν 22 Τούρκοι πρόξενοι.. 

Ο παππούς Παύλος όμως κατάφερε έστω και αργά να μπει δυναμικά στην παρθένα αγορά της Τουρκίας. Έστω και σήμερα το 2040 μΧ. που συνάντησε το σημερινό πρόξενο. Κάλιο αργά, παρά ποτέ.. 

Αν είναι ικανοποιημένος; Kαι βέβαια ΟΧΙ. Μαγαζί και επιχείρηση που δεν αναπτύσσεται, δεν μεγαλώνει, δεν έχει μεγαλύτερους στόχους για να εξελιχθεί στις απαιτήσεις των καιρών, κάποια στιγμή θα συρρικνωθεί, θα παρακμάσει και θα ΠΕΘΑΝΕΙ. Δεν το είπε ο Παύλος, αλλά τι σημασία έχει; 

Εμείς οι Κιλκισιώτες ποτέ δεν επαναπαυόμασταν. Συνεχώς προσπαθούσαμε να βελτιωθούμε, να ανανεωθούμε, να είμαστε συνεχώς στο προσκήνιο, προσφέροντας νέα «προϊόντα» σε σχέση με την τουριστική βιομηχανία, που στήσαμε εδώ και χρόνια στο Κιλκίς, που πριν 25-30 χρόνια ήταν παντελώς αδιάφορο. 

Αφού εξασφαλίσαμε την συνεχή ροή Βαλκάνιων τουριστών, στοχεύσαμε σε νέες πηγές. Μια παρθένα αγορά που ποτέ δεν της δώσαμε σημασία, ήταν αυτή της Τουρκίας. Λίγο η φτώχεια τους, λίγο το ψυχροπολεμικό κλίμα εδώ και χρόνια, λίγο η καχυποψία των μεν και των δε, είχαν σαν αποτέλεσμα, μόνο τη μονομερή μετακίνηση (τη δικιά μας δηλαδή). 

Και να βλέπεις άπειρους Κιλκισιώτες να επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο. Γιατί; Mα για δύο λόγους: Επίσκεψη για να δουν τις χαμένες πατρίδες και την Αγία Σοφία, και τόσα άλλα μέρη που θυμίζουν Ελλάδα, συν τα ψώνια. Αυτό το χούι μόνο ο Έλληνας τουρίστας το έχει. Όπου και αν πάει ΘΕΛΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙ. 

Και να μην τα είχαμε εδώ όλα, μα ΟΛΑ στην αγορά μας……; Αλλά το ξένο είναι πάντα ποιο γλυκό… Γκρίνιαζαν οι Κιλκισιώτες τότε τα μαύρα χρόνια 2009-2015: «Πεινάμε, δεν έχουμε λεφτά, κτλ» Ναι αλλά για να πάνε στη Γευγελή για δόντια, στο Μπάνσκο για spa, στη Θεσσαλονίκη για ρούχα και την Κωνσταντινούπολη για βόλτα, έβρισκαν χρήματα. Και δώστου ψώνια παντού. Παντού, εκτός από την αγορά του Κιλκίς βέβαια. «Είναι ακριβή η αγορά μας» έλεγαν κάποιοι. «Οι καταστηματάρχες του Κιλκίς δε φέρονται καλά» συμπλήρωναν άλλοι. Μετά όμως αναρωτιόταν με απορία: «Μα γιατί τα παιδιά μας είναι άνεργα;» Έλα ντε. Γιατί άραγε…; Μάλλον δεν είχαν καθρέπτη στο σπίτι τους, για να κάνουν την αυτοκριτική τους…

Τέλος πάντων στο θέμα μας. Ταξιδεύοντας στην Τουρκία όλοι οι Έλληνες έμεναν έκπληκτοι, από την συμπεριφορά και φιλοξενία των Τούρκων. Υποκρισία; Μαλαγανιά; Δουλοπρέπεια; Διπλωματία για να στα αρπάξουν; Τι σημασία είχε; Εμείς δίναμε και αυτοί τα έπαιρναν.

Έτσι και εμείς αντεπιτεθήκαμε με τον ίδιο τρόπο. Με δυναμική διαφήμιση κυρίως σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, πόλεις που ο πληθυσμός τους είναι σχεδόν όσο όλης της Ελλάδας, αλλά και σε άλλες πόλεις που ζούσαν απόγονοι προσφύγων Τούρκων που ζούσαν στην περιοχή μας πριν το 1922. Τι, μόνο εμείς θα αφήναμε τα χρήματά μας εκεί; 

Τονίσαμε τρία πράγματα. 1ον Τις πολύ φτηνές τιμές μας, 2ον τη φιλόξενη συμπεριφορά μας σε συνδυασμό με τον ίδιο σχεδόν τρόπο ζωής (διασκέδαση, φαγητό κτλ), και 3ον τα μνημεία τους που είχαν σχέση με την παρουσία των προγόνων τους στο παρελθόν.



Στη συμπεριφορά τονίσαμε το γνωστά που λένε κι αυτοί, δηλαδή ότι είμαστε ίδιοι σαν λαοί, καλοί γείτονες, ότι μας ενώνουν πολλά παρά μας χωρίζουν, και γενικά κολακείες με στόχο τους δελεάσουμε. Είχαμε βέβαια πολλά κοινά: Φαγητό, γλώσσα, τρόπος ζωής. Τους θέλαμε για πελάτες, άρα έπρεπε να βάλουμε νερό στο κρασί μας. 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΑΜΕ όλους τους εμπλεκόμενους, όπου βλέπουν Τούρκο, «να μην γίνονται Τούρκοι», αλλά αντίθετα να δείξουν ένα πρόσωπο αντάξιο της Ελληνικής, Μακεδονικής, Κιλκισιώτικης φιλοξενίας. Τονίσαμε επίσης πόσο λατρεύουν οι Κιλκισιώτισες τον τηλεοπτικό Σουλεϊμάν τηn Σιλά την Εζέλ κτλ Μάλλον θα τους φέρουμε όλους αυτούς δωρεάν στο Κιλκίς για να μας διαφημίσουν κατόπιν στην Τουρκία..

Αφού το καταφέραμε και αυτό, έμενε το τελευταίο και δυσκολότερο κομμάτι: Τι να έρθουν να κάνουν και να δουν οι Τούρκοι στο Κιλκίς; Και μόνο που τους προβάλαμε συνεχώς ότι κάποτε έζησαν εδώ και συμπατριώτες τους, αλλά και ζουν χιλιάδες Πόντιοι που ήρθαν από εκεί ήταν αρκετό. 

Δείξαμε ότι ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ την ιστορία τους, δεν καταστρέψαμε τίποτα, από τζαμιά και χαμάμ, μέχρι μνημεία κτίρια κτλ. Ανακαινίσαμε τα οθωμανικά λουτρά (που είναι κοντά στο παζάρι) που ρήμαζαν. Στα εστιατόρια επίσης ετοιμάζουμε και ποντιακές βραδιές.

Κάναμε μια συμφωνία με το προξενείο τους, να βάλουμε εισιτήριο στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και να το παίρνουν αυτοί, με αντάλλαγμα την προσέλευση χιλιάδων Τούρκων τουριστών, που θα τα «ακουμπούσαν» ύστερα αλλού σε εμάς (ξενοδοχεία, φαγητό, διασκέδαση, ψώνια κτλ). 

Τους πείσαμε ότι συνεχίζουμε να τηρούμε σεβόμενοι την παράδοσή τους, στο φαγητό, τα γλυκά, κάποιες λέξεις, χορό, μουσική κτλ. Τους τονίσαμε ότι είμαστε ίδιοι, αλλά εμείς ξεφύγαμε κυρίως λόγω Ευρώπης, από την γυφτιά και τη μισαλλοδοξία. Παραμύθι και αυτό, διότι πάντα νιώθαμε περισσότερο ανατολίτες παρά Ευρωπαίοι.

Σαν σύγχρονοι Έλληνες συνδυάζαμε την παράδοση με την ανάπτυξη και τον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Το έβλεπες στα μάτια τους. Μας ζήλευαν, ήθελαν να μας μιμηθούν, που ήμασταν και λαϊκοί και Ευρωπαίοι.

Προσλάβαμε Ελληνόπουλα της Κωνσταντινούπολης, φοιτητές της μειονότητας της Θράκης που σπούδαζαν στη Θεσσαλονίκη, Ελληνοπόντιους που ήξεραν τούρκικα, η Πόντιους ντόπιους, που ήξεραν τις δύο γλώσσες, και γενικά άτομα που ήξεραν τον τρόπο ζωής και κουλτούρα των Τούρκων. 

Λειτουργούσαν σαν ξεναγοί, συνοδοί και γενικά τους βοηθούσαν οπουδήποτε κατά την παραμονή τους στην πόλη μας. Γενικά οι Τούρκοι χάζεψαν με τον τρόπο ζωής μας και διασκέδασης, αλλά εκεί που τους τρελάναμε για άλλη μια φορά, ήταν οι υπέροχες γυναίκες μας… Τρέμε Σιλά..

Κιλκίς 2040 μΧ Πόλη σύμβολο….